Στην τρίτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική κατάθεση, οι Project Renegade δείχνουν με τον πιο αδιαπραγμάτευτο τρόπο πως η ελληνική modern metal σκηνή δεν χρειάζεται να «μιμηθεί» κανέναν∙ μπορεί να διεκδικήσει ισότιμα τη θέση της εκεί έξω, στα μεγάλα stages και στα σκληρά playlists που συνήθως δεν χαρίζουν εύκολα χώρο. Το Ultra Terra δεν είναι απλώς ένα βήμα μπροστά για τη μπάντα — είναι η πρώτη φορά που ακούγονται σαν να έχουν αποτινάξει κάθε περιορισμό, κάθε “εγχώριο κόμπλεξ” και να γράφουν με πλήρη αυτοπεποίθηση για το τι σημαίνει να ζεις στο όριο του σήμερα.
Ο δίσκος είναι χτισμένος πάνω σε μια δυναμική που συνδυάζει groove, παράνοια και τεχνοκρατική ακρίβεια. Το modern metal των Project Renegade πατάει με το ένα πόδι στη βαρβαρότητα και με το άλλο στην ευαισθησία της εποχής∙ ένα υβρίδιο industrial επιθετικότητας, ηλεκτρονικών σκιών και μελωδικής ενσυναίσθησης. Δεν ακούγεται «μοντέρνο» για να αρέσει. Ακούγεται μοντέρνο γιατί αυτή είναι η πραγματικότητά τους.
Η Marianna κινείται σαν φωνητικός χαμαιλέοντας — άλλοτε αιχμηρή, άλλοτε εύθραυστη, πάντα παρούσα — οδηγώντας κάθε σύνθεση με μια δραματικότητα που δεν γίνεται να αγνοήσεις. Ο Ody, από την άλλη, κρατάει τα τύμπανα σε πολεμική εγρήγορση∙ οι κιθάρες των Nick K. και Philipp προσθέτουν μια δυοδική ένταση που ακροβατεί ανάμεσα στο σύγχρονο djent παίξιμο και στη goth-metal σκηνογραφία, ενώ το μπάσο του Jay δεν σταματά να λειτουργεί ως αθέατη σπονδυλική στήλη.
Το Ultra Terra είναι ένας δίσκος που ασχολείται με τη γη όχι όπως την ξέρουμε, αλλά όπως τη βιώνουμε μέσα στην απόλυτη αποξένωση των τελευταίων χρόνων: πολιτική ασφυξία, κοινωνική διάλυση, ψυχολογική φθορά και ένας κόσμος που τρέχει χωρίς φρένα προς το άγνωστο. Η μπάντα μοιάζει να δημιουργεί ένα «αντι-ημερολόγιο επιβίωσης» μέσα από τις συνθέσεις της∙ κάθε κομμάτι χτυπάει σαν μικρή διαδήλωση ενάντια στη μοιρολατρία.
Με άλλα λόγια, το Ultra Terra δεν είναι άλμπουμ που ακούς για να χαλαρώσεις. Είναι άλμπουμ που αντιμετωπίζεις. Και όσο το αφήνεις να σε τραβήξει στην οργανική/μηχανική του ένταση, καταλαβαίνεις γιατί η διεθνής σκηνή άρχισε επιτέλους να τοποθετεί τους Project Renegade εκεί που πάντα άξιζαν: ανάμεσα στα σχήματα που δεν ακολουθούν τη μόδα∙ τη ξαναγράφουν.
Για την ελληνική underground πραγματικότητα, αυτός ο δίσκος δεν είναι απλά επιτυχία. Είναι απόδειξη ότι μπορείς να φτάσεις πολύ μακριά όταν δεν κατεβάζεις τον πήχη καμία στιγμή – ούτε στη σύνθεση, ούτε στην παραγωγή, ούτε στη σκηνή. Όσοι τους είδαν να μοιράζονται stage με ονόματα-κολοσσούς του σύγχρονου metal καταλαβαίνουν πως τίποτα δεν ήταν τυχαίο.
Follow For More:
OFFICIAL LINKS
https://www.facebook.com/
https://www.instagram.com/
https://www.youtube.com/
https://www.facebook.com/
https://www.instagram.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου