Ένα αδέσποτο σκυλί, εκεί που περπατούσα, επάνω που διέσχιζα το δρόμο για το σπίτι, μπλέχτηκε μες στα πόδια μου, λίγο θα το πατούσα. «Φύγε του λέω απ’ εδώ, παλιόσκυλο, κοπρίτη».
Συνέχισα το δρόμο μου, ανοίγοντας το βήμα, με το θλιμμένο βλέμμα του, έμεινε να κοιτάει και στο βουβό του γαύγισμα, που μοιάζε μ’ άγριο κύμα, την ώρα που ξεφούσκωνε, με πόνο με ρωτάει.
« Πού πας, γιατί βιάζεσαι, τι τρέχεις να προφτάσεις, αφού στο σπίτι δεν θα βρεις, κάποιον να περιμένει; Έλα μαζί σου πάρε με, τίποτα δεν θα χάσεις, στο τέλος κι οι δυο θα ’μαστέ, μου λέει, κερδισμένοι.
Η μοναξιά είναι σκληρή, άνθρωπος είσαι ή σκύλος, μην το σκεφτείς και θα ’μαι εγώ, ο πιο πιστός σου φίλος.
Miranda from The Tempest by John William Waterhouse
Μία λάμψη θάμπωσε το βλέμμα μου ένας ήλιος έκαιγε την σάρκα μου και σαν κοίταζα το απέραντο γαλάζιο η ματιά μου ξέφευγε οι μνήμες σαν βαρκούλες περνούσαν μπροστά μου. Τα παιδικά μου χρόνια ευτυχισμένα κυλούσαν θάλασσα με γαλάζια νερά οι στιγμές από το παρελθόν. Μα σαν το βλέμμα μου χάθηκε κάπου στον ορίζοντα ενώθηκε με τα πελώρια βουνά ήρθαν και τα φαντάσματα του παρελθόντος εκεί που όλα ήταν ήρεμα οι εφιάλτες γύρισαν στο σήμερα και ξεδιπλώθηκαν τώρα έβαλε τρικυμία. Το καράβι ήταν έτοιμο να σπάσει στα δυο το νερό σαν πληγή αιμορραγούσε τώρα ξεχυνόταν στα βαθιά. Το νερό από μπλε έγινε κόκκινο μία θάλασσα από καταρρακωμένα όνειρα και κατεστραμμένες ελπίδες ξέβραζε το κύμα, Σα ναυαγοί το χαμόγελο κι η αισιοδοξία χάνονται και το κορμί μου βυθίζεται σε μια άβυσσο καλυμένη από άμμο για να μην φαίνεται η ασχήμια του χθες κι όμως η λάμψη του ήλιου θαμπώνει όλα τ' άσχημα τ΄ αφήνει πίσω.
Τα ονόματα στις παρενθέσεις δίπλα στο όνομα του Bob Katsionis, μπορούν από μόνα τους να πουν μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ιστορία: από το Dark Metal των Nightfall και το Symphonic Metal των Septic Flesh, το καλογυαλισμένο AOR των Outloud και το Euro-Power των Γερμανών Serious Black, στην 15-ετή του θητεία στους Firewind, τα πρόσφατα underground διαμάντια των Warrior Path, τα 6 solo instrumental albums, καθώς και την συνεργασία του με τους Kamelot στο songwriting των τελευταίων 3 άλμπουμ, φανερώνουν μια άκρως ευέλικτη και παραγωγική “μηχανή” στο δυναμικό της Ελληνικής Heavy Metal σκηνής.
Οι STRAY GODS είναι το νέο του εγχείρημα, εμφανώς επηρεασμένο από την μεγάλη του αγάπη στους Iron Maiden,
και το πρώτο τους άλμπουμ είναι έτοιμο να εκπλήξει!
