ΓΙΑΝΝΑ ΒΛΑΧΟΥ "ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ"

 


Φυσάει απόψε,
δε με θέλει η θάλασσα σιμά της.
Σύννεφα θύτες, εφήμεροι λυγμοί
του χρόνου την πορεία ακολουθούν,
προτού χαθούν
απ την απρόβλεπτη βροχή.
Στους ήχους της αιφνίδιας καταιγίδας οπισθοχωρώ.
Oi σιωπηλές απουσίες
γκρεμίζουν τα ενοχικά αστέρια.
Παρεμβάλλονται εκκωφαντικές παύσεις.
Άστεγο το φεγγάρι πέφτει θρυμματισμένο.
Η σαγήνη της θάλασσας αποδεσμεύει
το γόο των κυμάτων.
Δεν είναι η φύση σκληρή,
μόνον ο καιρός φρίττει
με την απερισκεψία.
Η θάλασσα προσελκύει το ζην επικινδύνως.
Στου γκρίζου του χειμώνα τη ρωγμή
μια αφορμή να βρουν
τα όνειρα ζητούν.
Αρχή νέας εποχής,
ο Μάρτης περιπαίζει
τους ατίθασους πόνους.
Νεκρά τα χαμόγελα,
αναμένουν ευπροσήγορες ιστορίες.
Λίγο έμεινε,
το ημερολόγιο το επιβεβαιώνει.
Προσδοκώ ασφαλείς εποχές.
Να φανεί η επουλωτική άνοιξη.
Για κάθε ενδεχόμενο
φορώ στο χέρι
την ασπροκόκκινη του Μάρτη την κλωστίτσα.
® Γιάννα Βλάχου


Φωτογραφία : Woman Facing Storm - Photo © David Whyte





ΕΚΔΗΛΩΣΗ "ΑΦΙΕΡΩΜΑ - ΜΝΗΜΗ ΦΑΙΔΡΑΣ ΖΑΜΠΑΘΑ-ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ" ΕΤΑΙΡΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

 



Γενναδίου 8 και Ακαδημίας -10678 ΑΘΗΝΑ
Τηλ:2103834559 E-mail: eel@otenet.gr

                                            ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 

              ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023 και ώρα 10.30 π.μ. 

Η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών σας προσκαλεί στην εκδήλωση, που θα γίνει στην αίθουσα Μιχαήλας Αβέρωφ, οδός Γενναδίου αρ. 8 και Ακαδημίας, 7ος όροφος, με θέμα: 

         

--ΑΦΙΕΡΩΜΑ - ΜΝΗΜΗ ΦΑΙΔΡΑΣ ΖΑΜΠΑΘΑ-ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ--


Χαιρετίζει: Παύλος Ναθαναήλ, τέως Πρόεδρος και νυν Αντ/δρος ΕΕΛ.

Παρέμβαση: Αυγερινός Ανδρέου, πρώην Πρόεδρος ΕΕΛ.

Ομιλητές: Δημήτρης Φαφούτης, Ποιητής, μέλος ΕΕΛ.

                Βασίλης Τσακίρογλου, Ποιητής, μέλος ΕΕΛ.

Συντονιστής-Ομιλητής: Αθανάσιος Φροντιστής, Λογοτέχνης. μέλος ΕΕΛ.

Απαγγέλουν:  Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου, μέλος ΕΚΝΜ-ΕΕΛ.

                       Βικτώρια Κουσίδου ,Φιλόλογος.

                       Δήμητρα Μουλάρα, Συγγραφέας.

  

 Τραγούδι: Όλγα Καμηλάρη

 

                                          Για το Δ.Σ.

 

Ο Πρόεδρος της ΕΕΛ                                 Ο Γεν. Γραμματέας της ΕΕΛ

Κώστας  Καρούσος                                         Γιώργος  Μαρινάκης             

 

 

 



Carpe "Στίγμα..."

 


Όμηρος του ονείρου
στροβιλίζομαι.
Τα κομμάτια μου στέκονται
εξαντλημένα στο χάος.
Μια παύση να λογοδοτήσω
για ένα κορμί αφημένο
στην έρημο των στεναγμών.
Τα μάτια παραμονεύουν,
επιχειρούν να δαμάσουν
τη ρευστότητα του χρόνου.
Η αφαίρεση της αγάπης
μια πληγή ανοιχτή στο σώμα.
Η σάρκα σχίζεται
τις ατέρμονες νύχτες,
το κρεβάτι άθικτο
αφέθηκε στη δίνη
των παραμιλητών...
ψάχνω το στίγμα σου...!
Carpe.

Φωτογραφία : Artist Jerry N. Uelsmann








ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΤΟΥΣΗ - ΣΥΨΑ "Καταφύγια"

 


Ανεπαίσθητα μάζευε υλικά... Με το πρώτο συνειδητό του κόσμου αντίκρισμα, χτιζόταν μέσα μυστικά ζεστό ένα καταφύγιο για δυνατούς ανέμους. Τότε, που δεν ήξερε πως θα 'ρθουν... Ανάλαφρα τα υλικά: Η καλοσύνη της ζωής στην πρωινή λιακάδα,, το χώμα μα και το νερό στα παιδικά τα χέρια. Το χτύπημα της άνοιξης στο γελαστό της νιότης παραθύρι. Το γιορτινό το άκουσμα της μακρινής καμπάνας! Το μυστικό το κάλεσμα στου κόσμου το γιορτάσι... Και τα βαριά τα υλικά, που πέτρες γίνανε και στέργιωσαν εκείνη τη ζεστή γωνιά να κατοικεί η ελπίδα: Χέρια απλωμένα με ψωμί κι άλλα σε ακριβή αγκαλιά δοσμένα. Κι εκείνα τα γεροντικά της σιγουριάς τα χέρια... Της πατρικής κληρονομιάς πολύτιμα εφόδια κι αιώνια νοσταλγία. ....................... Γεμάτο μουσικές το καταφύγιο... Στίχοι που ακόμα τραγουδούν στη γοητεία του άγνωστου . Βιβλία - τραίνα... Σταθμοί πολύχρωμης ζωής σε γνωριμιάς ταξίδι. Κι άνθρωποι! Άλλοι οδηγοί, άλλοι συνεπιβάτες Κι από κοντά του μύθου η παρηγοριά Κι η άγκυρα της πίστης. .......................... Μάζευε και μαζεύει υλικά ... Χέρι να δώσει να χτιστούν και άλλα καταφύγια γερά. Τι οι καιροί αγριέψανε κι οι άνεμοι μαζί τους... Μ.Κ.



