ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΛΑΜΠΟΚΑ "Ελ – Μαρά " Διηγήματα

 

Γεωργία Καλαμποκά : Ελ – Μαρά

Εκδόσεις : Ατέχνως (https://ekdoseis-atexnos.gr/)

Είδος : Συλλογή Διηγημάτων 

Σκίτσο εξωφύλλου : Αλεξάνδρα Βαλαή

Η Γεωργία Καλαμποκά στο δεύτερο πεζογραφικό βιβλίο της ψηλαφίζει το χρόνο, πισωπατά κι αναδεύει μνήμες, έρωτες, οικογενειακές σχέσεις, μικρές και μεγάλες στιγμές, οριακές εμπειρίες.

Αναδύονται όνειρα και εφιάλτες, σπασμένες φράσεις και στεναγμοί, μια κίτρινη τριανταφυλλιά κι ένα μαύρο μαρτάκι, μια τσιγγάνα πριγκίπισσα που έφτιαχνε χαρταετούς, ένας δυσκολοδιάβα(σ)τος έρωτας, ο μονόλογος ενός χορταριασμένου σκαλοπατιού, το παράπονο της άκαρπης συκιάς της Μεγάλης Δευτέρας. Διηγήματα της απώλειας και της ανάγκης. (Από τον πρόλογο της Γιούλης Χρονοπούλου)

*****

Απόσπασμα : Ελ Μαρά (Αλυσόδετος Γυνή)

«Ξέρω», της έλεγα. «Μη φοβάσαι, βλέπω τις αλυσίδες σου, ακόμη και στον ουρανό μαζί σου τις πήρες…». Μα δεν της εξηγούσα, δεν της έλεγα, πως οι πεθαμένοι έχουν μόνο τη νύχτα και το χώμα δικά τους.

Όμως… Εσίμωσε πλέον ο καιρός. Τη γη είναι που τώρα σκιάζομαι. Το Κήτος, αν είναι να ‘ρθει, στο σύνορο στεριάς και θάλασσας, εκεί, με προθυμιά και τυφλωμένη θα με βρει. Μονάχα ένα τσούρμο λέξεις σέρνω˙ χοροπηδώντας σαν τελώνια με ακολουθούν.

Και θα διαβώ το σύνορο. Στον βράχο θ’ αλυσοδεθώ. Περσέας δεν υπάρχει. Ούτε ever after.

*****

Βιογραφικό Γεωργίας Καλαμποκά

Γεννήθηκα στην Λαμία. Μεγάλωσα στο χωριό Βελεσιώτες, Δομοκού.

Η μάνα μου, μου χάρισε απλόχερα ό,τι πλούτο είχε καταφέρει να συνάξει...

Τα τραγούδια και τα παραμύθια του τόπου μας καθώς και τις ιστορίες της από τον εμφύλιο...

Ο πατέρας μου τα στιχάκια του.

Σκωπτικά τις περισότερες φορές, άλλοτε πάλι γεμάτα παράπονο.

Σ΄ εκείνον τον ξηρό κάμπο, σ΄εκείνη την άνυδρη εποχή, κάπου στα σύνορα Θεσσαλίας με τη Ρούμελη, έσμιξαν μέσα μου οι θρύλοι, οι μύθοι και οι αλήθειες.

Σπούδασα τα μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Είμαι καθηγήτρια και εργάζομαι στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Έχω δυο παιδιά την Αλεξάνδρα και τον Τίμο Βαλαή.

Το «Ελ-Μαρά» εκδόσεις «ΑΤΕΧΝΩΣ», που μόλις κυκλοφόρησε, είναι το δεύτερο πεζογραφικό μου έργο.Έχει εκδοθεί επίσης το μυθιστόρημά μου «Εμένα μου το ‘παν τα πουλιά»(εκδόσεις ΕΝΤΟΣ, 2011 και εκδόσεις ΕΝΤΥΠΟΙΣ 2018, εξαντλημένο ) , έχω συμμετάσχει στην ποιητική ανθολογία «Γράμματα της ποίησης» (εκδόσεις ΑΤΕΧΝΩΣ ), στη συλλογή ποιημάτων και διηγημάτων «Σκληρός Απρίλης 2020 μ. Χ.και έχω εκδώσει μια ποιητική συλλογή «Τ΄Αγίνωτα» εκδόσεις ΑΤΕΧΝΩΣ, δυο ποιήματα της οποίας μελοποιήθηκαν από τον τροβαδούρο μας Ορφέα Περίδη.

