Φωτογραφία
A Heaven For Two by Dorina Costras
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ "ΒΟΥΡΚΩΜΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙΑ"
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΕΛΛΙΟΥ -Τρία Ποιήματά της από τη Συλλογή ΜΥΧΙΟΣ ΝΟΣΤΟΣ μεταφρασμένα στα Γαλλικά από την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΟΛΑΡΗ
«Σκοντάφτοντας με το διαφορετικό πρόσωπό μου
της κάθε ημέρας,
Δολοφονημένος από τον ουρανό!»
[Federico Garcia Lorca,
“Vuelta de Paseo”
Poeta en Nueva York, 1929-1930]
i.Αιρετική της πραγματικότητας
Φοβάμαι να μιλήσω για αυτά που πραγματικά πρέπει
Φοβάμαι πως δεν μπορώ ακόμα να προσδιορίσω
τι ακριβώς συμβαίνει
Κάποιες στιγμές συνειδητοποιώ την πραγματικότητα
και θλίβομαι όταν βλέπω πως αυτό που ζούμε δεν είναι αυτό που
θέλαμε να ζήσουμε
Διπλές ζωές, μα μόνο μία δική μας
Απελπιστικά λογικό το παρόν
και η παλιά πόλη αδύναμη να συγκρατήσει μια επιθυμία
ή έστω ένα όνειρο
Η άλλη ζωή,
αυτή που ονειρευτήκαμε,
χωράει μόλις σε ένα στίχο
και φεύγουν παθητικά οι μέρες
μας ξεγελούν
κλέβοντας τα χρόνια μας.
Ίσως αύριο κάτι να αλλάξει…
Δίχως να μπούμε στην φασαρία του αυτοπροσδιορισμού.
Hérétique de la réalité
Je crains de parler de ce dont je dois vraiment parler
Je crains de ne pas encore pouvoir définir
ce qui se passe exactement
Des fois je prends conscience de la réalité
et je m’attriste quand je vois que ce qu’on vit n’est pas ce que nous
voulions vivre
Doubles vies, mais une seule est à nous
Le présent étant désespérement raisonable
et la vieille ville faible pour maintenir une envie
ou au moins un rêve
L’autre vie,
celle dont nous avons rêvé,
ne peut trouver place que dans un vers
et les jours s’en vont passivement
et nous trompent
en volant nos années.
Peut-être que demain quelque chose changera…
Sans faire d’histoire pour nous définir.
Traduit en français par Paraskevi Vas. Molari
🍁 🍁
«Πολύς από τον πόνο σας είναι
δική σας εκλογή»
[Kahlil Gibran,
The Prophet, 1923]
«Μακάριοι όσοι ξέρουν πως
ο πόνος δεν είναι στεφάνι δόξας»
[Jorge Luis Borges,
«Περικοπές από ένα Απόκρυφο Ευαγγέλιο»,
Elogio de la Sompra, 1969]
ii. Portsmouth and Southsea Railway Station
Οι αμαξοστοιχίες περνούν διαδοχικά
μία…
δύο…
μπροστά από την αποβάθρα
–χωρίζοντας το παρόν από το επόμενο λεπτό
Το τώρα…
το μετά…
Προορισμοί και αποστάσεις
και επιβάτες
-εκμηδενισμένης σημασίας.
Φεύγεις!
Μένω…
Κάνω τα δάκρυα σκόνη για να χαθούν πριν φτάσουν ως τα μάτια μου
σφίγγω τα χέρια μου για να μην σε κρατήσουν
δαγκώνω τα χείλη μου για να μην βγει ο λυγμός που πνίγει την ανάσα μου.
Δεν θέλω να με δεις να κλαίω
Δεν θέλω να κλάψω
Όλα αναμετρούνται μέσα μου,
πασχίζοντας να γεννηθούν όλα ξανά από την αρχή,
-δάκρυα και στιγμές και μια αγωνία φόβου ακαθόριστου
δοκιμάζουν την αντοχή μου.
Απόψε το παγωμένο μου κορμί
θα σμίξει με την απώλεια σε ένα κρεβάτι πάνω
που κουβαλά ακόμα το άρωμά σου στα σπλάχνα του
-τα ζωντανά.
Απόψε, θα κάψω την καρδιά μου
-με την λαχτάρα της πρόστυχης ικανοποίησης που ξεπηδά από το κενό,
να μην πονά.