H φωτογραφία είναι από το https://br.pinterest.com/






Αθανάσιος Ευστρατίου Δεληγιάννης - Ο λαϊκός ποιητής της Σαμοθράκης

 


ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΣ

Το άνθρωπό σου δεν ξεχνάς
και χρόνια να ‘χει φύγει
είναι αγιάτρευτη πληγή
που συνεχώς ανοίγει.
Θυμάσαι όμορφες στιγμές
που πέρασες μαζί του
και χρόνο που σου χάριζε
πολύ απ’ τη ζωή του.
Άνθρωπος που αγάπησες
πάντα στη σκέψη θα ‘ναι
την προσευχή σου για αυτόν
και τον σταυρό σου κάνε.
Σ΄έβγαζε απ’ αδιέξοδα
σε κάθε δυσκολία
και δεν μπορείς να τον ξεχνάς
με τόση ευκολία.
Κι αν έρχεται στα όνειρα
καμιά φορά το βράδυ
είναι η προστασία του
μην πέσεις στο σκοτάδι


🍁

ΤΩΡΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ

Αυτά που γράφω στο χαρτί
καλά να τα διαβάζεις
γιατί εσένα αφορούν
που δεν τα λογαριάζεις.
Είπα και ξανά λέω σου
διάβαζε το χαρτάκι
γιατί τα χρόνια μας κυλούν
και φεύγουν σαν νεράκι.
Στενά τα περιθώρια
και η ζωή μικραίνει
αλλού είναι η πορεία μας
και σ’ άλλα μας πηγαίνει.
Τώρα να ζήσεις τη ζωή
όσο σε παίρνει ακόμα
όχι όταν το σώμα σου
θα γέρνει προς το χώμα.
Μεγάλος εκμεταλλευτής
ο χρόνος κι είναι κρίμα
αν δεν τη ζήσεις τη ζωή
πάντα θα είσαι θύμα.

🍁

ΑΓΚΑΘΙΑ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΕΒΑΛΕΣ

Στον δρόμο πίσω σου ποτέ
αγκάθια μην αφήσεις
όταν γυρίσεις πάλι εσύ
μπορεί να τα πατήσεις.
Ίσως να πληγωθείς βαριά
επάνω όταν πατήσεις
μα έπρεπε να το σκεφτείς
προτού να τα αφήσεις.
Αγκάθια για άλλους έβαλες
έτσι να τους πληγώσουν
τον πόνο δεν λογάριασες
εσένα όταν καρφώσουν.
Δεν έχεις το δικαίωμα
τους άλλους να πληγώνεις
αφού τον πόνο δεν τον θες
ούτε και τον σηκώνεις.
Πάντα τα αγκάθια πρόσεχε
και μην ξανά σκορπίσεις
γιατί πληγές στο σώμα σου
το ίδιο θα αφήσεις.

🍁


ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΟΙ

Αναίσθητοι και τυχεροί
λένε αυτοί που ξέρουν
γιατί όλοι οι αναίσθητοι
ποτέ δεν υποφέρουν.
Άγχος δεν έχουνε ποτέ
καμία στενοχώρια
γι’ αυτούς είναι απανεμιά
τα δέκα τα μποφόρια.
Πάντοτε είναι ήρεμοι
κι έχουνε φαντασία
και ρητορεύει η γλώσσα τους
μα στ΄άλλα αφασία.
Το σπίτι τους να καίγεται
δεν δίνουνε δεκάρα
και κύριο τους μέλημα
να πούνε χαζομάρα.
Αναισθησία μια ζωή
και τι να συζητήσεις
αφού στα πέντε τα λεπτά
μάλλον θα αγανακτήσεις.

🍁

ΠΟΛΕΜΟΣ

Όσοι θαρρούν ο πόλεμος
πως είναι παιχνιδάκι
τους βλέπω απαρηγόρητα
να κλαίνε σε λιγάκι.
Κανείς δεν είναι νικητής
δεν βγαίνει κερδισμένος
κι ο νικητής απώλειες
έχει κι είναι χαμένος.
Ποιος κέρδισε τον πόλεμο
να μου το πει να ξέρω
μα έχω παραδείγματα
πολλά για να σας φέρω.
Κάποιος θα χάσει το παιδί
την μάνα τον πατέρα
καμιά φορά κι αδέσποτη
σε παίρνει καμιά σφαίρα.
Δεν πολεμάνε οι λαοί
τον θέλουν οι μεγάλοι
που έχουνε για το λαό
μία ιδέα άλλη.
Δεν είναι αστείο ο πόλεμος
μην τον επικαλείστε
μα ψυχραιμία να’χετε
και εγκρατείς να είστε.
Πείνα και φτώχεια δυστυχώς
ο πόλεμος θα φέρει
γι’ αυτό το έχω ξανά πει
κανένα δεν συμφέρει.
Τον πόλεμο τον θέλουν
αυτοί που ΄χουν συμφέρον
για τούτο δείχνουνε για αυτόν
μεγάλο ενδιαφέρον.






