Carpe " Αποβάθρα..."



Η ασημαντότητα βουλιάζει τις καρδιές.
Κυνηγημένα απ' το φως του ήλιου
τα κορμιά κείτονται
στη σκονισμένη αποβάθρα .
Στις ρυτίδες χαράχθηκαν
οι θυσίες.
Φωνές, φυσαλίδες αέρα
αποτρέπουν την ολική καταστροφή.
Η ανασφάλεια καθρεφτίζεται
στα υγρά μάτια.
Η απεραντοσύνη θαμπώνει τον ορίζοντα
διώχνει τα δυσοίωνα λόγια.
Εκλύονται λέξεις ακατάληπτες,
το μπλέξιμο με τη ζωή αναθερμαίνεται.
Η επάνοδος συνειρμών αδάμαστων
αφοπλίζει τις αντιστάσεις.
Οι αισθήσεις ξεσηκώνονται... η αποβάθρα έμεινε κενή.

Carpe.


H φωτογραφία είναι από https://desenio.gr/






ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΣΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ , ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ

 

Claude Monet - view of argenteuil snow


Κι αν χιονίζει στο πνεύμα
κι αν κρυώνουν οι μεγάλες ιδέες
ο κόσμος πρέπει να προχωρήσει.
Νίκος Καρούζος

Vickie Wade - Snowman and Two Girls


Φώτης Αγγουλές - Οι χιονάνθρωποι

Προσπαθήστε συνάνθρωποι,
να τους καταλάβετε
τους χιονάνθρωπους.
Μας μισούνε γιατί,
ξέρουνε πως σαν έβγει ο ήλιος,
ό,τι είναι φτιαγμένο από χιόνι,
θα λιώσει.



Winter in the Suburbs - Georges Pierre Seurat


Ορέστης Αλεξάκης - Άγριο χιόνι

Κάποτε μες στο σπίτι μου
χιονίζει
γίνεται τότε η κάμαρα
λευκό τοπίο
σηκώνονται απ’ το χώμα παγωμένοι
και με πλησιάζουν
οι νεκροί μου φίλοι

Τα ραγισμένα χέρια τους απλώνουν
ζητούν
τη θαλπωρή του σώματός μου

Δεν έχω σώμα πια δεν έχω
φλόγα
τίποτα δεν μπορώ να σας προσφέρω
μόνο να μοιραστώ την παγωνιά σας
στερνός κι εγώ στην αλυσίδα κρίκος
διασχίζοντας αυτή την άγρια στέππα
προς το βαθύ κι ανεξιχνίαστο μέλλον



Wilhelm Alexander Meyerheim - Children Building A Snowman



Ελλη Αλεξίου - Ο Χιονάνθρωπος


Πιπεριά για μύτη
κάρβουνα για μάτια
για τα δυο του χέρια
ξύλα δυο κομμάτια.

Να, και για καπέλο
μια παλιοκανάτα
κοντοστρουμπουλάτος
σαν χοντροπατάτα.

Όσοι θα περνούνε
και θα τον κοιτάζουν
θα χαμογελούνε...
και θα τον... θαυμάζουν.



 "Two Digging Peasant-Women on a Snow -Covered Field" Vincent van Gogh



Γκιγιώμ Απολλιναίρ - Λευκό χιόνι


Αγγέλοι Αγγέλοι στον ουρανό
Ο ένας ντυμένος αξιωματικός
Ο άλλος μάγειρος
Κι οι υπόλοιποι το ρίχνουν στο τραγούδι

Φιλόκαλε αξιωματικέ του ουρανού
Ύστερ’ απ’ τα Χριστούγεννα
Άνοιξη τρυφερή θα σου φέρει
Ήλιο λαμπρό
Να σε παρασημοφορήσει
Ήλιο λαμπρό

Ο μάγειρας ξεπουπουλιάζει μια πάπια
Αχ πέφτει το χιόνι
Χιόνι χιόνι πια
Και δεν έχω την αγάπη μου αγκαλιά
(Γκ. Απολλιναίρ, Ποιήματα, μτφ. Ν. Σπάνιας, Γνώση)



Miners in the Snow Winter(1882) - Vincent van Gogh


Τάκης Βαρβιτσιώτης - Χιόνι

Εκεί ψηλά πια δεν υπάρχει κανένας
Μακριά σημαίνουν καμπάνες

Έξω η νύχτα παραμονεύει
Γεμάτη φυλλώματα
Ορθάνοιχτα μάτια
Εχθρικούς καθρέφτες

Νεκρά τα πλοία μες στην ομίχλη
Η σιωπή μια πληγή δίχως όνομα

Το δάσος βελούδινο
Μια παιδούλα κοιμάται στον ίσκιο του

Απ’ την ανάσα της
Γεννιούνται αδιάκοπα
Άστρα λευκά



" Train  in the snow "  Claude Monet



Φρανσουά Βιγιόν -  Μπαλάντα των κυριών του παλιού καιρού
Πέστε μου πού, σε ποιο μέρος της γης,
είναι η Φλώρα, η ωραία από τη Ρώμη,
η Αλκιβιάδα, κι ύστερα η Θαΐς,
η ξαδέλφη της με τη χρυσή κόμη;
Ηχώ απαλή, σκιά σε λίμνη, τρόμοι
των φύλλων, ροδοσύννεφα πρωινά,
η εμορφιά τους δεν έδυσεν ακόμη.
Μα πού 'ναι τα χιόνια τ' αλλοτινά;

Πού 'ναι η αγνή και φρόνιμη Ελοΐς;
Γι' αυτήν είχε τότε καλογερέψει
ο Πέτρος Αμπαγιάρ. 'Αλλος κανείς
όμοια στον έρωτα δε θα δουλέψει.
Κι η βασίλισσα που έκαμε τη σκέψη
κι έριξε στο Σηκουάνα, αληθινά,
το σοφό Μπουριντάν για να μουσκέψει;
Μα πού 'ναι τα χιόνια τ' αλλοτινά;

Η ρήγισσα Λευκή, ρόδον αυγής,
με τη φωνή της τη γλυκά ακουσμένη,
η Βέρθα, η Βεατρίκη, η Αρεμβουργίς
του Μαίν, η Σπαρτιάτισσα η Ελένη,
κι η καλή Ιωάννα από τη Λορραίνη,
όλες ανοίξεως όνειρα τερπνά,
η ανάμνησή τους ζωηρή απομένει.
Μα πού 'ναι τα χιόνια τ' αλλοτινά;

Πρίγκιψ, αν τις αναζητείτε τώρα,
τάχα θα τις έβρετε πουθενά,
τάχα θα υπάρχουν σε καμιά χώρα; 
Μα πού 'ναι τα χιόνια τ' αλλοτινά;
μτφρ. Κ. Γ. Καρυωτάκης


"La Pie " Claude Monet



Ανέστης Ευαγγέλου - Το χιόνι

(Στον Κρίτωνα Ζωάκο)

Χιονίζει πάλι σήμερα.
Απ’ το παράθυρό μου
βλέπω τα δέντρα, τις στέγες των αντικρινών
σπιτιών, όλα μες στ’ άσπρα.
Θυμάμαι
ένα πρωί, σαν ήμασταν παιδιά -χαράματα ήταν
κι έτσι και τότε χιόνιζε- βγαίνω στον κήπο
και βρίσκω τ’ αδερφάκι μου.
Είχε ανοίξει
μια τρύπα μες στο χιόνι κι είχε μπει
μέσα κι έπαιζ’ εκεί με τ’ αρκουδάκι του.
Τι κάνεις
εδώ, του λέω, μονάχος, δεν κρυώνεις;

Δεν θα ξαναγυρίσω σπίτι σας, άκουσα τη φωνή του
οδυνηρά αινιγματική, γεμάτη πείσμα
και μια κακία που δε θα λησμονήσω
-κι έλαμπαν στο μισόφωτο τα ωραία του μάτια,
για ν’ απομείνει εκεί στους άθλιους πάγους
για ν’ απομείνει εκεί ανεξήγητα
παρ’ όλες έκτοτε τις συνεχείς εκκλήσεις μου.

Τη μέρα εκείνη μίσησα το χιόνι
κι ορθός, σε στάση προσοχής, μπρος στ’ αδερφάκι μου
ορκίστηκα να το πολεμώ μέχρι θανάτου.

Αυτά ήτανε τα πρώτα μου μαθήματα
πολύ προτού μάθω την αλφαβήτα.
Αργότερα,
όσο ο καιρός περνούσε κι ένιωθα
να μου έχει δωρηθεί από τους θεούς
της ομιλίας η χάρη, είναι γνωστό το χιόνι
πως όχι μόνο το κατάγγειλα με χίλιους τρόπους
παρά πως του αφιέρωσα για να το στιγματίσω
τις πιο παράφορες, πιο ρωμαλέες στροφές της ποίησής μου.

Σήμερα ωστόσο,
μισό σχεδόν αιώνα απ’ το πρωί εκείνο
των πρώτων παιδικών μου χρόνων,
χιονίζει πάλι.
Απ’ το παράθυρό μου
βλέπω τα δέντρα, τις στέγες των αντικρινών
σπιτιών, όλα μες στ’ άσπρα.

Πέφτει το χιόνι τώρα και σκεπάζει
με μια δική του απόρρητη δικαιοσύνη
τις πράξεις και τις παραλείψεις μας
τις χαρές και τις λύπες μας
τα μεγαλόπνοα σχέδια και τις μικρότητές μας
τους έρωτες
τις φιλίες
τα λάθη μας και τις εξάρσεις.

Κατευνάζει την αλαζονεία∙
διδάσκει την ισότητα∙
χορηγεί την ειρήνη.

Χιόνι της Ευσπλαχνίας -όχι της Ορφάνιας.
Χιόνι της Συγκατάβασης -όχι της Τιμωρίας.

Χιόνι της μυστικής αγάπης πια.



 "'Winter in Murnau', Wassily Kandinsky



Κώστας Καρυωτάκης - Το χιόνι

Τι καλά που ‘ναι στο σπίτι μας τώρα που έξω πέφτει χιόνι!
Το μπερντέ παραμερίζοντας τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι
να σκεπάζει όλα τα πράγματα, δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα.
Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση μαζεμένη τόση ασπρίλα.

Όμως, κοίτα, τουρτουρίζοντας το κορίτσι εκείνο τρέχει.
Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας, ψωμί λέει πως δεν έχει,
πως κρυώνει, πως επάγωσε…

Έλα μέσα κοριτσάκι,
το τραπέζι μας εστρώθηκε κι αναμμένο είναι το τζάκι!



Winter Landscape - Paul Gauguin


ΓΚΑΜΠΡΙΕΛΑ ΜΙΣΤΡΑΛ - ΚΑΘΩΣ ΠΕΦΤΕΙ ΤΟ ΧΙΟΝΙ
Κατέβηκε το χιόνι σαν ένα θείο πλάσμα
επίσκεψη να κάνει σε τούτη την κοιλάδα.
Κατέβηκε το χιόνι – των αστεριών νυφούλα
έλα να την ιδούμε στο χώμα καθώς πέφτει.
Γλυκειά που είναι! Φτάνει σαν το εξαίσιο πλάσμα,
σιωπηλά, λες τρέμει μήπως κακό και κάνει
σαν όνειρο είναι όμοια και σαν φεγγάρι πέφτει,
έλα να την ιδούμε λευκή που κατεβαίνει.
Άσπιλο! Την κοιλάδα κοίτα που σου κεντάει
με γιασεμάνθι αφράτο από τη μια στην άλλη,
είναι τόσο ‘λαφρά, λεπτά τα δάχτυλά του
που σαν πνοή περνούσε δίχως να την αγγίξουν.
Όμορφο! Δεν σου φαίνεται σαν το θαυμάσιο δώρο
που ένας άλλος Δωρητής ήρθε να σου χαρίσει;
που βγάζει τον μεταξωτό μανδύα του και τον ρίχνει
αθόρυβα την ταπεινή κοιλάδα σου να ντύσει;
Άσε στο μέτωπό σου τ’ άνθος του να σου σπείρει
και τ’ αλαφρό φτερό του πάνω σου ν’ ακουμπήσει,
ποιός ξέρει αν ένα μήνυμα δεν φέρνει στους
ανθρώπους
ένα άσπρο γράμμα από τα χέρια του Κυρίου!
Μετάφραση: Ρίτα Μπούμη-Παππά
Yōshū (Hashimoto - Children Playing in the Snow under Plum Trees in Bloom 


Μυρτιώτισσα

Αγαπημένε, στρώνεται το χιόνι στον
κήπο, στην αυλή, στα κεραμίδια. Την
αρχοντιά του όπου σταθεί ξαπλώνει,
περήφανο και πάναγνο το χιόνι


Paul Gauguin, Breton Village in the Snow (1894)



Βέρα Πάβλοβα -  [Μόνο χιόνι]

Θα΄ναι χειμώνας, θαρρώ, όταν έρθει.
Από την αφόρητη λευκότητα του δρόμου
μια κουκίδα θα φανεί, τόσο μαύρη που τα μάτια θα θαμπώσουν,

και θα πλησιάζει για ώρα πολλή, πάρα πολλή
αντισταθμίζοντας την απουσία του με τον ερχομό του,
και για ώρα πολλή, πάρα πολλή, κουκίδα θα μείνει.

