ΞΑΝΘΗ ΚΟΥΤΡΑ "ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΕΓΩ ΞΕΡΩ "

 

Γλυκιά και πικρή γεύση
Σχοινί με δύο άκρες
Ρόδι κόκκινο και αίμα μαζί
Δρόμους κοιτώ κάθε αυγή
και ονειρεύομαι πως φεύγω
Πως τρέχω εκεί που `ναι ειρήνη και γιορτή
Μιλιά στο τρέξιμο
Μόνο ψίθυροι δέντρων γυμνών
Οι καλιακούδες ξυπνήσανε
Πέρασα σκούρα κυπαρίσσια
και θάμνους σκοτεινούς
Μαύρο νερό εκεί στάσιμο στα βάτα
Την αισχρή απάτη φοβήθηκα
Είπα να γυρίσω πίσω
Δεν το έκανα
Να ο γυαλιστερός καλαμιώνας
Η ξέψυχη μέρα απ`τη γυαλάδα του πήρε και ζωήρεψε
Και στο βάθος μακριά και περίεργα τα λιόδεντρα διακρίνω
οπού ειρήνη και γιορτή τραγουδούν
Ξεσκάλωσε η χαρά της ελπίδας
Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να φτάσω
Κανείς δεν είδε πόσο προσπάθησα
Και τι με νοιάζει
Φτάνει που το ξέρω εγώ
*****
~ Ξανθή Κούτρα ~ © All rights reserved

Πίνακας :

ANNA BILLING. Landscape with church

Από https://auctionet.com/

Carpe " Προοπτική ..."

Freydoon Rassouli art

Λυγμός,στόματα βουβά,
ο απόηχος τους
ταρακουνά τα προφανή.
Σε διαστάσεις παράλληλες
μορφές τριγυρνάνε
περιφέρονται γύρω μας
αγκαλιάζονται,χαίρονται,γελάνε.
Ικετεύω να μείνω αόρατος
στο άχρηστο φως των αστών.
Δογματική η επικράτηση
του χωροχρόνου, μας βυθίζει
σ' έναν κόσμο ατελέσφορο.
Η επαναφορά των συναισθημάτων
καταργεί τα δεδομένα
αναδεικνύει την προοπτική
της νίκης.
Η οδύνη να βλέπω το σκοτάδι τελειώνει.
Σε ανάβαση διαρκή
η ύπαρξή μας
υψώνεται εκστατικά
στις προκαθορισμένες διαστάσεις.
Τα συναισθήματα
μαντάρουν την καρδιά,
ταριχεύουν το σκοτάδι
των κοινώς αποδεκτών.

Carpe.

Θεατρική Παράσταση "Ξανθίππη η γυναίκα του Σωκράτη" του Γιώργου Α. Χριστοδούλου.

Η Εταιρεία Gallery Δημιουργών παρουσιάζει το γνωστό θεατρικό αριστούργημα, του Γιώργου Α. Χριστοδούλου,«Ξανθίππη η γυναίκα του Σωκράτη», σε σκηνοθεσία Εύας Μπενέτα στη θεατρική σκηνή του Κόμη (Νεοκλασικό).

Την περίφημη «Ξανθίππη», αυτή τη φορά, θα ενσαρκώσει η ταλαντούχα ηθοποιός, Όλγα Πρωτονοταρίου.

Το έργο γράφτηκε το 2006 και τα τελευταία χρόνια έχει ανέβει άλλες τρεις φορές σε διαφορετικά θέατρα, με διαφορετικούς σκηνοθέτες και ερμηνείες.

Η γυναίκα του μεγάλου φιλοσόφου,έρχεται στο σήμερα για να μας αποκαλύψει την εποχή της, την Αρχαία Αθήνα αλλά και για τα σπουδαία γεγονότα που συνέβαιναν στην Ελλάδα. Πριν 2.500 χρόνια!

Μια ανθρώπινη Ξανθίππη που ξαναζεί το παρελθόν της, διδάσκοντας πολιτισμό με απόλυτο σεβασμό στην Ιστορία. Άλλοτε σαρκαστική, άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε συγκινητική, μας λέει, αυτά που ίσως δεν μάθαμε ποτέ.