Poems by Mirela Leka Xhava (Albania-France)

 



Mirela Leka Xhava (Albania-France)


Shewasborn in Elbasan, Albania.
Having been passionate about literaturesincechildhood, sheis a graduate of AlbanianLanguage and Literature at the University "Aleksander Xhuvani" of Elbasan and isregularlypublished in variousjournals and newspapers. Until 2002, beforeemigrating to France, sheworked as a librarian at the city’sUniversity Library, whereshewas a member of the Elbasan Writers' Union. Herpoems are published in prestigious magazines and newspapers in Albania, Kosovo, England, Canada, Belgium, Bangladesh, Tunisia, Romania, the DominicanRepublic, Italy and France, including on online literary sites.
Sheis active in literary salons and exhibitions in France, as in ContemporaryLiterature, whereshe won the HonoraryDiploma of the 24th Spring of the Poets of Sartrouville, France. She'spublished in the literary journal Poetswithoutborders "Florilège" of Dijon, in the Canadian LiteraryAnthology of Poetry for the Protection of Children: "Ethics and Global Education", as well as in the International Anthology of Poets for Peace in Tunisia, "The window of Paris" volume 2. Shewasalso a finalist at the Mediterranean Poetry Festival in Rome in 2022.
Shecurrentlylives and works in Bordeaux, France.
Literary Works:
"I don’twant Winter in myeyes"/"S'e duadimrinnësy", 1999 (Poetry)
"Les fleurs de la rue Montesquieu"/"Lulet e rrugës Montesquieu" ("The flowers of Montesquieux Street"), 2022 in Albanian/French from the publishing house "ADA"Tirana.


POEMS 



Silence

Silence inside the crater, deafening
speakswithout a sound
as in a dream the cry of silence is not heard
within the solitude of the greatforming
of the sinking and rising chaos.

Silence listensbetween the cosmic stones
and withinitprojects the bridge upon the sighs
for some light beyond the darkness
sows a strongheartwithtwine
for a new world out there
after the icemelts
silence willspeak...

🌼

Fingers of the wind at night

(A LittleBreath of Edgar Poe)


Fingers of the wind,
hesitantlyknock on the window in the night
sometimesscary and sometimesanxious
outside the gates chaos envelops time
without stars,
withoutmoon,
so much so that youthink that the wind cannot bring good news.

Out of sadness, asks for morning to come quickly
and thenmay the windblowfreely
but the night is long and at everytick
togetherwith the wind composes a lullaby.
Night,
wind,
           seconds,
walktogether
and the wordsthat the daygatheredthroughwalls of teeth
at night the fingers of the windscatterthem.
to not bringanyunwanted news...

🌼


Morning will wake them up again

(to the children, victims of the earthquake in Turkey-Syria.)

Morning will come again
The moon will hide away in tears
watering the flowers that on beams of collapsed walls will sprout.
The sun will grow them without their chaste smile
and twilight willl eave them sad.
Earth will feel guilty
maybe even more than the Gods
over them, the innocent children
who know death before it comes
thinking that morning
in mother'sarms
will wake them up again...

🌼

 The streets that wore my shoes

The streets that wore my shoes
left me barefoot
I don't know if it is so I follow them.
Unnder the foot, footprints,
under the footprints, a song,
under the song, words
under the word, a Babel
                                            and further,
a Noah'sarkdescending to earth
dry
wet tracks towards a long walk.
Where gods wake and die
in the twilight of suns.

And I follow my paths bleeding
I fall and rise even though...
the streets that wore my shoes
left me barefoot.

 

Also published there https://homouniversalisgr.blogspot.com/






ΣΟΦΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΔΟΥ "Αχθοφόρος"

 


Αχθοφόρος φορτίων
χωρίς γογγυσμούς υπομένοντας με ιδρώτα και κόπο.
Κάθε φορά φτάνοντας στον προορισμό
πάλι ξεκινούσε αδιαμαρτύρητα σε διαδρομή αέναη
μέχρι πλησμονής ανάγκες εκπληρώνοντας.

Βαφτιστικούς σταυρούς στο λαιμό νηπίων τη Θεια χάρη εξαγνίζοντας,
ροζέτες για δάχτυλα αρραβωνιαστικιών την υπόσχεση του έρωτα στολίζοντας ,
υφάσματα μετάξια χρυσοκέντητα για χιτώνες και πέπλους δέρματα κάλλος ντύνοντας ,
ξύλα και αχάτες, φύλλα χρυσού απαύγασμα ευλάβειας ησυχαστών τη Θεοτόκο ζωγραφίζοντας ,
φορτώματα σιτάρι και αλεύρι «τροφή βεβαιούσα καρδίαν», ευλογία πεινασμένες ψυχές χορταίνοντας.
Τούτα τα βάρη τον αλάφραιναν.

Μα εκείνα τα άλλα , τα άχθη της καρδιάς , που μη χωρώντας σε αποσκευές ταξίδια να αποχαιρετίσει
σε βαλίτσες εξομολογιόταν ετοιμάζοντας ,
μα όλο εκείνα επέστρεφαν ως μη παραδοτέα .


Φωτογραφία: Εβραίος αχθοφόρος στο λιμάνι (δεκαετία 1910)




SUNRUNNER – single “Faraway Worlds” από το άλμπουμ “Sacred Arts Of Navigation”

 


Faraway Worlds (video) 

(Δείτε το εδώ) 

https://www.youtube.com/watch?v=ISCvpZwGOQY 




 

Οι Sunrunner είναι ένα τρίο «heavy-prog» που δημιουργήθηκε το 2008 στο Πόρτλαντ του Μέιν, ΗΠΑ. Ο όρος αναφέρεται στον ήχο του κλασικού heavy metal σε συνδυασμό με στοιχεία progressive rock, διαφορετικά από το progressive metal. 

