Εύα Πετροπούλου Λιανού - Τρία ποιήματα

 

Eχουμε όλοι μας μια αγάπη

Έχουμε δώσει τόσα πολλά ελπίζοντας σε ανθρώπους, σε σχέσεις 

Σε αγαπώ που είπαμε σε λάθος ανθρώπους

Σε λάθος στιγμές που ήρθαν

Υπάρχουμε σαν μια κλωστή αόρατη

Ενωμένοι

Χωρίς να καταλαβαίνουμε

Χωρίς να βλέπουμε

Σκόρπια σώματα

Μα οι ψυχές μας είναι τόσο καθαρές

Και δεν κοιμούνται

Βλέπουν από παλιά

Αντιλαμβάνονται

Δεν είμαστε μόνοι μας

Ποτέ δεν γεννήθηκα

Προυπήρξαμε γεμάτοι δυνατότητες

Να εκπαιδευτούμε

Να ακολουθήσουμε ενέργειες όπως η αγάπη, η καλοσύνη, η γενναιοδωρία

Δεν είμαστε άδεια σακιά,

Ούτε ταυτότητες

Ούτε κατηγορίες

Ούτε κοντοί

Η

Αδύνατοι

Ήμαστε όλοι ενωμένοι με μια αόρατη χρυσή κλωστή....

Φτάνει κάποιος να μην μας ψαλιδίσει

Να μην μας βγάλει από την πορεία μας

Και στο τέλος ο ένας θα βρει τον άλλον

Θα τον ανακαλύψει

Μέσα από χιλιάδες πεταμένα κομμάτι α

Και πάλι θα συναρμολογηθούν 

Για να υπάρξουν μαζί

©Εύα Πετρόπουλου Λιανου

....

Μαργαρίτες

Δεν είμαι το κορίτσι με τις μαργαρίτες...

Μάδησα τόσες πολλές στα μικρά μου τα χρόνια.. Που κι αυτές δεν υπάρχουν πια

Ούτε τα παιδικά εκείνα Χαμόγελα

Δεν είμαι το κορίτσι που ήθελε να γίνει πριγκίπισσα, να έχει υπέροχα φορέματα

Κι αυλικούς..

Δεν είμαι το κορίτσι που όλα ήρθαν εύκολα

Πληρώνω ξένα γραμμάτια και τόκους

Αγνώστων τραπεζικών συστημάτων

Χωρίς συγχωροχάρτια

Έπρεπε να έχω λύσει το πρόβλημα του καθημερινού φαγητού

Όμως, τρύπες σα σουρωτήρι

Χέρια όπου τα λεφτά έρχονται και φεύγουν

Δεν είμαι το κορίτσι του κεφιού

Είμαι σκεπτόμενος άνθρωπος

Εχω να πω λόγια σταράτα

Εάν αυτό που βλέπεις

Δεν είναι επιθυμητό..

Δεν είναι κατασκεύασμα για τις δικές σου προδιαγραφές..

Μη ζητήσεις αλλαγή

Δεν είμαι το κορίτσι που μαδούσε μαργαρίτες

Ο θάνατος έκανε μια βαθιά λαβωματιά

Άνοιξε στα δύο το κορμί μου

Κι όλα τα όμορφα κι ανέμελα

Τα ρούφηξε σα βδέλλα

Που ρουφάει το αίμα

Κι αφήνει πίσω της

Άδεια σώματα

Δεν είμαι το κορίτσι εκείνο που ώρες κοιτούσε τη θάλασσα.

Περπάτησα την ακτή και βρήκα

Σκουπίδια

Πλαστικά

Μάσκες

Γόπες

Παπούτσια

Είδη υγιεινής

Πόσο μισείς το σπίτι σου άνθρωπε

Το γιόμισες ακαθαρσίες

Και φωνάζεις ότι κάποιοι έσβησαν τον ήλιο

Βγάλε τη βρωμιά από τα μάτια σου

Τα αυτιά σου

Βγάλε τη βρωμιά πριν να είναι αργά

Γιατί εάν το καπάκι κλείσει....

Η ελπίδα θα χαθεί

©Εύα Πετροπουλου Λιανού

Λόγια κοφτερά

Τα λόγια είναι μαχαίρια κοφτερά

Μην τα λες, εάν δε ξέρεις τον απέναντί..

Τα λόγια είναι κούφια

Τα λόγια είναι φτερά

Τα λάγια είναι κλειδιά....