Μα όσο και αν προσπαθώ, οι αναμνήσεις
ο έρωτας,
οι στιγμές
δεν καίγονται.
Μέσα από τις στάχτες τους γεννιούνται πιο δυνατές
Για άλλη μια φορά,
το φως στο κομοδίνο θα μείνει ανοιχτό όλη την νύχτα
-καντήλι που θα καίει δίπλα σε κρεβάτι νεκρό,
τα φαντάσματα του εαυτού μου να διώχνει.
Ο πόνος θα γίνει έρωτας ξανά
-και μέσα από αυτόν τον πόνο θα αγαπήσω.
Διάφανος πόνος μου
-εσύ
Και δίχως αυτόν τον πόνο,
δεν ζω.
“ Grande part de votre douleur
c’est votre choix”
[Kahlil Gibran,
The Prophet, 1923]
“Heureux ceux qui savent que
la douleur n’est pas une couronne de gloire.”
[Jorge Luis Borges
Passages d’un Evangile Secret
Elogio de la Sompra, 1969]
Portsmouth and Southsea Railway Station
Les trains passent l’un après l’autre
un…
deux…
devant le quai
-en séparant le présent de la minute suivante
Le maintenant…
l’ après
Destinations et distances
et passagers
-sans importance aucune.
Tu t’en vas!
J’y demeure…
Je rends les larmes en poussière pour qu’elles disparaissent avant d’arriver à mes yeux
je serre les mains pour qu’elles ne te tiennent pas
je mords les lèvres pour empêcher le sanglotement suffocant mon haleine.
Je ne veux pas que tu me voies pleurer
Je ne veux pas pleurer
Tout en lutte en moi,
s’efforcant de naître tout de nouveau
-des larmes et des moments et une angoisse d’une peur indéfinie
mettent en épreuve mon endurance.
Ce soir mon corps froid
s’accouplera avec la perte sur un lit
qui porte encore ton parfum dans ses entrailles
-les vivantes.
Ce soir, je brûlerai mon coeur
-au désir de la satisfaction vulgaire surgissant du vide,
pour qu’il n’ait pas de mal.
Mais malgré mes efforts, les mémoires
l’amour,
les moments
ne se brûlent pas.
Ils naissent plus forts de leurs cendres
Encore une fois,
la lumière sur la table de lit sera allumée pendant la nuit
-chandelle brulant à coté d’un lit mort,
pour chasser les fantômes de moi même.
La douleur deviendra encore amour
-et à travers cette douleur je vais aimer.
Ma douleur claire
-toi
Et sans cette douleur,
je ne vis pas.
Traduit en français par Paraskevi Vas. Molari
🍁 🍁
«Εκεί που η σκέψη σταματά
και αρχίζει η παραίσθηση της ποίησης,
Σε θυμάμαι»
[Α. Ν. Ρηγάκη,
Άτιτλο]
«Φεύγω,
αλλά αν φύγω,
με μια αλήθεια
που δεν εκφράστηκε ακόμη,
αυτή η ίδια αλήθεια
θα με γυρέψει πάλι
και θα με αναζητήσει
και πάλι θα ξανάρθω»
[Kahlil Gibran,
The Garden of the Prophet, 1933]
iii. Σε έναν χαμένο παράδεισο
Φωνές και,
γυαλιά πεταμένα στο πάτωμα.
Λουλούδια μεθυσμένα με χειμωνιάτικο άρωμα.
Σκοτάδι και φως γίνονται ένα
Πονάς μα μένεις δίπλα μου
-το τώρα σε λίγο θα είναι χτες
ως πότε θα αντέχεις να αντιμάχεσαι τον πόνο;
Τραβώ το σχοινί,
Τραβώ τα χρόνια μαζί
Κλειδιά στο τραπέζι και ο ήχος με τις συλλαβές των άστρων,
εκείνων που φώτιζαν κάποτε…
Ο παράδεισος φεύγει,
Μαντήλι λευκό – αποχαιρετισμού ή παράδοσης
Ρολόι που απότομα σταμάτησε,
και οι δείκτες του,
δείχνουν εσένα.
«Là ou la pensée s’arrête
et commence l’illusion de la poésie,
Je me souviens de toi.»
