"You Gave Me" A Poem by James Tian

 
Reached out my hands,
To hug a sapling,
I felt it hugging me too,
And gave me the loving right.


It suddenly occurred to me,
It's so simple to love each other,
If I fall in love with the whole earth,
They’ll return more to me day and night.


There’re so many people in this world,
Thanks for everything,
Companion is proof of recognition,
This proof is infinite light.


There’re so many people in this world,
But I don't want to ignore anyone,
Although we may not know each other,
But we’re living under the same sky.

By James Tian 

Νοσταλγικές δραπετεύσεις από την ανεκπλήρωτη καθημερινότητα Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη

 

Νοσταλγικές δραπετεύσεις από την ανεκπλήρωτη καθημερινότητα

Του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη //

Τίνα Κουτσουμπού, «Το νερό που μ’ εκδικήθηκε. Και άλλες ιστορίες του νου». ΑΩ Εκδόσεις. Καλύβια Αττικής, 2021

Αν κρίνουμε από τη βάση της πολύχωρης και εξυπηρετικής βάσης της βιβλιονετ, παρατηρούμε πως η Τίνα Κουτσουμπού έχει εκδώσει ως τώρα τρεις συλλογές διηγημάτων της, ενώ αρκετά ακόμα απ’ αυτά δημοσιεύτηκαν παλιότερα σε κάποιες ανθολογίες. Μετά λοιπόν από τις προηγηθείσες ‘Ο καινούργιος και επτά ακόμη διηγήματα’ (Γαβριηλίδης. Αθήνα, 2015), ‘Του καιρού γυρίσματα. Κι επτά ακόμη διηγήματα’ (Διάνυσμα. Λάρισα, 2016) και τις ‘Ιστορίες του Νότου’ (Μικρές εκδόσεις. Αθήνα, 2018), η συγγραφέας επανακάμπτει με την παρούσα συλλογή από τις εκδόσεις Α Ω, ετούτη τη φορά. Είκοσι έξι μικρά κείμενα αποτελούν το βιβλίο, πολλά από τα οποία δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς σε ηλεκτρονικές κατά κανόνα ιστοσελίδες, όπως στα ‘24γράμματα’, στο ηλεκτρονικό περιοδικό ‘frear’, στο ‘fractal-η γεωμετρία των ιδεών’ και στο περιοδικό ‘Βακχικόν’.

Γεωμετρικός τόπος όλων των ιστοριών της Τίνας Κουτσουμπού, αποτελεί η αέναη επιθυμία του ανθρώπου για βελτίωση των συνθηκών της ζωής τόσο της δικής του, όσο και των συνανθρώπων του. Οι κύριοι χαρακτήρες των διηγημάτων δείχνουν να ωθούνται, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, συνειδητά ή όχι, από κάποια αόρατη εσωτερική δύναμη για ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης των πραγμάτων και των δυσμενών συνθηκών του περίγυρου. Με χαμηλούς τόνους, καθώς και με υφέρπουσα φωνή οδηγούνται με κατεύθυνση το μέλλον, εκεί όπου εκείνοι θέλουν και επιθυμούν. Όπως προτάσσουν ενδόμυχα οι πόθοι και βαθύτερες επιθυμίες τους. Η βοήθεια στον πλησίον, η όποιας μορφής υποστήριξη, η φιλανθρωπία, η φροντίδα του ανήμπορου, η συναδελφικότητα, η αλληλεγγύη, εκδηλώνονται με κάθε τρόπο και με κάθε ευκαιρία από τους ολίγους αριθμητικά πρωταγωνιστές των ιστοριών αυτών. Οι τελευταίες, ξετυλίγονται σε πρώτο ή τρίτο πρόσωπο και αφορούν κυρίως την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.

Η ενασχόληση με τη λογοτεχνία, αυτή που «… είναι το αλατοπίπερο που κάνει τη ζωή υποφερτή και πως μαζί της ταξιδεύεις ανέξοδα και ακούραστα», αποτελεί τον πυρήνα του διηγήματος ‘Δοσμένη υπόσχεση, ακριβή’ από τα πρώτα της συλλογής που περιστρέφεται γύρω από την πολύχρονη οικονομική κρίση της χώρας μας και με τις λίστες των χρόνια ανέργων να αυξάνονται ανησυχητικά. Στην ιστορία ‘Η απόπειρα’, μια φυσιοθεραπεύτρια θεωρούσε πρόκληση για τις γνώσεις της, τον ψυχισμό της και τις επαγγελματικές της ικανότητες να έρθει όσο κοντύτερα γινόταν με μια συγκεκριμένη ασθενή της. Να βοηθήσει όχι μόνο τον καταβεβλημένο της οργανισμό με την μειωμένη κινητικότητα, σημείο κεντρικό της εργασίας της, αλλά παράλληλα και να έρθει αρωγός των βαθύτερων και πολύπλευρων προβλημάτων της, εκείνων που αφορούσαν την ψυχική της σφαίρα, κάτι έξω από τα αυστηρά και εστιασμένα καθήκοντά της. Στην ασθενή της υπόβοσκαν πληθώρα παρελθόντων προβλημάτων, όπως διαλυμένη οικογένεια, στραπατσαρισμένη εφηβεία και φυσικά κατάθλιψη και απονενοημένες απόπειρες, όπως γίνεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτές τις περιπτώσεις. Ο Περικλής Ιωάννου, ο γιατρός στο διήγημα ‘Η ελπίδα του Ιμάντ’ που υπηρετεί για χρόνια στο Κέντρο Υγείας του ακριτικού νησιού, έρχεται αντιμέτωπος όχι μόνο με τις ορδές των εξαθλιωμένων μεταναστών που ξεβράστηκαν στις ακτές τους, μια μάλλον συνηθισμένη γι’ αυτούς εικόνα, αλλά και με τον συνάδελφό του από τον ιατρικό χώρο, οδοντίατρο και σπουδαγμένο στη Θεσσαλονίκη Ιμάντ. Στη ‘Μέλπω’, μια μεσόκοπη γυναίκα αλλά άτυχη, ποικιλοτρόπως, στην προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική της ζωή, βρίσκει καταφύγιο και αποκούμπι στα παιδικά χωριά ΣΟΣ, ως εθελόντρια μητέρα, νοιώθοντας πως έτσι μια καινούργια ζωή τής έκλεινε το μάτι και μια άλλη νέα και λίαν ενδιαφέρουσα χρονική περίοδος ανοιγόταν ξεκάθαρα και ελπιδοφόρα μπροστά της.