Poems of Shahid Abbas from Pakistan

 

"Future"

We are universe's future
Needed time to grow
To flourish
To be educated
Not destroyed
You evil ones
Stop your vile urge
To purge all whom you deem unworthy

We are not the spoils of your unhinged animus
Your ego demands these monstrous acts

We are the innocent
We are your future

Kill us
Kill hope

You will see
In the rising flood of change
Our blood
You will hear forever
The silent screams of babies burning in your flames

You will have nowhere to run
You will never more
Be free of evil coursing through your veins...........

©® shahid Abbas

****

"Homeless"

We are homeless
No shelter found under the naked sky
Our army is weak
Defending the indefensible

We are sick
Our elders worry
While kids scurry to and fro and poor widows cry alone

The fields lie fallow in the cold
We feel alone
No welfare state
nor bon vivant political leaders able to help

We are homeless
Thrown from our abode
Our place of refuge
Our very identity lost

We go to pieces as our kids go to seed
Animals and birds die scrounging for a bit
Yet isn't we who created fertile ground for another extinction

People are shameless
We are homeless
But we will forever remember the jokers
Who enjoyed burning us to the ground

©® Shahid Abbas

****

" Precious Gift"

On my birthday today
She gifted me her faithfulness
And made me the king
With such a beautiful ring
We used to stay away
On a different way
She met me
On the map of universe
And called me
Oh dear
I have something to say
I love you
There is no gift precious than this
Giving me happiness and bliss
She is the Royal Stone in my heart
We have a promise not to part..

©® Shahid Abbas

****

Shahid Abbas is a poet and writer, he was born in a village karapla 421 GB, Tandlianwala Faisalabad Pakistan. He is author of " Words From Nature". Also he is a co Author of a haiku book" We Speak In Syllables" and 7 other.

Carpe "Τ' αγκάλιασμα..."

Στόματα σφιγμένα,
συνυφασμένα
με τη σκληρή πραγματικότητα.
Το σκυθρωπό ύφος μαλάκωσε,
αντικρίζοντας την
πεσμένη γυμνή.
Διακρίνονται θολά οι καμπύλες
και το φως που τρυπώνει
στα μισάνοιχτα χείλη.
Οι φλέβες πετάχτηκαν,
έφτιαξε τα μαλλιά της
μια κίνηση που ζύγωνε στο χάδι.
Ένα θαύμα της φύσης
προκύπτει με κινήσεις επιλεκτικές.
Κρατώ την ανάσα μου ασυναίσθητα,
ένας έρωτας ντροπαλός
γεμάτος κατανόηση,
με τ' αγκάλιασμα μόλις ελευθερώθηκε.

Carpe.

Πίνακας :  Ρainting by Hakon Soreide

Από https://fineartamerica.com/

ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ "ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ"

 

Γελούσανε ειρωνικά,
λέγοντας ιστορίες με φαντάσματα
που κανείς τους δεν πιστεύει.
Τους άκουγα χωρίς να μιλώ,
χωρίς διάθεση ν' αποκαλύψω
το δικό μου τρανταχτό επιχείρημα:
Να εξακολουθούμε να 'μαστε μαζί,
όσες φορές
κι αν μ' έχουνε
σκοτώσει.

ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Πίνακας : The Old Guitarist, 1903 by Pablo Picasso

Από https://www.pablopicasso.org/

Προκήρυξη Πανελληνίων Μουσικών & Ποιητικών Διαγωνισμών της Χ. Ο. Ν (Χορωδία Ορχήστρα Νέων) —2022

Προκήρυξη Πανελληνίων Μουσικών & Ποιητικών Διαγωνισμών της Χ. Ο. Ν (Χορωδία Ορχήστρα Νέων) —2022 

Η ΧΟΡΩΔΙΑ & ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΝΕΩΝ (Χ.Ο.Ν.) προκηρύσσει για το 2022 τους 36ους Πανελλήνιους Μουσικούς & Ποιητικούς Διαγωνισμούς από 1 έως 10 Ιουλίου με σκοπό την αναβάθμιση της Μουσικής και Ποιητικής παιδείας, την ανάδειξη των νέων ταλέντων και καλλιτεχνών. 

Οι κατηγορίες που διαγωνίζονται είναι οι εξής: 

Α) ΠΟΙΗΣΗΣ 

Β) ΣΥΝΘΕΣΗΣ 

Γ) ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ -ΕΓΧΟΡΔΩΝ (πιάνου, κιθάρας, βιολιού κλπ.) 

Δ) ΠΝΕΥΣΤΩΝ (φλάουτο, σαξόφωνο, τρομπέτα κλπ.) 

Ε) ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ (κλασσικού, ελαφρού, δημοτικού κλπ.) 

ΣΤ) ΧΟΡΩΔΙΩΝ (Βυζαντινών, παραδοσιακών, σχολείων, πολ. φορέων, ωδείων κλπ.) 