Μια παράσταση ανατρεπτική-επίκαιρη- αποκαλυπτική!!

Σ.Σ: Η κ. Άννα Κελεσίδου διδάκτωρ Πανεπιστημίου το 2013 είχε γράψει: «Το έργο αυτό, πρέπει να διδάσκεται σε όλες τις ανώτερες σχολές!»,(Δράξαστε παιδείας!), ενώ ο κ. Μπαμπινιώτης έκανε λόγο για «Παγκόσμιο θεατρικό αριστούργημα μάθησης!».

(Στην Θεατρική σκηνή του Κόμη. (Νεοκλασικό -Λασκαράτου 20 στα Πατήσια) Κάθε Κυριακή και Δευτέρα στις 9.

Συντελεστές της παράστασης:

Κείμενο: Γιώργος Α. Χριστοδούλου

Ερμηνεία: Όλγα Πρωτονοταρίου

Σκηνοθεσία: Εύα Μπενέτα

Σκηνικά: Θέμης Φίλης

Moυσική: Νίκη Κουντούμη

Ενδυματολόγος: Βάνια Αλεξάνδρονβα

Φωτισμοί- ήχοι: Σωκράτης Λαζαράκης

Φωτογραφία: Μάνος Βλαστός και Αλέξανδρος Τζιανακάκης

Δημόσιες Σχέσεις:Χριστιάνα Φωτιάδη.

===================================

-------------------------------------------------

ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: ΓΚΑΛΕΡΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ- (ΗΧΟΔΙΑΣΤΑΣΙΣ-ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ).

Επικοινωνία παράστασης: zoitriadafullidh (fb), zoi.masoura@hotmail.com

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΗΤΤΑ - ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

ΠΕΤΡΑΡΧΙΚΟ ΣΟΝΕΤΟ - ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ! Ανυποψίαστες ξυπνούν οι μέρες, ψιθυριστά μιλούν στα στόματά μας αγγίζουνε τα ρόπτρα της καρδιάς μας, στις πλάτες κουβαλούν αγάπης σφαίρες! Μαστιγωμένη θάλασσ' απ' αγέρες, πέφτ' η ψυχή ρικνή στα γόνατά μας, ζητά ν' απεκδυθεί την καταχνιά μας, αραξοβόλι να 'βρει στους αιθέρες! Το φως, μάτια παιδιών, που μας κοιτάζει, του κόσμου μας μοναδική ελπίδα, λεηλατεί της άγνοιας το σκοτάδι, την ετυμηγορία του 'τοιμάζει. Μη φοβηθείς και γίνε ηλιαχτίδα, κρουνός αγάπης, του Θεού υφάδι!

ΟΠΤΑΣΙΑ! Λαγνόκορμη κόρη, ηλιοχάϊδευτη, σάρκα πόθο ντυμένη! Αγγελοφτέρουγα μαλλιά, χυτά ως τις κρουστές λαγόνες. Μ' ορθόπλωρη περπατησιά, λαφίνας έφηβης πλησιάζεις... Με μάτια λιγωμένα κι ανάσας χνούδι πυρπολείς το διψασμένο μου το σώμα! Εύφλεκτη φλέβα μου χυμά, απ' του λαιμού σου, τ' ωραίο λαγήνι! Τηρώ την άλω των θηλών σου π' αχνοφέγγει, στης ιλαρής νυχτιάς την ώρα τη μεγάλη. Μ' ευλάβεια στέκω, με βρέφους ζάλη... Δεν τολμώ να σ' αγγίξω μην και ξυπνήσω... Μα, ακόμη κι αν δεν είσ' αληθινή της φαντασίας μου παιχνίδι αν είσαι, γείρε και θύμισέ μου, την αρτιμέλεια του έρωτα..!

ΑΦΗ! Προσκυνητής του έρωτα, ισοβίως Του ιλίγγου λάτρης Παγιδευμένος αιωνίως στου μυαλού σου τη σαγήνη. Απ' όλες μου τις διαδρομές, παράδεισός μου εκείνη... απ' του στέρνου σου την κλείδα, στου αυτιού σου το λοβό! Μισή ανάσα μόλις, απ' τον αστερισμό του Ίμερου!