Ένας κόκκος σκόνης; Ένα κάψιμο στο μάτι;
Χιόνι, τίποτα άλλο δεν θα υπάρχει, μόνο χιόνι,
για ώρα πολλή, πάρα πολλή, τίποτα άλλο,
κι αυτός το χιονισμένο πέπλο θα παραμερίζει,

μέγεθος θα αποκτά και τρεις διαστάσεις,
κι όλο και περισσότερο θα πλησιάζει...

Αυτό είναι το όριο, δεν μπορεί να έρθει πιο κοντά.
Μα αυτός συνεχίζει να πλησιάζει,
και τώρα είναι τόσο πελώριος που δεν μπορείς να τον μετρήσεις



 "The Hunters  in the Snow"   PIETER  BRUEGEL 



Τσέζαρε Παβέζε 

(Στην C από τον C..)

Εσύ ,
κατάστικτο χαμόγελο
στο παγωμένο χιόνι –

του Μάρτη άνεμε,
μπαλέτο κλαδιών
που χορεύουν στο χιόνι,
στενάζεις κι αστράφτουν
τα μικρά σου «όχι » –
λευκόποδη ελαφίνα
χαριτωμένη ,
θα μπορούσα να μάθω
ακόμα
τη διαβατική χάρη
όλων των ημερών σου
την αιθέρια δαντέλα
όλων των δρόμων σου –
το αύριο είναι παγωμένο
κάτω στον κάμπο –
εσύ , κατάστικτο χαμόγελο,
εσύ, γέλιο αστραφτερό .



"New Snow in the Avenue "      EDVARD MUNCH


Γιάννης Ρίτσος - Το χιόνι


Το χιόνι είναι άσπρο, μαλακό σαν τελειωμένος έρωτας, -είπε.
Έπεσε απρόσμενα, τη νύχτα, μ’ όλη τη σοφή σιωπή του.
Το πρωί, λαμποκοπούσε ολόλευκη η εξαγνισμένη πολιτεία.
Μια παλιά στάμνα, πεταμένη στην αυλή, ήταν ένα άγαλμα.

Εκείνος ένοιωσε την κοφτερή ψυχρότητα του πάγου,
την απεραντοσύνη της λευκότητας, σαν άθλο του προσωπικό
μονάχα μια στιγμή ανησύχησε: μήπως και δεν του απόμενε
τίποτα πια θερμό να το παγώσει, μήπως και δεν ήταν
μια νίκη του χιονιού, μα απλώς μια ουδέτερη γαλήνη,
μια ελευθερία χωρίς αντίπαλο και δόξα.

Βγήκε λοιπόν αμήχανος στο δρόμο, κι όπως είδε το χιονάνθρωπο
που φτιάχναν τα παιδιά, πλησίασε και του ‘βαλε
δυο σβηστά κάρβουνα για μάτια, χαμογέλασε αόριστα
κ’ έπαιξε χιονοπόλεμο μαζί τους ως τα’ απόγευμα.



Kazimir Malevich Winter Landscape 




Μίλτος Σαχτούρης - Χιόνι

Χιόνι ποὺ πέφτει ἔξω!
σὰν παγοπώλης τοῦ θανάτου
ὁ Θεὸς
μὲ κόκκινα ἀπ᾿ τὸν πυρετὸ
τὰ μάτια
Καπνὸς θεοῦ στὴ στέγη
οὐρλιάζει ἡ γυναίκα
στὸ κρεβάτι
σὰν παγωμένο περιστέρι
χιόνι ποὺ πέφτει ἔξω!»



"A  Village in Winter " (1930)  MARC   CHAGALL

ΑΝ ΣΕΞΤΟΝ - ΑΓΓΕΛΕ ΣΤΙΣ ΧΙΟΝΟΘΥΕΛΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΠΛΑΚΑΟΥΤ

Άγγελε της χιονοθύελλας και των μπλακάουτ, τα βατόμουρα τα
ξέρεις
εκείνα τα ρουμπίνια που από τον πράσινο κήπο του παππού μου
μπορούσες να φέρεις;
Εσύ, στα λάστιχα του χιονιού, εσύ, στα φτερά τα ζαχαρένια,
με παγώνεις. Άσε με να συρθώ στην κουρελού. Άσε να είμαι
δέκα χρονών παιδάκι χωρίς έννοια.
Κλέφτης αλλοτινός, άσε με, να μαζεύω τα παλιά γλυκά φιλιά,
την ώρα που το χειροκρότημα της θάλασσας μας ράπιζε από τ’
αριστερά.

Μόνο στον παππού μου επιτρεπόταν να μπει. Ή στην υπηρέτρια
που ήρθε μ’ ένα δίσκο, να διαλέξει για το πρωινό.
Σ’ αυτήν, με τα πλέοντα στον αέρα ρολά, σ’ αυτήν, με τα σκαλιστά
έπιπλα, γυαλισμένα με άρωμα λεμονιού, σ’ αυτήν, με τη σκόνη
και το φτερό,
κι όχι σ’ εμένα. Ωστόσο, ήρθα κρυφά περνώντας τη χλόη την αρμυρή
ξυπόλυτη, με φόρμα γυμναστικής, μέσα στη δαιδαλώδη αυγή.

Ω, αγγέλισσα της χιονοθύελλας και του μπλακάουτ, εσύ, λευκο-
πρόσωπη Κυρία,
πήγαινέ με στο κόκκινο το στόμα ξανά, εκείνο τον Ιούλιο, στις
είκοσι μία.



Fritz Freund, Snowball Fight

Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/













ΝΙΚΗ ΣΚΟΥΤΕΡΗ "Φυλλοβόλοι πλάτανοι" Συλλογή Διηγημάτων

 

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέφαλος το βιβλίο «Φυλλοβόλοι πλάτανοι» της συγγραφέως Νίκης Σκουτέρη


Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέφαλος και τη συγγραφέα Νίκη Σκουτέρη, η προσωπική συλλογή διηγημάτων με τίτλο: «Φυλλοβόλοι πλάτανοι». Η Νίκη Σκουτέρη είναι πολυβραβευμένη συγγραφέας και το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί την πρώτη συλλογή διηγημάτων της που έχει κυκλοφορήσει.

Λίγα λόγια για το βιβλίο (εκ του προλόγου)

«Πολύπλευρη προσωπικότητα η κ. Νίκη Σκουτέρη μας εκπλήσσει θετικά και ευχάριστα μ’ αυτήν την εξαιρετική συλλογή διηγημάτων της, που αποπνέει και ευωδιάζει ελπίδα, αισιοδοξία, ψυχική μεγαλοσύνη, ανθρωπισμό, βαθιά ενσυναίσθηση. Με την ακαταπόνητη δράση της και την επιδέξια χρήση του λόγου ζωντανεύει μνήμες, θύμισες, έντονες στιγμές, ζωηρές και ονειρεμένες αναμνήσεις.