Σύμφωνα με τον ίδιο:
“Το ξεκίνημα του 2020 με βρήκε για πρώτη φορά, ουσιαστικά χωρίς να είμαι μέλος κάποιας ενεργής μπάντας από το 1992 που ξεκίνησα να παίζω ηλεκτρική κιθάρα! Ήταν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα μιας και για πρώτη φορά ένιωθα ότι δεν έπρεπε να γράψω μουσική σε κάποιο συγκεκριμένο ύφος για κάποιο σχήμα ή project, οπότε απλά μπορούσα να γράφω ότι ήθελα χωρίς περιορισμούς και “συνταγές”. Στους πρώτους μήνες της πανδημίας κυκλοφόρησα το “Amadeus Street Warrior” έναν πειραματικό 16-bit game soundtrack δίσκο, εγκαταστάθηκα στο νέο μου στούντιο καθώς και ολοκλήρωσα τις ηχογραφήσεις με τους Warrior Path για το “The Mad King”. Για πρώτη φορά είχα τόσο χρόνο και έμπνευση στα χέρια μου!
Κατα τη διάρκεια του “Δεύτερου Lockdown” τον Δεκέμβριο του 2020 πήρα μια Fender κιθάρα, την έβαλα σε έναν Marshall και άρχισα να γράφω κάποιες ιδέες στο στυλ των Iron Maiden, τελείως “για πλάκα” και τη χαρά της δημιουργίας! Ήταν κάτι που πάντα ήθελα να κάνω αλλά δεν έβρισκα το χρόνο. Μία εβδομάδα αργότερα είχα υλικό για έναν ολόκληρο δίσκο, οπότε και άρχισα να ψάχνω για τους κατάλληλους συνεργάτες ώστε να βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Η πρώτη επιλογή ήταν ο ντράμερ Thanos Pappas των Scar Of The Sun, που εκτός από bandmate μου στους Outloud από το 2014 έχει και τους Urizen, την μόνη Ελληνική Bruce Dickinson Tribute Band! Μια επίσης “προβλέψιμη” επιλογή ήταν ο μπασίστας Gus Macricostas που ζει πλέον στην Αγγλία και παίζει τώρα με την μπάντα του Biff Byfford των Saxon. Παίζαμε παλιά μαζί στους Casus Belli και γνώριζα την αγάπη του για τους Maiden και τον Steve Harris και ευτυχώς δέχθηκε πολύ πρόθυμα να ηχογραφήσει στο άλμπουμ.
Στα φωνητικά ήταν λίγο πιο δύσκολα τα πράγματα. Το προφανές θα ήταν να πάω σε κάποιον από τους viral Youtubers κλώνους του Bruce Dickinson, όμως ήθελα κάποιον με περισσότερη εμπειρία και καλλιτεχνική άποψη, που να κατανοήσει το project και να δώσει τη δική του διάσταση. Εκεί ήρθε ο φίλος μου Dan Baune απο τους Monument/Lost Sanctuary, που εκτός απο κάποια εξαιρετικά guest solos στο δίσκο, μου πρότεινε τον Artur Almeida των Attick Demons, οπότε και έστειλα την πρότασή μου, και 2 εβδομάδες αργότερα ο δίσκος ήταν έτοιμος, αυτή τη στιγμή μιξάρουμε και το αποτέλεσμα βγαίνει εκπληκτικό!
Ξεκίνησα να ακούω heavy metal το 1988, ένα βράδυ που είδα το “Can I Play With Madness” στο MTV και νιώθω ότι αυτό το άλμπουμ είναι ένα μεγάλο “Ευχαριστώ” σε αυτή την μπάντα που ουσιαστικά καθόρισε το μέλλον και τη ζωή μου. Και επίσης ένας από τους πιο “ειλικρινείς” δίσκους που έχω κυκλοφορήσει ποτέ μου.
Η ιδέα του Lyric video είναι βασισμένη στο Official videoclip του 2012
που υλοποιήθηκε απ΄τους παρακάτω συντελεστές, τους οποίους ευχαριστούμε και πάλι.
Video Directed by Michael Mavromoustakos
Photography: Chris Tsiakiris
Co-director: Aris Lehouritis
special effect-Fotis Fotiou
Guest η μικρή Ξανθία Παπαβασιλείου (Ξανθούλλα)
και η Ελένη Μαντζουράνη
Ο Αντώνης Οικονόμου αποτελεί έναν απ’ τους πιο ταλαντούχους τραγουδοποιούς της γενιάς του, έχοντας δισκογραφική παρουσία πάνω από 12 χρόνια χαρίζοντας μας υπέροχα τραγούδια.