Τον Μάρτιο του 2022 κυκλοφόρησαν το πέμπτο άλμπουμ τους με τίτλο “Sacred Arts Of Navigation 

Συγκεντρώνοντας 11 ολοκαίνουργια κομμάτια, το «Sacred Arts Of Navigation» είναι ένα «θεματικό, αλλά όχι concept άλμπουμ», όπως εξηγεί ο Joe. «Το νέο άλμπουμ αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου δίσκου. Ένας μελλοντικός κόσμος τεχνολογίας αναμειγνύεται με την εκ νέου εισαγωγή των αρχαίων δεξιοτήτων επιβίωσης. Είναι ένα θεματικό άλμπουμ, όχι concept. Τα τραγούδια στέκονται μόνα τους, αλλά όλα ταιριάζουν μεταξύ τους.» 

 

Το άλμπουμ κυκλοφορεί από την Γερμανική Fastball Music. 

 

Στο άλμπουμ συμπεριλαμβάνεται και το single Faraway Worlds”.


 

Official links 

https://sunrunnermusic.com/ 

https://open.spotify.com/artist/2MFyT74yPmjEltiBN5bnFZ 

https://www.pandora.com/artist/sunrunner-metal-prog/ARrg5vjtt75mkwP 

https://www.youtube.com/@sunrunnermusic/featured 

https://www.facebook.com/sunrunnermusic/ 

https://www.instagram.com/sunrunner_music/ 

https://sunrunnermusic.bandcamp.com/ 

 




Αφεντούλα Ραζέλη / Αρετή Κοκκίνου – «Τίποτα» από το νέο βιβλίο - cd «Το σ' αγαπώ του κόσμου - 16 νέοι στιχουργοί παρουσιάζουν»

 


Αφεντούλα Ραζέλη - Τίποτα - (Α. Κοκκίνου - Ν. Ρουσοπούλου -Παππά) - Official Μusic Video 

(Δείτε το εδώ) 

https://www.youtube.com/watch?v=mWDFI5v8g_4 




Μουσική: Αρετή Κοκκίνου 

Στίχοι: Νίκη Ρουσοπούλου-Παππά 

Ερμηνεία: Αφεντούλα Ραζέλη 

Από το βιβλίο - cd «Το σ' αγαπώ του κόσμου - 16 νέοι στιχουργοί παρουσιάζουν» 

Video: Δημήτρης Συλβέστρος 

Μετρονόμος 2023 

 

«Όταν ο σπουδαίος Κώστας Φασουλάς με κάλεσε να συμμετέχω ως συνεργαζόμενη συνθέτης στο χειμερινό σεμινάριο στιχουργικής του το 2019 στο Μικρό Πολυτεχνείο ένιωσα μεγάλη χαρά και τιμή. Στην πορεία, απόλαυσα το ταξίδι της γέννησης και της επεξεργασίας του λόγου μέσα από το φίλτρο της τεχνικής αλλά και του συναισθήματος. Η εκφορά του στίχου, που συχνά αποτελεί και δημόσια συναισθηματική έκθεση του γράφοντα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Η καθοδήγηση του Κώστα Φασουλά υπέροχη, η όλη εμπειρία ώρες ώρες μυσταγωγική. Στο σεμινάριο εκείνης της σεζόν συμμετείχαν δεκαέξι ταλαντούχοι άνθρωποι που γνώριζα σιγά σιγά μέσα και από τους στίχους τους. Κάποιοι είχαν ήδη βγει στη δισκογραφία ή είχαν κυκλοφορήσει ποιητικές συλλογές, άλλοι ήταν τότε στα πρώτα τους βήματα. Μεσολάβησε η πανδημία και η απομόνωση, με αποτέλεσμα η δουλειά αυτή να αρχίσει να υλοποιείται στο στούντιο το καλοκαίρι του 2021. Το πέρασμα αυτού του χρονικού διαστήματος δεν έσβησε την όμορφη γεύση της εμπειρίας του σεμιναρίου. Κάθε ένας από αυτούς τους στίχους, κομμάτι των δημιουργών τους, με άγγιξε με ιδιαίτερο τρόπο και δημιούργησε μέσα μου ξεχωριστές εικόνες. Είμαι σίγουρη ότι αυτοί οι στιχουργοί έχουν πολλά ακόμα όμορφα πράγματα να μας δώσουν στο μέλλον. Τους ευχαριστώ γι' αυτό που μοιραστήκαμε και βέβαια ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Κώστα Φασουλά που ήταν ο εμπνευστής της συνάντησης αυτής.» 

 Αρετή Κοκκίνου 

 

Κυκλοφορεί σε βιβλίο – cd από τις εκδόσεις «ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ» 

 

Στο cd συμπεριλαμβάνεται και τα τραγούδι 

«Τίποτα» 

Μουσική: Αρετή Κοκκίνου 

Στίχοι: Νίκη Ρουσοπούλου - Παππά 

Ερμηνεία: Αφεντούλα Ραζέλη 

 


 

Official links 

https://www.facebook.com/Kokkinou.Areti.gr/ 

 

 





NEΟ single και βίντεο κλιπ "Fire All Weapons" από τους SCARLET AURA feat. RALF SCHEEPERS!

 


NEΟ single  και βίντεο κλιπ "Fire All Weapons" από τους SCARLET AURA feat. RALF SCHEEPERS!





Scarlet Aura - Heavy Metal μπάντα με καταγωγή από το Βουκουρέστι Ρουμανίας - Έτος ίδρυσης:2014
Κατάστημα - https://store.scarletaura.com

Η δραστηριότητα του συγκροτήματος τα τελευταία πέντε χρόνια κεντρίζει όλη την προσοχή στο πρώτο και το καλύτερο female fronted ρουμανικό Heavy Metal συγκρότημα, που έφτασε σε αυτό το επίπεδο παλεύοντας να μεταδώσει το μήνυμά του στον κόσμο, μέσω της μουσικής του και του μοναδικού του σόου.
Go wild. Go Scarlet!