Η επιλογή του τίτλου «ΦΥΛΛΟΒΟΛΟΙ ΠΛΑΤΑΝΟΙ» δεν έγινε τυχαία από τη συγγραφέα μας. Συνειρμικά ο φυλλοβόλος πλάτανος είναι συνδεδεμένος και παραπέμπει σε πολλές παραδόσεις, ενώ μεγάλα μακρόβια πλατάνια έχουν μείνει ονομαστά στα πέρατα του χρόνου. Σύμφωνα με τα προηγούμενα, ένα έργο ξεπερνά τους φραγμούς του χώρου και του χρόνου, στο πλαίσιο των οποίων δημιουργήθηκε και μορφοποιήθηκε. Με άλλα λόγια, αξιόλογοι λογοτέχνες είναι εκείνοι που διαθέτουν την ικανότητα να στηρίζονται σε ένα απλό γεγονός, σε μια καθημερινή ιστορία, αλλά να την προβάλλουν με ιδιαίτερο τρόπο και να της δίνουν μια τέτοια διάσταση, που να συγκινεί τους ανθρώπους όλων των τόπων και όλων των εποχών.

Στο συγκεκριμένο έργο, τα κείμενα είναι αφηγηματικά, περιγραφικά ή αντανακλαστικά, έργα ενός πραγματικού ή φανταστικού γεγονότος. Παρόλο που δεν παρακολουθούν πάντοτε τα πραγματικά γεγονότα, συνήθως αναφέρονται σε πλασματικά γεγονότα με τρόπο που τα καθιστά πιθανά. Αυτό είναι και πρέπει να είναι έτσι, ειδικά στην αφήγηση. Η συγγραφέας μας δεν κρατάει τον αναγνώστη σε απόσταση, αλλά προσπαθεί να τον μεταφέρει μέσα στον κόσμο που λογοτεχνικού της σύμπαντος, ώστε να «ζει» τα γεγονότα από κοντά, ανιχνεύοντας την ιστορικότητα της καθημερινής ζωής και των συναισθημάτων. Το έργο της, χαρακτηριστικό δείγμα της αναπαραστατικής λογοτεχνίας, παρουσιάζει αναγνωρίσιμες ανθρώπινες μορφές, που μάχονται να αφήσουν το στίγμα τους και να ζήσουν ηθικά σ’ έναν ανίερο και ανήθικο πολλές φορές κόσμο.

Ματαιώσεις, διάψευση ελπίδων, η φθορά του χρόνου, η μοναξιά, θλιβερά ιστορικά γεγονότα που μάτωσαν τον τόπο μας, το αβέβαιο μέλλον για τους νέους και την πατρίδα μας, τα ιδιοτελή προσωπικά και πολιτικά συμφέροντα, η απαλλοτρίωση συναισθημάτων, ονείρων, ελπίδων, στο όνομα του εκσυγχρονισμού, η ηθική ευθύνη των πνευματικών ανθρώπων και των ταγών της κοινωνίας μας, είναι μερικά μόνο από τα θέματα που ταράσσουν τον ψυχικό κόσμο της συγγραφέως μας και οπλίζουν τη γραφίδα της. Οι μεγάλες αλήθειες σ’ αυτό το έργο διατυπώνονται με λόγο απλό, γλώσσα λιτή, με φράσεις ξεκάθαρες, με ρητορικά ερωτήματα και εκφράσεις διαλογικής μορφής.

«Διότι όλοι ζητιάνοι δεν είμαστε τελικά σε αυτήν την ζωή; Ζητιάνοι για την ευτυχία μας, ζητιάνοι για τον σεβασμό, για την επιτυχία μας, την αναγνώριση, την αγάπη, την προσευχή, την ίδια ζωή! Ζητιάνοι και στον θάνατο;»

Η εκλεκτή Νίκη Σκουτέρη με το λογοτεχνικό της ταλέντο μας μεταφέρει στον δικό της κόσμο, μας συγκινεί και μας κάνει να συμπάσχουμε με τους ήρωές της. Διαθέτει ένα ιδιαίτερο προσωπικό ύφος, το οποίο δεν μπορεί να οριστεί παρά ως προσωπική και ιδιαίτερη σχέση με τη γλώσσα με την οποία η δημιουργός εκφράζει την εποχή της και τις αξίες της, μέσα από τη δική της ατομικότητα.

«Δε πουλώ τις αναμνήσεις μου, δεν πουλώ το παρελθόν μου, δεν πουλώ τους ανθρώπους που χάρη σε αυτούς μεγάλωσα, δεν πουλώ όλα όσα έζησα. Δεν πουλώ τίποτα».

Στην ιστορία της λογοτεχνικής δημιουργίας έχει αποδειχτεί, ότι κάθε έργο που εμφανίζεται ανθεκτικό στο πέρασμα του χρόνου, οφείλει τη δυνατότητά του αυτή στη μυστηριώδη ακτινοβολία που εκπέμπει και στα ενδιαφέροντα μηνύματα που περικλείει. Ένα τέτοιο έργο αποτελεί και η συλλογή διηγημάτων της Νίκης Σκουτέρη, μια πρόσκληση-πρόκληση για μελέτη και ανίχνευση των σημασιών και των νοημάτων που κρύβονται πίσω από τη γλωσσική του δόμηση.

«Το προαίσθημά της, της έλεγε, ότι ο κύκλος της ζωής της άρχιζε να στενεύει. Χαμογέλασε με ζεστασιά τώρα πια. Ήξερε τι έπρεπε να κάνει».

Βασικό χαρακτηριστικό και στόχος της λογοτεχνίας είναι να δημιουργηθούν συναισθήματα. Ένα έργο, γενικά, αντιπροσωπεύει την ερμηνεία ενός ατόμου σχετικά με ένα συγκεκριμένο γεγονός, οπότε θα έχει τόσα νοήματα, όπως οι αναγνώστες. Ταυτόχρονα, η σημασιολογία του μπορεί να αντανακλάται σε σκηνές, περιγραφές καιγεγονότα, που ξεπερνούν το χρόνο και δίνουν στοιχεία για διάφορες πτυχές του αλλά και για το περιβάλλον στο οποίο γράφτηκε.