( Α.Ν. Rigaki
Sans titre)
«Je m’en vais,
mais si je pars,
avec une vérité
pas encore exprimée,
cette même vérité
me cherchera de nouveau
elle sera en quête de moi
et j’ y reviendrai.»
(Kahlil Gibran,
The Garden of the Prophet, 1933)
Dans un paradis perdu
Des voix et,
des verres jetés sur le plancher.
Des fleurs ivres d’un parfum d’hiver.
Ténèbres et lumière deviennent un
Tu as mal, mais tu demeures à coté de moi
-maintenant deviendra bientôt hier
Jusqu’à quand pourras-tu résister à la douleur?
Je tire la corde,
En tirant les années en même temps
Des clefs sur la table et le son avec les sylabes des étoiles,
celles qui jadis brillaient….
Le paradis s’en va….
Foulard blanc-d’adieu ou de capitulation
Ηorologe qui s’arrêta brusquement,
et ses aiguilles,
c’est toi qu’elles montrent.
Traduit en français par Paraskevi Vas. Molari
Τα τρία ποιήματα της κυρίας Χριστίνας Μέλλιου, είναι από την ποιητική της συλλογή ΜΥΧΙΟΣ ΝΟΣΤΟΣ . εκδόσεις ΟΣΕΛΟΤΟΣ 2011, την οποία μεταφράζει η κυρία Παρασκευή Μόλαρη και είναι υπό έκδοση
🍁 🍁
Η Χριστίνα Π. Μέλλιου σπούδασε «Ευρωπαϊκές Επιστήμες» στο Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ (Ημωνένο Βασίλειο), είναι διδάκτωρ Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής και υποψήφια διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου στον τομέα της Βυζαντινής Ιστορίας. Υπηρέτησε τον χώρο της εκπαίδευσης διδάσκοντας τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα. Ασχολείται με την επιστημονική έρευνα και την αρθρογραφία, ενώ κρατά επί τρία χρόνια την μόνιμη εβδομαδιαία στήλη «Κορυφώκριτα» στην Εφημερίδα «Η Κέρκυρα Σήμερα». Ζει μόνιμα στο νησί των Φαιάκων.
Έργα της:
(2010) Fort Augustus, (αφήγημα), εκδόσεις Οσελότος
(2011) Μύχιος Νόστος, (ποίηση), εκδόσεις Οσελότος
(2015) Ώρια Ψυχής, (ποίηση), εκδόσεις Οσελότος
(2020), Άπηξ, (ποίηση), εκδόσεις Οσελότος, υπό έκδοση.
Η Παρασκευή Β. Μόλαρη είναι πτυχιούχος Αγγλικής και Ελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και πτυχιούχος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών Μάστερ ΙΙ από το Πανεπιστήμιο Paul Valéry Montpellier III . Τμήμα Νεοελληνικών σπουδών στη Νεότερη Ελληνική Ιστορία και Ιστορία της Εκπαίδευσης. Έχει παρουσιάσει και μεταφράσει πλήθος ποιημάτων σύγχρονων Ελλήνων ποιητών και τα οποία χρησιμοποιούνται ως διδακτικό υλικό στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Ως συνεργάτης του επιστημονικού περιοδικού ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ έχει δημοσιεύσεις μεταφραστικές της εργασίες και παρουσιάσεις, καθώς και στο Δίκτυο Πολιτικής Ανωτάτης Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΥΡΓΙΩΤΗΣ "Ελληνική Γλώσσα , τεράστια η προσφορά της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι."