"Έλενα Διογένους - Έλα μου." Τραγούδι σε Μουσική Ελένης Μπελιμπασάκη και Στίχους Αγγέλας Μαντιού

 

Μουσική : Ελένη Μπελιμπασάκη

Στίχοι : Αγγέλα Μαντιού 
Ερμηνεία : Έλενα Διογένους 
Studio : Earth sound studio 
Video : Μάνος Παπαδάκης
Έπαιξαν οι μουσικοί: Μπουζούκι - μπαγλαμά : Δημήτρης Χιονάς Μπάσο : Στέλιος Φρειδερίκος Κιθάρες : Χρήστος Ρεπούσης Πιάνο : Ελένη Μπελιμπασάκη Ηχογράφηση - μίξη - mastering : Earth Sound Studio
Έλα κοντά μου στη χαρά Στη λύπη και στο δάκρυ Έλα να σμίξουμε μαζί Πικρή μικρή μου αγάπη Έλα και πνίξε τον πόνο μου Μες τα γλυκά φιλιά σου Έλα να μπω όπως παλιά Μέσα στην αγκαλιά σου Ρεφρέν Έλα σου λέω μην αργείς Απόψε με φεγγάρι Τέσσερα μάτια δυο καρδιές Στο ίδιο προσκεφάλι Έλα και δωσ’ μου ένα φιλί Που λαχταρά η καρδιά μου Τότε θα έχουμε γιορτή Εσύ κι εγώ χαρά μου
Αγγέλα Μαντιού 





ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΑΚΑΛΗΣ "Μικροί και μεγάλοι"

 


The Lovers by Rene Magritte


Ο έρωτας μπορεί να γεννηθεί
και στα 40 και στα 50
και να είναι πολύ δυνατός
όπως ο έρωτας των νέων
κι ίσως πιο ποιοτικός
οι νέοι έχουν τη δύναμη
οι νέοι έχουν το πάθος
μα αυτά υπάρχουν
και στον έρωτα των μεγάλων
σε κάποιο βαθμό
ίσως σε καλύτερη δοσολογία
οι νέοι στον έρωτα
είναι χειμαρρώδεις
οι μεγαλύτεροι όχι
φιλτράρουν τον έρωτα
μέσα απ΄τη λογική
κι ίσως αυτή να είναι
η μεγαλύτερη διαφορά
από τους νέους.



Πίνακας :The Lovers by Rene Magritte









ΤΡΑΓΟΥΔΙ " ΕΝΑΣ ΗΛΙΟΣ ΡΟΖ" ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΗΓΟΣ , ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ: ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

 


ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΗΓΟΣ ,
ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ: ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ


Ενας ήλιος ροζ Κι όλα ξαφνικά γίναν μαγικά σέ μια αγκαλιά Κι ένας ουρανός άδειος στεναγμός γέμισε πουλιά. Σ' αυτό το βλέμμα σου το πλάνο ο ίδιος ήλιος ο ανατέλλει Και στο γλυκό χαμόγελό σου η άνοιξη γλυκά ανασαίνει. Την ανατολή σ' ένα σου φιλί χρώματα και φως έντυσαν ξανά και τα δειλινά ένας ήλιος ροζ. Άθως Χατζηματθαίου





ΤΑ ΕΠΙΠΛΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ


-«Πάνω στο τραπέζι δυο μαραμένα λουλούδια που τρεμουλιάζουν σαν αναμμένα κεριά
Φτωχικό μνημόσυνο στ’ απολιθώματα της ομορφιάς σου..»

(Τάκης Βαρβιτσιώτης)

Van Goghs Bedroom at Arles by Vincent Van Gogh


Ένα παλιό αισθηματικό κερί
έκαιγε πάνω στο τραπέζι
τα φθαρμένα έπιπλα
μου είχαν διδάξει
την υπομονή
μόνο ένα, Θεέ μου-δεν έζησα:
έχοντας να μεριμνήσω
για τόσα φύλλα την άνοιξη.

Από την συλλογή "Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου"

Τάσος Λειβαδίτης




Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ - Ένα απλό κρεβάτι

Κινήσεις που οδηγούν
σ’ ένα απλό κρεβάτι
πώς να εμπνεύσουν πια;
Κρεβάτι χωρίς παραστάτη
χωρίς εφιδρώσεις
χωρίς εντυπώσεις
ένα άδειο στρωμένο πανί
μία οθόνη δίχως προβολή
και κινήσεις μονοσήμαντες
που σημαίνουν μόνο το τέλος
της μέρας.
Μια ειρήνη υπόγραψα φαίνεται
χωρίς καμιά μάχη
να ‘χει κερδηθεί ή χαθεί.
Ειρήνη είναι ο ύπνος
που έρχεται περιβρεγμένος
μόνο με την ελπίδα
του ονείρου.
Αλλά, αναπάντεχα
μια γλύκα απλώνεται στην επιφάνεια
της ταλαιπωρημένης σάρκας.
Τέλειωσε και τούτο το βράδυ.
Ακόμη ένα κομμάτι χρόνου
που δεν πρόδωσα
δε βλαστήμησα
την ώρα και τη στιγμή.
Ήταν η μέρα καλή
καμιά δεν ένιωσα νέα πληγή
καμιά δεν κακοφόρμισε παλιά.
Κρεβάτι απλό
με τέσσερα πόδια
και καλοκαιρινά σεντόνια
βάναυσα λευκά.
https://www.neolaia.gr/


1Edward Hopper, Morning Sun (1952). Courtesy of the Columbus Museum of Art.
https://news.artnet.com/


Βαγγέλης Αλεξόπουλος - Ιπτάμενες καρέκλες


Είχε γίνει συμφωνία
της γιαγιάς μας με την αδελφή μου
Όταν θα έφευγε, σε περίπτωση
που υπήρχε άλλη ζωή εκεί έξω
θα επέστρεφε και σαν σήμα
θα σήκωνε μια καρέκλα
από την κουζίνα

Η γιαγιά πέθανε

Έκτοτε αλλάξαμε πολλές κουζίνες τραπέζια και καρέκλες
καμιά όμως, ποτέ
δε σηκώθηκε

https://staxtes2003.com/



People in the Sun, Edward Hopper, Oils, 1960.