Στο εν λόγω έργο υπάρχει μια ανθρωποκεντρική αντίληψη του κόσμου, στον οποίο οι χαρακτήρες λειτουργούν ως συντομεύσεις, σχεδόν συνθηματικά, για το μέτρο του ανθρώπινου ελέγχου επάνω στα πράγματα και την ειρωνεία της ζωής, την ακλόνητη πίστη σε ορισμένες αξίες, την τραγικότητα της ύπαρξης. Ταυτόχρονα, μεταφέρουν τις αντιλήψεις της συγγραφέως, όπως και της κοινωνίας μέσα στην οποία εκείνη ζει και γράφει. Ενσαρκώσεις ιδεών, αντιπροσωπευτικοί κοινωνικοί τύποι ή εκκεντρικές φιγούρες, πρωταγωνιστές ή κομπάρσοι, οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες παραμένουν, ακόμα και σήμερα, το ισχυρότερο σημείο επαφής ανάμεσα στο λογοτεχνικό έργο και το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτά διαμορφώνονται.

«Είχαν περάσει πολλά χρόνια της ζωής της μέσα σε φωνές. Φωνές που ούρλιαζαν, που διεκδικούσαν, που γκρίνιαζαν, που κατέκριναν, που παραπονιόνταν, φωνές άγριες και ήρεμες, ύπουλες και νευρικές, ζητιάνες κι απαιτητικές. Οι δικές της φωνές».

H τέχνη υπάρχει για να επαναφέρει την αίσθηση της ζωής. Υπάρχει για να αισθανόμαστε τα πράγματα, για να κάνει την πέτρα πέτρινη. O σκοπός της τέχνης είναι να αποδίδει την αίσθηση των πραγμάτων, όπως συλλαμβάνονται από τις αισθήσεις, και όχι όπως γνωρίζουμε ότι είναι…(Shklovsky, 1924, H τέχνη ως τεχνική).

Σοφία Σκλείδα, Φιλόλογος, Συγγραφέας,
ΜΑ, Ph.D, Post-Doc»

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Κατηγορία: Πεζογραφία
Σελίδες: 104
Διαστάσεις: 14,8x21 cm
ISBN: 978-618-5597-21-4
Τιμή: 12,72 ευρώ
Χρόνος έκδοσης: Δεκέμβριος 2021
Εκδότης: Εκδόσεις Κέφαλος

Το βιβλίο: «Φυλλοβόλοι πλάτανοι», μπορείτε να το προμηθευτείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδαςκαι στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Κέφαλος: www.ekdoseiskefalos.grγια αποστολές σε όλη την Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΦΑΛΟΣ
Βιβλία που γράφουν ιστορία!




Μερικά αποσπάσματα

ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ

Ξεκλειδώνω και μπαίνω μέσα στο αραχνιασμένο και σκονισμένο σπιτικό. Κάθομαι με βαριά πλέον πόδια σε μια καρέκλα. Και με πιάνει ένα κλάμα, ένα παράπονο, ένα σιγανό βογκητό για πολύ ώρα. Αναπολώ ευχάριστες στιγμές, ευτυχισμένες κι όμως αυτές οι στιγμές με γεμίζουν με μία πίκρα αλλά και με ένα πείσμα. Το παρελθόν δεν πεθαίνει ποτέ, όσο και να φεύγουν από κοντά μας άνθρωποι και ζώα. Όσο και να απομακρυνόμαστε από συνήθειές μας. Το παρελθόν είμαστε εμείς και πάνω σε αυτό έχουμε χτίσει την ύπαρξή μας.

🍁
ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

Πώς να τους έλεγε πια κι αυτή ένα σας αγαπώ; Η γλώσσα της είχε πετρώσει, οι φωνές ούρλιαζαν μέσα της λέγοντάς την κακιά, μάγισσα, στρίγγλα, φόνισσα, βλάσφημη, σταματημό δεν είχαν. Η Αργυρώ έκλαψε για αρκετή ώρα κι όταν πήγε ο Δημοσθένης να την πάρει από εκεί και να την πάει σπίτι αυτή δήλωσε ότι ήταν κόρη της νύχτας και του στοιχειού κι ότι εκεί θα έμενε. Σάλεψε από τότε, λυτρωμό δεν βρήκε, είχε γεμίσει την καρδιά της με πολύ πίκρα και κακία. Δεν υπήρχε άλλος χώρος για λύτρωση, δεν ήθελε κιόλας.

🍁
Ο ΤΟΜΑΣ

Συγκινήθηκα, μου μιλούσε μια γλυκιά φωνούλα με τόση συγκίνηση, με τόση αγάπη. Τα βλέμμα μου έτρεξε γύρω γύρω στο χώρο μην βρω κάποιον απρόσκλητο τύπο να μου καταστρέψει την ευτυχία. Όμως η ησυχία εξακολουθούσε το ταξίδι της στον χρόνο του μεσημεριού. Τίποτα δε φαινόταν, τίποτα δεν κουνιόταν, μόνο αυτή η αιθέρια, καστανή ύπαρξη. Αποφάσισα να πάω κοντά της. Την διάλεξα εξαρχής κι αυτή σαν ώριμο φρούτο με δέχθηκε. Άπλωσε το χέρι της διστακτικά και φοβισμένα στην αρχή, δυναμικά στη συνέχεια. Έκλεισα τα μάτια μου. Ο Φρόυντ μου έκλεισε το μάτι.

🍁
ΚΡΥΦΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

«Παππού με το αλάτι θα φτιάξουμε πολλά πράγματα για το χειμώνα κι εγώ ως μικρή και καλή νοικοκυρούλα θα σου τα ετοιμάσω όλα» του έλεγε πρόσχαρα η μικρή Ρηνιώ. Κι απαριθμούσε «θα αλατίσουμε τις ελιές μας, θα θέλω και σαρδέλες παππού να τις κάνω αλίπαστες και θα πάρεις και λίγο χοιρινό να φτιάξουμε λαρδί για το χειμώνα. Α, παππού το ξέρεις το παραμύθι με τα δώρα του Βασιλιά;». Και πάντα ο κυρ Πάνος απαντούσε ότι δεν το θυμόταν και η εγγονούλα του αφηγούνταν το παραμύθι για πολλοστή φορά. Το καλύτερο δώρο του βασιλιά από τις κόρες του ήταν το αλάτι.