Στην πορεία αυτή έχει συνεργαστεί με μερικούς πολύ γνωστούς δημιουργούς όπως οι Λία Βίσση, Χρήστος Νικολόπουλος, Βίκυ Γεροθόδωρου, Ελένη Ξένου, Ρουσσέτος Δημητρόγλου, Spyros Metaxas κ.α.
Ένα τραγούδι που έκανε αίσθηση όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 2012 από την MBI/WARNER, ήταν το τραγούδι «Παράτα τα όλα», του οποίου σας παρουσιάζουμε την 2021 edition μαζί με το Official lyric video του.
Ο Τηλέμαχος Αλαβέρας (30 Σεπτεμβρίου 1926 - 30 Ιουνίου 2007) ήταν βραβευμένος δοκιμιογράφος και συγγραφέας. Ανήκει στους Θεσσαλονικείς πεζογράφους της 1ης μεταπολεμικής γενιάς.
Ο Τηλέμαχος Αλαβέρας γεννήθηκε στη Φιλιππούπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας, ένα χρόνο μετά τη γέννησή του όμως εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει ως σήμερα. Κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός. Εργάστηκε ως ιδιωτικός υπάλληλος, έμπορος, μεταφραστής, δημοσιογράφος και επιμελητής εκδόσεων. Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας από τις στήλες του περιοδικού Μακεδονικόν Ημερολόγιον με τη δημοσίευση του διηγήματος Μακεδονίτικα βουνά. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Μορφές, Μακεδονικά Γράμματα, Ελληνική Δημιουργία, Λόγος, Κριτική , Νέα Εστία, Η λέξη και τις εφημερίδες Μακεδονία, Θεσσαλονίκη, Εσπερινή Ώρα, Παγγαίο, Ελληνικός Βορράς, ενώ υπήρξε συνιδρυτής (μαζί με το Χρήστο Ντάλια) και εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού της Θεσσαλονίκης Νέα Πορεία. Από το 1955 ως το 1957 πραγματοποίησε ραδιοφωνικές εκπομπές στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Θεσσαλονίκης και υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και από το 1980 μέχρι τις μέρες μας εκλέγεται κάθε φορά πρόεδρός της. Πήρε μέρος σε λογοτεχνικά συνέδρια και συμπόσια. Τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1977 για το έργο του Απ’ αφορμή) το βραβείο αφηγηματικού πεζού λόγου της Ακαδημίας Αθηνών (1987 για το Γωνιές και όψεις) και το Κρατικό Βραβείο μαρτυρίας – χρονικού (1991 για το έργο του Σ’ ευθεία γραμμή). Έργα του μεταφράστηκαν στα γερμανικά, φλαμανδικά, ιταλικά, σερβικά, βουλγαρικά, πολωνικά. Ο Τηλέμαχος Αλαβέρας ανήκει στους μεταπολεμικούς πεζογράφους της Θεσσαλονίκης και είναι ένας από τους πρώτους συγγραφείς που αξιοποίησαν θεματικά την περίοδο του ελληνικού εμφυλίου. Το έργο του κινείται συμβατικά στο χώρο της ρεαλιστικής και κατά το δυνατό αντικειμενικής απεικόνισης καταστάσεων, στο βάθος όμως αποτελεί μια σχεδόν επιστημονικής ακρίβειας καταγραφή εσωτερικών καταστάσεων των ηρώων του, έντονα επηρεασμένη από τις προσωπικές εμπειρίες του συγγραφέα και στο πλαίσιο της κοσμοθεωρίας που μέσα απ’ αυτές διαμόρφωσε.
Δεκαπέντε διηγήματα, τα περισσότερα γραμμένα πρόσφατα, που διανθίζονται από μερικά παλαιότερης γραφής.
Τα τρία πρώτα αποτελούν την ενότητα "Ακριβά γούστα η κυρία", χαρίζοντας τον τίτλο στο βιβλίο, με επιμέρους διπλωματικούς τίτλους "Το ένδυμα", "Το κόσμημα", "Το φιλοδώρημα". Τρεις περιπτώσεις γυναικείας φιλοκαλίας.