2045 μ.Χ. Οι ανατολές μου πλέον συλλαβίζουν στίχους ακατάληπτους. Τους μελετά η μέρα και σαστίζει! Γδέρνει το στέρνο μου, ο οργασμός της φθοράς. Τις ήττες μου αποπειρώνται να επουλώσουν στίχοι σκόρπιοι, πλην όμως εύηχοι ακόμη...! Στων παρειών μου τις ξερολιθιές, αναπαύονται τα στερνά μου δάκρυα... Εμένα που γεννήθηκα με τη βροχή στο στόμα και με τον ήλιο να μου καίει τα σωθικά, σε κύπελλα ωχρών χειμωνανθών, γείραν τα χρόνια... Πριχού να ξεχαστώ και να ξεχάσω, σε μιας χαμένης Ατλαντίδας την αυλή θα ξαποστάσω... Προτού να βυθιστώ στου χώματος την αίγλη, στου τάφου μου την πλάκα θα σκαλίσω: Γραφιάς υπήρξα ... όχι ποιητής!

Πίνακες Alla Tsank

Από το https://gr.pinterest.com/

ΝΑΣΙΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ "Όσα δεν μπόρεσες να πεις"

 

Όσα δεν μπόρεσες να πεις

της Νάσιας Παναγοπούλου

Εκδόσεις Φίλντισι

ISBN: 978 618 5456 63 4

Λιανική τιμή 13 ευρώ + ΦΠΑ

Μια συγκλονιστική, αληθινή ιστορία αφιερωμένη στη διαφορετικότητα και στην κακοποίηση.

(απόσπασμα από το βιβλίο) 

Σαν γρανάζια ελβετικού ρολογιού, που το ένα κουμπώνει, με απίστευτη διαχρονικότητα και λεπτομέρεια μέσα στο άλλο, δίνοντας τελικά κίνηση στους δείκτες, ορίζοντας το ρυθμό, τη συχνότητα και τον χρόνο. Αρκεί μόλις ένα καλό κούρδισμα, για να ενεργοποιηθεί αυτός ο ευφυέστατος μηχανισμός!

Εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα στον Αυτισμό.

Στο κούρδισμα!!

Διότι δεν είναι ότι ο Ιάσωνας και κάθε παιδί με την ιδιαιτερότητα του Ιάσωνα δεν έχει σκέψεις ή ιδέες. Βεβαίως και έχει.

Το θέμα είναι στο κούρδισμα!!

Και αναφέρομαι στον διαφορετικό κώδικα επικοινωνίας και γλωσσικό σύστημα, που διαθέτει και χρησιμοποιεί, προκειμένου να έρθει σε επαφή μαζί μας και να κάνει γνωστή την κάθε ανάγκη του. Είναι σαν να προσπαθούμε να συνεννοηθούμε, μιλώντας σαν άλλος πύργος της Βαβέλ τελείως διαφορετικές γλώσσες.

Στην έκδοση εμπεριέχεται και το πρώτο βιβλίο της Νάσιας Παναγοπούλου «Ζωγραφίζοντας την ελπίδα».

Βιογραφικό:

Η Νάσια Παναγοπούλου γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 στην Αθήνα. Η επαφή της με τις βαθύτερες ανάγκες του ανθρώπου την ώθησε να ασχοληθεί από πολύ νωρίς με εναλλακτικούς τρόπους αυτογνωσίας. Αργότερα, αποφάσισε να εμβαθύνει ακόμη περισσότερο και να ασχοληθεί και επαγγελματικά με αυτό που αγαπούσε.

Σήμερα εργάζεται ως σύμβουλος ψυχικής υγείας, με εξειδίκευση στις διατροφικές διαταραχές. (Master pactitioner in eating disorders, Keadd & National Centre for Eating Disorders of British) είναι επίσης εναλλακτική θεραπεύτρια, (Samanic medicine, theta healing, Reiki Usui, Brohman method) γελωτοθεραπεύτρια (laughter yoga by Dr Madan Kataria).