🍁
Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ

Εγώ όμως θυμάμαι πάντα τα τελευταία της λόγια: «Ζητιάνα της αγάπης, της αληθινής χαράς, της ελπίδας για την σωτηρία μου και της υγείας μου». Διότι όλοι ζητιάνοι δεν είμαστε τελικά σε αυτήν την ζωή; Ζητιάνοι για την ευτυχία μας, ζητιάνοι για τον σεβασμό, για την επιτυχία μας, την αναγνώριση, την αγάπη, την προσευχή, την ίδια ζωή! Ζητιάνοι και στον θάνατο;


Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Νίκη Σκουτέρη σπούδασε στο Παιδαγωγικό τμήμα Νηπιαγωγών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Είναι κάτοχος Master of Science in Management of Educational Organisations του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής: «Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων». Έχει μετεκπαιδευθεί στο Μαράσλειο Διδασκαλείο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι Υπεύθυνη Αγωγής Υγείας στην Π.Ε. Γ΄ Αθήνας. Έχει παρακολουθήσει πλήθος ημερίδες, σεμινάρια κι επιμορφώσεις ενώ έχει ολοκληρώσει και τα δύο επίπεδα «Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών για την αξιοποίηση και εφαρμογή των ΤΠΕ στη διδακτική πράξη».
Έχει συμμετάσχει με εργασίες ως εισηγήτρια σε συνέδρια τόσο εκπαιδευτικά όσο και λογοτεχνικά.
Έχει αποσπάσει βραβεία, επαίνους και τιμητικές διακρίσεις τόσο στην ποίηση όσο και στην πεζογραφία σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ποιήματα και κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στον ηλεκτρονικό κι έντυπο τύπο. Έχει συμμετάσχει σε αρκετά συλλογικά έργα.
Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει τρία παραμύθια ebook σε αυτοέκδοση στο easywriter ενώ το 2020 κυκλοφόρησε το παραμύθι της «Οι βοηθοί του Συρτούλη» από τις εκδόσεις Ωρίωνας.
Το 2020 εκδόθηκε η πρώτη της συλλογή ποίησης με τίτλο: «150 Χαϊκού της καρδιάς και του μυαλού». Το 2021 η εν λόγω συλλογή γνώρισε και τη 2η έκδοσή της μετά τη μεγάλη επιτυχία και εξάντληση της 1ης έκδοσης.
Είναι παντρεμένη κι έχει δύο παιδιά.









Στην επόμενη στάση - Τραγούδι σε Στιχογραφία & Ερμηνεία: Αθω Χατζηματθαίου και Μουσική Γιώργου Ρήγου



σύνθεση μουσικής & ενορχήστρωση : Γιώργος Ρήγος
στιχογραφία & ερμηνεία: Αθως Χατζηματθαίου 
φωτογραφίες: Γιάννης Ρήγος 
composer: George (Giorgos) Rigos 
lyrics and performance: Atos Xatzimatheu 
photographer: John Rigos

Στην επόμενη στάση
Δακρυσμένο το φεγγάρι πάλι βγήκε στον μουντό ουρανό και απόψε άδικα την περιμένεις να ρθει μου είπε την συνήθεια σου αυτή πλέον κόψε. Είναι κρίμα Τ' άγριο κύμα πριν σε πάρει στα βαθιά Ξέχασε την Έχει φύγει και δεν θα γυρίσει πια. Είναι κρίμα Τ' άγριο κύμα πριν σε πάρει στα βαθιά Ξέχασε την Έχει φύγει και δεν θα γυρίσει πια. Η ζωή κάπου εκεί σε περιμένει για να ανέβεις στην επόμενη στάση Σ' άλλη αγάπη αυτή είναι δοσμένη τρέξε η θύελλα πριν να σε προφτάσει.
Αθως Χατζηματθαίου 








ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "ΓΛΩΣΣΟδρόμιον: Η πατρίδα μας… οι λέξεις"

 «Αρχή σοφίας  η των ονομάτων επίσκεψις»

Ο Αντισθένης εδώ και πολλούς αιώνες διακήρυξε με τον πιο απλό και σύντομο τρόπο μία μεγάλη αλήθεια. Η αφετηρία – πηγή της Σκέψης και της Σοφίας μας είναι η δυνατότητα – ικανότητα να γνωρίζουμε τον πυρήνα των λέξεων.

Η πνευματικότητά μας πήγασε μέσα από την προσπάθεια ανίχνευσης του πυρήνα και του βαθύτερου νοήματος των λέξεων. Η γνώση, λοιπόν, και η κατανόηση της σημασίας των λέξεων συνέβαλε τα μέγιστα στον εμπλουτισμό και στην πειθαρχία της σκέψης. Ο άνθρωπος, δηλαδή, από τα άναρχα νεφελώματα της διανόησής του οδηγήθηκε στον πειθαρχημένο λόγο και μέσω αυτού στην ακριβή διατύπωση των σκέψεων, των συναισθημάτων και των επιθυμιών του.

Έτσι με πλοηγό τις λέξεις διευρύνθηκαν οι ορίζοντες της σκέψης του, ο κόσμος του μεγάλωσε και αναδείχτηκε ο αντιπροσωπευτικός τύπος του Homo Sapiens. Έκτοτε άλλαξε ο «βηματισμός» του ανθρώπου και του πολιτισμού. Από το απλό βήμα περάσαμε στα άλματα.

«Χωρίς τη γλώσσα δεν θα ήταν δυνατόν να συγκροτηθούν ανθρώπινες κοινωνίες και φαίνεται εξαιρετικά αμφίβολο αν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε χωρίς αυτήν».(Hofstatter)

Λέξεις και Σκέψεις

Με την αρωγή των λέξεων ο άνθρωπος άλωσε και αιχμαλώτισε το σύμπαν. Η σκέψη του γεννήθηκε και αναπτύχθηκε μέσα στην κοίτη των λέξεων. Έτσι ο κυματισμός και οι «παλμοί» της σκέψης μορφοποιούνται και εξωτερικεύονται με «όχημα»-«ένδυμα» τις λέξεις που με την σειρά τους γονιμοποιούν το σώμα της σκέψης. Η σκέψη χωρίς τη γλώσσα είναι βουβή, αλλά και η γλώσσα χωρίς τη σκέψη γίνεται κραυγή χωρίς περιεχόμενο. Αυτή η ενότητα – αλλά όχι ταυτότητα – Γλώσσας/Λέξης και Σκέψης συνιστά και το κρηπίδωμα του πνευματικού μας πολιτισμού.

Οι λέξεις μας είναι τα σήματα της σκέψης. Αν υπερηφανεύεσαι για την σκέψη σου, πρέπει να φροντίζεις και για την αισθητική των λέξεων. Λάθος λέξη ** λάθος σκέψη. Ο κόσμος μας είναι ο κόσμος των λέξεών μας. Γιατί με αυτές σκεφτόμαστε, επικοινωνούμε, αγαπάμε, ερωτευόμαστε, οργιζόμαστε, φιλοσοφούμε, ονειρευόμαστε, αποκτούμε ταυτότητα. Οι λέξεις κατασκευάζουν την εικόνα που έχουμε για τους άλλους και τον κόσμο. Αλλάζοντας τις λέξεις, αλλάζεις και την εικόνα που έχεις για τους άλλους.