Τίνα Κουτσουμπού

Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όλες οι ιστορίες τοποθετούνται γεωγραφικά σε μέρη της χώρας μας και χρονικά στις τελευταίες δύσκολες δεκαετίες που σημάδεψαν σε ικανό βαθμό ανθρώπους και καταστάσεις. Μαζί τους επώδυνα παιχνίδια της μοίρας, σωματικές και ψυχολογικές ανεπάρκειες διαφόρων αιτιών, άκαρδη και άπονη ζωή σε πολλές περιπτώσεις, κι’ αλλού πρόωρη και σημαδιακή ενηλικίωση. Οι κύριοι χαρακτήρες αναζητούν κάποιο αποκούμπι, το παλιό σε κάποιες ιστορίες δέσιμο ώστε να περάσουν «… μαζί και ξυστά τα δύσκολα», με τον θάνατο να φαντάζει για κάποιους ως αναγκαστική αλλά υπέρτατη ή επιθυμητή ανακούφιση. Σε κάθε ιστορία της συλλογής κάνει την εμφάνισή της μια καινούργια ευκαιρία να αναδειχτούν πολλές εκφάνσεις και λεπτομέρειες του βίου των ατόμων στη χώρα μας. Ο περίφημος ξενιτεμός ή επί το ορθότερον εξαγωγή και μετανάστευση εγκεφάλων, τα μνημόνια, η υποαπασχόληση των περισσότερων, τα απατηλά και ανεκπλήρωτα όνειρα καθώς και η ανεργία ειδικά στο χώρο των νέων, τα συνήθη σύνθετα προβλήματα των ηλικιωμένων, όλα έρχονται και τονίζονται με χαλαρή και ήρεμη φωνή, χωρίς ακρότητες, υπερβολές και φανατισμούς.

Η ‘Μυστική συνομιλία’, ίσως τελικά να αποτελεί την συμπύκνωση όλων όσων προηγήθηκαν στη πολύχρονη ζωή δύο ανθρώπων, τις ασχημάτιστες φράσεις και τα ανείπωτα λόγια που δεν ξεκαρφώθηκαν από τα χείλη του ενός, τις λύπες και τις χαρές κάτω από ένα άλλο μεταγενέστερο πρίσμα, τους όμορφους και επώδυνους μακρείς απολογισμούς, τις υποσχέσεις και τα όνειρα, τις εξομολογήσεις που δεν πρόλαβαν να ειπωθούν, τα βήματα και τα ταξίδια της καρδιάς χωρίς αποσκευές και χάρτες που δεν έγιναν ποτέ, κι’ όλα όσα «… τα σκότωσε ο χρόνος και η σιωπή». Μια εκ βαθέων εξομολόγηση και εσωτερική κραυγή του ενός απέναντι στην σωματική και διανοητική ανημποριά του άλλου, μια μυστική συνομιλία, με περίσσια δύναμη εκφραστικότητα, με ονειρικές φράσεις και απύθμενη αγάπη. Ίσως, τελικά, η καλύτερη, κατά κάποιο τρόπο, στιγμή του βιβλίου! Μια αξιόλογη τετρασέλιδη ανάλυση της Διώνης Δημητριάδου βρίσκεται στην αρχή του βιβλίου. «…Τα πρόσωπα εδώ ακροβατούν ανάμεσα σε ένα δύσκολο παρόν, που τους απογοητεύει ή αποθαρρύνει και σε ένα επινοημένο, φανταστικό σκηνικό που τους καλεί σε αναμέτρηση με τις πραγματικές τους δυνατότητες….», διαβάζουμε κάπου σε αυτή, ενώ «…το απώτατο όριο στο οποίο θα φτάσει ο καθένας θα εξαρτηθεί από τη σημασία που θα δώσει στη βαθύτερη επιθυμία του, ακόμη κι αν αυτή έχει τη μορφή ενός ονείρου που μοιάζει ακατόρθωτο, συχνά καταργώντας το ρεαλιστικό πλαίσιο της συμβατικής ζωής…».

Αναδημοσίευση από https://www.fractalart.gr/

Carpe "Αναγκαιότητα..."

