ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΥΡΓΙΩΤΗΣ "Λέλα Καραγιάννη, ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης μας εμπνέει και μας καθοδηγεί."

 

Λέλα Καραγιάννη ηρωίδα  της Εθνικής Αντίστασης

 μας εμπνέει και μας καθοδηγεί.

Κατά την διάρκεια της τριπλής κατοχής, 1941-1944,εκτός από τις μεγάλες αντιστασιακές οργανώσεις ΕΔΕΣ και ΕΑΜ εμφανίστηκαν και άλλες.Ήτανμικρότερης εμβέλειας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρόσφεραν λίγα εις τον αντιστασιακό αγώνα του Ελληνικού Λαού.Αντίθετα, πρόσφεραν πολλά, αλλά το μονοπώλιο της αντίστασης το… εξασφάλισε η ηττημένη αργότερα ιδεολογία.

Με το παρόν πόνημα θα ασχοληθούμε με την εθνική και πατριωτική δράση της αγωνίστριας «Μπουμπουλίνας της Εθνικής Αντίστασης»,Λέλας(Ελένης) Καραγιάννη. Η Ελληνίδα μάνα 7 παιδιών με ελληνοχριστιανικά ιδεώδη προσφέρει τα πάντα εις τον ιερό αγώνα μέχρικαι την ίδια τη ζωή της. η οποία από το γενελεολογικό δένδρο της μητέρας της είναι απόγονος της ΛασκαρίναςΜπουμπουλίνας. Γεννήθηκε το 1898 εις την Λίμνη της Εύβοιας και το πατρικό της όνομα ήταν Μηνοπούλου. Το Καραγιάννη είναι το όνομα του άνδρα της.

Η δραστηριοποίηση της Καραγιάννη ξεκίνησε από τη διάθεσή της ναπροστατεύσει στρατιώτες των συμμάχων από την καταδίωξη των Γερμανώνκαι εξελίχτηκε σε μια οργάνωση που πρόσφερε πολλά εις τον αγώνα. Με τη δημιουργία δικτύου πρακτόρων, με την συνεργασία των οργανώσεων του ΕΔΕΣ και των συμμαχικών δυνάμεων, με τη δημιουργία δικτύων πληροφοριών και την αποστολή αυτών εις το συμμαχικό στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, με τη διάπραξη σαμποτάζ, με την ανάπτυξη δικτύων φυγάδευσης, περίθαλψης συμμαχικών στρατιωτών ή την προώθηση στρατιωτών στη Μέση Ανατολή ή εις τα βουνά για τον ανταρτικό αγώνα.Ο άγγλος αξιωματικός και συγγραφέας, ΟυίλφρεντΜπάιφορντ – Τζόουνς γράφει το 1946: «Ο καθηγητής Λούρος με έφερενείςεπαφήν με την οικογένειαν μιας ηρωίδος της αντιστάσεως της νοσοκόμου Λέλας Καραγιάννη, που από το 1941 εβοήθησενεκτοντάδας Βρετανών αξιωματικών και ανδρών να δραπετεύσουν. (…) Η περίπτωσις της Λέλας Καραγιάννη είνε πραγματικά μοναδική. Μητέρα επτά παιδιών είχεν κατορθώσει να εισαγάγη εις την Γκεστάπο και τα Ες – Ες πράκτορας, που της διαβίβαζαν πολυτίμους πληροφορίας».

Ας πάρουμε τα γεγονότα από την αρχή. 27 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί εισβάλουν εις την Αθήνα. Ο πατριωτισμός της Λέλας επαναστατεί. Ξυπνά μέσα της η γυναίκα της Πίνδου και της επανάστασης του ‘21. Απόγονος της Μπουμπουλίναςείναι να μη το ξεχνάμε και ιδρύει αντιστασιακή ομάδα με το όνομα «Σιωπηλή Στρατιά» με πρώτα μέλη τον σύζυγό της Καραγιάννη και τα μεγαλύτερα από τα επτά παιδιά.Πλαισιώνεται από τρείς οικογενειακούς γιατρούς και έμπιστους φίλους της οικογενείας.Η ίδρυση της ομάδας γίνεται αρχές Μαΐου 1941 και τον Ιούνιο η ομάδα ξεπερνά τα εκατό μέλη. Αποφασίζει να μετονομάσει την ομάδα και της δίδει το όνομα «Μπουμπουλίνα» και είναι το πρόσωπο που καθοδηγεί, συντονίζει και διοικεί την ομάδα. Εμψυχώνει τα μέλη της ομάδας τονίζονταςότι«Ο αγώνας μας δεν έχει μέτωπο, μόνο στόχους. Για να πετύχουμε τους στόχους μας χρειάζεται πειθαρχία, απόλυτη μυστικότητα και σύνεση. Πρέπει να χτυπήσουμε τον εχθρό με τα δικά του όπλα, εκ των έσω. Θα φτιάξουμε τον δικό μας Δούρειο Ίππο».

Στον τομέα απόκρυψης στρατιωτών των συμμαχικών δυνάμεων βοήθησανπολλοί πατριώτες, μεταξύ ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Δαμασκηνός, ο μετέπειτα πρέσβης Πάλης Αριστείδης , η συγγραφέας Τσάτσου Ιωάννα, αστυνομικοί, μεταξύ των οποίων ο αστυνομικός διευθυντής Άγγελος Έβερτ , οεπίσκοποςΚισσάμου και ΣελήνουΕιρηναίος, ακόμη και Γερμανοί και Αυστριακοίαντιναζιστές.Εκτός από την απόκρυψη βοηθούσαν οικονομικά τον αγώνα οι προαναφερθέντες καθώς και άλλοι όπως ο Τάσος Παπαστράτος.

Τον Σεπτέμβριο του 1941 το ζεύγος Καραγιάννη συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς επειδήη δράση τους κίνησε την υποψία των αρχών.Η Λέλα για να απαλλάξει τον σύζυγό της δηλώνει ότι τα δυο τελευταία χρόνια είναι σε διάσταση.Μετά απόδυο μήνες ο σύζυγός της αποφυλακίζεται, ενώ η ίδια παραμένει φυλακισμένη.Παρά τούτο διοικεί σθεναρά την οργάνωση από εκεί και στρατολογεί και νέα μέλη.Επειδή δεν βρέθηκαν ενοχοποιητικά στοιχεία αποφυλακίζεται τον Μάρτιο του 1942 και συνεχίζει τον αγώνα δηλώνοντας«Αν νομίζουν τα ναζιστικά θηρία πως οι Έλληνες έχουμε υποκύψει και ο πόλεμος έχει τελειώσει, θα τους δώσουμε να καταλάβουν πως για μας ο πόλεμος μόλις έχει αρχίσει».

Άνθρωποι μυημένοι στην οργάνωση κατέχουν καίριες θέσεις σε σημαντικά σημεία του γερμανικού μηχανισμού και σημαντικές πληροφορίες φθάνουν εις την Λέλα η οποίατα διοχετεύει εις το Συμμαχικό Αρχηγείο της Μέσης Ανατολής ή εις τις συνεργαζόμενες ανταρτικές ομάδες. Οι πληροφορίες αυτές αξιολογούνται και βοηθούν τις συμμαχικές δυνάμεις να σχεδιάσουν τις επιθέσεις εναντίον γερμανικών στόχων εις την κατεχόμενη Ελλάδα. Με τις πληροφορίες αυτές νηοπομπές  γερμανικών πλοίων βυθίστηκαν,αεροδρόμια επιτυχώς βομβαρδίστηκαν, αποθήκες τροφίμων και όπλων ανατινάχτηκαν, όπως και φάλαγγες πεζοπόρων τμημάτων.

Το καλοκαίρι του 1944 η Λέλα Καραγιάννη γίνεται μέλος της κατασκοπευτικής οργάνωσης «Απόλωνας» και ετοιμάζει ένα μεγάλο κτύπημα κατά των ναζί. Κάτι δεν πήγε καλά και ο συλληφθείς συνεργάτης της Γεώργιος Ριζόπουλος λυγίζει και η Λέλα,δυο συνεργάτες της και πέντε παιδιά της συλλαμβάνονται.Ο σύζυγος και  τα δυοπαιδιά τουςδιέφυγαν την σύλληψη.

Οι κατηγορίες πολύ βαριές.Κατηγορείται για «αρχηγεία αντιστασιακής οργάνωσης, κατασκοπεία και μετάδοση πληροφοριών στους Βρετανούς και τις Συμμαχικές Δυνάμεις». Βασανίζεται πάρα πολύ σκληρά και απάνθρωπα.Με καυτό σίδερο καίνε τα άκρα της, με πόμολο πόρτας τηςτρυπάνε τα πλευρά και σπάνε τα κόκκαλά της για να δώσει πληροφορίες για την αντίσταση. Αρνείται πεισματικά να προδώσει τον αγώνα για ελευθερία και Δημοκρατία. Όταν ο γερμανός αξιωματικός με το όπλο εις τον κρόταφο του υιού της Νέλσωνα   ζητά να αποκαλύψει τα μυστικά, αυτή ως γνήσια Ελληνίδα μάννα γαλουχημένη με ελληνορθόδοξα νάματα απαντά εις τον ναζιστή αξιωματικό: «Ζητάτε από μία Ελληνίδα μάνα να προδώσει τους συνεργάτες της και την πατρίδα της, με την απειλή του τυφεκισμού των παιδιών της. Έ, λοιπόν, μάθετε ότι τα παιδιά μου ανήκουν εις την Ελλάδα και το αίμα τους θα πνίξει τους Ούννους και όλη τη Γερμανία σας!» Μάλιστα χτύπησε τον ανακριτή της, Φριτς Μπέκερ!

Στις 8 Σεπτεμβρίου 1944, η Λέλα Καραγιάννη μαζί με άλλους 70 πατριώτες, εκτελέστηκε στο Άλσος Χαϊδαρίου. Όταν επρόκειτο να την εκτελέσουν μαζίμε άλλους πατριώτες, ήτανμεταξύ των και ο Γεώργιος Ριζόπουλος, ο οποίος γονατιστός ζήτησε συγγνώμη από την Καραγιάννη.Αυτή τον σήκωσε, τον αγκάλιασε συγχωρώντας τον και απηύθυνε εις τους μελλοθανάτους τούτους τους λόγους:«Ψηλά παιδιά τα κεφάλια, να δουν οι Ούννοι πως ξέρουν να πεθαίνουν οι Έλληνες για την πατρίδα τους. Τα τελευταία της λόγια ήταν ενώπιον του αποσπάσματος: «Ζήτω η Πατρίδα! Ζήτω η Λευτεριά!».

Η πολιτεία τίμησε την Λέλα Καραγιάννη, αρχικά τιμωρώντας τα μέλη της Ειδικής Διεύθυνσης Ασφάλειας του κράτους για την καταδίωξη της «Μπουνπουλίνας»,τοποθέτησε μαρμάρινη προτομή εις την οδό Τοσίτσα εις τα Εξάρχεια.Το σπίτι της, και αρχηγείο της«Μπουμπουλίνας» (επί της οδού ΛέλαςΚαραγιάννη 1 και Σταυροπούλου)ανακηρύχτηκε διατηρητέο ιστορικό μνημείο. Ο Δήμος Αθηναίων τοποθέτησε αναμνηστική πλάκα που αναφέρει «Σ’ αυτό το σπίτι έζησε και το χρησιμοποίησε σαν αρχηγείο της η ηρωίδα της Κατοχής Λέλα Καραγιάννη, “Μπουμπουλίνα”. Εκτελέστηκε στις 8.9.1944. Τιμής Ένεκεν, ο Δήμος Αθηναίων, 8-9-1987».

Η Ακαδημία Αθηνών το ανώτατο αυτό πνευματικό ίδρυμα στις 30 Δεκεμβρίου 1947 αναγνώρισε την προσφορά της εις την εθνική Αντίσταση και την τίμησε με το Βραβείο Αρετής και Αυτοθυσίας.

Εξάλλου με απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης της 10ης Μαρτίου 1950 “Περί αναγνωρίσεως Εθνικών Ανταρτικών Ομάδων και Εθνικών Οργανώσεων Εσωτερικής Αντιστάσεως ως και των Αρχηγών και Διοικουσών Επιτροπών αυτών” αναγνωρίστηκε η εθνική δράση και η προσφορά της οργάνωσης “Μπουμπουλίνας” της Λέλας Καραγιάννη.

Στις 9 Ιουνίου 1947 βραβεύτηκε από την βρετανική κυβέρνηση για την γενναία της στάση και αναγνωρίστηκε η δράση της.

 Ανάλογες τιμητικές διακρίσεις της απένειμαν τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας. Συγκεκριμένα στις 27 Μαρτίου του 1948 ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Τιμόθεος Α’ απένειμε “στην ηρωίδαΛέλα Καραγιάννη, που έπεσε για την πίστη, την πατρίδα και την ελευθερία τον σταυρό του Παναγίου Τάφου”.

Τέλος στις 3 Ιανουαρίου 1961 ο πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Χριστόφορος Β’, απένειμε στην Καραγιάννη “τον τίμιονσταυρόν του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου Γ’ τάξεως” για τις υπηρεσίες προς τη μητέρα πατρίδα και την θυσία της.

Το 2011 το μουσείο του Ολοκαυτώματος ΓιαντΒασσέμ, της απένειμε τον τίτλο του Δικαίου των Εθνών.

 Τον Ιούνιο του 2020, με Προεδρικό Διάταγμα, η Λέλα Καραγιάννη απέκτησε από το ελληνικό κράτος τον τίτλο της Ταξιάρχου επί τιμή, κατόπιν πρότασης του Υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Παναγιωτόπουλου. Η Ταξίαρχος Λέλα Καραγιάννη θα είναι πάντα στο πάνθεον των ηρώων που αγωνίστηκαν υπέρ πατρίδος και ελευθερίας, κατά της τυραννίας και των κατακτητών.

Είμαστε απόγονοι ηρώων που προσφέρουν τη ζωή των ολοκαύτωμα για την Ελευθερία της πατρίδας και την Ορθοδοξία. Δεν μας πτοούν οι απειλές κανενός. Είτε μέρα έλθει είτε νύκτα η απάντηση είναι μια και μοναδική. Η Ελλάδα ξέρει να μάχεται εις τον πόλεμο και να νικά υπέρτερους στρατούς.Εις τον στίβο της ειρήνης κτίζει Ακροπόλεις και αναδεικνύει Σοφοκλείς, Πλάτωνες, Ομήρους, Ιπποκράτες, Πυθαγόρες κλπ.

 Εσύ, αγαπητέ γείτονα,τι άφησες εις τον κόσμο κατά την διάρκεια των αιώνων;; Ένα απόλυτο τίποτα.

Έλα, λοιπόν. Σε περιμένουν οι απόγονοι τόσων και τόσων ηρώων.

Μυργιώτης Παναγιώτης Μαθηματικός

Η φωτογραφία είναι από https://www.tanea.gr/

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ – ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΕΣΠΟΤΙΔΗΣ " ΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ"

 

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

· Ο Δημοσθένης-Δημήτριος Δεσποτίδης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 15/06/2007.

· Έλκει την καταγωγή του από την Άνδρο.

· Είναι μαθητής του Y11 στο Campion International School of Athens.

· Σε ηλικία 13 ετών κατακτά την πρώτη θέση στον παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης του Ιδρύματος Never Such Innocence στο Λονδίνο.

· Τον 2021 εκδίδει δύο Ποιητικές συλλογές με τίτλο ‘’Ψάχνοντας τα βήματά μου’’ στην Ελληνική γλώσσα. Δύο μήνες αργότερα εκδίδεται η ίδια Ποιητική συλλογή στην Αγγλική γλώσσα με τίτλο ‘’Searching for my Footsteps’’, έχοντας ως εξώφυλλο τον Φάρο του Τουρλίτη, που κατά τον Δημοσθένη αποτελεί ανεξάντηλητη πηγή έμπνευσης, δύναμης και σταθερότητας.

· Η συλλογή του υιοθετείται από την οικογένεια AHEPA / Daughters of Penelope και κυκλοφορεί σ’ όλο τον κόσμο μέσω της Amazon.

· Η πνευματική και πολιτιστική ζωή της Άνδρου τον έχει επηρεάσει βαθύτατα καθότι ένα μέρος της συλλογής είναι αφιερωμένο στην Άνδρο, όπως η ζωή του Ναυτικού, η γυναίκα της Άνδρου, βουτιές από τον Λάζαρο, Πλακόστρωτα σοκάκια, Πλακούρα - αγναντεύοντας τα κύματα, Μεγάλη Παρασκευή, στην αυλή της κυρίας Βιβής και άλλα.

· Πολλά ποιήματά του έχουν φιλοξενηθεί σε περιοδικά για την ποίηση όπως το Fractal, Εννεπε Μούσα, Υδράνη, Νέα Αριάδνη, Δευκαλίων ο Θεσσαλός, life speed, Δίαυλος, Athens Art, polismagazino, στο Papel y Lapiz,, Las Olas Del Arte και άλλα.

· Είναι Πρεσβευτής του Never Such Innocence.

· Διευθυντής Λογοτεχνίας του International Action Art.

· Έχει λάβει Τιμητικό Έπαινο από το Μουσείο Φιλελληνισμού και την Εταιρία για τον Ελληνισμό και τον Φιλελληνισμό για το δημιουργικό του πνεύμα και την προσήλωσή του στην Αριστεία.

· Διακρίθηκε με το COBIS Student Achievement Award για το έτος 2022 για την ευρύτερη συνεισφορά του στην κοινωνία.

· Τιμήθηκε από την Διεθνή Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών για την συνεισφορά του στην Ελληνική Παιδεία και στον Πολιτισμό.

· Είναι exofficio μέλος του Συλλόγου των Αθηναίων, ενός από τους παλαιότερους και πιο ιστορικούς Συλλόγους των Αθηνών.

· Επίτιμο μέλος της Ενωσης Ελλήνων Λογοτεχνών Συγγραφέων Πέντε Ηπείρων.

· Είναι Πρεσβευτής του Mil Mentes Por Mexico Internacional and Ontimebooks Latino, καθώς και του Redex Children and Youth Network. Με αυτό τον τίτλο πήρε μέρος στο Διεθνές Συνέδριο Παιδιών και Νέων Ηγετών Επιχειρηματικότητας για την Ειρήνη στο Μεξικό.

· Ελαβε το βραβείο Χρυσός Αετός στην κατηγορία νέων από τον Διεθνή Οργανισμό Mil Mentes Por Mexico Association.

· Τιμήθηκε από τον Σύνδεσμο Ανδρίών Πειραιώς για το δημιουργικό του πνεύμα και την προσήλωσή του στην Αριστεία συμβάλοντας στην ανάδειξη και προβολή όχι μόνο της Ελλάδος αλλά και της ιδιαίτερης πατρίδας του – της Άνδρου.

Από την πρόσφατη βράβευσή του με την Πρόεδρο του Συνδέσμου Ανδρίων Πειραιώς κα Λινού Βασιλική. 

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ 

Τον 2021 εκδίδει Ποιητική συλλογή με τίτλο ‘’Ψάχνοντας τα βήματά μου’’ στην Ελληνική γλώσσα

Δύο μήνες αργότερα εκδίδεται η ίδια Ποιητική συλλογή στην Αγγλική γλώσσα με τίτλο ‘’Searching for my Footsteps’’, έχοντας ως εξώφυλλο τον Φάρο του Τουρλίτη,

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

i. Με το το παρακάτω ποίημα για το οποίο βραβεύτηκε από την Ένωση Λογοτεχνών Β. Ελλάδος

ii.  ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΘΕΟΦΙΛΟ ΚΑΪΡΗ

Ατρόμητος, νεωτεριστής,
πόσα μας διδάσκεις
αμετανόητε διαφωτιστή!
Πρωτοποριακές οι απόψεις σου,
στην καρδιά όλων μιλούν,
μα εκείνοι δεν τολμούν.

Απλοί άνθρωποι,
σφυρηλατημένοι με δειλία,
προκαταλήψεις, φοβίες πολλές.
Μεγάλο το έργο που άφησες,
βαρύς ο σταυρός που σήκωσες,
ποτέ δεν σε κατάλαβαν
κι ας σε μίσησαν.

Μοιραία η μοίρα του προοδευτικού,
παρακαταθήκη πνεύματος άφησες,
κι ας σου φέρθηκαν σαν σε αλήτη,
σαν σε ληστή.

Σημαία επανάστασης σήκωσες,
φωτεινό παράδειγμα έγινες,
η σεμνή σου φυσιογνωμία
στους αιώνες ανεξίτηλη μένει,
το πνεύμα διαφεντεύει.


iii ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Δύσκολες στιγμές περνάω,
κι ας μην το μαρτυράω,
τι βάσανο κι αυτό,
από παιδί αμούστακο,
σε ενήλικα εξελίσσομαι,
από άδολο παιδαρέλι
σε μεγαλοπαίδι με ευθύνες.

Σε τριχωτό γορίλα μεταμορφώνομαι
κι ας μην το παραδέχομαι,
σπυριά πολλά φουντώνουν
το βράδυ καθώς κοιμάμαι.
Κι από όρεξη, απελπισία!
Ψυγεία αναστενάζουν,
βογκά η κουζίνα,
βογκά η χαροκαμένη μάνα.
Τι καημός!

Τους πάντες εχθρούς έχω κάνει,
αντιρρήσεις φέρνω,
την έξαψή μου υπηρετώντας.
Τα κλάματα χωρίς λόγο βάζω,
τις ορμόνες καλοπιάνω,
τις κακές σκέψεις εξευμενίζω.
Τις Ερινύες μου κυνηγώ,
με νύχια και με δόντια,
εφηβεία είναι η αιτία.



iv. Η ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ

Τα σύννεφα σκίζετε,
ελεύθεροι αγγελιοφόροι,
ψηλά στους αιθέρες πετάτε,
τον χάρο συναντάτε.

Μάχες στον αέρα δίνετε
με περισσή χαρά,
μάχες πατριωτισμού
αλλά και ηρωισμού
όταν η μοίρα το καλεί.

Αστράφτουν τα σίδερα,
φωτιά στην καρδιά,
πυγμή στα χέρια,
ατιμώρητο κανέναν δεν αφήνετε,
κι ας μην το δείχνετε.

Σαν τους 300 του Λεωνίδα,
τις πύλες των ουρανών φυλάτε,
το σκότος να μην περάσει,
το φως να υπερισχύσει,
τις καρδιές μας να κυριεύσει.


v.Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

Δύσκολη η ζωή στο πλοίο,
Αφόρητη ζέστη το καλοκαίρι,
διαπεραστικό κρύο τον χειμώνα.
Χωρίς σταματημό τη θύελλα ρουφώ,
πουνέντες μοναξιάς, μελαγχολίας.

Άνεμος ανάγκης στην πλώρη,
ζυμωμένος με τα χτυποκάρδια της μάνας,
τον αποχαιρετισμό της γυναίκας,
τα δάκρυα του παιδιού,
τον νόστο της πατρίδας,
την ελπίδα για καλύτερη ζωή.

Περνάμε τα φιόρδ και ψιλοβρέχει,
η υγρασία τα κόκκαλά μου τρυπά,
βάσανα ξεφορτώνει, ελπίδες εξανεμίζει,
πάλι μόνους, έρημους μας βρίσκει.

Πούσι έχει πέσει,
ο ναύτης με δυσκολία το τιμόνι συγκρατεί.
Ανήμερα Χριστούγεννα η θαλασσοταραχή καλά κρατεί,
σαν ψυχή που δεν συγχωρεί,
με μία και μόνο ευχή,
του χρόνου τέτοια μέρα σπίτι μας.



vi,ΕΝΔΟΜΥΧΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Άβυσσος η ψυχή του καθενός,
καλά κρυμμένα μυστικά,
σαν τα αμπαρωμένα παντζούρια
παλαιών σπιτιών,
τι θέλουν άραγε να πουν,
τι υπονοούν,
ποιο καλά φυλαγμένο μυστικό κρατούν;

Αποκαλύψεις περιβόητες,
αποκαλύψεις μιας άλλης ζωής,
χωρίς ταμπού,
χωρίς νόημα και σκοπό,
σαν το νερό στην έρημο
διέξοδο ψάχνουν να βρουν,
άλλοτε με κινήσεις γρήγορες,
άλλοτε με ήσυχες διαδρομές.

Ενδόμυχες σκέψεις
που πρέπει να εκφραστούν,
άλλοτε με ένταση,
άλλοτε με ηρεμία,
σίγουρα πρέπει να διατυπωθούν,
ομοίως να μοιραστούν.

Αντικλείδι της καρδιάς
δεν είναι εύκολο να βρεις,
όποιος όμως την ψυχή του άλλου διαβάσει,
αιώνια την ευτυχία θα βρει.

ΒΙΟΛΕΤΑ ΣΟΛΙΔΑΚΗ "Ο ΠΑΡΑΜΥΘΟΡΑΦΤΗΣ" - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΙΛΝΤΙΣΙ

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Παραμυθοράφτης

της Βιολέτας Σολιδάκη

Εικονογράφηση: Βασίλης Σολιδάκης

ISBN: 978 618 5456 70 2

Λιανική τιμή 13 ευρώ + ΦΠΑ

Κυκλοφόρησε σε 2η έκδοση αναθεωρημένη ο Παραμυθοράφτης που δημιούργησαν με πολύ αγάπη η Βιολέτα Σολιδάκη (κείμενο) και ο Βασίλης Σολιδάκης (εικονογράφηση).

Ο Παραμυθοράφτης, που αγαπάει τόσο τις ιστορίες και τους ανθρώπους και θέλει να ράβει παραμύθια στα μέτρα σας, ξεκίνησε το ταξίδι του μέσα από μια υπέροχη ομάδα που ζούσε στην υποβαθμισμένη συνοικία μιας πρωτεύουσας. Θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε πρωτεύουσα του κόσμου.

Η αφήγηση ένωσε τα παιδικά βιώματα, με κομμάτια από παλιά υφάσματα μακρινών τόπων, αγκαλιάζοντας διαφορετικές κουλτούρες, γλώσσες και ιστορίες που είχαν ίδιες χαρές και λύπες, ίδια γέλια και δάκρυα...

Όπως αγαπημένα ρούχα αγκαλιάζουν το σώμα κι άλλοτε αγκαλιάζουν ακόμα και την ψυχή.

Βιογραφικά:

Η Βιολέτα Σολιδάκη γεννήθηκε το 1976 και είναι μητέρα δύο παιδιών.

Σπούδασε Προσχολική Αγωγή Δραστηριοτήτων Δημιουργίας και Έκφρασης. Μαθήτευσε στη Σχολή Αφηγηματικής Τέχνης καθώς και σε Κύκλους του Μουσείου Ελληνικής Παιδικής Τέχνης.

Ως εμψυχώτρια-αφηγήτρια έχει συνεργαστεί επαγγελματικά και έχει συμπράξει εθελοντικά, με πολιτιστικούς φορείς, δήμους, συλλόγους, καλλιτεχνικά σχήματα, εκπαιδευτικά ιδρύματα. Υλοποιεί προγράμματα και αφηγηματικά δρώμενα σε χώρους δημιουργικής απασχόλησης, σχολεία, μουσεία, χώρους τέχνης, βιβλιοθήκες, δομές στήριξης ευπαθών ομάδων, φεστιβάλ και άλλες πολιτιστικές δράσεις.

Ο Παραμυθοράφτης ως αφήγημα, δημιουργήθηκε πριν χρόνια για μια ομάδα παιδιών με μεγάλες «διαφορές» στην αρχή, αλλά τελικά με ακόμη μεγαλύτερες ομοιότητες. Ως ιστορία στο χαρτί εκδόθηκε για πρώτη φορά από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα το 2005.

Ο Βασίλης Σολιδάκης γεννήθηκε στην Κρήτη το 1948. Έκανε ελεύθερες σπουδές στην Ισπανία με τον ζωγράφο Δημήτρη Περδικίδη ως δάσκαλο.

Έχει παρουσιάσει έργα του σε 36 ατομικές εκθέσεις κι έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές.

Τα έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές σε όλο τον κόσμο.

Επικοινωνία βιβλίου: zoi triadafullidh, zoi.masoura@hotmail.com

Εκδόσεις Φίλντισι

Ξανθίππου 123,

Παπάγου, 15669

Τηλ.: 210 6540170 www.filntisi.gr

info@filntisi.gr

 

Carpe " Προτεραιότητα..."

Φύτρωσαν άνθη διψασμένα,
καθημερινά αναβλύζει
η ανόθευτη ομορφιά.
Η κενότητα απορρόφησε τη ζωή,
τα αποφόρια της κείτονται
στην επιφάνεια των στάσιμων νερών.
Το πέταγμα της πεταλούδας
αναταράσσει ξανά τη γη.
Σε κρατώ σφιχτά
για τα δικά μου όνειρα,
το σώμα τρέμει.
Η προτεραιότητα στην ένταση
των συναισθημάτων είναι δεδομένη.
Η οδυνηρή ζωή
κλείνει τα μάτια,
μια γιορτή αναλήφθηκε στον ουρανό.

Carpe.

Η φωτογραφία είναι από https://pixabay.com/

ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Ελευθερώστε τα γλυπτά του Παρθενώνα (ανοιχτή επιστολή στον Άγγλο Πρωθυπουργό)"

 Ο  πρώην Άγγλος Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον σε συνέντευξή του σε αθηναϊκή εφημερίδα απέκλεισε κατηγορηματικά την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Ειδικότερα ο «Φιλέλλην» πρωθυπουργός δήλωσε:

«Ωστόσο η βρετανική κυβέρνηση έχει μία σταθερή και μακροχρόνια θέση για τα Γλυπτά: Αποκτήθηκαν νομίμως από τον λόρδο Έλγιν, σύμφωνα με τους νόμους που ίσχυαν εκείνη την εποχή. Ο νόμιμος ιδιοκτήτης τους είναι οι Επίτροποι του Βρετανικού Μουσείου από τότε που περιήλθαν στην κατοχή τους».

 

"Τα γλυπτά του Παρθενώνα ανήκουν εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο και δεν πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα....Η αποστολή των γλυπτών στην Ελλάδα θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου και επομένως θα ακολουθούσαμε έναν επικίνδυνο δρόμο καθώς μια τέτοια εξέλιξη θα πυροδοτούσε συζητήσεις σχετικά με όλα τα εκθέματα του μουσείου".

   Οι παραπάνω δηλώσεις της Βρετανίδας Υπουργού Πολτισμού Μισέλ Ντόνελαν δεν αποκαλύπτουν μόνον την διάσταση που υπάρχει μεταξύ της κυβέρνησης και του Βρετανικού Μουσείου,αλλά και την πραγματική αιτία για την άρνηση της πολιτικής ηγεσίας να επιστρέψει στην Ελλάδα τα Γλυπτά του Παρθενώνα ( "θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου"). Στην συνέχεια των δηλώσεών της κάλυψε ή επανέφερε στην τάξη και τον πρόεδρο του Μουσείου,Τζορτζ Όσμπορν,δηλώνοντας εμφαντικά :

" Δεν πρόκειται να τα στείλει πίσω.Δεν είναι αυτή η πρόθεσή του.Δεν έχει καμία επιθυμία να το κάνει".

 Αν έτσι,όμως,έχουν τα πράγματα,τότε πόθεν η αισιοδοξία του Έλληνα Πρωθυπουργού;    

Στον απόηχο των τελευταίων δημοσιευμάτων για μία ενδεχόμενη συμφωνία σχετική με την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα επανέρχεται και πάλι στην επικαιρότητα το θέμα της αναγκαιότητας να πεισθεί η κοινή γνώμη πως τα Γλυπτά του Παρθενώνα αποτελούν προϊόν κλοπής και ως εκ τούτου κάθε συζήτηση για δανεισμό τους πάσχει τόσο νομικά όσο και ηθικά.Ο βρετανικός τύπος έχει πλημμυρίσει από άρθρα και θέσεις Άγγλων πολιτικών,ιστορικών,αρχαιολόγων και άλλων πνευματικών ανθρώπων που άλλοτε χαρακτηρίζονται από νηφαλιότητα και ευνοϊκή διάθεση για επιστροφή των Γλυπτών κι άλλοτε από έναν παραληρηματικό λόγο ,που εξακολουθεί να ονομάζει τα Γλυπτά,Ελγίνεια Μάρμαρα(Αμπουλάφια).

           " Τα Γλυπτά ανήκουν στο Λονδίνο και όχι στα στενά όρια του μουσείου της         Ακρόπολης...Πέρα από τη νομιμότητα,δεν υπάρχει ούτε ηθική ούτε πολιτική  υπόθεση...Υπόθεση για την επιστροφή των Μαρμάρων έχει εξαρτηθεί από τις εθνικιστικές ιδέες των Ελλήνων"( Ντέιβιντ Αμπουλάφια, Άγγλος Ιστορικός)΄.   

Οι αντιδράσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού, των πνευματικών ανθρώπων της χώρας μας και της κοινής γνώμης ήταν άμεσες και έντονες (δεν έλειψαν βέβαια και δηλώσεις που διακονούν πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες). Στην επιχειρηματολογία για την επιστροφή των Γλυπτών θα μπορούσε να προστεθεί και η παρακάτω ανοικτή επιστολή προς τον Άγγλο Πρωθυπουργό:

Κύριε  Πρωθυπουργέ,

Τα τελευταία χρόνια στη μικρή μας χώρα που βρίσκεται στην επικαιρότητα και προκαλεί το ενδιαφέρον όλων είναι αυτό της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα, γνωστά και ως «Ελγίνεια Μάρμαρα». Η επιστολή μου αυτή αισθητοποιεί το ενδιαφέρον αλλά και την ευαισθησία της νέας γενιάς των Ελλήνων προς την πνευματική τους κληρονομιά.

Όπως γνωρίζετε πριν από χρόνια η αείμνηστη υπουργός πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη υπέβαλε αίτηση στο αρμόδιο  υπουργείο και μουσείο της χώρας σας ζητώντας την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Τα Γλυπτά αυτά βρίσκονται σε μουσείο της Αγγλίας από το 1816, αφότου δηλαδή ο Έλγιν τα αφαίρεσε από το «φυσικό» τους χώρο (Παρθενώνα). Η Ελλάδα τότε ήταν υποδουλωμένη και δεν υφίστατο ως ελεύθερο και αυτοδιοικούμενο κράτος. Η αδιαφορία των Τούρκων απέναντι στην ελληνική παράδοση (αρχαίοι ναοί), η άγνοια των υποδουλωμένων Ελλήνων σε θέματα αρχιτεκτονικής και η υποκριτική «ευαισθησία» του συμπατριώτη σας σε θέματα αρχαίας τέχνης στέρησαν από τη χώρα μας ένα λαμπρό κομμάτι από τον περίτεχνο ναό του Παρθενώνα. Η ενέργεια αυτή του Έλγιν από τους Έλληνες χαρακτηρίζεται ως «κλοπή»και από τους συμπατριώτες σας ως «νόμιμη» πράξη.

Επειδή όμως, κύριε πρωθυπουργέ, η αντιπαράθεση γύρω από τους χαρακτηρισμούς μιας πράξης του παρελθόντος δεν λύνει προβλήματα αλλά δημιουργεί εντάσεις, έκρινα ως Έλληνας Πολίτης να σάς εκθέσω τους λόγους για τους οποίους επιβάλλεται να επιστραφούν στη χώρα μας τα μάρμαρα του Παρθενώνα.

Α. Οι τίτλοι ιδιοκτησίας των Γλυπτών ανήκουν στη χώρα - δημιουργό

Πρωτίστως η επιστροφή συνιστά μια πράξη σεβασμού στις αρχές του διεθνούς δικαίου. Η επιχειρηματολογία ότι τα μάρμαρα τα κατέχει «νόμιμα» το Αγγλικό κράτος, αφού η ενέργεια του Έλγιν έγινε κατόπιν συμφώνου γνώμης και της Οθωμανικής κυβέρνησης, δεν ευσταθεί∙ αφενός μεν γιατί δεν υπάρχουν τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία (σχετικά έγγραφα) και αφετέρου επειδή η αφαίρεση έγινε σε μια εποχή και με έναν τρόπο που περισσότερο προσεγγίζει την «κλοπή» και λιγότερο μια πράξη «εμπορική» - «αγοραπωλησία». Εξάλλου κανείς δεν διανοείται σήμερα να υποστηρίξει ότι κατέχει τίτλους ιδιοκτησίας αρχαιολογικών θησαυρών ξένων χωρών. Τα πολιτιστικά προϊόντα βέβαια ανήκουν σε όλον τον κόσμο αλλά οι «τίτλοι» ιδιοκτησίας ανήκουν στο δημιουργό και στο λαό του.

Β. Σεβασμός στο διεθνές δίκαιο και στις αρχές της Ηθικής

Πέρα όμως από το σεβασμό στους κανόνες του διεθνούς δικαίου η επιστροφή συνιστά και μια πράξη σεβασμού στις αξίες και αρχές της ηθικής. Αισθητοποιεί, δηλαδή, την πειθαρχία και συμμόρφωση σε κανόνες και αξίες που υπερβαίνουν την κυρίαρχη οικονομική και εθνικιστική λογική και αναδεικνύουν την αυταξία του σεβασμού απέναντι στην πολιτιστική κληρονομιά ενός λαού.

 

Γ. Η καλύτερη διαφήμιση των Γλυπτών είναι ο φυσικός τους χώρος – ο Παρθενώνας

Σε ένα δεύτερο επίπεδο η επιχειρηματολογία ότι τα Γλυπτά του Παρθενώνα ευρισκόμενα στο Μουσείο της χώρας σας συνιστούν μια διαφήμιση της Ελλάδας στο εξωτερικό είναι διάτρητη. Η χώρα μας διαφημίζεται αποτελεσματικότερα, αν τα αρχαιολογικά της ευρήματα βρίσκονται στην πατρίδα τους. Κάθε καλλιτεχνικό ιστορικό - δημιούργημα φωτίζεται καλύτερα στο χώρο που γεννήθηκε και ανάλογα λαμπρύνει αυτόν. Οι επισκέπτες και οι τουρίστες κατανοούν καλύτερα το «μέγεθος» και την αξία ενός γλυπτού, όταν το δουν στο φυσικό του χώρο και όχι ως «έκθεμα» στα ψεύτικα φώτα μιας αίθουσας.

Επί πλέον, στις μέρες μας οι ανταλλαγές και οι διακρατικές εκθέσεις αριστουργημάτων της τέχνης είναι σύνηθες φαινόμενο (έργα Picasso στην Αθήνα…) κι αυτό δίνει την ευκαιρία σε ντόπιους και ξένους να θαυμάσουν όλα τα εκθέματα της παγκόσμιας τέχνης (αρχαίας και νεότερης). Η καλύτερη διαφήμιση, λοιπόν, μιας χώρας είναι όταν ο επισκέπτης γνωρίζει και το λαό όπως και το φυσικό περιβάλλον αυτής, τμήμα και προϊόν της οποίας είναι και το άγαλμα ή το γλυπτό.

Δ. Το μουσείο Ακρόπολης

Τα επιχειρήματα,επίσης, των υπεύθυνων του μουσείου, όπου βρίσκονται τα γλυπτά του Παρθενώνα, περί κινδύνων καταστροφής λόγω της ρύπανσης της ατμόσφαιρας δεν ευσταθούν, γιατί είναι υπερβολικοί οι φόβοι για την «μολυσμένη» ατμόσφαιρα της Αθήνας. Εξάλλου και στη δική σας χώρα, όπως ομολόγησαν οι υπεύθυνοι συντήρησης αρχαιολογικών ευρημάτων, τα μάρμαρα υπέστησαν ζημιές (1938) κατά τη διάρκεια της συντήρησής τους. Οι Έλληνες έχουν περισσότερους επίσης λόγους να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί τόσο στη συντήρηση και προστασία από τη μόλυνση του περιβάλλοντος όσο και στην ασφαλή φύλαξή τους.

Αν η δυσπιστία των Άγγλων αρχαιολόγων για την ασφαλή φύλαξη ήταν δικαιολογημένη κατά το παρελθόν, σήμερα είναι χωρίς περιεχόμενο, γιατί ήδη στη χώρα μας λειτουργεί το μουσείο της Ακρόπολης, όπου εκτίθενται όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα του Ιερού βράχου.

 

Ε. Το επιχείρημα της Ολισθηρής Πλαγιάς

(Οι φόβοι για οικονομική ζημιά)

Ωστόσο θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τους φόβους σας για τυχόν οικονομική ζημιά από την επιστροφή των γλυπτών στην Ελλάδα. Η οικονομική όμως και καλλιτεχνική ζημιά του μουσείου – ων σας θα μπορούσε να ελαχιστοποιηθεί, αν στη θέση των αυθεντικών γλυπτών τοποθετούσατε αντίγραφα. Η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει σε αυτό. Στους παραπάνω φόβους σας ίσως προστίθεται κι ένας άλλος, κατανοητός μεν αλλά όχι και ικανός να αποτρέψει την επιστροφή των γλυπτών, και αφορά στην απογύμνωση πολλών ξακουστών μουσείων από διεκδικήσεις παρόμοιες με τις Ελληνικές θα αποτελέσει, δηλαδή, «άλλοθι» για πολλές χώρες μια τυχόν επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.

Σε αυτούς τους ενδοιασμούς μπορούμε να αντιτείνουμε πως ο σεβασμός της πατρότητας – εθνικότητας των έργων τέχνης υπερτερεί έναντι οποιασδήποτε σκοπιμότητας από την πλευρά των χωρών που εκθέτουν στα μουσεία τους έργα τέχνης που ανήκουν σε άλλους λαούς. Μπορεί τα διάφορα έργα τέχνης της Ελληνικής αρχαιότητας που κοσμούν τα ξένα μουσεία να είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της Ελλάδας στο Εξωτερικό, αυτό όμως δεν νομιμοποιεί και τη «μόνιμη απουσία» τους από το φυσικό τους χώρο.

ΣΤ. Τα Γλυπτά είναι η Ταυτότητά μας

Πέρα όμως από όλους τους παραπάνω λόγους, κ. Πρωθυπουργέ, που επιχειρηματολογούν υπέρ της επιστροφής των «Γλυπτών του Παρθενώνα», υπάρχει κι ένας άλλος που συνθέτει όλους αυτούς.

Για τους σύγχρονους Έλληνες τα γλυπτά αυτά αποτελούν κομμάτι της εθνικής μας παράδοσης και με την έννοια αυτή η αξία τους είναι καταλυτική στη διαμόρφωση της εθνικής μας ταυτότητας μέσα από τη διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης. Η ατομική και εθνικής μας αυτογνωσία προϋποθέτει – χωρίς αυτό να συνιστά εθνικιστική συμπεριφορά – τη συνεχή επαφή με έργα τέχνης που σημάδεψαν ανεξίτηλα τον πνευματικό μας πολιτισμό. Η παρουσία των γλυπτών του Παρθενώνα σε Ελληνικό Μουσείο προβάλλει την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού σε μια εποχή που διάφοροι εχθροί απεργάζονται την παραχάραξη της ιστορίας μας.

Για τους Έλληνες το «λαξευμένο μάρμαρο» δεν είναι ένα ψυχρό υλικό αλλά μια «πανοπλία» που μας προστατεύει από το σύγχρονο πνεύμα της παγκοσμιοποιημένης ομοιομορφίας και αλλοίωσης των εθνικών ιδιαιτεροτήτων. Οι θεσπέσιες μορφές των αγαλμάτων, πέρα από την αισθητική τους αξία, αισθητοποιούν και προβάλλουν τη μοναδικότητα ενός λαού αλλά και τη δυναμική αυτού – ικανότητα να γονιμοποιεί με νέους τρόπους το σύγχρονο παγκόσμιο πολιτισμό.

Τα γλυπτά είναι η εθνική μας μνήμη – Το πρόσωπό μας

κ. Πρωθυπουργέ,

Η αίτησή μας για επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα δεν πηγάζει, λοιπόν,από έναν άκαιρο ελληνικό εθνικισμό ή  από μια ανομολόγητη επιθυμία να «ξεχωρίσουμε» από τα άλλα έθνη, αλλά από την αταλάντευτη απόφασή μας να εξακολουθήσουμε να υπάρχουμε στο νέο παγκόσμιο τοπίο μαζί με τους άλλους, χωρίς να χάσουμε το «πρόσωπό» μας. Δεν είναι λόγοι μιας «τραγικής» εθνικής υπεροψίας αλλά η θέληση ενός μικρού και ειρηνικού λαού να έχει ταυτότητα σε ένα απρόσωπο ομογενοποιημένο κόσμο.

Ως ηγέτης ενός ιστορικού λαού με ευαισθησία σε θέματα εθνικής παράδοσης μπορείτε να βοηθήσετε στην επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα. Μια τέτοια απόφαση θα τιμήσει της χώρα σας και θα αναδείξει το σεβασμό σας προς το διεθνές δίκαιο και την ηθική.

Είμαστε όλοι Έλληνες…

Ο Άγγλος ποιητής Persy Shelley είχε διακηρύξει πως:

«Είμαστε όλοι Έλληνες. Οι νόμοι μας, η λογοτεχνία μας, η θρησκεία μας, οι τέχνες μας, έχουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα».

Ένας άλλος Άγγλος, κ. Πρωθυπουργέ, ο Λόρδος Βύρων, αγωνίστηκε και πέθανε στη χώρα μας υπερασπιζόμενος το δικαίωμα της ελευθερίας του λαού μας. Ο θάνατός του συγκίνησε το πανελλήνιο και αποτέλεσε την κορυφαία στιγμή του Φιλελληνισμού του 19ου αιώνα. Μια θετική πρότασή σας για επιστροφή των γλυπτών στην Ελλάδα θα σας κατατάξει – αναβιβάσει στο βάθρο του πρώτου Φιλέλληνα του 21ου αιώνα.

Τα Γλυπτά του Παρθενώνα 206 χρόνια «ζουν» κάτω από το τεχνητό φως των προβολέων του μουσείου σας. Είναι καιρός να επιστρέψουν στο Ελληνικό Φως που ύμνησαν και πολλοί Άγγλοι ποιητές. Ο Φειδίας θα μπορούσε να συγχωρέσει τον Έλγιν. Μπορεί τα πολιτιστικά προϊόντα να μην έχουν «ιδιοκτήτες» αλλά σίγουρα έχουν έναν τόπο που τα γέννησε. Ένα χώμα κι ένα φως που τα ανέδειξε και προ πάντων έναν λαό που τα αγκάλιασε…-

 

Με τιμή,

Ηλίας Γιαννακόπουλος

Έλληνας Πολίτης

 

https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/

Poems by Olga Levadnaya (Russia)

 

WINTER

THE TRANSFIGURATION

To survive the bad

and preserve joy…

Night breaks speech

like a slender thread,

I search for a place for the night,

I go into the cold forest.

The transfigured snow

descends from the skies.

PERHAPS

Perhaps the blue evening

plaits the twigs into braids?

Perhaps the first hoarfrost

makes its marks?

Perhaps our souls can’t

have a drink in another world?

Perhaps there’s no dry land

for them to land on?

IN THE PARK

The elephants leaned their heads

to the white blossoming blackthorn.

The tracks of poplars are lit

by the moon on the run.

An icy, bottomless evening

hangs over the park…

Here’s another one with a soul,

not met by anyone.

NIGHT GONE OFF INTO THE PAST

The night going off into the past

was grey as the predawn dark.

Shadows of unrepentant trees

fragmented the houses into slight fragments.

The old trees carried off into the unknown

the usual emptiness.

It twinkled, the tiny flame of a mourning cigarette

thrown in the half-dark of the stone city.

In the closed space of shamelessness

hearts that had fed, pulsed.

The world continued to part with the past, setting light

to the innocent windows of sleeping lighthouses.

© Olga Levadnaya

Olga Levadnaya is a world-famous Russian poet, Honored Worker of Culture of the Republic of Tatarstan of the Russian Federation (2008), laureate of all-Russian and international literary awards (2007-2022), member of Russian and international literary unions (1997-2022), Ambassador of Peace (2021), artistic head of the Kazan Poetry Theater "Dialogue" (2016).

Author of books: “I live in anticipation of snow” (1992), “Go through the vicious circle” (1998), “In free fall up” (in Russian and Tatar, 2003), “Close to our past” (2003), “Rising  on the ladder of thoughts” (2005), “Memories grow from the cry of birds” (in Russian, English, Tatar and Turkish, 2005), “Stargate” (2010), “Wind of the heart” (2014), “Vocal works on verses  Olga Levadnaya" (2020), "Selected" in two volumes (2022), "Wind of the Heart" (in Russian and Tatar, India, 2022), "Wind of the Heart" (in Tatar, USA, 2022), «Turkish fairy tales» (in Russian and Turkish, Turkey, 2022).

O. Levadnaya is the creator of the music and poetry festival "Handshake of the Republics" in the Republic of Tatarstan of the Russian Federation (2017-2021).

Also published there https://homouniversalisgr.blogspot.com/

NEΟ άλμπουμ για τους EXPLORER - Το "Still Alive... and Now?" κυκλοφορεί ΤΩΡΑ από την IRON SHIELD RECORDS!

 

NEΟ άλμπουμ για τους EXPLORER - Το "Still Alive... and Now?" κυκλοφορεί ΤΩΡΑ από την IRON SHIELD RECORDS!

https://www.youtube.com/watch?v=lXKWz5InHXs

Το ιταλικό συγκρότημα EXPLORER γεννήθηκε το 2004 από τις στάχτες διαφόρων τοπικών συγκροτημάτων με σκοπό να παίξει διασκευές από διάφορες επιτυχίες του heavy metal. Μετά από πολλές περιπέτειες και αλλαγές το 2010 ηχογραφήσαμε το πρώτο μας βινύλιο Split 10" με τους "First Aid" (από το Βερολίνο) για την Iron Shield Records, επίσης από το Βερολίνο. Τον Νοέμβριο του 2011 ηχογραφήσαμε και κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας πλήρες άλμπουμ, "Sober deserve to die", που τυπώθηκε σε περιορισμένη έκδοση Digipack. Τον Δεκέμβριο του 2012 επανεκτυπώσαμε το "Sober Deserve to die" με δύο επιπλέον bonus κομμάτια και ένα νέο artwork. Χάρη σε αυτό το άλμπουμ παίξαμε πολλές συναυλίες σε όλη την Ευρώπη. Τον Απρίλιο του 2014 το δεύτερο άλμπουμ που ήρθε ήταν το "Shout in the Fog", πιο γρήγορο και πιο επιθετικό. Στη συνέχεια, οι EXPLORER έπαιζαν σε πολλά μέρη και τα τελευταία τρία χρόνια κάναμε ένα διάλειμμα, αλλά χρησιμοποιήσαμε το χρόνο για να ολοκληρώσουμε το τρίτο πλήρες άλμπουμ "Still Alive... And Now ?". Είναι το πιο γρήγορο στην καριέρα μας. Τώρα είμαστε έτοιμοι να το παίξουμε και να κάνουμε πολύ θόρυβο!

 

Facebook: https://www.facebook.com/explorerspeedmetal

Instagram: https://www.instagram.com/explorer_speedmetal/

Spotify: https://open.spotify.com/artist/6VMb4gK5LYzOyt5EYlmmoI?si=P9yab2hNSt2u-OxbXT2BIQ&nd=1