  "Τα όρια της γλώσσας μου σημαίνουν τα όρια του κόσμου μου"                   (Wittgenstein)

Η δύναμη της λέξης

Η γλώσσα – λέξεις είναι μία μορφή δύναμης και εξουσίας. Κι αυτό γιατί με τις λέξεις μπορούμε να διαψεύσουμε τους μύθους των άλλων, να ακυρώσουμε την δοκησισοφία τους και να αποδομήσουμε τις πλάνες τους. Οι λέξεις όταν χρησιμοποιούνται σωστά και στοχεύουν το «ορθό» αποκαλύπτουν το ψεύδος, φοβίζουν τον κόσμο και συντρίβουν το ναρκισσισμό των αλαζόνων. Γεννούν ενοχές και ανασφάλειες σε όσους θεμελίωναν την ύπαρξή τους σε δόγματα και «αλήθειες» σαθρές και ανορθολογικές.

Βέβαια η δύναμη της γλώσσας – λέξης δεν ανατρέπει μόνον την σαθρή – εύθραυστη ισορροπία των άλλων, αλλά και του ίδιου του πομπού – υποκειμένου. Γιατί μέσα από τη γλώσσα – λέξεις διεισδύει στον πυρήνα των πραγμάτων, αποκαλύπτει τα μυστήρια του κόσμου κι αναγκάζει τον άνθρωπο – θηρευτή του νέου – να αναθεωρήσει τις απόψεις του και τον λυγίζει ή γκρεμίζει από το βάθρο της ματαιοδοξίας και της κενότητας.

Η γλώσσα – λέξεις «μπορεί να βοήθησαν τον άνθρωπο να υψωθεί πάνω από τα κτήνη» (ηθική τελείωση) αλλά, όχι σπάνια, οι ίδιες λέξεις χρησιμοποιούνται ως εργαλείο να υποβιβάσουμε τον άνθρωπο στο επίπεδο των «υπανθρώπων».

Οι λέξεις ως εργαλείο αλλά και όπλο…

Οι λέξεις μαγνητίζουν, υπνωτίζουν και παραπληροφορούν. Καθίστανται όργανα προπαγάνδαςλαϊκισμού και χειραγώγησης του πλήθους. Αυτή η αυτοκρατορική δύναμη των λέξεων κυβερνά ανθρώπους, αφιονίζει τις μάζες, προκαλε ίεπαναστάσεις και παρασύρει άτομα και λαούς σε μισαλλόδοξους και επικίνδυνους φανατισμούς κάθε απόχρωσης. Οι λέξεις, δηλαδή, είναι σωτήριες αλλά και ολετήρες, απατηλές αλλά και «κάστρα αλήθειας».

«Η γλώσσα είναι το σπίτι του ανθρώπου».(Χάϊντεγκερ)

Οι λέξεις είναι το καταφύγιο και το ταμπούρι μας όταν κινδυνεύουμε από αναιτιολόγητες φοβίες. Είναι το ταμπούρι και οι επάλξεις μας όταν αγωνιζόμαστε για το δίκιο και το ανέφικτο. Είναι ο δρόμος και η γέφυρα για να περάσουμε απέναντι, στον «άλλο», στον διαφορετικό. Είναι ταυτόχρονα ένας τρόπος απόδρασης από τη δυστοπία της εποχής μας αλλά και μία ελπίδα οικοδόμησης ενός άλλου δυνατού κόσμου.

«Οι λέξεις είναι το λογισμικό ενός λαού. Μάς λείπουν λέξεις,

μάς λείπουν σκέψεις».(Αρβελέρ)

Στο metaverse, στους αλγόριθμους και στον νέο τύπο ανθρώπου, τον Homo digitalis μπορούμε να αντιπαραθέσουμε το μόνο περιουσιακό μας στοιχείο, τις λέξεις. Γιατί αυτές είναι το όπλο μας και η δύναμή μας. Ένα τσιγγάνικο τραγούδι λέει:

«Πες μου, άνθρωπε, που είναι η γη μας/ τα βουνά, τα ποτάμια, οι κοιλάδες/ και τα δάση μας;/ Πού είναι η χώρα μας; Πού είναι οι τάφοι μας;/ Είναι στις λέξεις, στις λέξεις της γλώσσας μας» 

­


Στη στήλη αυτή «ΓΛΩΣΣΟδρόμιον» θα ανιχνεύονται οι σημασίες των λέξεων και οι υπόγειες διαδρομές της γλώσσας μας.

 Από https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/







ΜΙΜΗΣ ΚΟΥΡΤΗΣ " ΔΑΚΡΥΑ...."


Άπλωσα τα δάκρυα της βροχής, στη δεμπλα της ζωής, μήπως στεγνώσουν. Αναρριχτά τ' ακούμπησα, ευλαβικά, τα μανταλάκια ίσως τα πονέσουν. Γνώριμα δάκρυα, νομίζω κάπου πως τα ξέρω, μα δεν μπορώ να θυμηθώ, που τα ξανάδα. Κι όπως συρτά χορεύει η βροχή, σε μια στροφή του κύκλου κάτι γνέφει. Με σέρνει μέσ' τον βρόχινο χορό, με μερακλίδικες φιγούρες ψιθυρίζει : " Δικά σου είναι τα δάκρυα, μα πώς να τα γνωρίσεις ; Ήτανε μαύρα, ήταν καυτά, με αλμύρα ποτισμένα. Σ' εξαγνισμού νεροτριβές τα έριξα να πλυθούνε, ν' ανακυκλώσουν τον καημό, Καθάρια να γενούνε. Σήμερα τα έστειλα στη γη, δάκρυα χαράς να γίνουν ". Μέσα στη δίνη του χορού, κι όπως στροβιλιζόμουν, άπλωσα χέρια άγαρμπα, κι ακούμπησα το σύρμα Τινάχτηκαν τα καθαρά τα δάκρυα τα πλυμένα, πριν τα φορέσω, πριν χαρώ την καθαρή τους όψη.
Μίμης Κούρτης


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ : ΜΙΜΗΣ ΚΟΥΡΤΗΣ





MIND ERASURE– Connive (Δελτίο τύπου)

 


MIND ERASURE– Connive (Δελτίο τύπου)


ΠΡΟΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΜΠΟΥΜ ΣΤΟ: 

https://minderasure.bandcamp.com/album/connive 


 

Hail metalheads,

 

Ώρα να αποκαλυφθεί ο τίτλος,  το εξώφυλλο, η λίστα κομματιών,  και το νέο βίντεο κλιπ  για το ντεμπούτο άλμπουμ των Ελλήνων  death blacksters MIND ERASURE! To νέο άλμπουμ θα τιτλοφορείται "Connive" και πρόκεται να κυκλοφορήσει στις 13 Φεβρουαρίου 2022.