Η) ΟΡΧΗΣΤΡΩΝ (κλασσικών, σύγχρονων, παραδοσιακών κλπ.) 

ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ ΘΑ ΑΠΟΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ ΑΥΣΤΗΡΑ ΕΩΣ ΤΕΛΗ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ Χ. Ο. Ν., 

ΔΕΛΦΩΝ 6, ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ, 175 63 

Για περισσότερες πληροφορίες στα τηλέφωνα:. 210 9835767 και 6944287628 στο E-mail: xonhellas1984@hotmail.com και στην ιστοσελίδα: wwe.xonhellas.gr Σελίδα στο Facebook: Χορωδία Ορχήστρα Νέων — ΧΟΝ 

Μετά τιμής, 

Ο Πρόεδρος της Χ. Ο. Ν. 

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΛΕΚΚΑΣ 

(Συνθέτης -Μαέστρος) 

Βαλέριος Νατσκέμπια 

(Λυρικός Τενόρος, Λογοτέχνης, Έφορος Ποίησης Χ. Ο. Ν.)

ΜΕΛΗ ΦΩΤΙΑΔΟΥ "ΑΤΙΤΛΟ"

 

"Φόνισσα μάνα πώς μπορείς και ήλιο αντικρίζεις,
πώς αγναντεύεις ουρανό έχεις σταυρώσει τον Χριστό"
Κοράκια τώρα τριγυρνούν και μοιρολόγια λένε,
για μία μάνα άπονη κραυγές την νύχτα καίνε.
Η αγκαλιά σου μισητή και η καρδιά σου πέτρα,
κίβδηλα δάκρυα σκόρπισες σαν δηλητήριο πότιζες.
Λατρεύεις θάνατο εσύ και του κερνάς μικρή ζωή,
τυραννικά στον χάροντα το κάθε σου παιδί.
Η μάνα είναι Κυριακή,είναι η ίδια η προσευχή,
μεταλαβιά και αντίδωρο της σάρκας η πνοή.
Από ψηλά που σε θωρούν τα 3 αγγελούδια,
μαργαριτάρια δάκρυα στάζουν για να θυμάσαι
πόσο πανούργα ήσουνα "μια Μήδεια σωστή"
Στολίστε υφάντρες του ουρανού δώμα να ξαποστάσουν,
της αδικίας το νερό ξανά μην δοκιμάσουν.

~Μέλη Φωτιάδου~

H φωτογραφία είναι από το https://gr.pinterest.com/

ΣΟΦΙΑ Δ. ΝΙΝΙΟΥ "Ανάμεσα στα λόγια σου"

 

Αγαπώ τα σημειώματα. Εκείνα τα τόσο δα μικρά γράμματα, που δεν έχουν ανάγκη γραμματόσημου για να βρουν τον παραλήπτη. Τα βρίσκει αυτός κάπου στο δρόμο του.

Όχι σε κάποιον απ’ τους μεγάλους δρόμους με όνομα ασήμαντο ή σπουδαίο και προθέσεις και φιλοδοξίες ακόμα μεγαλύτερες. Ούτε σε κάποιον απ’ τους μικρούς, εκείνους τους χωματένιους με τις λούμπες. Ούτε σε τίποτα σοκκάκια ξεχασμένα από καιρούς πειρατικούς.

Τα βρίσκει ανάμεσα στα κουρασμένα του παπούτσια και τα μπερδεμένα δάχτυλά του. Λέω για κείνες τις μικρές διαδρομές της καρδιάς μες στα γνώριμα, τα καθημερινά, τα τετριμμένα.

Είναι παντού. Γι’ αυτό τα λατρεύω.

«Η ζωή συνεχίζεται με το κεφάλι ψηλά και το βλέμμα μπροστά! Με την καρδιά ανοιχτή και τα χέρια απλωμένα. Μ’ ένα φιλί στο μάγουλο, με το άγγιγμα στον ώμο, με την κουβέντα τη ζεστή, την αγκαλιά πριν πέσεις. Η ζωή συνεχίζεται στη γέννηση, στο θάνατο σε κάθε αρχή και τέλος. Έχει αυτή τον τρόπο της πάντα να ξεφυτρώνει και να γιατρεύει απαλά, αυτό που την πληγώνει»1, διάβασα στο χρονολόγιό σου ανήμερα στη γιορτή της ποίησης και χτύπησα την κόκκινη καρδούλα που φωνάζει «τέλεια». Από κάτω σχολίασα, «Ισχύει...» μ’ ένα χαμόγελο παιχνιδιάρικο. Γιατί έτσι είναι. Καλύτερο σημείωμα τέτοια μέρα δεν μπορούσα να βρω. Έπρεπε να στο πω αυτό. Άρπαξα το κινητό μου περήφανη για να σου φωνάξω πως είσαι «ο πιο καλός ο μαθητής»2 κι εγώ η τυχερή δασκάλα σου, που σ’ είδε να προκόβεις.