Η ψυχή πολιορκείται
από ένα φως αχνό.
Επιλέγουμε όνειρα,
μια αναγκαιότητα απαραίτητη
να αφανίσουμε τα δύσκολα.
Μέσα στη νωθρότητα των καιρών
με σημάδεψαν τα αφρόντιστα μαλλιά σου.
Οι στάλες του πάθους
στόχευσαν στην καρδιά.
Η πολύωρη αναμονή
για ένα χαμόγελο,
μέρος του ονείρου που επέλεξα.
Ίσως ήρθε η ώρα
να διεγείρω της σάρκας το ανάγλυφο.
Η βουή των σφυγμών
αρνείται να κοπάσει,
επιταχύνεται ραγδαία.
Μη διανοηθείς να κρύψεις την άνοιξη 

 μες στην απόλυτη σιωπή.

Carpe.

Η φωτογραφία είναι από https://boilingwaters.ph/

ΕΛΕΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ "Δίχως σου..."

Θά πρεπε νά 'σουν εδώ ,
τις πληγές μου να απαλύνεις .
Μέλι αλείφω της πληγής κεντρί εμπύρετο
μου βγάζει βαθιά πολύ βαθιά πέραν του δέρματος
μια υπενθύμιση ασυνήθιστη με καίει.
Σιμά μου η νύχτα σπάταλη με τα λυπητερά της χάδια μ' ασημώνει .
Τα νύχια της άκοπα μπήγω φωνή
με γδέρνουν με ευχαρίστηση γελάω πλαγιάζω ,
γλυκά αιμόφυρτη μες στην ακέραιη ζωή σου
κάθε μου πόνο αυθαίρετα μεταναστεύω .
Ξεριζωμένη δίχως χαρτιά
και δίχως σου κρυμμένη στο αμπάρι σου ανίδεος με υποθάλπεις.
Όλο και σε κάποια αφύλακτη μεριά σου
βουρκωμένη ελπίζω μήπως αγαπηθώ.
Ολέθρια ίσως...
Νυχτώνει...

Έλενα Καραγιάννη.

Η φωτογραφία είναι από https://bonvivant.gr/

ΤΙΝΑ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΟΥ "Ζωή αλλιώς" Διήγημα

 

Ο ΗΛΙΟΣ ΤΟΝ ΤΥΦΛΩΣΕ. Ήταν ζωντανός. Έπιασε να ψηλαφήσει τα μέλη του. Τον πονούσε το δεξί χέρι του απ' την πτώση. Πού βρισκόταν; Γύρω του ξαπλωμένοι οι επιβάτες της πτήσης. Άραγε πεθαμένοι ή ζωντανοί; Δεν κουνιόταν κανείς. Σηκώθηκε ενστικτωδώς στηριζόμενος με το ζόρι στα πόδια του και κατευθύνθηκε προς το αεροσκάφος. Έπρεπε να ειδοποιήσει για το ατύχημα. Αναζήτησε το κινητό του στην σχισμένη τσέπη του. Η σβησμένη οθόνη τον κινητοποίησε, τροφοδοτώντας τους αρχέγονους φόβους για επιβίωση. Η άμμος που κολλούσε στα ρούχα του, τον γαργαλούσε. Η έρημος ήταν παντού, σε αχτίνα χιλιομέτρων μέχρις όπου ατένιζε το μάτι του. Και τώρα; μονολόγησε. Έπρεπε να βρει άλλους επιζώντες, να οργανωθούν, να επικοινωνήσουν με τον πολιτισμό. Τα όργανα του αεροπλάνου ίσως να μπορούν να δώσουν σήμα σκέφτηκε. Πίσω του δίπλα στον αγκαθωτό θάμνο κάποιος βογκούσε. Σηκώθηκε από το χώμα με ελπίδα. Ο ηλικιωμένος άνδρας αιμορραγούσε κοντά στα πλευρά. Η λαμαρίνα από τα φτερά του boeing είχε καρφωθεί πίσω από το στήθος. «Διάτρηση πνεύμονα», σκέφτηκε. Τσάμπα είχε χαρεί. Έφερε το χέρι στο στόμα του στάζοντας του λίγο ουίσκι-βάλσαμο για τον ετοιμοθάνατο. Έβηξε αίμα. Τον κοίταξε με τρόμο. Του έσφιξε το χέρι και του έκλεισε τα βλέφαρα. Είχε ξεψυχήσει με ένα αδιόρατο χαμόγελο ευγνωμοσύνης για την παρέα στην ύστατη ώρα. Τον έθαψε κάτω από ένα αμμόλοφο με συνοπτικές διαδικασίες. Δεν είχε δυνάμεις να φροντίσει τα υπόλοιπα πτώματα αν δεν ήθελε να προστεθεί μαζί τους.

Ήταν και πάλι μόνος στην διάφανη ερημιά ενός αφιλόξενου τοπίου. Έπρεπε γρήγορα να δραπετεύσει από κει και να βάλει τις μηχανές του μυαλού του σε κίνηση. Ξαφνικά συνειδητοποίησε την φρικτή κατάστασή του. Χωρίς τρόπο να επικοινωνήσει, κινητό και υπολογιστής είχαν καταστραφεί, ασύρματος να βρεθεί είχε αποκλειστεί, ένιωσε μόνος σαν αστροναύτης σε σεληνιακό τοπίο. Μάταιη η τεχνολογία σε τέτοιες στιγμές. Το καλύτερο κομπιουτεράκι θα ήταν ο εγκέφαλός του, η ψυχραιμία και τα ατσαλένια νεύρα, ο καλύτερος σύμβουλος του. Περιπλανήθηκε ώρες με πυξίδα του τ’ αστέρια. Ευτυχώς οι γνώσεις της αστρονομίας που είχε σαν χόμπυ, τού είχαν φανεί χρήσιμες. Σταθεροποίησε τον πολικό αστέρα και τον αστερισμό του σκορπιού στο οπτικό του πεδίο και κατευθύνθηκε στο εσωτερικό του πουθενά. Σαν του Βεδουίνους και τους Τουαρέγκ βάδιζε με τη ράχη γυρτή να μην κουράζεται, καλυμμένος με ψιλή άμμο σαν χρυσόσκονη από την ξαφνική αμμοθύελλα. Με τον σουγιά που κουβαλούσε, δόξα τω θεώ, στο σκισμένο του μπουφάν ξερίζωσε κάτι αγριόχορτα. Έπρεπε να βρει νερό. Οι ρίζες ήταν υγρές. Αν έσκαβε ίσως;

Ένιωσε πίσω του τη ζεστασιά ενός βλέμματος. Μια οικογένεια καγκουρό τον παρακολουθούσαν από μια συστάδα δένδρων στα δεξιά του. Πλησίασε προσεκτικά. Περπατούσε αμέτρητες ώρες. Σε λίγο βράδιαζε, θα ήταν σκοτάδι-πίσσα. Το μωρό τους-πανέμορφο-θήλαζε λαίμαργα. Τον προσπέρασαν χωρίς αν νοιαστούν για την περιπέτειά του. Ήταν στο φυσικό τους περιβάλλον, σε απόλυτη αρμονία και τάξη, κυρίαρχοι της ερήμου. Τα πήρε στο κατόπι καθώς ξεμάκραιναν με τα τρελά πηδήματά τους. Εκείνα πάλι σαν να ένιωθαν την απελπισμένη ανάγκη του ανθρώπου που τα ακολουθούσε, άφηναν μικρές κραυγές πίσω τους. Σαν να τον καλούσαν. Μπορεί να τον πήγαιναν στην πηγή να ξεδιψάσουν, ή στο μέρος που ζούσαν. Η διαπίστωση της φρικτής εγκατάλειψής του, τον τρόμαξε. Ήταν τα μόνα ζωντανά πλάσματα που είχε δει απ’ το πρωί.

Σταμάτησαν κοντά σε μια καλύβα, απίθανη εικόνα, αναρωτήθηκε μην ήτανε οφθαλμαπάτη. Ο σαμάνος σε στάση γιόγκα με την μακριά άσπρη γενειάδα του ήταν σε έκσταση με τα χέρια ανοιχτά. Αιφνιδιάστηκε. Το ασπράδι των ματιών του γυάλιζε γύρω από τις ξεπλυμένες μπλε κόρες των ματιών του. Το σώμα του ζαρωμένο κι αδύνατο είχε μια υπερκόσμια δύναμη. Προσευχόταν, προφέροντας λέξεις ακατάληπτες. Σε μια στιγμή τον κάρφωσε με το βλέμμα. «Σε περίμενα αιώνες», του είπε σε μια γλώσσα που παράξενο πώς, την καταλάβαινε. «Να με διαδεχτείς. Εγώ κουράστηκα πια. Πέρα απ’ εδώ δεν έχει τίποτε να αναζητήσεις. Θα είσαι μόνος σου στην Θεά Φύση μαζί με τις οικογένειες των καγκουρώ».

Μαρμάρωσε στη θέση του για λίγα λεπτά. Έπειτα, μια ιθαγενής που ξεφύτρωσε σχεδόν από το πουθενά, τον πλησίασε και τον έγδυσε με απαλές κινήσεις σαν μωρό, περιχύνοντάς το με ένα κολλώδες υγρό που μύριζε κανέλλα.

«Είναι η ιεροτελεστία μας. Πρέπει να αναγεννηθείς μέσα από τα άνθη αυτού του καρπού της ερήμου και μετά θα σε υπνωτίσω», είπε ο γέρος σοφός, ψελλίζοντας κάτι σαν ξόρκια. Είχε μουδιάσει ολόκληρος από το μαγικό λάδι κι αισθανόταν ξαναγεννημένος και ξεκούραστος. Σίγουρα δεν πατούσε στη γη, θα ονειρευόταν.

Ο καυτός αέρας γεμάτος σκόνη και κόκκους άμμου που φύσηξε πάνω στο γυμνό κορμί του, του επιβεβαίωσε πως όλα αυτά τα ζούσε πραγματικά. Ήταν πασαλειμμένος λες κι επρόκειτο να τον τηγανίσουν κι αισθανόταν δυνατός σαν ταύρος. «Η νεαρή ιθαγενής θα σε φροντίζει στα ιερά καθήκοντά σου. Είναι εγγονή μου και ιέρεια της Θεάς Φύσης», συμπλήρωσε ο σαμάνος αλλάζοντας στάση και πάντα κοιτώντας τον στα μάτια. Η ιέρεια μικροκαμωμένη με ένα κορμί ελαφίσιο, όμορφη σαν διάβολος τού ερέθισε τις αισθήσεις με τα χάδια στο κορμί του. Ήταν ακόμη σαν υπνωτισμένος όταν εκείνη τυλίχτηκε γύρω του με τους γυμνούς γοφούς της όλο λάβα. Άξαφνα, τον κέντησε στο μπράτσο με ένα μαχαιρίδιο κι ύστερα του έγλειψε την πληγή, ρουφώντας το αίμα της σαν νέκταρ. Έβαλε στη συνέχεια τα δάχτυλά της ανοίγοντάς του το στόμα. Τον δάγκωσε στη γλώσσα. Τον πόνεσε. Τινάχτηκε σαν να εκκενωνόταν από μέσα του ηλεκτρικό ρεύμα. Τότε χάθηκε σε ένα λαβύρινθο αισθήσεων που ελευθερώνονταν μέσα του. Ανταποκρίθηκε με μια δύναμη άγνωστη σε εκείνο το άγριο φιλί της. Κυλίστηκαν στο έδαφος, με τα κορμιά τους τόξα σε παροξυσμό καθώς ενώνονταν βίαια. «Τώρα έγινες ένα με την γη και τα άγρια ένστικτα της Θεάς. Είσαι πια δικός μας».