Σε ανθρώπους που καταλαβαίνουν το λίγο απο το πολύ

Τα λάγια δεν επιστρέφουν πίσω

Μπες μεταξύ μιας τελείας κι ενός θαυμαστικού

Εκεί θα νιώσεις λίγη αξία

©®Εύα Πετροπουλου Λιανού

ΩЯRΑ – single “In Pulse” από το άλμπουμ “Unbounded”

 

“In Pulse”  

(Δείτε το Official Lyric Video εδώ) 

https://www.youtube.com/watch?v=uXa98IZY4Hk 

 

 

Οι ORRA (ΩЯRΑ) είναι ένα νέο και πολλά υποσχόμενο Progressive, Hard και Heavy Metal σχήμα, με έδρα την Αθήνα.  

Η μπάντα σχηματίστηκε το φθινόπωρο του 2019 από μια ομάδα έμπειρων, αποφασισμένων και ανοιχτόμυαλων μουσικών, οι οποίοι έχουν συνεργαστεί σε διάφορα projects όλα αυτά τα χρόνια.  

Αυτό που ξεχωρίζει τους ORRA από τις άλλες μπάντες είναι οι δυνατές, μελωδικές κιθάρες, τα εξωτικά grooves, το δυνατό rhythm section καθώς και τα δυνατά φωνητικά και οι πολύπλοκες, πολυεπίπεδες ενορχηστρώσεις με μια όμορφα συγχρονισμένη ψυχεδελική ατμόσφαιρα και συμφωνικά στοιχεία που θα σας κάνουν να θέλετε να γίνετε ένα με την Μουσική τους ύπαρξη.. Αυτή τη στιγμή, το συγκρότημα παρουσιάζει το ντεμπούτο άλμπουμ του με τίτλο "Unbounded" που κυκλοφόρησε ψηφιακά σε όλες τις μεγάλες πλατφόρμες στις 14 Απριλίου 2022, μέσω της Distrokid. 

 

Στο άλμπουμ συμπεριλαμβάνεται και το single “In Pulse”.

 

Official links 

https://www.facebook.com/ORRA-band-101574509134682 

https://orraband.bandcamp.com/album/unbounded 

https://www.youtube.com/channel/UC0p_Nh9zOLp9Lh4Bl5MLSQw 

 

FIND US

https://www.facebook.com/AngelsPRmusicPromotion/ 

https://www.instagram.com/angelsprmusicpromotion 

ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ - ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (ΟΣΑ ΖΗΣΑΜΕ & ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΦΙΛΙΑ )

 

ΟΣΑ ΖΗΣΑΜΕ

Όσα ζήσαμε ένα «τίποτα»,
άχρωμες εικόνες
και οι σημαίες μας σε χώρες θολές.
Μακρινά ταξίδια μάς περιμένουν,
κι εμείς ριζωμένοι στους βράχους,
αγωνιζόμαστε με τους ανέμους
αναζητούμε πατρίδα στους ωκεανούς.
Τα πρόσωπά μας ανεμοδαρμένα,
τα μάτια μας δυο ξένοι,
η πορεία μας αγωνιώδης,
Βουίζουν οι βοριάδες μέσα μας,
κύματα θεριά γκρεμίζουν τα σύνορά μας,
το πεπρωμένο χάρτινος πύργος τσακισμένος θλιβερά.
Οι μοίρες δρόμοι που τους διαβήκαμε
και γυρίσαμε με χέρια αδειανά,
και τώρα χωρίς την παρηγοριά των μύθων,
κοιτάμε κατάματα τις αλήθειες μας
κι αντικρίζουμε σαν για πρώτη φορά τις ψυχές μας.

Ιωάννα Αθανασιάδου.

🌼

ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΦΙΛΙΑ

Αχειροποίητα φιλιά
στο λευκό και το γαλάζιο της απεραντοσύνης,
κυματιστά μαντήλια στις πνοές των ανέμων.
Περιστερώνες δαντελωτοί
στις πλαγιές με τα σκαρφαλωμένα σπίτια,
ανασαίνουν τη θάλασσα οι τρούλοι και τα καμπαναριά.
Αγκαλιασμένες οι στέγες με το αεράκι,
γέρνουν οι ουρανοί στα ηλιοστάλαχτα πλατάνια.
Γιρλάντες διάφανες οι δρόμοι των πουλιών,
χρυσά τα φτερά των ανέμων.
Αντρίκια λόγια ψιθυριστά των δέντρων τα κρυφομιλήματα,
ξενυχτισμένα τα φεγγάρια στα διάφανα νερά.
Αντρειώνονται οι σκιές και περπατούν πανώριες,
ακούγονται οι λησμονημένοι καιροί
να διαβαίνουν την αιωνιότητα.
Περαστικά τα πουλιά απ’ τα λημέρια του ήλιου,
λαμπροφορεμένα τα εξαπτέρυγα και οι αρχάγγελοι της χαράς.
Γελαστά όνειρα στις πλώρες των αστεριών,
καπετάνιοι διάφανοι πίνουν τη μέρα σε λευκά ποτήρια.
Μυροβλύζει ο χρόνος ο αειπάρθενος,
χαιρετίζει το φως στις επάλξεις του ορίζοντα.

Ιωάννα Αθανασιάδου

Φωτογραφία Departure- photograph by Sarah Vermeersch 

Από https://fineartamerica.com/

"ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ" Τραγούδι του Σπύρου Σαμοΐλη σε Στίχους Ηρακλή Κριεζή - Σπ. Σαμοΐλη

 Ο Σπύρος Σαμοΐλης ερμηνεύει το τραγούδι του "ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ", σε στίχους Ηρακλή Κριεζή - Σπ. Σαμοΐλη.

Σε είδα, χθες το βράδυ, της ψυχής μου χαρά, φορούσες, των αγγέλων, χρυσαφένια φτερά. Και είπα να σ’ αγγίξω, μα, πετούσες ψηλά, νεράιδα μες στη νύχτα, που τ’ αστέρια φιλά. Ρ Ω, Έρωτά μου, Ω, πώς σ αγαπώ. Σε είδα, έρωτά μου, κι η ψυχή λαχταρά, μαζί σου να πετάξει, έστω μία φορά. Και είπα, να ζυγώσω, να σ’ αγγίξω απαλά, μα, ήταν η μορφή σου, μες στο φως… μια σκιά.

Four Poems of Irina Shulgina from Russia

 

i. And that's all love

She only gets prettier over the years,
She is gentle, innocent and sweet.
No one will dare to offend her
She is pure as an angel and bright.

Will outshine the whole world with its beauty,
She will ascend to the throne with a degree and modesty.
Everyone considers her almost holy
Her soul is so tender, bright.

Vicious and unrestrained happens,
Unbearable, windy, proud.
It changes its colors unrestrainedly
It will destroy the world and save it.

And yet we can't live without it,
We will not be able to believe, feel, breathe.
She is dearer to us than anything in the world,
One is a stepmother, the other is a devoted mother.

13.10.2013

 🌼

ii. Mood

You take the mood with you,
Yes, such that the soul sang!
Look around, no doubt
It's good to live, and life is good!

Let the winds of separation, let the unfaithful friend,
But doubts away, I want to help!
Even if everything goes awry,
Everything will pass, know that it's nothing!

Say hello to those who frown
And thickens all the colors around,
Who frowns from bright days forever,
Who suddenly has a broken heel.

You don't even know, life gives a lesson,
And doubts away, I want to help!
Even if everything goes awry,
Everything will pass, know that it's nothing!

29.01.2012

 🌼

iii. The Star

However high above, sky doesn’t answer questions,
It dissipates the pain of every past mistake.
Yet somewhere deep inside, my heart is effervescent.
Please do not simmer down and keep the love awake!

I’ll draw a pouring rain, an iridescent promise,
A light of children’s smiles, an angel of my heart,
Who is to help me out, to stay around as always?
To ward the evil off, maybe we better start.

It can be hard to see the much-needed dawn is breaking,
Helping us hope and wait, making us fight and strive.
When the commotion comes, when there is grief and aching,
Through the turmoil of life, you can only survive.

Beacon of guiding light, sparkling morning star,
Shining forever for those on the way.
Life is no simple game, things could have hurt so far,
Only to love we hold and pray!

29.01.2020

 🌼

iv.To the Ground

Are we getting off the mark, if there’s fear, if it’s dark?
Have we really gone astray in the plain, at the bay?
What is it right in my chest? I don’t know, help me guess!
Why the enmity we face – even now, in this case?

We would turn the river’s flow – hundreds of years to go.
We would take away the soul of the soil, of the soil.
Down the middle, break the heart – here and there, miles apart.
All this world has gone awry – nothing’s good, nothing’s right!

To the ground, listen, to the ground
Bow your head to the silver plain.
Seek forgiveness from your own land,
Mother-land, that is old and saint.

Maybe this is when we stop smashing down, shaking up?
If we know the proper ways, put it all back in place.
You just lend a hand and heed those in pain, those in need.
We can help it if we try – let the birds freely fly!

16.04.2020

 🌼

Irina Shulgina . Russia, Krasnoyarsk.

Composer, poet, singer, vocal teacher.Honored Worker of Culture of the Krasnoyarsk Territory.Honorary figure of literature and Art of the International Academy of LIK.Academician of the Petrovsky Academy of Sciences and Arts.

Author of more than 300 songs in various genres, anthems. The author's music collection in the folk style "A drop of dew" (2016) and a collection of romances "I embroider days" (2017) were created. MGP - a personal book of poems "The Soul sings ..." (2012) was released (Germany). Spanish - the poetic collection "Voice from the Sky" was released (2020). On the basis of the author's musical and poetic material, the musical "Night Cafe" (2013) and the folk musical Siberian tale "Faith, Hope, Love" (Sisters) (2018) were created.

mirinashulgina@mail.ru

Сот.тел. 8 923 281 44 24

"Σε σένα χρωστώ πολλά" Σύνθεση για συμφωνική ορχήστρα του Βασίλη Τσουρακά σε στίχους και ερμηνεία του Αθω Χατζηματθαίου

 Στίχοι τραγούδι Άθως Χατζηματθαίου

Σύνθεση συμφωνικής ορχήστρας Βασίλης Τσουρακάς

Όργανα βιολιά ( α) βιολιά ( β) τσέλα Φλάουτα φλάουτα πίκολο τρομπέτες κόρνα Τρομπόνια Γκρα κάσα ταμπούρο τύμπανα συμφωνικής Κύμβαλα Σε σένα χρωστάω πολλά Ήταν η Ζώη μου γκρίζο δειλινό σ' ένα χειμωνιάτικο τοπίο παγωμένο χιόνι έριχνε πυκνό στην καρδιά μου αβάσταχτο το κρύο _______________________ σε σένα χρωστάω πολλά το Άγιο σου βλέμμα σαν χάδι με πήρε απ 'το χέρι δειλά και βγήκα απ' το μαύρο σκοτάδι κοντά σου ξανά ουρανός χριστέ μου πήρε χρώμα γαλάζιο στο βλέμμα σου μέσα το φως αντλώ τα γλυκά σε κοιτάζω _________________ ήταν η Ζώη μου άνοιξη βουβή δίχως άνθη δίχως χελιδόνια η καρδιά στο στήθος ανοιχτή πληγή στη ψυχή πυκνά πέφταμε χιόνια _______________________ σε σένα χρωστάω πολλά το Άγιο σου χέρι σαν χάδι με πήρε απ 'το χέρι δειλά και βγήκα απ' το μαύρο σκοτάδι κοντά σου ξανά ουρανός χριστέ μου πήρε χρώμα γαλάζιο στο βλέμμα σου μέσα το φως αντλώ τα γλυκά σε κοιτάζω σε σένα χρωστάω πολλά το Άγιο σου χέρι σαν χάδι με πήρε απ' το χέρι δειλά και βγήκα απ' το μαύρο σκοτάδι

Άθως Χατζηματθαίου

Carpe "Ανάδοχος πάθους..."

Μπροστά μου
το μουχλιασμένο αστικό τοπίο
και ψυχές ετοιμόρροπες.
'Ένα κομμάτι ελεύθερης ψυχής
ονειροπολεί.
Απαιτώ το φως
και το θρόϊσμα του ανέμου.
Το άρωμα των λουλουδιών με ζάλισε,
οι θολές φωτογραφίες ξεψύχησαν,
θάψαμε τις καρδιές.
Την αυγή άρχισε η εποχή
των τροπικών μουσώνων,
βουτάω ασυνείδητα σε μια αγκαλιά,
συναισθάνομαι το θρήνο των αρχαγγέλων.
Αναιρώντας τα προκαθορισμένα
σκαρφαλώνω στα σύννεφα,
αγγίζω του κορμιού σου τις κοίτες .
Εντοπίζω το λίκνο της γοητείας,
μια σάρκα επιθυμητή που συσπάται.
Τραβώντας τις σκονισμένες κουρτίνες
απαγκιστρώνομαι
από τη φαιδρότητα χρόνων, γίνομαι ανάδοχος
του αδάμαστου πάθους.

Carpe.

Η φωτογραφία είναι από το https://www.pinterest.fr/