Carpe "Πανηγύρι ζωής..."



Παλιά φουρτούνα
ξέβρασε του νου τα περασμένα.
Ο κόσμος βουβός
χάνεται στην ομίχλη
των τροπικών.
Στο υποτονικό φως των καιρών
αστράφτουν οι συνοπτικές γιορτές της καρδιάς.
Το πέπλο του χρόνου
σκέπασε την αλήθεια,
αποκαμωμένη βαριανασαίνει.
Μια μάχη συνεχή
με τις αυταπάτες που θέτουν
σε κίνδυνο τη ζωή.
Στη μυρωδιά της θαλασσινής αρμύρας
φανερώνονται οι δυνατές ανάσες,
ανεμίζει η ψυχή.
Στο πανηγύρι της ζωής
τα συναισθήματα λαμπυρίζουν τις νύχτες,
το γεγονός του θανάτου
κλυδωνίζεται, καταρρέει και ηττάται.

Carpe.


Φωτογραφία :Laura Williams Photography








"Nadin" Ποίημα του Refik Martinovic μεταφρασμένο στα Ελληνικά από την Εύα Πετρόπουλου Λιανου



Nadin


We met
that gloomy autumn
in November
when the winds raged
and croaked notes
we did not like
... do you remember Nadin.

And we, thirsty for love,
gathered immature kisses
as strong as waterfalls
with which we changed the universe
You were my bird's nest.
I never dreamed
we would be alone
for the rest of our lives
in two different worlds
and you would not be
my peaceful heaven,
after you,
I give up love
... my Nadin.

I often remember
all those places where we left
nectars from our lips
at the end of our street
and where we turned off the lights of the night
to keep secrets
under our ribs
and dream of eternity
... I loved your silence
Nadin.

And we thought
that path of love
is always paved
we forgot that the happy
live in the world of butterflies.
In the evenings
verses of sorrow
drip from my pen
...where you were
there is no one left
It's late...Nadin.

Refik Martinovic


Ναντίν

Συναντηθήκαμε εκείνο το ζοφερό φθινόπωρο του Νοεμβριουόταν,
οι άνεμοι μαίνονταν και οι νότες γινόντουσαν κραυγές,
δεν μας άρεσε να τις ακούμε...
θυμάσαι τη Nadin.

Κι εμείς, διψασμένοι για αγάπη,
Θέλαμε να μαζέψουμε ανώριμα φιλιά
για να γίνουμε τόσο δυνατοί,
σαν τους καταρράκτες
έτσι θα αλλάζαμε το σύμπαν

Ήσουν η φωλιά μου.
Δεν ονειρεύτηκα ποτέ
οτι θα ήμασταν μόνοι ,
Θα ήμασταν μαζί
για το υπόλοιπο της ζωής μας, θα ήσουν ο ειρηνικός μου παράδεισος, μετά απο εσένα,
δεν υπάρχει την αγάπη ... Ναντίν μου.


Συχνά θυμάμαι όλα εκείνα τα μέρη που
ήταν σαν να ήπιαμε νέκταρ , ο ένας από τα χείλη του άλλου,
εκεί στο τέλος του δρόμου μας ,
που σβήσαμε τα φώτα της νύχτας
και υποσχέθηκαμε
να κρατήσουμε τα μυστικά μας
στην καρδιά μας και θα ονειρευόμαστε για μια αιωνιότητα ...

Μου άρεσε η σιωπή σου Ναντίν
Και σκεφτήκαμε εκείνο το μονοπάτι της αγάπης
Να είναι πάντα στρωμένο με χαρά
ξεχάσαμε ότι οι ευτυχισμένοι ζουν στον κόσμο των πεταλούδων.

Τα απογεύματα, λυπητεροί στίχοι στάζουν από την πένα μου ...εκεί που ήσουν δεν μένει κανείς πια.

Είναι αργά...Ναντιν


©Ρεφίκ Μαρτίνοβιτς

Απόδοση στα Ελληνικά
Εύα Πετρόπουλου Λιανου













"Verses of Meraki" - A poem by Shahid Abbas & Elizabeth Esguerra Castillo

 


"Verses of Meraki"


Elizabeth:

Verses are not just mere words,
When their meanings shape the essence of being
Written lyrics on the face of the sky,
Like a doting mother singing a lullabye.

Shahid:

The sublime secret has been concealed in its divine pages,
The verses are beautiful heirs to the history of love
We didn't beautify them
Because everything appears in our minds
Coming from up above.

Elizabeth:

Our muse wrote what our hearts cannot speak of
In these pages, a journey of love can be witnessed,
While harps of angels play at the background
Each line describes great affection,
Of a love destined to be forever.