Ο σαμάνος απομακρύνθηκε στο μπράτσο της ιέρειας εγγονής του φανερά καταβεβλημένος. «Αύριο θα ξεκινήσει η κατήχησή σου. Την Ζάνε δε θα την έχεις πια όπως σήμερα». Η μεταμόρφωση του είχε ξεκινήσει. Ήταν διαφορετικός. Δεν θυμόταν το όνομά του, ούτε ποιος ήταν και από πού ερχόταν. Δεν είχε πατρίδα, ούτε μνήμη. Ήταν όμως ζωντανός όσο ποτέ σε μιαν άγνωστη γη, μακριά από κάθε ίχνος ανθρώπινου πολιτισμού κι ελεύθερος όπως στον παράδεισο. Ανέβηκε στο δένδρο σε στάση γιόγκα νιώθοντας το μυαλό του να αιωρείται. Το σώμα του έμενε καρφωμένο στη θέση του σαν γυάλινο. Θυμόταν αμυδρά πως είχε πέσει από τον ουρανό μ' ένα ατσαλένιο πουλί που είχε μαζέψει τα τσακισμένα φτερά του στη μέση της ερήμου. Δεν ανακαλούσε τίποτε άλλο από το παρελθόν. Είχε βρεθεί μόνος στη γη των καγκουρό, σαν τον Αδάμ απαντώντας σ΄ ένα αρχέγονο κάλεσμα που ερχόταν με τη φωνή των καταπληκτικών αυτών πλασμάτων της. Έκοψε κι έγλυψε έναν από τους κολλώδεις καρπούς του δένδρου του σαμάνου. Βρισκόταν σε μέθη και μεταμορφωνόταν σε σαμάνο σοφό στο βασίλειο της λήθης.

Είχε τα μάτια του κλειστά ενώ ετοιμαζόταν για τη μετάσταση σε μια ζωή αλλιώς...

ΤΙΝΑ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΟΥ

Κουτσουμπού Τίνα

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Α.Σ.Ο.Ε.Ε

και γνωρίζει τέσσερις ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά,

ισπανικά). Εργάσθηκε στην Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση και στην

Εμπορική Τράπεζα. Ζει στην Καλαμάτα από το 1996.

Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και γραμματέας της

Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων αλλά και μέλος πολιτιστικών

συλλόγων της Καλαμάτας και της Αθήνας. Έχει συμμετάσχει σε

σεμινάρια δημιουργικής γραφής και ιστορικού μυθιστορήματος.

Άρθρα της δημοσιεύθηκαν στην Ένωση μη ημερησίων εντύπων- Αθήνα,

στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο Καλαμάτας και Κορώνης (εφημερίδες

Ελευθερία, Θάρρος, Φωνή, Μεσσηνιακός Λόγος και Δράση) σε

λογοτεχνικά περιοδικά έντυπης μορφής αλλά και ηλεκτρονικής

(ψυχογραφήματα, Νέα Αριάδνη, Παρέμβαση, frear, Βακχικόν,

Εμβόλιμον, fractal κ.α).καθώς και σε λογοτεχνικά blogs.

Διηγήματά της βραβεύτηκαν σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς σε Ελλάδα

και Κύπρο.

GRANDE FOX - NEΟ επίσημο βίντεο κλιπ και μίνι τουρ με τους GODSMACK!

 

GRANDE FOX - NEΟ επίσημο βίντεο κλιπ και μίνι τουρ με τους GODSMACK!

"Deathblow" μέσα από το άλμπουμ "Empty Nest"

https://www.youtube.com/watch?v=aEwcs_eSQmI

Η μπάντα επίσης θα βρεθεί σε μίνι τουρ αυτό τον Οκτώβρη με τους Αμερικάνους θρύλους GODSMACK.