Γιάννης Βαρβέρης -ΈΛΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

Φρόντισα όσο μπορούσα το ντεκόρ.
Στον καναπέ και στις καρέκλες
εξώφυλλα των δίσκων νεκροζώντανες
οι δόξες του ’50.
Δυο τρεις αφίσες από κέντρα του καιρού
κι ήδη το στερεό
με παπιγιόν δύο πλήκτρα ο Γιάννης ο Σπάρτακος.
Απέναντί του ο ξύλινος παλιός καλόγερος
με τ’ άσπρο σου λινό κοστούμι
τη μεταξωτή γραβάτα σου δεμένη στο κολάρο
το μαντήλι στο τσεπάκι.
Κι ανοίγω την τζαμόπορτα:
Έξω φυσάει κι είναι χρυσό κι είναι μπόρα Πού να’ σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
Απόψε μου λείπεις πολύ
Θα καθόμουνα πλάι σου
Κοντά στο τζάκι με φιλιά να σε κοιμήσω
Ας ερχόσουν για λιγο κι ας χανόσουν μετά.

Ακούς, μ’ άκούς
Πατέρα;
Έλα γι’ απόψε
μόνο απόψε
λίγη ώρα.




The Furniture Maker by Ludwig Deutsch


Κική Δημουλά - Π Ρ Ο Σ Ε Χ Ε

Όταν στρώνεις το τραπέζι
πριν καθίσεις
να ελέγχεις σχολαστικά
την αντικρινή σου καρέκλα
αν είναι γερή μήπως τρίζει
μήπως χαλάρωσαν οι εγκοπές
μήπως φαγώθηκαν οι αρμοί
αν υποσκάπτει το σκελετό
σκουλήκι
γιατί εκείνος που δεν κάθεται
γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο βαρύς.



Artist Marc Whitney

Κωνσταντίνος Καβάφης - Ενδύματα

Μέσα σ’ ένα κιβώτιο ή μέσα σ’ ένα έπιπλο από πολύτιμον έβενο θα βάλω και θα φυλάξω τα ενδύματα της ζωής μου.
Τα ρούχα τα κυανά. Και έπειτα τα κόκκινα, τα πιο ωραία αυτά από όλα. Και κατόπιν τα κίτρινα. Και τελευταία πάλι τα κυανά, αλλά πολύ πιο ξέθωρα αυτά τα δεύτερα από τα πρώτα.
Θα τα φυλάξω με ευλάβεια και με πολλή λύπη.
Όταν θα φορώ μαύρα ρούχα, και θα κατοικώ μέσα σ’ ένα μαύρο σπίτι, μέσα σε μια κάμαρη σκοτεινή, θα ανοίγω καμιά φορά το έπιπλο με χαρά, με πόθο, και με απελπισία.
Θα βλέπω τα ρούχα και θα θυμούμαι την μεγάλη εορτή — που θα είναι τότε όλως διόλου τελειωμένη.
Όλως διόλου τελειωμένη. Τα έπιπλα σκορπισμένα άτακτα μες στες αίθουσες. Πιάτα και ποτήρια σπασμένα καταγής. Όλα τα κεριά καμένα ώς το τέλος. Όλο το κρασί πιωμένο. Όλοι οι καλεσμένοι φευγάτοι. Μερικοί κουρασμένοι θα κάθονται ολομόναχοι, σαν κι εμένα, μέσα σε σπίτια σκοτεινά — άλλοι πιο κουρασμένοι θα πήγαν να κοιμηθούν.
[1894 – 1897;]
https://www.greek-language.gr/


Romance in the cupboard by Kestutis Kasparavicius

Κωνσταντίνος Καβάφης - Το διπλανό τραπέζι

Θάναι μόλις είκοσι δυο ετών.
Κι όμως εγώ είμαι βέβαιος που, σχεδόν τα ίσα
χρόνια προτήτερα, το ίδιο σώμα αυτό το απήλαυσα.

Δεν είναι διόλου έξαψις ερωτισμού.
Και μοναχά προ ολίγου μπήκα στο καζίνο·
δεν είχα ούτε ώρα για να πιώ πολύ.
Το ίδιο σώμα εγώ το απήλαυσα.

Κι αν δεν θυμούμαι, πού — ένα ξέχασμά μου δεν σημαίνει.

A τώρα, να, που κάθησε στο διπλανό τραπέζι
γνωρίζω κάθε κίνησι που κάμνει — κι απ’ τα ρούχα κάτω
γυμνά τ’ αγαπημένα μέλη ξαναβλέπω.



Chair Tilt by Denise H Cooperman


Χλόη Κουτσουμπέλη, «Πώς να βγείτε από το καλοκαίρι σας ανώδυνα – ΙΙΙ»

Σκέπασε με λευκά πανιά 
τα χαμογελαστά έπιπλα μπαμπού 
τίναξε τις πετσέτες 
πριν τις απολιθώσεις στην ντουλάπα. 
Βγαίνοντας κλείσε το καλοκαίρι 
πίσω σου ανώδυνα. 
Έτσι κι αλλιώς ο πόνος 
θα σε περιμένει στην αποθήκη 
μαζί με τα βατραχοπέδιλα 
για να τον φουσκώσεις πάλι 
το άλλο καλοκαίρι.

