Αυγουστιάτικα φεγγάρια
Της σελήνης η λάμψη, μάλαμα χυτό, λιωμένο.
Την ασημένια φεγγοβολή, γαλήνια κοιτάζω.Με ασημοκλωστές, τα τρελά όνειρά μου δένω.
Μη μου τα αρπάξουν, οι δυσοίωνοι καιροί τρέμω.
Σε κρύπτη της ψυχής τα κανακεύω και στενάζω.
Της σελήνης η λάμψη, μάλαμα χυτό, λιωμένο.
Ένα θαύμα, τον κόσμο να αλλάξει περιμένω.
Στις σιωπές της σελήνης, τις ελπίδες μου στεγάζω.
Με ασημοκλωστές τα τρελά όνειρά μου δένω.
Στης πανσελήνου τη θωριά, ακίνητη απομένω.
Πόθους ταχταρίζω, μανδύα προσδοκίας τους βάζω.
Της σελήνης η λάμψη, μάλαμα χυτό, λιωμένο.
Σε πηχτού ανέμου την πνοή, το αύριο πνιγμένο.
Οι ελπίδες μου γιασεμιά, μαραμένα, σε βάζο.
Με ασημοκλωστές, τα τρελά όνειρά μου δένω.
Των άστρων το αλφαβητάρι, κερί αναμμένο.
Στου Αυγούστου το φεγγάρι, τις σκέψεις αραδιάζω.
Της σελήνης η λάμψη, μάλαμα χυτό, λιωμένο.
Με ασημοκλωστές, τα τρελά όνειρά μου δένω.
πκ
Βραδιές του Αυγούστου
Βραδιές του Αυγούστου, ζούμε πάλι, καλοί μου φίλοι,
τα βάσανα ξεχνάμε, μ’ ένα φεγγάρι, που στάζει μέλι,
αστροφεγγιές μας μεθούν και μπρούσκο από σταφύλι.
Γέλια στην άμμο, η ψυχή τετράφυλλο τριφύλλι,
της θάλασσας ο φλοίσβος, πλατύ χαμόγελο θέλει,
βραδιές του Αυγούστου, ζούμε πάλι, καλοί μου φίλοι.
Χαμόγελα ανθούν σε νεαρών και γέρων χείλη,
Ευωδιάζουν τα μοσχάτα τσαμπιά στο αμπέλι,
αστροφεγγιές μας μεθούν και μπρούσκο από σταφύλι.
Αυγούστου βράδια, γλυκών πόθων άσβεστο καντήλι,
αλαργινή και των γκρίζων σκέψεων η αγέλη,
βραδιές του Αυγούστου ζούμε πάλι, καλοί μου φίλοι.
Η αυγούλα, ξεγνοιασιάς, μας κουνάει μαντήλι,
ξεφαντώνει ο τζίτζικας, τίποτα δεν τον μέλει,
αστροφεγγιές μας μεθούν και μπρούσκο από σταφύλι.
Ώσπου ο κορυδαλλός, τον ήλιο να αναγγείλει,
νότες εύχαρες στην άμμο, του μπουζουκιού το τέλι,
βραδιές του Αυγούστου, ζούμε πάλι, καλοί μου φίλοι,
αστροφεγγιές μας μεθούν και μπρούσκο από σταφύλι.
πκ
Όγδοε μήνα του χρόνου, μήνα της Παναγιάς.
Συκολόγος ονομάζεσαι μα και Πενταφάς.
Τα μερομήνια προβλέπουν, τον καιρό της χρονιάς.
Αγιόφιδα γεμίζεις, εκκλησάκι της Κεφαλονιάς.
Κρεμμύδια και σκόρδα, στ’αμπάρι μας στοιβάζεις,
τα καλαμπόκια μαζεύεις και τα αρμαθιάζεις.
Με το γάλα της νηστείας, τραχανάδες κάνεις,
λίγο πριν φύγεις Φανουρόπιτες μας μοιράζεις.
Τραπεζοφόρε συ, Δριμάρη και αγιοφιδά ,
το καθάρισμα των βαρελιών προστάζεις,
την αποθήκευση του κρασιού ετοιμάζεις,
μα και στα πεύκα, των κυψελών τη μεταφορά.
Της Δέσποινας η κοίμηση, τρανό γιορτάσι,
της κληματαριάς οι χυμοί, μεθούν την πλάση,
τρυγητών τραγούδια στις πλαγιές ηχούν,
γλυκόρογα τσαμπιά, στο κοφίνι μοσχοβολούν.
Στα πατητήρια, ο μούστος, υγρό ρουμπίνι,
η ευωδιά του, τα όνειρά μας γλυκομεθάει,
απλόχερα ο Διόνυσος, χαράς μαγεία δίνει,
ο τζίτζικας νότες στους κλώνους σκορπάει.
Αύγουστε, καλέ μου, με τ' ολόγιομο φεγγάρι,
ασημένια ανταύγεια μου και μαργαριτάρι,
αιχμάλωτη στη γλυκιά σου σαγήνη με κρατάς,
στα φύλλα της ψυχής μου, όνειρα νταγιαντάς.
πκ