Υπήρξε εθελόντρια στην Ελληνική εταιρεία προστασίας Αυτιστικών ατόμων, όπου συμμετείχε ενεργά σε πολλές δράσεις της. Ήταν από τα βασικά διοργανωτικά μέλη των φεστιβάλ για τον αυτισμό, της Ε.Ε.Π.Α.Α. Ως γελωτοθεραπεύτρια οργανώνει αφιλοκερδώς, ομάδες θεραπείας γέλιου προσφέροντας όλα τα έσοδα σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Αγαπάει πολύ τη (συγ)γραφή την οποία και θεωρεί εξαιρετικό (ψυχο) θεραπευτικό εργαλείο.

Έχει ήδη εκδοθεί το βιβλίο «Η ζωγραφιά της Ελπίδας» από τις εκδόσεις Σαββάλας/Κοχλίας. Αρθογραφεί σε τοπική εφημερίδα στη στήλη των «ΑΜΕΑ». Είναι εμπνεύστρια και δημιουργός της «3D fairytale method» την οποία εφαρμόζει με επιτυχία στις ομαδικές θεραπείες της στο κέντρο «ΑΙΩΝ» που διατηρεί.

Ήταν από τις πρώτες Ελληνίδες μαμάδες που μίλησε ανοιχτά για τον αυτισμό του παιδιού της, πριν 20 χρόνια, σε μία εποχή που υπήρχε πλήρης άγνοια γύρω από το θέμα αυτό, αλλά και ελάχιστοι ειδικοί για να το διαγνώσουν.

Επικοινωνία βιβλίου: zoi triadafullidh, zoi.masoura@hotmail.com

Εκδόσεις Φίλντισι

Ξανθίππου 123,

Παπάγου, 15669

Τηλ.: 210 6540170

www.filntisi.gr

info@filntisi.gr

ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ "ΠΟΥΛΙΑ"

Η νύχτα κρύα και σκοτεινή.
Το αυστηρό στερέωμα, αδιάφορο.
Ο χρόνος κυλά ανώνυμος.
Στις φυλλωσιές μικρά πουλιά,
απροστάτευτα την ώρα της καταιγίδας…

Η αυστηρή νομοτέλεια ξαποσταίνει δίπλα τους,
το σύμπαν γέρνει με στοργή πάνω τους.
Δικά του τέκνα είναι αυτά
που χωρούν σε μια τρυφερή παλάμη;

Ησυχάζει η νύχτα και δαμάζει τα θεριά της.
Το καντήλι των αστεριών της τρεμοπαίζει.
Τα πουλιά, σιωπηλά, απορούν...
Πώς βρεθήκαν αγκαλιά με την πλάση,
ν’ αγναντεύουν τον άνεμο
με τ’ άστατα ξέφτια του να ιδρώνει και να ’ρχεται;

Χιλιάδες πουλιά στους γαλάζιους ουρανούς.
Η χαρά τους στα τέλεια φτερουγίσματα,
ο ρυθμός στα εξαίσια κελαηδήματα!
Η ύπαρξή τους, ύμνος,
νόμος ειρήνης του Δημιουργού…

Αγγελιοφόροι του Θεού,
ευαγγελίζονται νέες μέρες.
Ποιος ποτέ κατάλαβε την κυριαρχία τους;
Χορευτές των ανέμων με την πλάση χορεύτρια,
γητευτές των αγγέλων με τη νιότη πλανεύτρα.
Αναπάντεχη νίκη του απροστάτευτου πλήθους,
ποιος τους έδωσε χάρη να ορίζουν τους ουράνιους κήπους;

Οι μικροί απροστάτευτοι, οδηγοί των αιώνων,
τα γλυκά τιτιβίσματα, μουσική των απέραντων χρόνων.
Οι ανέσπερες νύχτες νικημένες λουφάζουν,
τα πουλάκια στους κόρφους των κλαδιών τις διατάζουν.

Αρμονία και σύστημα η δομή των τυφώνων,
τα πουλιά τούς ξεκλήρισαν απ’ τις άκρες των κόσμων.
Ας κοιμούνται ανέμελα οι ουρανοί και η γη,
τα πουλιά τ’ απροστάτευτα είναι μοναδικοί στρατηγοί.
Στρατιώτες κατάφρακτοι με τους ύμνους ασπίδες,
ο στρατός τους απέραντος σε στεριές και σε θάλασσες.