(Από τη συλλογή «Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης», εκδ. Γαβριηλίδης, 2016)



When Old Is Better by Les Ray

Χρίστος Λάσκαρης -ΜΑΝΤΕΝΙΑ

Ένα κρεβάτι
και να είναι Αύγουστος,
και ξέρω εγώ να ξαναζήσω.

https://artbloggr.wordpress.com/





Water Bed by Sarah Barnaby


Πάμπλο Νερούδα - ΤΟ ΠΛΟΙΟ

Αλλά αν έχουμε ήδη πληρώσει τα εισιτήριά μας σε αυτόν τον κόσμο,
γιατί, γιατί δεν μας αφήνουν να καθίσουμε να φάμε;
Θέλουμε να δούμε τα σύννεφα,
θέλουμε να κάνουμε ηλιοθεραπεία και να μυρίσουμε το αλάτι·
ειλικρινώς δεν πρόκειται να ενοχλήσουμε κανέναν,
είναι τόσο απλό: είμαστε επιβάτες.

Όλοι περνάμε, και ο χρόνος μαζί μας:
η θάλασσα περνά, το τριαντάφυλλο λέει αντίο,
η γη περνάει απ’ τη σκιά και από το φως,
και εσείς και εμείς περνάμε, επιβάτες.

Τότε τι τους συμβαίνει;
Γιατί είναι τόσο εξοργισμένοι;
Ποιον γυρεύουν κρατώντας περίστροφο;

Δεν ξέραμε
ότι τα είχαν πιάσει όλα:
τα κύπελλα, τις καρέκλες,
τα κρεβάτια, τους καθρέφτες,

τη θάλασσα, το κρασί, τον ουρανό.

Τώρα προκύπτει
ότι δεν έχουμε τραπέζι.
Δεν μπορεί, πιστεύουμε.
Δεν μπορούν να μας πείσουν.
Ήταν σκοτάδι, όταν γεμίσαμε το πλοίο.
Ήμασταν γυμνοί.
Από το ίδιο μέρος φτάσαμε όλοι.
Ήρθαμε, γυναίκες και άντρες, ήρθαμε όλοι.
Ήμασταν όλοι πεινασμένοι και είχαμε τα δόντια μας έτοιμα.
Σε όλους μας μεγάλωσαν τα χέρια και τα μάτια
για να δουλέψουν και να ποθήσουν ό,τι υπάρχει.

Και τώρα μας λένε πως δεν μπορούμε,
πως δεν υπάρχει χώρος στο σκάφος,
δεν θέλουν να μας χαιρετήσουν
δεν θέλουν να παίξουν μαζί μας.

Γιατί τόσα οφέλη για εσάς;
Το κουτάλι ποιος τους τό ’δωσε, προτού ακόμα γεννηθούν;
Δεν είναι ευχαριστημένοι εδώ,
δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα.

Δεν μου αρέσει στο ταξίδι
να συναντάω στις γωνιές τη θλίψη,
χωρίς αγάπη τα μάτια, πεινασμένο το στόμα.

Δεν υπάρχουν ρούχα για τούτο το φθινόπωρο που μεγαλώνει
και ακόμα πιο λίγα, πιο λίγα, πιο λίγα για τον χειμώνα που ’ρχεται.
Και χωρίς παπούτσια πώς θα γυρίζουμε
στον κόσμο, με τόσες πέτρες στους δρόμους;

Χωρίς τραπέζι πού θα φάμε,
πού θα καθίσουμε, αν δεν έχουμε καρέκλα;

Αν είναι σαχλό αστείο, αποφασίστε, κύριοι,
να το τελειώσετε σύντομα,
για να μιλήσουμε τώρα σοβαρά.

Κι έπειτα η θάλασσα είναι σκληρή.

Και βρέχει αίμα.

[Από την ποιητική συλλογή Navegaciones y Regresos (1959).]

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

https://mag.frear.gr/




Edward Hopper, “Western Motel,” 1957. Yale University Art Gallery
https://www.artsjournal.com/

Γιάννης Ρίτσος Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

....Ὅταν ἔχει φεγγάρι μεγαλώνουν οἱ σκιές μές στό σπίτι,
ἀόρατα χέρια τραβοῦν τίς κουρτίνες,
να δάχτυλο ἀχνό γράφει στή σκόνη τοῦ πιάνου
λησμονημένα λόγια — δέ θέλω νά τ' ἀκούσω. Σώπα.
.................

Τοῦτο τό σπίτι στοίχειωσε, μέ διώχνει —
θέλω νά πῶ ἔχει παλιώσει πολύ, τά καρφιά ξεκολλᾶνε,
τά κάδρα ρίχνονται σά νά βουτᾶνε στό κενό,

οἱ σουβάδες πέφτουν ἀθόρυβα
ὅπως πέφτει τό καπέλο τοῦ πεθαμένου ἀπ' τήν κρεμάστρα στό
σκοτεινό διάδρομο

ὅπως πέφτει τό μάλλινο τριμμένο γάντι τῆς σιωπῆς
ἀπ' τά γόνατά της
ἤ ὅπως πέφτει μιά λουρίδα φεγγάρι στήν παλιά,
ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα.


Κάποτε ὑπῆρξε νέα κι αὐτή, — ὄχι ἡ φωτογραφία πού κοιτᾶς μέ τόση
δυσπιστία —
λέω γιά τήν πολυθρόνα,πολύ ἀναπαυτική, μποροῦσες ὧρες ὁλόκληρες
νά κάθεσαι
καί μέ κλεισμένα μάτια νά ὀνειρεύεσαι ὅ,τι τύχει.......

.......