Δεν το σήκωσες. Σιγά την πρωτοτυπία! Εξάλλου, την ίδια μέρα έχει διεθνώς την τιμητική του κι ο ύπνος. Έβαλα τα γέλια. «Α, ρε Χρήστο! Πειραχτήρι κλασικό εσύ αλλά κι εγώ δεν πάω πίσω» σκέφτηκα. Είχα σκοπό να στη βγω. Δε θα μου τη γλύτωνες. Ανάρτησες τα ρομαντικά μες στο μαύρο βράδυ κι έχει φτάσει μεσημέρι και δε λες να ερμοξυπνήσεις.

Τι γέλιο που έκανα! Σε καλό μου! Είναι απ’ τις φορές που αναγνωρίζω την αξία της ηχομόνωσης. Σε σώζει απ’ τα περίεργα ώτα, που ακοίμητα περιφρονούν κάθε όριο και τοιχίο. Πήρα, ξαναπήρα εξαντλώντας το μουσικό σήμα που λατρεύεις: all we are is dust in the wind3. «Μ’ έπνιξες στη σκόνη!» φώναξα γελώντας. Σήκωσέ το επιτέλους! Αλλά εσύ, πού τέτοιο πράμα! Μεγάλη πλάκα!

Δεν είχα παρά να σου γράψω ένα μηνυματάκι να ψοφήσεις απ’ το γέλιο, αφιερωμένο εξαιρετικά στη μέρα. Το σχολιαστικό χιούμορ, το ξέρεις δα, είναι ο κοινός μας κώδικας.

«Τι θα γίνει, ρε Χρήστο;» σου έγραψα. «Έχεις σκοπό να γιορτάζεις όλη μέρα το Μορφέα σήμερα; Έπος πολύστιχο θα πλέξω, έτσι που το πας, να δοξάσω την ποίηση». Έδωσα ακολούθως απαλά δια της αφής μου την εντολή να φύγει το αστειάκι μου, γελώντας για το θρίαμβο που σημείωσα. «Επιδόθηκε» έγραψε η οθόνη. Δεν είχα παρά να περιμένω τα γέλια και τα πειράγματά σου.

***

Όταν έμαθα ανήμερα του Ευαγγελισμού πως η Κυρά των Κρίνων σ’ είχε δεχτεί στο μυριστό της Περιβόλι, όπου οδύνη, θλίψη και στεναγμός δεν υπάρχει, έμεινα άναυδη.

Το μήνυμά μου, παιδί μου, δε θα το πάρεις ποτέ. Ψευδής η πληροφορία, που μου έδωσε η κινητή τηλεφωνία. Ή μάλλον, αναληθής. Το αστειάκι μου, ανέκδοτο που πάγωσε.

Το πρώτο που έκανα ήταν να κλειδώσω το μαύρο για πάντα στην κάρτα μνήμης. Φοράς μόνο λευκά πια και κινείσαι με ταχύτητα φωτός στου αιώνος την απεραντοσύνη.

Μετά έπιασα μια σελίδα, λευκότερη κι από σένα, έγραψα επάνω μ’ ανεξίτηλο μελάνι «Η ζωή συνεχίζεται...» αντιγράφοντας την ανάρτησή σου λέξη προς λέξη.

Σαν τελείωσα την επιστολή μου, την έκλεισα σ’ ένα φάκελλο γαλάζιο στο χρώμα τ’ ουρανού. Απ’ έξω έγραψα τ’ όνομά σου, παιδί μου: Χρήστος. Άνοιξα τις ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ σου και το εναπόθεσα εκεί, ανάμεσα στα λόγια σου.

1. Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή «Αφιερώσεις» του Χρήστου Ηρ. Πέντσιου

2. Στίχος από το τραγούδι «Ο μαθητής» που σύνθεσε ο Γ. Ζαμπέτας σε στίχους του Χαρ. Βασιλειάδη (1968)

3. Στίχος από το τραγούδι των Κάνσας «Dust in the wind» για το άλμπουμ τους Point of Know Return (1977)

Από την ανέκδοτη συλλογή διηγημάτων και ποιημάτων της Σοφίας  Δ. Νινιού «Απουσίες και Πορτραίτα»

http://sophianiniou.blogspot.com/

Πρώτη δημοσίευση https://www.logografis.gr/