Η ζωή δεν τα νίκησε και ο θάνατος όχι.
Η ελπίδα τους άσπιλη και η θλίψη μια στείρα.
Αργυρή η σελήνη τους και μικρά ράμφη τη σκίζουν,
πορφυρά και τ’ αστέρια τους με σκιρτήματα μύρια.

Πώς πληρώνουν το μέλλον μας με τα γρόσια της λάμψης,
πώς μυρώνουν τα όνειρα με ολόλευκες μέρες;
Η ψυχή τους, αετόπουλο, φτερουγίζει στα ύψη,
κυνηγάει εξαπτέρυγα, στεφανώνει παιδιά.

Οι ουρανοί οι απόρθητοι, καταγάλανοι μύθοι,
τα ρυάκια τους ξάστερα στη σιωπή του καιρού.
Ορμηνεύουν την άνοιξη κι ερμηνεύουν το φως,
η σοφία τους, ύστερο καταστάλαγμα χρόνων.

Ταπεινά τα περάσματα της ζωής της μαγεύτρας,
περπατάει αρχόντισσα σιωπώντας σαν ψεύτρα.
Τα γλυκά τιτιβίσματα κελαηδούν ταπεινά,
μυστικά παναιώνια και ειρήνη γεμάτα.

Μπαινοβγαίνουν οι άγγελοι σε εξαίσιους κήπους,
τα κλωνιά τους παγγέμιστα καρδερίνες και ήχους.
Ευτυχία ανείπωτη σ’ ουρανούς και σε γη,
την ακούν όσοι έμαθαν να μιλούν στη σιωπή.

Ηρεμία, αρχόντισσα των απέραντων χρόνων,
εργασία αστείρευτη του καιρού του σοφού!
Πώς γιορτάζουν αμάλαγες οι αγέννητες ώρες;
Τι χαρά ανεξάντλητη καθορίζει το μέλλον;

Η ψυχή μας ελεύθερη καβαλά τ’ αεράκι,
κελαρύζει την άνοιξη, τη δροσιά τραγουδά.
Η καρδιά μας απέραντη και με ύμνους γεμάτη,
η σιωπή κατακέντητη και τα δώρα λαμπρά.

Ας γευτούμε ολόψυχα την ωραία ειρήνη,
ας πλυθούμε στις κρήνες της, ο καιρός περιμένει.
Μυρεψός κι ασυγκράτητος, λεπτουργός τρυφερός,
πώς λατρεύει την ύπαρξη, πώς εργάζεται φως;

Τα πουλάκια γαλήνια μες σε φούχτες ζεστές,
αναπαύουν εξαίσια παμμυρίους ανθρώπους.
Και ο κόσμος τους ήρεμος, δίχως ήχους πανώριους,
η σιωπή κυριάρχησε στους απέραντους δρόμους.

Ηρεμία ατάραχη, ηρεμία γλυκιά,
τα νερά σου τα ήπια, μια μεγάλη αγκαλιά.
Ας γευτούμε τη χάρη σου επιτέλους κι εμείς.
Ας γιορτάσουμε ήσυχοι
την ανάσταση της δικής μας ψυχής…

Ιωάννα Αθανασιάδου

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΗΤΤΑ - ΕΠΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ( 3 Ροντέλα & 4 Ρουμπαγιάτ)

 

ΡΟΝΤΕΛΟ (1) - ΝΑΙ! Ναι! Θα ρθούν ξανά τα φευγατάρικα πουλιά! Τι κι αν η θάλασσα τα στήθι' ανασηκώνει και τους ηλιοσκαμμένους βράχους μαστιγώνει! Φορά πρωτόσκαστα μπουμπούκια η μυγδαλιά! Γρίκα το σπόρο που ξυπνάει στη σιγαλιά μες στην ασπιλοσύνη που το χιόν' απλώνει! Ναι! Θα ρθούν ξανά τα φευγατάρικα πουλιά Τι κι αν η θάλασσα τα στήθι' ανασηκώνει, ντύσου μ' αγάπη! Τον ήλιο φόρα στα μαλλιά! Τι κι αν δεν έφυγε ακόμ' η Αλκυόνη κι ανεμοπυρωμένη στέκ' η ανεμώνη! Λύσ' επιτέλους απ' το νου σου τη θηλιά! Ναι! Θα ρθούν ξανά τα φευγατάρικα πουλιά!