Ελληνική Γλώσσα
τεράστια η προσφορά της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Η γλώσσα κάθε λαού αποτελεί ένα από τα στοιχεία της ταυτότητός του. Η γλώσσα, εκτός από στοιχείο της ταυτότητος, είναι και εργαλείο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Η γλώσσα βοηθά στην δημιουργία του πολιτισμού, του λεγόμενου πνευματικού, σε αντίθεση με τον υλικό (γλυπτική, ζωγραφική κλπ). Για να μπορούν οι άνθρωποι να συνεννοούνται θα πρέπει η γλώσσα να είναι ακριβής, να περιγράφει με συντομία και επακριβώς το μήνυμα, το σημαίνον και το σημαινόμενο να ταυτίζονται. Θα πρέπει να είναι εύκολη για να γίνεται κτήμα του λαού, να μπορούν να τη μαθαίνουν όλοι. Στην Κίνα π.χ., η οποία χρησιμοποιεί ιδεογράμματα για να παραστήσει λέξεις και έννοιες τα σύμβολα είναι πάρα πολλά με αποτέλεσμα ακόμα και οι ακαδημαϊκοί της χώρας (οι θεωρούμενοι ως οι πιο μορφωμένοι) δεν τα γνωρίζουν όλα. Δηλαδή οι πνευματικές κορυφές της δεν μπορούν να διαβάσουν όλα τα κείμενα που έχουν γραφεί στη γλώσσα της χώρας τους. Για την αξία της γλώσσας σημειώνει ο «δικός μας» Κωνσταντίνος Τσάτσος, ακαδημαϊκός, φιλόσοφος, πρώην Υπουργός, πρώην Πρόεδρος Δημοκρατίας και συγγραφέας: «Όσο πιο προηγμένος είναι ο πολιτισμός ενός έθνους, τόσο πιο πλούσιες σε προϊστορία, και συνεπώς και σε ουσία, είναι οι λέξεις της γλώσσας… Με την γλώσσα μεταδίδομε λογικούς συνειρμούς και διεγείρομε συναισθήματα… Κάθε λαός έχει την γλώσσα που του αξίζει. Στην γλώσσα, όπως και στα τραγούδια του, εναποθηκεύεται ο πολιτισμός του… είναι ο πιο αδιάψευστος μάρτυρας της ιστορικής του συνείδησης και της ιστορικής του συνέχειας.»
Εμείς βέβαια οι Έλληνες τέτοιο κίνδυνο, όμοιο με τους κινέζους, δεν διατρέχουμε. Άλλος είναι ο κίνδυνος για τη γλώσσα μας. Η ελληνική χρησιμοποιεί μόνο 24 γράμματα και οι διάφοροι συνδυασμοί των γραμμάτων αυτών δημιουργούν τις λέξεις-έννοιες. Στην αρχαιότητα υπήρχαν επιπλέον και άλλα 3 γράμματα τα οποία στο διάβα της ιστορικής διαδρομής εξαφανίστηκαν. Η δομή της αρχαίας ελληνικής γλώσσας (της μητέρας της σημερινής) ήταν δομή μαθηματική. Κάθε γράμμα αντιπροσώπευε ένα αριθμό και ένα μουσικό τόνο. άρα γράμμα = αριθμός =τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι). Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα». Για τη συνέχεια της γλώσσας μας έχουν καταγραφεί: Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία.». Ο γνωστός Αδαμάντιος Κοραής είχε πει «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύση την Νέαν, ή απατάται ή απατά.». Ενώ ο Γιώργος Σεφέρης γράφει «Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα.». Παρόλο που πέρασαν χιλιάδες χρόνια.
Κάποιοι, εντελώς λαθεμένα, ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες το αλφάβητο το δανειστήκαμε από τους Φοίνικες. Σύμφωνα με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων το 2300 π.Χ. και όχι το 800 π.Χ. ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενείς λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η γλώσσα μας γεννά. Αν αναλογιστούμε ότι η αγγλική γλώσσα έχει 80.000 λέξεις και εξελίσσεται 100 χρόνια, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα που έχει βάθος στο χρόνο πολύ μεγάλο Ένα από τα καρφιά στο φέρετρο της θεωρίας αυτής είναι και το κεραμικό θραύσμα που βρέθηκε στην νησίδα «Γιούρα» των Βορείων Σποράδων από τον Αρχαιολόγο Α. Σαμψών. Χρονολογήθηκε το 5.500-6.000 π.Χ. και φέρει καθαρά πάνω του εγχάρακτα τα γράμματα Α, Δ και Υ. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι Φοίνικες πρωτοεμφανίστηκαν στην ιστορία το 1.300 π.