Εξάλλου για πρώτη φορά ο συγγραφέας του "Απ' αφορμή" με κάποια σχεδόν "συντομογραφημένα" κείμενα επιχειρεί καταγραφές καθημερινότητας στη ροή του χρόνου, ενώ προχωρεί με μεγαλύτερα στην περιγραφή του δισυπόστατου ή του ποικιλόμορφου του ανθρωπίνου προσώπου.
Πρόσωπα και τόποι
Άρθρα, μελετήματα, εντυπώσεις
University Studio Press, 2005
Είναι πολλά ακόμα που θα είχα να ξετυλίξω από το κουβάρι της μνήμης, όμως έστω κι αυτό το μέρος καλό είναι να το μοιραστώ μέσα από τις σελίδες του βιβλίου με τον αναγνώστη-σύντροφο.
Πάντα πίστευα ότι η σχέση συγγραφέα-αναγνώστη είναι μοναδική σε χώρο και χρόνο κι αυτήν υπηρέτησα μέχρι τώρα. Έτσι δίνω αυτά τα κείμενα που γράφτηκαν σε διάφορους χρόνους, χωρίς κατά την ώρα της γραφής να έχουν υποψιαστεί, καν ότι θα μπορούσε να συναρμοστούν μεταξύ τους και να συν-τεθούν· από μόνα τους πορεύτηκαν και πορεύονται δικό τους χρόνο.
Δεν πρόκειται μόνον για παρέλαση προσώπων, τόπων, κλίσεων, μέσα στις δεκαετίες, ούτε βέβαια και για μόνιμη εγκατάστασή τους. Όταν σ' ενδιαφέρουν οι άνθρωποι και τα έργα τους υπάρχει η μπόρεση να τους συνοδεύσεις, ασχέτως ηλικίας και τόπου διαμονής. Λοιπόν, κάθε φιλολογική διακρίβωση του τίτλου έστω μακριά.
Κατά τον τύπο, σημειώνει ότι στο πρώτο μέρος περιλαμβάνονται κείμενα που σχετίζονται με την Θεσσαλονίκη, ενώ στο δεύτερο οικείες θεάσεις άλλων συγκλίσεων και διαβασμάτων, χωρίς ενιαία γραμμή πλεύσης.
(από τη Σημείωση του συγγραφέα)
Με τον Μπαρμπαλιά
Ιανός, 1999
Με τον Μπαρμπαλιά ο συγγραφέας καταγράφει τις μνήμες του από μια γενιά που το πέρασμά της σηματοδοτεί μια ολόκληρη εποχή. Τόπος συνάντησης το περίφημο φαρμακείο του ποιητή Ηλία Κατσόγιαννη ή Μπαρμπαλιά, Τσιμισκή 10, ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά στέκια της Θεσσαλονίκης. Η καρδιά της πόλης. Θαμώνες προσωπικότητες της εποχής. Θεσσαλονικείς λογοτέχνες όπως ο Θέμελης, ο Σπανδωνίδης, ο Βαφόπουλος, ο Δέλιος. Αθηναίοι συγγραφείς, όπως ο Μυριβήλης, ο Μελάς, ο Κανελλόπουλος και ο Σβώλος, εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, ο σκηνοθέτης Ορέστης Λάσκος και άλλοι, Βορειοελλαδίτες και Μωραΐτες. Το Πρυτανείον του φαρμακείου ήταν ακόμη έδρα του παραρτήματος του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών, μισοέδρα του Ομίλου Συνεργατών και Υποστηρικτών του περιοδικού "Μορφές", με επικεφαλής τον διευθυντή και εκδότη Βασίλη Δεδούση καθώς και τους συνεργάτες των "Μορφών", Ντάλια, Νίντα και Ζιτσαία, χωρίς όμως αυτό να εμποδίζει την ομάδα του περιοδικού "Κοχλίας", τον Πετζίκη, τον Κιτσόπουλο, την Καρέλλη, να συχνάζουν εκεί, όπως και την παρέα των "Μακεδονικών Γραμμάτων". Πρόσωπα και πράγματα τριών δεκαετιών, ζωντανεύουν μέσα στις σελίδες του βιβλίο