ΡΟΝΤΕΛΟ (2) - ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ

Βογγά, πισθάγκωνα δεμέν' η ανθρωπότης... Εγκλωβισμένοι στου ψεύδους την παραίσθηση Ζούμ' αιχμάλωτοι στου χρόνου την ψευδαίσθηση Πρωτοφανής των Δυναστών η αγριότης Του νου για δες πως χλώμιασε η φωτεινότης Κι από του μέτρου ξεφύγαμε την αίσθηση Βογγά, πισθάγκωνα δεμέν' η ανθρωπότης... Εγκλωβισμένοι στου ψεύδους την παραίσθηση Ελεύθερα κυκλοφορεί η βαρβαρότης Στο απόσπασμα νεκρή κι η ενσυναίσθηση Αφορίσαμε την κρίση, τη διαίσθηση Ξεθωριασμένη του ανθρώπου η λαμπρότης Βογγά, πισθάγκωνα δεμέν' η ανθρωπότης...

ΡΟΝΤΕΛΟ (3) - ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ! 

 Μ' έν' αέρινο τάνγκο του έρωτα, 

ω, γλυκά φεγγαρόπλαστα χείλη μου, 

ατλαζένι' ουρανέ, πετραχείλι μου, 

πλάνεψέ μ' ως της κτίσης τα πέρατα, 

στων ματιών τα βαθιά, τ' αφανέρωτα, 

 να βουτώ, γητευτή των ονείρων μου, 

μ' έν' αέρινο τάνγκο του έρωτα! 

Ω, γλυκά φεγγαρόπλαστα χείλη μου, 

λάγνα λόγια της σάρκας ιάματα, 

ψιθυρίζεις κι ανάβεις το δείλι μου, 

του θανάτου μ' ορμή και τορπίλη μου, 

'χλοβοή στου κορμιού μου τα έγκατα, 

 μ' έν' αέρινο τάνγκο του έρωτα!

 Σημείωση :Ροντέλο ή "κυκλωτό": ένα, ιδιαίτερης τεχνικής, ποιητικό είδος που αποτελείται απο 13 στίχους και έχει μόνο 2 ομοιοκαταληξίες!

Πρέπει να ομοιοκαταληκτούν: α) οι στίχοι: 1,4,5,7,9,12,13 (ο 1ος πρέπει να είναι ίδιος με τον 7ο και τον 13ο) και β) οι στίχοι: 2,3,6,8,10,11 (ο 2ος να είναι ίδιος με τον 8ο).

 Τέσσερα ΡΟΥΜΠΑΓΙΑΤ

1. Φλύαρα λόγια, πολλά υποσχόμενα. Λέξεις ακμαίες, μα λίγα τα δρώμενα. Τρέχουν οι μέρες, θορύβους γεμάτες! Σβήνει ο κόσμος βουβά και απρόσμενα. 2. Σχέδια επί χάρτου και πλάνα φιλόδοξα, άνθρωποι χάνοντ' αθόρυβα κι άδοξα. Σπέρνουν οι νύχτες, οργή κι αυταπάτες! Σε πολεμάνε σκληρά κι ανορθόδοξα. 3. Ζωώδη ένστικτα, σκέψεις ανήμερες, εσύ που γεύτηκες, πλάνες εφήμερες, μια μαριονέτα τυφλή του συστήματος, που παραδόθηκε, βορά στις χίμαιρες! 4. Ευχολόγια παντού και φιοριτούρες άδειες από μάτια, θλιβερές φιγούρες, Ο από μηχανής Θεός σου, είσ' εσύ κι οι σωτήρες σου οικτρές καρικατούρες!

Κατερίνα Πήττα

Πίνακες - Duy Huynh paintings