Shahid:

It's not a dream, it's an unforgettable zeal,
Which sympathize with the pure intention
When you start to discover the intimacy in each line,
You wish to turn on the pages every time.

Elizabeth:

A myriad of lyrics coming from the heart,
Depicting our inner minds
When both of our verses intertwined,
Taking readers to a lovely escapade.

Shahid:

An endless immortality
With divine blessings we are exploring the reality,
Read, feel, and discover
The journey will put you up there.

Elizabeth:

"Verses of Meraki", not just an ordinary tale,
It will capture your hearts
Make you blush, make you question things about life,
Let your soul be in the moment
As we take you to another realm,
Immersed in our own meraki.

Shahid:

The verses will invite you to the purity of thoughts
We are messengers of faithfulness,
Listen to our message and let yourselves take part,
Don't be ignorant
Let's spread the love and joy.

Shahid Abbas/Elizabeth Esguerra Castillo
Pakistan/Philippines


***promotional poem for our upcoming book of poetry collaborations "Verses of Meraki" to be published in the USA soon






ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΑΚΑΛΗΣ "Άσημοι"

 

Με αθλητικά παπούτσια
τριγυρνώ στην πόλη
μπαίνω σε στενά δρομάκια
υγρά κι ανήλια
βλέπω τα παλιά σπίτια
ετοιμόρροπες μονοκατοικίες
είναι η επιβίωση του χθες
στο σήμερα
ποιος ξέρει πόσα γεγονότα
συνέβησαν εδώ παλιά
πόσοι άνθρωποι έζησαν
και πέθαναν άσημοι
κι ύστερα βγαίνω
στους κεντρικούς δρόμους της πόλης
μοντέρνες πολυκατοικίες
άνθρωποι περπατούν
πέρα - δώθε
όλοι βιάζονται
να πάνε κάπου
να κάνουν κάτι
όσο είναι ακόμα ζωντανοί
και δεν πεθάνουν
άσημοι κι αυτοί



Πίνακας - Wolfgang Lettl







ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ "Καρδιά μου"



Θα σου φέρω μια θάλασσα
γιατί μόνο αυτή ξέρει
να τραγουδά
δισύλλαβη νοσταλγία
Εγώ κι Εσύ
μόνο
Εσύ κι Εγώ
στην τόση απουσία
μια μνήμη ναυαγισμένη
να έχεις να θυμάσαι.

Γρηγορία Πελεκούδα


η φωτογραφία είναι από https://gr.pinterest.com/





Carpe "Μηδενική διαφυγή..."



Δυο μάτια μικραίνουν, αντιστέκονται
στο φως των αναμνήσεων.
Συνέβαινε παρά τη θέλησή της,
η αίσθηση του ανικανοποίητου
διαπότισε το σώμα.
Στάθηκε γυμνή στον καθρέφτη
να περιμένει τη νύχτα,
η απόλυτη σιωπή
με αιφνιδίασε.
Απροστάτευτη βορά
μπροστά στα μάτια μου,
μια περιπλάνηση αργή
σε κάθε μόριο του σώματος
δώρο ζωής η προσμονή της.
Η ομορφιά κάλπασε στο σκοτάδι,
έλιωσε την ανθρώπινη υπόσταση.
Άρχισα να προφέρω λέξεις...
είσαι υπερβολικά τέλεια, 
 η πιθανότητα διαφυγής μηδενική.

Carpe.


Η φωτογραφία είναι από https://www.pinterest.ru/







ΣΟΦΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ "Αλογα πάθη"

 


Τα άλογα το ‘ σκασαν μέσα στη νύχτα .
Δεν ξέρω αν πήγαν να συναντήσουν τον Αχιλλέα ή τον Άι Γιώργη
Ή να καλπάσουν με τα φτερά του Πήγασου στη φαντασία των παιδιών.

Το βέβαιο είναι ότι η μέρα πέρασε τυπικά : όργωσαν το χωράφι , κουβάλησαν πέτρες, 

αλώνισαν τα στάχυα .
Αναμενόμενη τελετουργία για άλογα πλάσματα .Δεν κίνησαν καμία υποψία .
Έκρυψαν στις κόγχες των ματιών όνειρα ελευθερίας ζυγίζοντας με ακρίβεια την απόσταση 
από την τριχιά του αλωνάρη.

Το βράδυ όμως που κοιμούνται οι βεβαιότητες ,ξυπνούν οι ανατροπές .
Μερικοί καλπασμοί χωρίζουν την ήττα από τη νίκη .
Φεύγουν τώρα κι ας άργησαν .


Η φωτογραφία είναι του Roman Golubenko από https://www.newsbeast.gr/