25 Οκτωβρίου (Bουλγαρία, Σόφια) με GODSMACK και HELLION STONE
26 Οκτωβρίου (Ρουμανία, Bουκουρέστι) με GODSMACK

Official Website :www.grandefox.gr  

Bandcamp :https://grandefox.bandcamp.com/  

Facebook :https://www.facebook.com/outofnesta  

Instagram :https://www.instagram.com/grande_fox_official/  

YouTube :https://www.youtube.com/user/cameramixtz  

Spotify :https://open.spotify.com/artist/7EgyTfkdvnQMo7e7FRsO6u  

Νίκη, απόψε στο πάρτι | Δελτίο αφιερώματος στη Νίκη Τριανταφυλλίδη

 

Δελτίο Τύπου

«Νίκη, απόψε στο πάρτι»

Αφιέρωμα στη Νίκη Τριανταφυλλίδη

Κυριακή 16 Οκτωβρίου στις 21.15 (αμέσως μετά το τέλος της παράστασης)

Δραματουργική μεταγραφή

βασισμένη στο θεατρικό κείμενο της Νίκης Τριανταφυλλίδη

«Πάρτι στο σπίτι της Ελισάβετ Π»

Διασκευή - Σκηνοθεσία:

Ρούλα Πατεράκη

Ερμηνεύει η Νάνα Παπαδάκη

Θέατρο Φούρνος

(Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα)

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00 (μέχρι τις 30 Οκτωβρίου)

Ηλεκτρονική προπώληση:

https://www.viva.gr/tickets/theater/niki-apopse-sto-parti-gia-2i-xronia/

Την Κυριακή 16 Οκτωβρίου στις 21:15, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της παράστασης «Νίκη, απόψε στο πάρτι» -η οποία θα ξεκινήσει στις 20.00 και παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Φούρνος, σε κείμενο της Νίκης Τριανταφυλλίδη, σκηνοθεσία και δραματουργική μεταγραφή της Ρούλας Πατεράκη και με τη Νάνα Παπαδάκη στον ρόλο της κεντρικής ηρωίδας,- θα διοργανωθεί μια βραδιά-αφιέρωμα στη συγγραφέα του έργου, όπου θα είναι παρούσα και η κόρη της, Ζωή Τριανταφυλλίδη.

Στην πρώτη τιμητική βραδιά που διοργανώνεται για τη μητέρα της, η Ζωή Τριανταφυλλίδη, που πέραν της συγγένειας υπήρξε στενή συνεργάτιδά της, θα συνομιλήσει με την ερμηνεύτρια της παράστασης, Νάνα Παπαδάκη, για τη ζωή, το έργο και την υποκριτική μέθοδο της αξέχαστης Νίκης Τριανταφυλλίδη.

Η εκδήλωση θα διανθιστεί με οπτικοακουστικό υλικό από τη ζωή και το έργο της Νίκης Τριανταφυλλίδη.

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

«Νίκη, απόψε στο πάρτι»

Η επιτυχημένη παράσταση «Νίκη, απόψε στο πάρτι», που παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Φούρνος, αποτελεί δραματουργική μεταγραφή του πολυπρόσωπου πρωτότυπου έργου της Νίκης Τριανταφυλλίδη «Πάρτι στο σπίτι της Ελισάβετ Π», για ένα μόνο ρόλο, για ένα μόνο πρόσωπο που, επί σκηνής, επιχειρεί να καταδυθεί στην πολυπλοκότητα του ασυνειδήτου της συγγραφέως.

Πρόκειται για μια επίπονη ανασκαφή σε έναν καλλιτεχνικό ψυχισμό, ο οποίος, με συνοδοιπόρο το σύμπαν του οπτικοακουστικού περιβάλλοντος που ζωντανεύει ο σκηνοθέτης και εικαστικός Αβραάμ Παπαβραμόπουλος, ταξιδεύει μες στο συλλογικό ασυνείδητο, τις μεταμορφώσεις της φύσης και καθρεφτίζει τη διαχρονική περιπέτεια του ανθρώπινου πνεύματος.

Λίγα λόγια για το έργο

Μία γυναίκα, η Victory of the Rose (Νίκη Τριανταφυλλίδη), κάνει την ανασκόπηση της εσωτερικής της ζωής και μέσα από τρεις βασικές μεταμορφώσεις (Ελισάβετ, Μαξίμ, Αλίκη), καθώς και τις αρχετυπικές παρεμβάσεις της μητέρας και του πατέρα, φτάνει στα έγκατα της ύπαρξής της.

Νίκη Τριανταφυλλίδη

Η Νίκη Τριανταφυλλίδη υπήρξε σπουδαίο κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού πολιτισμού. Κόρη του συνθέτη Πάνου Τριανταφυλλίδη, αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1963, στο έργο «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα με το θίασο της Αλέκας Κατσέλη. Θεατρικά, συνεργάστηκε με σημαντικούς σκηνοθέτες όπως οι Αλέξης Μινωτής, Μίνως Βολανάκης, Λευτέρης Χαρωνίτης και άλλοι, ενώ συμμετείχε και σε αρκετές ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου. Το 1970 κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την ταινία μικρού μήκους «Συνηθισμένο μου όνειρο», όπου έπαιξε μαζί με τους Θόδωρο Αγγελόπουλο και Παντελή Βούλγαρη. Η μεγάλη της ερμηνευτική γκάμα πιστοποιήθηκε το 1971, όταν τιμήθηκε από το «Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου» με το βραβείο «Μαρίκα Κοτοπούλη» ως η καλύτερη ηθοποιός της περιόδου 1970-71. Δίδαξε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στη σχολή του Πέλου Κατσέλη και στη σχολή της Μαίρης Τράγκα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Συνόλου και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης και στην δεκαετία του '90 ίδρυσε το Θέατρο «Τριανταφυλλίδη» στη πλατεία Βάθης. Έγραψε θεατρικά έργα τα οποία παρουσιάστηκαν με δική της σκηνοθεσία. Επίσης είχε μεταφράσει και έκανε διασκευές σε γνωστά έργα του παγκόσμιου θεατρικού ρεπερτορίου, αλλά και έργα του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Όλο αυτό το σημαντικό υλικό το κληροδότησε στη κόρη της, την ηθοποιό και σκηνοθέτη Ζωή Τριανταφυλλίδη. Σύζυγος του ηθοποιού Κώστα Μεσσάρη, έφυγε από τη ζωή ως αποτέλεσμα χρόνιων προβλημάτων υγείας στις 13 Μαΐου 2013, παραγκωνισμένη από την οργανωμένη Πολιτεία, σε ηλικία 71 ετών.