Έδρα: Κέρκυρα

Μελή: Βασίλης Κοσκίνας - Τύμπανα, Σπύρος Σερβος – Κιθάρες, Λαμπρός Στάθης Φωνητικά & Μπάσο

Εταιρία:

Βιογραφικό: Οι Mind Erasure συγκροτήθηκαν ως μπάντα το 2007, απ’ τον Λάμπρο Στάθη, τον Δημήτρη Γαρνελη και τον Πέτρο Γκικα. Τα πρώτα χρόνια «εξαντλήθηκαν» σε πρόβες και ζυμώσεις. 2013: επί σκηνής πρεμιέρα, με support στους Rotting Christ και την κυκλοφορία  του promo Shieldwall . Το ‘15 μεσολάβησε μια γερή ανανέωση στο δυναμικό μας, και ακολούθησαν αρκετές live εμφανίσεις με μπάντες  όπως, Rotting ChristPlanet Of Zeus &Temperance, μαζί με την κυκλοφορία του single UNSULLIED.


Πληροφορίες Δίσκου

Τίτλος: CONNIVE

Η προπαραγωγή, οι ηχογράφησεις και η μιξη του δίσκου έγιναν από τον Βασίλη Κοσκίνα στο στούντιο Αμφίονας. Το mastering έγινε από τον Γιώργο Νερατζη, το λογότυπο της μπάντας επιμελήθηκε οDod K, το εξώφυλλο επιμελήθηκε η Gogo Melone καθώς και τη επιμέλεια των προσωπείων  η Πηνελόπη Μαμαλού

Τίτλοι τραγουδιών:

1: Proem, 2: Pray For Salvation, 3: Azrael, 4: Mind Erasure 5: Connive, 6: Cataphasia, 7: Sore Eyes, 8: Last Stand, 9: As First Light never Comes Part I : Seal’s Break, 10: As First Light never Comes Part II : Apocalypse, 11: As First Light never Comes Part III : Life’s Epilogue.

 Επικοινωνία:  Minderasure@hotmail.com    0030 6976207040

Σύνδεσμοι:

 Mind Erasure (bandcamp.com)

Mind Erasure | Facebook

Mind Erasure (@mind_erasure) •


======================================================================



Πολλές φορές η πραγματικότητα γίνεται τοίχος, κι εμείς μέσα της ασφυκτιούμε.ι αναζητούμε το παράθυρο της φαντασίας για να μπορέσουμε να δραπετεύσουμε.. Όμως ακόμη κι εκεί τίποτα δεν είναι ιδανικό, γιατί ποτέ δεν μπορείς να ξεφύγεις από τις σκιές του εαυτού σου. ...

 Το ίδιο σου το "εγώ" δημιουργεί τους πιο ισχυρούς δαίμονες, που σε ακολουθούν σε κάθε σου σκέψη, σε κάθε σου επιθυμία, που στοιχειώνουν το μυαλό και την ψυχή σου, που τελικά γίνονται ένα με σένα και στο τέλος δεν είναι η σκιά σου, είσαι εσύ...

Η γλυκιά απειλή του τέλους, ο "δαίμων εαυτός" που.......

 μέσα του αφήνεσαι και παραδίνεσαι...

 

 

 

 Οι MIND ERASURE σε συνεργασία με την Μαρία τράκα και την σχολή Fuego art dance, παρουσιάζουν το βιντεοκλίπ  Για το τραγούδι AZRAEL το όποιο συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο του συγκροτήματος, CONNIVE. Το βίντεο κάνει πρεμιέρα στης 23/01 στην πλατφόρμα του  You Tube, και ο δίσκος θα κυκλοφορήσει ψηφιακά σε διαφορές πλατφόρμες στης 13/02.

https://youtu.be/P8D5QtA-5tM

 Για την δημιουργία του Βιντεοκλίπ συνεργάστηκαν οι παρακάτω:

Σενάριο Λάμπρος Στάθης & Μαρία Τράκα

 σκηνοθεσία & μοντάζ Λαμπρός Στάθης, με την βοήθεια της Μαρία Τράκα και του Βαγγελή Πανδή

Χορογραφία Μαρία Τράκα

Χόρεψαν οι μαθήτριες της σχολής χορού Fuego art Dance

Μαρίνα Νατση, Σπυριδούλα Κατσαρου, Βαλια Πετροπουλου, Κόρινα Μανωλιδου, Ισαβέλλα Παπαγεωργίου.

Ηθοποιός  Νίκος Βλαχος 

Διεύθυνση Φωτογραφίας Βαγγελης Πανδής

Τα γυρίσματα έγιναν  στο Επτά Τεχνών Τόπος και το Iznogood Βeerock Bar

εικονολήπτες Βαγγελης Πανδής, Γιάννης Μιχαλας,  Σπύρος Μπαντιος, Γιάννης Βασιλειάδης

Χειρίστης Drone Γιάννης Μιχαλας  

Color Grading Βαγγελης Πανδής

Πηνελόπη Μαμαλου επιμέλεια προσωπείων

Μαρία Δαραβίγκα make up artist

Valeria Sapuppo make up special effects artist

Κοστούμια Αλέκα Λαβρανου , Σπυριδούλα Κατσαρου & Tassos  Horrus

Μαρίνα Νατση hairstyling

Σαμανθα Βασιλάκη stage manager

Γιάννης καλυβιωτης director assistant

security & drivers Βασίλης Μαυροπουλος & Γιώργος Μιληοτης

Παύλος Κόλλας  Grip

Ανδρέας Τρύφωνας επιμέλεια φώτων

Κομπάρσοι:

Sylwia Sawicka, Βασίλης Μουστακης,  Σωτήρης Δοβας, Γιάννης Γιασλακιωτης,

 Γιώργος Μετάλλινος, Κωνσταντίνος Γεωργιάδης  και η Dorota Kaminska.

Επεξεργασία φωτογραφίας (δελτίου τύπου)  Αλεξάνδρα Τσαρουγκιαν

Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Θάνο Τσιγκά για την βοήθεια του.

 

 

 

https://www.facebook.com/MindErasure

https://www.facebook.com/FuegoArtDance 

https://www.youtube.com/user/manicsidelife

https://www.thethingaboutgreece.com/?fbclid=IwAR2lsly-jlLLm-zMjoWXCR69HDkM8qAIrHJmIbepRshlA5q99tV7hNUW2Zg

https://www.yannismichalas.com/?fbclid=IwAR3QAbLgg7oXkX6f1alJlLJWmGYgSKMEJm5dk7JlTpGtOV2QGVNJ3JVHrgU

https://www.instagram.com/michalasphotography/?hl=el

https://www.facebook.com/vagpad

https://www.facebook.com/eptatexnon