Τοῦτο τό σπίτι δέ μέ σηκώνει πιά.
Δέν ἀντέχω νά τό σηκώνω στή ράχη μου.
Πρέπει πάντα νά προσέχεις, νά προσέχεις,
νά στεριώνεις τόν τοῖχο μέ τό μεγάλο μπουφέ
νά στεριώνεις τόν μπουφέ μέ τό πανάρχαιο σκαλιστό τραπέζι
νά στεριώνεις τό τραπέζι μέ τίς καρέκλες
νά στεριώνεις τίς καρέκλες μέ τά χέρια σου
νά βάζεις τόν ὦμο σου κάτω ἀπ' τό δοκάρι πού κρέμασε.
 Καί τό πιάνο, σά μαῦρο φέρετρο κλεισμένο
. Δέν τολμᾶς νά τ' ἀνοίξεις.
Ὅλο νά προσέχεις, νά προσέχεις, μήν πέσουν, μήν πέσεις. Δἐν ἀντέχω.
Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.



Interior, 1904 by Edouard Vuillard

Γιάννης Ρίτσος  - Ελάχιστο χρονικό του έρωτα 

Βιάζονταν πολύ να φιληθούν. Μπήκαν στο σπίτι. Κλείδωσαν.
Τις δυο καρέκλες τις άφησαν στον κήπο. Όσο έλειπαν
τα πουλιά οικειοποιήθηκαν τις καρέκλες τους, τις έκαναν
σκάλες για τα δωμάτια τους.
 Όταν βράδιασε,
όλα τα κατάπιανε τα φύλλα, χτυπώντας ηδονικά τις γλώσσες τους.
Οι δυο καρέκλες περίμεναν ακόμη σα δυο μικρά ικριώματα
στο χείλος μιας πράσινης μοναξιάς μπροστά στο φεγγάρι.

«Ανθολογία Γιάννη Ρίτσου», επιλογή Χρύσα Προκοπάκη, εκδόσεις Κέδρος

https://popaganda.gr/


 Mrs Osler by Sir John Lavery RA


Μίλτος Σαχτούρης - Ὀρυχεῖο

Σοῦ γράφω γεμάτη τρόμο μέσα ἀπὸ μιὰ στοὰ
νυχτερινὴ
φωτισμένη ἀπὸ μίαν ἐλάχιστη λάμπα σὰ δαχτυλίθρα
ἕνα βαγόνι περνάει ἀπὸ πάνω μου προσεχτικὰ
ψάχνει τὶς ἀποστάσεις του μὴ μὲ χτυπήσει
ἐγὼ πάλι ἄλλοτε κάνω πῶς κοιμᾶμαι ἄλλοτε
πῶς μαντάρω ἕνα ζευγάρι κάλτσες παλιὲς
γιατί ἔχουν ὅλα γύρω μου παράξενα παλιώσει

Στὸ σπίτι
χτὲς
καθὼς ἄνοιξα τὴ ντουλάπα ἔσβησε γίνηκε
σκόνη μ᾿ ὅλα τὰ ροῦχα της μαζὶ
τὰ πιάτα σπάζουν μόλις κανεὶς τ᾿ ἀγγίξει
φοβᾶμαι κι ἔχω κρύψει τὰ πηρούνια καὶ τὰ
μαχαίρια
τὰ μαλλιά μου ἔχουν γίνει κάτι σὰ στουπὶ
τὸ στόμα μου ἄσπρισε καὶ μὲ πονάει
τὰ χέρια μου εἶναι πέτρινα
τὰ πόδια μου εἶναι ξύλινα
μὲ τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρὰ παιδιὰ
δὲν ξέρω πῶς γίνηκε καὶ μὲ φωνάζουν μ ά ν α

Θέλησα νὰ σοῦ γράψω γιὰ τὶς παλιές μας τὶς χαρὲς
ὅμως ἔχω ξεχάσει νὰ γράφω γιὰ πράγματα
χαρούμενα

Νὰ μὲ θυμᾶσαι

http://users.uoa.gr/


Have A Seat II  by Ethan Harper

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ - ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Ο θάνατος ήσυχα κοιμόταν
στα παλιά καθίσματα
και ο δρόμος έμεινε ανοιχτός
για τους ταξιδευτές.

Γρήγορα προχώρησαν
για τις κορφές του ήλιου.
Ω ! Ψηλά είναι το φως.

Κι ο θάνατος
βλέπει ήσυχα όνειρα
στα παλιά καθίσματα.

https://www.fractalart.gr/



 Willem Steelink II 1856-


Αντώνης Φωστιέρης - Κατοικίδιο δάσος

Στο δροσερό σαλόνι σας θροΐζει ένα δάσος
Αυτά τα έπιπλα που ακούτε ν’ ανασαίνουν
Φυλάνε ακόμα ενστικτώδη φτερωτά

Μες στα φυλλώματα. Κι αν τρίζουνε
Κάθε που μπαίνει νέος επισκέπτης
Θα ‘ναι που νιώθουνε κρυμμένο το τσεκούρι
Να τροχίζεται. Σε ανώδυνο χαμόγελο
Αβροφροσύνης τούτη τη φορά.
Τις νύχτες αλαφιάζονται
Και το χοντρό τους νύχι από ρίζα
Χώνεται
Στο βράχο του τσιμέντου. Οι κλώνοι τους
Ρημάζουν τα ταβάνια — να οι ρωγμές
Του ξύλου που μουγκρίζει. Αφήστε τα·
Ούτε μ’ αλήθεια ούτε με πλάνη λειαίνονται
Οι ρόζοι σε μια φλούδα γηρατειών· αφήστε τα.
Κι αν το τικ τακ του σκουληκιού υποδύεται
Το χτύπο της καρδιάς τους
Αυτά ονειρεύονται το ηρωικό λαμπάδιασμα
Να ‘ρθεί επιτέλους να χωρίσει πνεύμα
Από κορμί.
— Λάμψη και κάρβουνο.



Δείτε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/