Χ. Και αυτό το εύρημα δεν είναι «μόνο» του. Τα γράμματα Μ, Ν, Κ, Χ, Ξ, Π, Ο, και Ε διακρίνουμε σε πρωτοκυκλαδικά αγγεία της Μήλου τα οποία είναι της 3ης π. Χ. χιλιετίας. Επιπλέον υπάρχει και η λίθινη σφραγίδα των Γιαννιτσών που ανακαλύφθηκε από τον αρχαιολόγο Π. Χρυσοστόμου η οποία χρονολογείται την 5 π.Χ. χιλιετία. Ακόμη η επιγραφή του Δισπηλιού που ανεσύρθη από τον καθηγητή Γ. Χουρμουζιάδη χαρακτηρίστηκε ως η πρώτη γραφή του κόσμου, αφού χρονολογήθηκε από τον «Δημόκριτο» βάσει της μεθόδου του «άνθρακα 14» με απόλυτη ακρίβεια στο 5.250 π. Χ. Τέλος να αναφέρουμε τον δίσκο της Φαιστού ο οποίος χρονολογείται (με τις πιο συντηρητικές απόψεις) στο 1.700 π. Χ. και φέρει σύμβολα τα οποία όμως είναι τυπωμένα με κινητά στοιχεία (σφραγίδες), και για αυτόν τον λόγο το εύρημα αυτό αποτελεί το αρχαιότερο δείγμα τυπογραφίας του κόσμου. Το 1989, στο υπό αριθμό 16 τεύχος του αρχαιολογικού περιοδικού «NESTOR», το οποίο εκδίδει το πανεπιστήμιο της Ινδιάνας, ο καθηγητής Πώλ Φώρ ανακοινώνει ότι στην Ιθάκη του 2.700 π. Χ. μιλούσαν και έγραφαν Ελληνικά. Με την βοήθεια χαραγμένης εικόνας πλοίου επάνω στο όστρακο και σε σύγκριση με την ήδη αποκρυπτογραφημένη Γραμμική Γραφή Β’ ο καθηγητής Φώρ κατόρθωσε να διαβάσει «Νύμφη με έσωσε». Διάβασε ακόμα, αναγνωρίζοντας αριθμητικά και συλλαβές «Ιδού εγώ ο Αρεάδης δίδω εις την άνασσα Θεά Ρέα 100 αίγες, 10 πρόβατα…». Σημειωτέον ότι ακόμα και σήμερα διδάσκεται στα Ελληνικά σχολεία η άποψη ότι τα χρόνια του Ομήρου δεν υπήρχε γραφή και συνεπώς τα δύο έπη ( Ιλιάδα και Οδύσσεια) μεταφέρονταν από γενεά σε γενεά προφορικώς (κάτι το οποίο ούτως ή άλλως μόνο και μόνο βάσει της κοινής λογικής είναι αδύνατον).
Η γενεσιουργός δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρόλο που είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα). Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο. Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν- πρώτο- αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων.» Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους. Για παράδειγμα έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ’ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.
H εκμάθηση της Αρχαίας Ελληνικής, εκτός από μέσο διατήρησης της γλωσσικής παράδοσης, αποτελεί όπλο κατά της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών δυσκολιών, φαινόμενα που κάνουν έντονα την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα συμπεράσματα τριετούς έρευνας του Aνοικτού Ψυχοθεραπευτικού Kέντρου και του Iνστιτούτου Διαγνωστικής Ψυχολογίας.
Τι έχουν πει σπουδαίες προσωπικότητες για την Ελληνική Γλώσσα
Ο γνωστός Γάλλος Βολταίρος είχε πει «Είθε η Ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή όλων των λαών.»
Η Μαριάννα Μακ Ντόναλντ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας και επικεφαλής του TLG δήλωσε «Η γνώση της Ελληνικής είναι απαραίτητο θεμέλιο υψηλής πολιτιστικής καλλιέργειας.»
Ιωάννης Γκαίτε (Ο μεγαλύτερος ποιητής της Γερμανίας, 1749-1832) «Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα.»
· Μάρκος Τίλλιος Κικέρων (Ο επιφανέστερος άνδρας της αρχαίας Ρώμης, 106-43 π.Χ.) «Εάν οι θεοί μιλούν, τότε σίγουρα χρησιμοποιούν τη γλώσσα των Ελλήνων.»
Φρειδερίκος Σαγκρέδο (Βάσκος καθηγητής γλωσσολογίας – Πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας της Βασκωνίας) «Η Ελληνική γλώσσα είναι η καλύτερη κληρονομιά που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος για την ανέλιξη του εγκεφάλου του. Απέναντι στην Ελληνική όλες, και επιμένω όλες οι γλώσσες είναι ανεπαρκείς.» «Η αρχαία Ελληνική γλώσσα πρέπει να γίνει η δεύτερη γλώσσα όλων των Ευρωπαίων, ειδικά των καλλιεργημένων ατόμων.» «Η Ελληνική γλώσσα είναι από ουσία θεϊκή.»
Ερρίκος Σλήμαν (Διάσημος ερασιτέχνης αρχαιολόγος, 1822-1890) «Επιθυμούσα πάντα με πάθος να μάθω Ελληνικά. Δεν το είχα κάνει γιατί φοβόμουν πως η βαθειά γοητεία αυτής της υπέροχης γλώσσας θα με απορροφούσε τόσο πολύ που θα με απομάκρυνε από τις άλλες μου δραστηριότητες.»
Ίμπν Χαλντούν (Ο μεγαλύτερος Άραβας ιστορικός) «Που είναι η γραμματεία των Ασσυρίων, των Χαλδαίων, των Αιγυπτίων; Όλη η ανθρωπότητα έχει κληρονομήσει την γραμματεία των Ελλήνων μόνον.»
Φρανγκίσκος Λιγκόρα (Σύγχρονος Ιταλός καθηγητής Πανεπιστημίου και Πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας πρός διάδοσιν του πολιτισμού) «Έλληνες να είστε περήφανοι που μιλάτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μην την παραμελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μας έχουν απομείνει και ταυτόχρονα το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό.»
Μάικλ Βέντρις (Ο άνθρωπος που αποκρυπτογράφησε την Γραμμική γραφή Β’) «Η αρχαία Ελληνική Γλώσσα ήτο και είναι ανωτέρα όλων των παλαιοτέρων και νεοτέρων γλωσσών.»
Ζακ Λάνγκ (Γάλλος Υπουργός Παιδείας) «Θα ήθελα να δω να διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά, με τον ίδιο ζήλο που επιδεικνύουμε εμείς, και στα Ελληνικά σχολεία.»
Σύμφωνα με τον Μπιλ Γκέιτς «Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της, είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ´ αυτήν δεν υπάρχουν όρια.»
Είναι γνωστή η έκφραση που χρησιμοποιούν οι Αγγλοαμερικάνοι όταν ψάχνουν να βρουν την κατάλληλη λέξη για κάποια έννοια «Οι Έλληνες θα έχουν μια λέξη για αυτό».
Το παρόν άρθρο αποτελεί μια μικρή προσφορά προς την αρτιότερη γλώσσα του κόσμου. Την αδίκησα και επιφυλάσσομαι εις το μέλλον.....
Μυργιώτης Παναγιώτης
Μαθηματικός
Η φωτογραφία είναι από https://www.linkedin.com/
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ "ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ"
αποσταγμένης θάλασσας;
ουράνιων σιωπών
Κοστούμι φεγγαριού
αναζητά κοσμική ματαιότητα
να λάμψει σε σπινθήρες
καπνού κοσμοπολίτικης εικονικότητας…
Αναζήτηση μιας ειμαρμένης
τέρψης στον κάδο ανακύκλωσης
του σκοτισμένου νου..
Υπόκλιση στην αναζήτηση
μιας εφήμερης χοϊκής καριέρας.
Αναζήτηση ενός πλατωνικού
έρωτα μέσα στους ανθισμένους
κήπους μιας ευαίσθητης ψυχής.
Ικανοποίηση που η αναζήτηση
δεν κρύβει το…γαλάζιο των ματιών της!
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ
(ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΕ 6 ΓΛΩΣΣΕΣ)
"Οι Δούλες του Ζαν Ζενέ" Από την Πειραματική σκηνή Ομάδας Μύθος σε Μετάφραση – Διασκευή Νίκης Τριανταφυλλίδη.
Οι Δούλες του Ζαν Ζενέ.
Μετάφραση – Διασκευή Νίκης Τριανταφυλλίδη.
Πειραματική σκηνή Ομάδας Μύθος.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ένα έργο διαχρονικό. Οι Δούλες – ο φτωχός λαός δεν έχει δικαίωμα να κάνει όνειρα, είναι καταδικασμένος να ζει μέσα στη μιζέρια και να τρέχει για να επιβιώσει.
Η Κυρία – η κυρία Εξουσία επιβάλλει τα πάντα με τη γλυκύτητά της και τον αέρα του δυνατού, αφού για την κοινωνία δυνατός είναι αυτός που έχει χρήμα.
