Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ
(τσιαττιστό) Άμπλεψε, θώρε καθαρά τζι εκτίμα την αγάπην τζιαι μεν μου κάμνεις την ζωήν σαν τον φτωχό αράπην. Το τέρτιν της καρτούλας μου εμάθαν το τζι οι πέτρες πως τρέχουσιν τα μμάθκια μου σαν πλαστικές χολέτρες. Έχω σε μέσα στην καρκιάν τζιαι τρέμω μεν σ’ αρπάξει κανένας πελλοτζηνυός με κάπριο αμάξι. Καρτούες κάμνω τζιαι βουρώ αγάπην μπας τζιαι δείξω μα έτσι τζιαι πετάξεις τες μασιαίριν εν να μπήξω. Αφού λαλούν αρέσκουν σας που εν να ‘ρτει η μέρα τζιείνου του κότσιινου που την λαλούν «Αγίου Βαλεντίνου». Είμαι λαλώ σου τυχερός που ‘βρα εσέν για ταίρι τζι έχω σε πα’ στην τζιεφαλήν σαν το λαμπρόν αστέρι. Στο σιέρι σου εν να φανεί για πόσον εν να λάμψεις ή εν να γκρεμοτσακιστείς που τες μαννές τες πράξεις. © Εβίτα Κωνσταντίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου