ΣΟΦΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ "Μίλησα"
Με την ψυχή μου μιλάω
Σε διαλυτήριο παραδίδοντας εκείνο το ποδήλατο που σκούριασε στην αυλή μου
Σε εφηβική σκηνή θεάτρου στα παρασκήνια παίζοντας το ρόλο του υποβολέα
Στις γιακαράντες παρηγορώντας ότι το μωβ δεν είναι χρώμα πένθιμο .
Με την ψυχή μου μιλάω
Στους χορευτές του πυρρίχιου που υψώνουν στα χέρια τους τις σιωπές μου θυσία στους ήρωες
Στα μικρά παιδιά που με πυροτεχνήματα αγάπης έρανο κάνουν για να σώσουν τις γερασμένες ψυχές
Στους Αρχάγγελους τους τιμωρούς εμπνευστών τυραννίδων που ατιμώρητοι κάθε βράδυ προσεύχονται στον δικό τους θεό .
Μιλώντας χωρίς λόγια χρόνους πολλούς
Νόμιζα ότι τη δύναμη του λόγου θα ‘ χα ξεχάσει
Μα ήρθαν στο πλάι μου
Το ποδήλατο που το έβαψαν ολόλευκο τα παιδιά με τα πυροτεχνήματα
Οι θεατές που στους κομπάρσους βλέπουν μια σπίθα της τέχνης της σιωπής
Κι οι γιακαράντες χαμογελαστές με άνθη φωτίζοντας τις φτερούγες των Αγγέλων που μοναστήρια φύτρωσαν στα βράχια τα μετέωρα .
Κι εγώ χορεύτρια πυρρίχιου τότε κατάλαβα ότι τη δύναμη του λόγου μου δεν είχα χάσει .
Η φωτογραφία είναι από https://el.wikipedia.org/
Έλενα Καραγιάννη " Ψηφιδωτές αποχρώσεις..."
Ίσως έφταιγε η βροχή
και σαν υπνωτισμένη τα οράματα μου προμάντευα
Αγγίζω Εικόνες φαγωμένες
κάποιο σκοτάδι τις τρικύμισε
αναντίρρητα πέτρινα κατάρτια ηττημένα
να ξεψυχούν στο κοιμητήρι μου
Συνωστισμοί ασάλευτοι
στις ψαλμωδίες των παθών θυσιάζονται,
μετά δακρύων ανάβω ένα κερί
Ψηφιδωτές αποχρώσεις
στα στασίδια μιας πεινασμένης μνήμης
με συνόδευαν σ' αμπαρωμένη πόρτα να χτυπώ του κάκου
Όλα τα σημαίνοντα μου φυσήγματα άκληρου χρόνου ήταν
σε χορτασμένα βλέμματα
δεν χαρίζεις τριαντάφυλλα ψυχή και κόλαση
Στους πέρα δρόμους καίγαν οι φωτιές
κοντά κι απόμακρα μες στην ομίχλη σου χανόμουν
Από ψηλά πέφτει η βροχή στα μάτια μου
κι ότι στο κόσκινο έχει μείνει κερδισμένη μου αποκλειστικότητα
Μεσίστια πάλλει η καρδιά μου
πάνω στην κόψη σου Σωπαίνω
Ο χρόνος αντίστροφα με μετρά..
Έλενα Καραγιάννη.
Η φωτογραφία είναι από https://gr.pinterest.com/
ΓΑΒΡΙΕΛΑ ΝΕΟΧΩΡΙΤΟΥ ( Gaby Neohoritou) - ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Η φωτογραφία είναι από https://pic2.me/
Υποδείξεις....
/...που είναι η δύση.../
Απλώνεις το χέρι και την Δύση
μου δείχνεις ... Εκεί που ο ήλιος
κάθε δείλι ξαπλώνει....
Όχι, δεν είναι εκεί η δύση,
γιατί κι αν ο ήλιος φύγει και χαθεί,
πιο λαμπερός θα ξαναφανεί
διώχνοντας τις σκιές του τοπίου,
θα τις σκορπίσει....
Η δύση είναι εδώ, σ' αυτόν τον κόσμο,
τον γερασμένο και συμβιβασμένο....
Εδώ δύει ένας κόσμος ολόκληρος....
αυτός εμποδίζει την Ανατολή....
Ένας κόσμος παρακμής, που κλείνει
αυτιά και μάτια, που προσποιείται,
που εθελοτυφλεί, μπας και ξεχάσει
την στενώσιά του....κι ας ξέρει....
Η δύση είναι εδώ...μην πασχίζεις...
ξέρεις και ξέρω.....
Αν θέλεις, χωρίς υποκρισία, άπλωσε
το χέρι σου και σφίξε το δικό μου,
χωρίς λόγια και υποδείξεις...
Και τότε θα καταλάβω, ότι έχεις
το θάρρος να δεις...θα καταλάβω
ότι αυτή η κίνηση έχει μπέσα
κι αλήθεια......
Ε! κάπου εκεί είναι, που θ' ανατείλει
και πάλι ο κόσμος...όταν κοιταχτούμε
κατάματα και πούμε Αλήθειες....
Όταν τολμήσεις να πεις...να πω
τις Αλήθειες...
Άλλωστε, άκου, δεν θέλω να με ξεναγούν
στη ζωή μου.....
Μη μου δείχνεις λοιπόν κατά πού
πέφτει η δύση.........
την Ανατολή προσμένω.......
•®• /Gaby Neohoritou /
/ Το ποδήλατο /
Τί κι αν τα χρόνια κυλούσαν,
κύλησαν....
Στην σκιά της απόφασης
έμεινες .... στην σκιά της
φυγής, που δεν τόλμησες..
Το "πρέπει" πιο ισχυρό από
το ""θέλω".....
Πάγωσε τ' όνειρο της
απόδρασης, στο παρασκήνιο
πετάχτηκε....
Το ποδήλατο έμεινε εκεί
να σε κοιτάει ....
Η αλυσίδα του σκούριασε,
τα λάστιχα ξεφούσκωσαν,
το τιμόνι στράβωσε.....
Κι όμως, μια μονοπεταλιά
ήθελε κι ο τροχός θα
γύριζε....!
Πότε δεν έβαλες το πόδι
σου στο πετάλι .....
Μα τότε, γιατί το κοιτάς
ακόμα με αδημονία ...;;;
•®• /Gaby Neohoritou/
/ Ύπαρξη /
Θείο ταξίδι είναι η ζωή....!!
Ξεκίνησε από το άστρο των ιδεών
και σαν αστραπή, φορώντας φώς,
φώς θεϊκό, άπλωσε, πνοή λες,
στ'απέραντο σύμπαν, στροβιλίστηκε
στον αέρα και γεννήθηκε η ψυχή ...
.........κι έγινε ζωή.......
....και το ταξίδι ξεκίνησε....
Πόσα γνώρισες ....πόσα ένιωσες....
πόσα σ' αγκάλιασαν..πόσα σε πόνεσαν!
Προχωρά πάντα εμπρός.....
Ποτέ όμως μην ξεχάσεις αυτά που
σε τρύπησαν, αυτά που σε λύπησαν...
Ό,τι σε πλήγωσε, με στοργή μητρική
συμμάζωξέ το και κάνε το φυλαχτό....
..είναι οι πληγές, τα στίγματα που άφησε
το πέρασμά σου, καθώς γλυστρούσες
ανάμεσα από τις Συμπληγάδες της ζωής...
Στο βαθύτερο φώς των ματιών σου
νανούρισέ τα όλα αυτά, θώπευσέ τα
κι απίθωσέ τα εκεί, που όλα τα πολύτιμα
φυλάμε... στο βλέμμα...στη ματιά σου...
Εκεί φώλιασέ τα, γιατί είναι της ψυχής σου
το διαμάντι...εκεί που όλο το ουράνιο φως
στράγγιξε κι έλουσε την μάτια σου με
ουράνια λάμψη ...
Πάνω στις γραμμές, που το φεγγάρι
ζωγραφίζει στο κύμα τα ήσυχα σιωπηλά
βράδυα, μουρμούριζοντας τ' αγέρι
χερουβικούς ύμνους, εκεί κούρνιαξέ τα...
...την ώρα της δύσης...
Ανάμεσα στους καλαμιώνες, που σείονται
μονιασμένοι στο τέμπο του νοτιά,
στα γερμένα δένδρα που δεν τα τρομάζει
ο βοριάς, εκεί δίπλα, κάνε απάγκιο και
φώλιασέ τα ...γιατί χωρίς αυτά δεν
θα ήξερες τι θα πει Ζωή...Μοίρασμα....
...Αγκαλιά....Γαλήνη....
Σ' αυτά τα καθαρά νερά της ψυχής σου
να λούζεσαι...σ' αυτήν την πηγή του φωτός
να κολυμπάς στον άχρονο χρόνο που κυλά...
Θείο ταξίδι η ζωή.....μην το χάσεις...!
•®• / Gaby Neohoritou /
/ Στάλες /
Δεν είναι βροχή...
Δάκρυ στάζει στο τζάμι...
Στοργή πουθενά...
•®• /Gaby Neohoritou /
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ "Άρωμα ginger "της Μαρίας Βούλγαρη
Ένας μουσικο-θεατρικός διάλογος που έγραψα σε γλώσσα ποιητική.
Το project αυτό είχε ξεκινήσει το φθινόπωρο του 2020 αλλά έμεινε στη μέση γιατί μας πρόλαβε ο εγκλεισμός.
Δύο χρόνια μετά, ξαναβγαίνει από το συρτάρι και παίρνει σάρκα και οστά για
4 παραστάσεις στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα στον Κεραμεικό.
Θέλω να ευχαριστήσω σε αυτό το σημείο μέσα από την καρδιά μου τους εξαιρετικούς συνεργάτες και φίλους Λίζυ και Γιώργο για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν και το αγκάλιασμα στο έργο μου.
Ανυπομονούμε να σας έχουμε κοντά μας.
Η παρουσία σας θα δώσει ιδιαίτερη χαρά σε όλους μας.
Σας περιμένουμε με πολλή αγάπη.
*******************************
Δύο γυναίκες σε ένα μπαρ - ή δύο εκδοχές της ίδιας γυναίκας; - αγγίζουν τις πληγές τους από τον έρωτα, καθεμιά με το δικό της τρόπο: η μία με τις λέξεις, η άλλη με τα τραγούδια.
Ένα γενναίο δημόσιο συναισθηματικό ξεγύμνωμα. Ένα ταξίδι στη μνήμη και η κατά μέτωπον σύγκρουση με το παρελθόν, αναζητώντας μια έξοδο προς το φως.
Κείμενα-Μουσική-Τραγούδι: Μαρία Βούλγαρη (Maria Voulgari) Maria Voulgari - Singer/Songwriter
Λέξεις: Λίζυ Ξανθοπούλου Λίζυ Ξανθοπούλου
Σκηνοθετική επιμέλεια: Γιώργος Βουδικλάρης
Τεχνοχώρος Φάμπρικα
Μεγάλου Αλεξάνδρου 125 & Ευρυμέδοντος
Κεραμεικός
Παραστάσεις:
13, 20, 27 Νοεμβρίου & 4 Δεκεμβρίου
Πρεμιέρα: Κυριακή 13 Νοεμβρίου
Ώρα έναρξης: 20.00
Διάρκεια: 60'
Γενική είσοδος: 7€
Μαρία Βούλγαρη
Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών - Παρουσίαση του βιβλίου «Οι φωτιές των αναμνήσεων» - Μαρτυρίες Ποντίων προσφύγων από τον Καύκασο - της ΛΙΖΑΣ ΒΡΑΧΟΠΟΥΛΟΥ
Γενναδίου 8 και Ακαδημίας -10678 ΑΘΗΝΑ
Τηλ:2103834559 E-mail: eel@otenet.gr
Π...Ρ...Ο...Σ...Κ...Λ...Η...Σ...Η
Η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών σας καλεί , Γενναδίου 8 και
Ακαδημίας (7 ος όροφος), στην αίθουσα Μιχαήλας Αβέρωφ
ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2022 και ώρα 7.00 μ.μ.
Στην παρουσίαση του βιβλίου «Οι φωτιές των αναμνήσεων» - Μαρτυρίες
Ποντίων προσφύγων από τον Καύκασο - της ΛΙΖΑΣ ΒΡΑΧΟΠΟΥΛΟΥ
Χαιρετίζει: Παύλος Ναθαναήλ, τέως Πρόεδρος και νυν Αντ/δρος ΕΕΛ,
Ομιλητές: Φίλιππος Νικολόπουλος, Πανεπιστημιακός.
Σάββας Καλεντερίδης, Πολιτικός Αναλυτής-Συγγραφέας.
Λούκος Βασίλης Πρόεδρος Συλλόγου Ποντίων Χαϊδαρίου.
Λυράρης Χρήστος Ναβραζίδης.
Διαβάζει: Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου, Συγγραφέας μέλος ΕΚΝΜ-ΕΕΛ.
Συντονίζει: Κώστας Καρούσος, Πρόεδρος ΕΕΛ.
Ακολουθεί Μικρή Δεξίωση
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος της ΕΕΛ Ο Γεν. Γραμματέας της ΕΕΛ
Κώστας Καρούσος Γιώργος Μαρινάκης
ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Η Φιλοσοφία ως στοιχείο της καθημερινότητάς μας"
Η Φιλοσοφία ενός αιώνα είναι ο κοινός νους του επόμενου”( Gebhad Leberecht Blucher, Πρώσος στρατάρχης).
Σε μια εποχή που οι περισσότεροι πασχίζουν να επιβιώσουν στο δυστοπικό τοπίο που διαμορφώνει ο ουκρανικός πόλεμος και όχι μόνον, πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν πολυτέλεια και ατελέσφορο τον φιλοσοφικό λόγο για την επίλυση των προβλημάτων τους. Κάποιοι άλλοι-λιγότεροι αυτοί- οι τυχεροί της οικονομικής κρίσης βυθισμένοι στο “άγχος” της κατανάλωσης εξοστρακίζουν την φιλοσοφική σκέψη ως ανώφελη.
Ωστόσο δεν λείπουν και οι λάτρεις- ελαχιστότατοι αυτοί- της φιλοσοφικής ενατένισης των πραγμάτων που αναζητούν στην φιλοσοφία την έξοδο από το άνυδρο τοπίο της καθημερινότητας κι από την πεζότητα της συνήθειας να αποδεχόμαστε την πραγματικότητα ως αναγκαιότητα.
Μπορεί η παραπάνω κατηγοριοποίηση να ενέχει στοιχεία αυθαιρεσίας αλλά αποτυπώνει με ενάργεια την θέση και το ρόλο της Φ ι λ ο σ ο φ ί α ς στην καθημερινότητα του σύγχρονου ανθρώπου. Πολλοί αισθάνονται ευτυχείς αν κάποιος τους αποκαλέσει “Φιλοσόφους”, αφού σε αυτόν τον όρο ανευρίσκουν την ικανότητά τους να διεισδύουν στην βαθύτερη ουσία των πραγμάτων και να διαμορφώνουν έναν ξεχωριστό τρόπο θέασης της πραγματικότητας ή και βιοθεωρίας.
Δεν λείπουν, όμως, και οι περιπτώσεις που οι όροι “Φιλόσοφος” ή “Φιλοσοφία” χρησιμοποιούνται απαξιωτικά ,όπως διαφαίνεται στα παρακάτω παραδείγματα: “ Άσε τώρα τις αμπελοφιλοσοφίες”/ “Το παίζει φιλόσοφος”, /” Ωχ βαριά φιλοσοφία ,ας πoύμε κάτι πιο απλό” .Ίσως-ίσως αυτός που έχει μία εμμονή στις φιλοσοφικές ερμηνείες και αναζητήσεις να φαντάζει στα μάτια κάποιων και ως γραφικός ή αιθεροβάμων.
Η Φιλοσοφία “θεραπεύει”
“ Μάταιος(κενός)είναι ο φιλοσοφικός λόγος που δεν θεραπεύει κανένα ανθρώπινο πάθος, ακριβώς όπως η ιατρική δεν ωφελεί παρά μόνον όταν θεραπεύει τις αρρώστιες του σώματος, έτσι κι η φιλοσοφία δεν προσφέρει τίποτα, αν δεν απαλλάσσει την ψυχή από τα πάθη της”.
Πολλοί είναι αυτοί που συντάσσονται με την παραπάνω άποψη του Επίκουρου(;)και αναζητούν εκείνους τους τομείς του ανθρώπινου βίου που η φιλοσοφία δρα “θεραπευτικά”. Μπορεί το λατινικό “ Primum Vivere, deinde philosophari” να αποτυπώνει μία πραγματικότητα ως προς τις προτεραιότητες του ανθρώπου ,αλλά η Φιλοσοφία είναι αυτή που προσφέρει μία εναλλακτική πρόταση ζωής. Ακόμη και οι δυσπιστούντες ή πολέμιοι της φιλοσοφικής σκέψης πολλές φορές καταφεύγουν στην χρήση φιλοσοφικών όρων για να αποδώσουν το “άρρητο” της ψυχής τους.
Ειδικότερα για τους υπέρμαχους της φιλοσοφίας η ευδαιμονία του ανθρώπου συνιστά το προνομιακό πεδίο του φιλοσοφικού λόγου. Διαβλέπουν, δηλαδή, σε αυτήν έναν θεραπευτικό ρόλο που αποσκοπεί στην κατάκτηση της ευδαιμονίας που αποτελεί τον απώτατο κι ασυνείδητο στόχο του ανθρώπου. Ο ρόλος της εστιάζεται – σύμφωνα με την ηθική της επικούρειας φιλοσοφίας-στην απαλλαγή του ανθρώπου από όλα εκείνα τα ψυχοβόρα συναισθήματα που κατατρώγουν την εσωτερική του ισορροπία κι αδυνατίζουν τις προσπάθειές του για την κατάκτηση της ευτυχίας.
Η “τετραφάρμακος” αποτελεί την συμπύκνωση της ηθικής θεωρίας του Επίκουρου που δίδασκε την ηδονή ως αναγκαία προϋπόθεση της ευδαιμονίας. Μία ηδονή που δεν σχετίζεται αποκλειστικά με την σαρκική ηδονή αλλά και με την ψυχική και πνευματική ηδονή. Ειδικότερα η “τετραφάρμακος” διδάσκει την απαλλαγή-απελευθέρωση του ανθρώπου από όλες εκείνες τις αγωνίες και τους φόβους που ροκανίζουν την ψυχική ευεξία του.
“ Άφοβον ο θεός, ανύποπτον ο θάνατος, το αγαθόν μεν εύκτητον, το δε δεινόν ευκαρτέρητον”( Ο θεός δεν είναι επίφοβος, ο θάνατος δεν είναι αντιληπτός,το καλό εύκολα καταχτιέται ,το δε κακό εύκολα υπομένεται).
Η πορεία της φιλοσοφίας
Βέβαια οι περισσότεροι έχουν ταυτίσει την φιλοσοφία με κάποιες υψιπετείς αναζητήσεις για την αρχή του κόσμου(κοσμολογικό πρόβλημα),για την ουσία του Όντος(Οντολογικό) και για το περιεχόμενο ή νόημα της ανθρώπινης ζωής. Το εφικτό της αλήθειας, το περιεχόμενο της ηθικής, η έννοια του ωραίου ,η ελευθερία, η γνώση, η σκέψη, οι λέξεις ,η πολιτεία, οι νόμοι και φυσικά η κοσμοποιός δύναμη του σύμπαντος είναι μερικά από τα πεδία της φιλοσοφίας. Κοντά σε αυτά ο θεός και ο θάνατος .Ό Πλάτων όρισε την φιλοσοφία ως “μελέτη θανάτου”.
Ιχνηλατώντας ,όμως, το οδοιπορικό του φιλοσοφικού λόγου εύκολα θα διαπιστώσουμε πως αυτός ιστορικά σηματοδότησε την μετάβαση από τον Μύθο και την θεολογία στον Λόγο (ορθολογισμό)και στην Επιστήμη. Η Μ. Ασία θεωρείται ο γενέθλιος τόπος της φιλοσοφίας (Θαλής, Αναξίμανδρος…) και η Αθήνα ως πόλις που ευδοκίμησε και ανθοφόρησε η φιλοσοφική σκέψη στο βαθμό που βάδισε παράλληλα με την δημοκρατία.
Στην δημοκρατική Αθήνα ιδρύθηκαν ,ήκμασαν και λειτούργησαν πολλές φιλοσοφικές σχολές όπου δίδαξαν τα ιερά τέρατα της φιλοσοφίας ( Πλάτων, Αριστοτέλης, Επίκουρος). Σε αυτήν την Αθήνα ,όμως, ευδοκίμησε και ο φιλοσοφικός λόγος της αγοράς με τους περιπλανώμενους φιλοσόφους. Κορυφαίος μεταξύ αυτών ο Σωκράτης.
Η φιλοσοφία στην πόλη της θεάς Αθηνάς ξέφυγε από τα πλαίσια μας κλειστής ομάδας ανθρώπων και κατέστη ατομικό εκγύμνασμα. Ενδεικτικό είναι το χωρίο που παραδόθηκε από τον Αντισθένη που καταδεικνύει το ενδιαφέρον των πολιτών για την φιλοσοφία.
“ Ερωτηθείς υπό τινος τι τον υιόν διδάξει…είπεν. Ει μεν θεοίς αυτόν συμβιούν εθέλοις φιλόσοφον, ει δε ανθρώποις ρήτορα” (Αν θέλεις να επικοινωνείς-συνυπάρχεις με τους θεούς φιλοσοφία, εάν θέλεις με ανθρώπους ρητορική).
Η Φιλοσοφία της καθημερινότητάς μας
Ίσως πολλοί αναρωτηθούν αν η φιλοσοφία σήμερα ,που η επιστήμη και η τεχνολογία έδωσαν απαντήσεις σε πολλά φιλοσοφικά ερωτήματα, είναι χρήσιμη και πρακτικά ωφέλιμη. Κάποιοι άλλοι διατείνονται πως η φιλοσοφία, όπως μάς ενημερώνει και το έτυμον της λέξης, φίλος της σοφίας, δεν διδάσκεται αλλά συνιστά το αποτέλεσμα μιας προσωπικής σχέσης και αναζήτησης του υπερβατικού. Ο Έρμαν Έσσε τονίζει σχετικά:
“ Η σοφία δεν μεταδίδεται…Μπορεί κανείς να μεταδώσει την γνώση, αλλά όχι την σοφία…Την σοφία μπορεί κανείς να την βρει ,να την ζήσει, να ενισχυθεί απ αυτήν, να κάνει θαύματα, αλλά δεν μπορεί να την πει και να την διδάξει”.
Ωστόσο, όλοι συνειδητά ή ασυνείδητα φιλοσοφούμε όταν νιώθουμε την ανάγκη να αποδράσουμε από τα γήινα, να απελευθερωθούμε από τα δεσμά της καθημερινότητας κι όταν αναζητούμε ένα άλλο νόημα ζωής. Γιατί μπορεί η Επιστήμη να μας έδωσε πειστικές απαντήσεις στο “τι είναι η ζωή”, αλλά δεν μπορεί να μάς πει “ποιο είναι το νόημα της ζωής”. Εξάλλου όλοι κάποια στιγμή υπήρξαμε “θυμόσοφοι” στο βαθμό που διακινδυνεύσαμε μία άλλη, φιλοσοφική προσέγγιση της πραγματικότητας και της παρουσίας μας σε αυτόν τον κόσμο. Η φιλοσοφική διάθεση και ικανότητα δεν είναι προϊόν κατ ανάγκην των τίτλων και των πτυχίων.
Φιλοσοφία δεν είναι μόνον “Ο κόσμος των Ιδεών” (Πλάτων), ούτε η "Εντελέχεια” (Αριστοτέλης), ούτε το “Λάθε βιώσας” ( Επίκουρος), ούτε η “Παλίντονος αρμονία” ( Hράκλειτος), ούτε η θεωρία περί “ Ατόμου” (Δημόκριτος), ούτε η “Κατηγορική προσταγή” ( Καντ). Φιλοσοφία είναι και η καθημερινότητά μας που μας πιέζει να την ερμηνεύσουμε και να την υπερβούμε. Είναι η αγωνία μας να επιβιώσουμε σε έναν κόσμο που μας υπόσχεται την απόλυτη ελευθερία μέσα σε μηχανισμούς απόλυτης και αφανούς υποδούλωσης .Φιλοσοφία είναι και η αμηχανία μας μπροστά στο φαινόμενο και το ερώτημα “ Πώς γίνεται ο καθένας όλοι και όλοι πώς γίνονται Εγώ”( Στίχος από γνωστό τραγούδι).
Στην φιλοσοφία δεν αναζητούμε τις αποδείξεις της επιστήμης, αλλά γυμναζόμαστε στην γέννηση και διατύπωση ερωτημάτων.
Η Φιλοσοφία δεν δίνει απαντήσεις, ανακινεί ερωτήματα.
*Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Φιλοσοφίας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)