Οι Δούλες δεν βρίσκουν άλλο τρόπο για να δραπετεύσουν από την πραγματικότητα παρά παίζοντας ένα παιχνίδι – θέατρο. Γρήγορα κι απότομα όμως προσγειώνονται στην ωμή πραγματικότητα φτάνοντας σε αδιέξοδο.
Συντελεστές έργου:
Διδασκαλία ρόλων - Κινησιολογία: Σίμωνας Πάτροκλος.
Μουσική Επιμέλεια - Δημόσιες σχέσεις: Ζωή Τριανταφυλλίδη.
Σκηνικά – Κουστούμια: Μαρία Δρακοπούλου.
Φωτισμοί - Ήχοι :Μάνος Τσιβιλής.
Παίζουν κατά σειρά εμφάνισης:
Κλαίρη: Ζωή Τριανταφυλλίδη.
Σολάνζ: Μαρία Δρακοπούλου.
Σύζυγος Κυρίας: Μάνος Τσιβιλής.
Διάρκεια έργου: 70 λεπτά.
Ένα πολιτιστικό γεγονός των ΕΝ.Π.ΑΝ.
Η παράσταση έχει βραβευτεί από την Διαβαλκανική Επιτροπή Θεατρικών Βραβείων ,από την ActionArtInternational και από τις ΕΝ.Π.ΑΝ.
(Η παράσταση θα πραγματοποιηθεί με όλους τους κανόνες και τα μέτρα ασφαλείας για την πανδημία).
(Είναι απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση, διότι οι διαθέσιμες θέσεις είναι αναπόφευκτα περιορισμένες, για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας. Σε περίπτωση ακύρωσης θέσεως γίνεται εγκαίρως για αν δοθεί σε άλλο θεατή.)
Μετά την τελευταία soldout παράστασή μας, ορίσαμε νέα έκτακτη παράσταση την Τετάρτη στις 9 Φεβρουαρίου 2022.
Ώρα έναρξης: 21:00
Εισφορά : 5 ευρώ.
Studio Κυψέλης , Σπετσοπούλας 9 και Κυψέλης, Κυψέλη.
Για κρατήσεις θέσεων ZoiTriadafullidh : 6909192804.
https://www.facebook.com/MythosArtGroup
VULTURE LORD / BLACK ALTAR split Πρεμιέρα τραγουδιού των Vulture Lord και προπαραγγελία
VULTURE LORD / BLACK ALTAR split
Πρεμιέρα τραγουδιού των Vulture Lord και προπαραγγελία
Η ODIUM RECORDS παρουσιάζει το πρώτο single των VULTURE LORD από το επερχόμενο split με τους Πολωνούς BLACK ALTAR, “Deathiah Manifesto”.
Το τραγούδι λέγεται "Hark! The Hymns of War" και μπορείτε να δείτε το βίντεο στο: https://youtu.be/NpXe8eme5Vk
Μπορείτε να προπαραγγείλετε το άλμπουμ στη διεύθυνση: www.odiumrex.com/webshop ή www.odiumrecords.bandcamp.com
Το split θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο ως 11 panels digi pack σε σχήμα ανεστραμμένου σταυρού και ως κανονική μαύρη, όπως και έκδοση για τους φανατικούς οπαδούς τον Μάρτιο. Περιέχει 8 τραγούδια, συμπεριλαμβανομένων των εισαγωγών του Ludo “Evil” Lejeune. Επίσης, ένα τραγούδι των Vulture Lord είναι με φωνητικά ηχογραφημένα από τον Nefas.
Οι μουσικοί των Vader, Mork και Enshadowed έλαβαν μέρος στα κομμάτια των Black Altar μέσα στο split. Το εξώφυλλο έγινε από τον Jenglot Hitam.
Θέλουμε να θυμίσουμε ότι οι Vulture Lord επέστρεψαν μετά από 18 χρόνια με ένα νέο άλμπουμ, το “Desecration Rite” που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο, επίσης από την Odium Records.
Δεν μπορείτε να περιμένετε τίποτα λιγότερο από το καθαρό μίσος, την κτηνωδία και την αφοσίωση στα παλιά ιδανικά του
ΜΑΝΩΛΗΣ Α. ΚΑΤΣΟΎΛΗΣ"ΛΥΠΑΜΑΙ"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)