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Είθισται να λέμε τις μεγάλες γυναίκες ηθοποιούς «κυρίες», κάτι που δεν συμβαίνει με τους μεγάλους άντρες ηθοποιούς. Αισθάνομαι ότι αν αποκαλέσω «κυρία» τη Νίκη Τριανταφυλλίδη την αδικώ, διότι η Νίκη Τριανταφυλλίδη όπως και άλλες γυναίκες ηθοποιοί του ελληνικού και του ξένου θεάτρου, με τον τίτλο της dame, είναι απλώς «μεγάλοι ηθοποιοί». Χρησιμοποιώ το αρσενικό γένος και δε λέω μεγάλες ηθοποιοί, γιατί, νομίζω, ότι για αρκετό χρονικό διάστημα, κακώς βέβαια, θα εντυπωθεί καλύτερα στο κεφάλι των συγχρόνων μου.

Η Τριανταφυλλίδη έγραψε ένα έργο το οποίο βραβεύτηκε. Το ανέβασε η ίδια και το ερμήνευσε η ίδια. Μετά το θάνατό της έχω την αίσθηση ότι όλοι σιώπησαν γύρω απ’ αυτήν. Ή καλύτερα τα πάντα σιώπησαν. Ήταν πολύ συγκινητικό για μένα όταν μια νέα ηθοποιός με ισχυρή προσωπικότητα και πολλαπλά προσόντα αναζήτησε το έργο της Τριανταφυλλίδη για να το ερμηνεύσει. Κατ’ επέκταση ζήτησε εμένα εάν μπορώ να τη βοηθήσω σ’ αυτή την ανασκαφή.

Το έργο παραχωρήθηκε με μεγάλη ευγένεια από την κόρη της Τριανταφυλλίδη, Ζωή Τριανταφυλλίδη, για να προσαρμοστεί και να παιχτεί από ένα πρόσωπο και κάποιος, δηλαδή εγώ, να προσπαθήσει να καταλάβει μέσα από το πολυσχιδές παραλήρημα μιας αληθινής ιδιοφυίας στοιχεία, τα οποία θα έφτιαχναν την πλοκή ενός ψυχικού μηχανισμού, ο οποίος θα καθρέφτιζε τη Νίκη Τριανταφυλλίδη. Μετά από τη δραματουργία του αρχικού κειμένου το όλο εγχείρημα παραδίδεται στην ηθοποιό Νάνα Παπαδάκη, η οποία έχει όλα τα σωματικά και ψυχικά εχέγγυα για να το αναδείξει.

Ρούλα Πατεράκη

Έγραψαν για την παράσταση:

«Η σκηνοθετική ενορχήστρωση του έργου από τη Ρούλα Πατεράκη, εικονοποιεί με στιβαρότητα και ευαισθησία συνάμα, τον αφηγηματικό λόγο, προσδίδοντας μαζί με τις εύφορες φωτοσκιάσεις, μία αξιόλογη μεταφυσική εσωτερικότητα.» […] «Η Νάνα Παπαδάκη υποδύεται αυτή την πολυσχιδή ύπαρξη, με ένα ταμπεραμέντο άξιο της εμβέλειας της πολυτάλαντης προσωπικότητας, μιας μεγάλης ηθοποιού, συγγραφέως και σκηνοθέτιδας, όπως ήταν η Νίκη Τριανταφυλλίδη.» […] «Το εξαιρετικό οπτικοακουστικό περιβάλλον και την ψηφιακή επεξεργασία υπογράφει ο σκηνοθέτης και εικαστικός Αβραάμ Παπαβραμόπουλος.» […] «Η θεατρική παράσταση «Νίκη, απόψε στο πάρτι», σε δραματουργική μεταγραφή/σκηνοθεσία της Ρούλας Πατεράκη και πρωταγωνίστρια τη Νάνα Παπαδάκη, αποτελεί ένα δυνατό ψυχογράφημα, μια μελέτη πάνω στην υπαρξιακή κραυγή του ανθρώπινου είδους.» Zωή Τόλη, Enetpress

«Η Ρούλα Πατεράκη προσάρμοσε το έργο για μία ηθοποιό κάνοντας βαθιά διείσδυση στην ψυχή του κεντρικού χαρακτήρα που ερμηνεύει η Νάνα Παπαδάκη.» […] «Την εξαιρετική ερμηνεία του ρόλου από τη Νάνα Παπαδάκη πλαισιώνει ένα πλούσιο οπτικοακουστικό περιβάλλον που υπογράφει ο σκηνοθέτης / εικαστικός Αβραάμ Παπαβραμόπουλoς.» Μανόλης Πολέντας, Η Αυγή

«Η Ρούλα Πατεράκη ξεφεύγει από τις νόρμες μιας "τυπικής" σκηνοθεσίας και στήνει ένα χορογραφημένο θέαμα, που κυριαρχεί το συναίσθημα, μαζί με όλα εκείνα τα στοιχεία που συνέθεταν το "αίνιγμα" Νίκη Τριανταφυλλίδη, και με τον λόγο να ακούγεται δυνατά και καθαρά, μεταφέροντας όλη την εσωτερικότητα και την ποιητικότητά του, συνεπικουρούμενος από το οπτικοακουστικό περιβάλλον και την ψηφιακή επεξεργασία του, που υπογράφει για τις ανάγκες του έργου, ο εικαστικός Αβραάμ Παπαβραμόπουλος» […] «Η Νάνα Παπαδάκη, με εμφάνιση και δυναμισμό νύμφης, έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας, κάνοντάς μας να βλέπουμε κάποιες στιγμές τη συγγραφέα του κειμένου, που επικοινωνεί σκέψεις και όχι μια ηρωΐδα της.» Θοδωρής Κ, Sinwebradio

«Η αφηγήτρια τεμαχίζει τον εαυτό της, αυτόν που υπογράφει ως Νίκη του Ρόδου, που θα του αποδιδόταν η ομορφιά, το άρωμα, το αγκάθι, το εύθραυστο και το εφήμερο· χαρακτηριστικά που η ηθοποιός Νάνα Παπαδάκη απέδωσε σωματοποιημένα στην ερμηνεία της στο έπακρον». [...] «Στην παράσταση που παρακολούθησα βίωσα κάτι μοναδικό στο φινάλε, το οποίο ήταν τόσο συγκλονιστικό και απότομο με τις τελευταίες δυνατές του φράσεις, και την μουσική που τις συνόδευε, ώστε το κοινό καθηλωμένο δεν χειροκροτούσε και μάλλον σκεφτόταν όπως εγώ πως δεν έπρεπε να ταράξει τον απόηχο και το βάρος από το κάρφωμα των τελευταίων λέξεων που σχημάτιζαν την σκηνή του τελικού περάσματος της αφηγήτριας. Του περάσματος στον τελευταίο ρόλο της αδράνειας που δεν χρειάστηκε να κατονομαστεί». […] Εν κατακλείδι, η σκηνοθεσία ενίσχυε την εσωστρέφεια και τη μεταφυσική διάσταση συνθέτοντας μια ατμόσφαιρα μαγείας γεμάτη καθαρούς συμβολισμούς. Το κείμενο βαθύ και κοφτερό έλαμπε με τρόπο ακαταμάχητο, η κάθε λέξη στην εκφορά της πατούσε γερά προκαλώντας αυτόνομο ρίγος. Η ηθοποιός ερμήνευσε την πολυσχιδή ηρωίδα με στιβαρότητα και δυναμισμό, με ερωτισμό και πυκνότητα συναισθημάτων. Στο πάρτι της Νίκης είχε καλέσει όλους τους εαυτούς της και κάτι θύμιζε μυστικό δείπνο». Κατερίνα Καζολέα, Fractal

Συντελεστές:

Κείμενο: Νίκη Τριανταφυλλίδη

Δραματουργική μεταγραφή – Σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη

Οπτικοακουστικό περιβάλλον – Ψηφιακή επεξεργασία: Αβραάμ Παπαβραμόπουλος

Φωτισμοί – Σύλληψη σκηνικού χώρου & κοστουμιού: Ρούλα Πατεράκη

Βοηθός σκηνοθέτη - Διεύθυνση παραγωγής : Γιώργος Ζορμπάς

Κατασκευή σκηνικού: Θανάσης Θαλασσινός

Ραδιοφωνικό σποτ: Spyxad / advertising solutions

Υπεύθυνη θεάτρου: Μυρτώ Καμβύση

Τεχνικός θεάτρου: Αποστόλης Τσατσάκος

Φωτογραφίες παράστασης: Κατερίνα Τζιγκοτζίδου

Γραφίστας: Γιάννης Βεργίτσης

Υπεύθυνοι Επικοινωνίας: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας

Ερμηνεύει η Νάνα Παπαδάκη

Παραγωγή: Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Μαλντορόρ»

Ευχαριστούμε θερμά την κόρη της Νίκης Τριανταφυλλίδη, Ζωή Τριανταφυλλίδη, για την παραχώρηση των αποκλειστικών δικαιωμάτων του έργου και τη συνεργασία της.

Δείτε το trailer:

Nίκη, απόψε στο πάρτι | Σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη | Ερμηνεύει η Νάνα Παπαδάκη

Info

Τοποθεσία: Θέατρο Φούρνος, Θέατρο Φούρνος (Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα)

Παραστάσεις: Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00

Τιμές εισιτηρίων: 12 € (ολόκληρο), 10 € (άνω των 65 ετών), 8 € (φοιτητικό), 5 € (άνεργοι, ατέλειες)

Πληροφορίες: Τηλ.: 21 0646 0748

Ηλεκτρονική προπώληση: viva.gr

https://www.viva.gr/tickets/theater/niki-apopse-sto-parti-gia-2i-xronia/

Εκδήλωση-αφιέρωμα στην Νίκη Τριανταφυλλίδη: Κυριακή 16 Οκτωβρίου στις 21.15

Είσοδος ελεύθερη

Επικοινωνία με τον Τύπο για την παράσταση

Marianna Papaki, Nondas Douzinas

Press Office - Content Creation - Copywriting

T.: +30 210 2515014

M.: +30 6934 288610, 6972 297443

E.: mycultureviews@gmail.com

Cont Act mycultureviews