SUNRUNNER – single “Faraway Worlds” από το άλμπουμ “Sacred Arts Of Navigation”

 

Faraway Worlds (video) 

(Δείτε το εδώ) 

https://www.youtube.com/watch?v=ISCvpZwGOQY 

 

Οι Sunrunner είναι ένα τρίο «heavy-prog» που δημιουργήθηκε το 2008 στο Πόρτλαντ του Μέιν, ΗΠΑ. Ο όρος αναφέρεται στον ήχο του κλασικού heavy metal σε συνδυασμό με στοιχεία progressive rock, διαφορετικά από το progressive metal. 

Τον Μάρτιο του 2022 κυκλοφόρησαν το πέμπτο άλμπουμ τους με τίτλο “Sacred Arts Of Navigation” 

Συγκεντρώνοντας 11 ολοκαίνουργια κομμάτια, το «Sacred Arts Of Navigation» είναι ένα «θεματικό, αλλά όχι concept άλμπουμ», όπως εξηγεί ο Joe. «Το νέο άλμπουμ αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου δίσκου. Ένας μελλοντικός κόσμος τεχνολογίας αναμειγνύεται με την εκ νέου εισαγωγή των αρχαίων δεξιοτήτων επιβίωσης. Είναι ένα θεματικό άλμπουμ, όχι concept. Τα τραγούδια στέκονται μόνα τους, αλλά όλα ταιριάζουν μεταξύ τους.» 

 

Το άλμπουμ κυκλοφορεί από την Γερμανική Fastball Music. 

 

Στο άλμπουμ συμπεριλαμβάνεται και το single “Faraway Worlds”.

 

Official links 

https://sunrunnermusic.com/ 

https://open.spotify.com/artist/2MFyT74yPmjEltiBN5bnFZ 

https://www.pandora.com/artist/sunrunner-metal-prog/ARrg5vjtt75mkwP 

https://www.youtube.com/@sunrunnermusic/featured 

https://www.facebook.com/sunrunnermusic/ 

https://www.instagram.com/sunrunner_music/ 

https://sunrunnermusic.bandcamp.com/ 

 

FIND US

https://www.facebook.com/AngelsPRmusicPromotion/ 

https://www.instagram.com/angelsprmusicpromotion 

Αφεντούλα Ραζέλη / Αρετή Κοκκίνου – «Τίποτα» από το νέο βιβλίο - cd «Το σ' αγαπώ του κόσμου - 16 νέοι στιχουργοί παρουσιάζουν»

 

Αφεντούλα Ραζέλη - Τίποτα - (Α. Κοκκίνου - Ν. Ρουσοπούλου -Παππά) - Official Μusic Video 

(Δείτε το εδώ) 

https://www.youtube.com/watch?v=mWDFI5v8g_4 

Μουσική: Αρετή Κοκκίνου 

Στίχοι: Νίκη Ρουσοπούλου-Παππά 

Ερμηνεία: Αφεντούλα Ραζέλη 

Από το βιβλίο - cd «Το σ' αγαπώ του κόσμου - 16 νέοι στιχουργοί παρουσιάζουν» 

Video: Δημήτρης Συλβέστρος 

Μετρονόμος 2023 

 

«Όταν ο σπουδαίος Κώστας Φασουλάς με κάλεσε να συμμετέχω ως συνεργαζόμενη συνθέτης στο χειμερινό σεμινάριο στιχουργικής του το 2019 στο Μικρό Πολυτεχνείο ένιωσα μεγάλη χαρά και τιμή. Στην πορεία, απόλαυσα το ταξίδι της γέννησης και της επεξεργασίας του λόγου μέσα από το φίλτρο της τεχνικής αλλά και του συναισθήματος. Η εκφορά του στίχου, που συχνά αποτελεί και δημόσια συναισθηματική έκθεση του γράφοντα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Η καθοδήγηση του Κώστα Φασουλά υπέροχη, η όλη εμπειρία ώρες ώρες μυσταγωγική. Στο σεμινάριο εκείνης της σεζόν συμμετείχαν δεκαέξι ταλαντούχοι άνθρωποι που γνώριζα σιγά σιγά μέσα και από τους στίχους τους. Κάποιοι είχαν ήδη βγει στη δισκογραφία ή είχαν κυκλοφορήσει ποιητικές συλλογές, άλλοι ήταν τότε στα πρώτα τους βήματα. Μεσολάβησε η πανδημία και η απομόνωση, με αποτέλεσμα η δουλειά αυτή να αρχίσει να υλοποιείται στο στούντιο το καλοκαίρι του 2021. Το πέρασμα αυτού του χρονικού διαστήματος δεν έσβησε την όμορφη γεύση της εμπειρίας του σεμιναρίου. Κάθε ένας από αυτούς τους στίχους, κομμάτι των δημιουργών τους, με άγγιξε με ιδιαίτερο τρόπο και δημιούργησε μέσα μου ξεχωριστές εικόνες. Είμαι σίγουρη ότι αυτοί οι στιχουργοί έχουν πολλά ακόμα όμορφα πράγματα να μας δώσουν στο μέλλον. Τους ευχαριστώ γι' αυτό που μοιραστήκαμε και βέβαια ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Κώστα Φασουλά που ήταν ο εμπνευστής της συνάντησης αυτής.» 

 Αρετή Κοκκίνου 

 

Κυκλοφορεί σε βιβλίο – cd από τις εκδόσεις «ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ» 

 

Στο cd συμπεριλαμβάνεται και τα τραγούδι 

«Τίποτα» 

Μουσική: Αρετή Κοκκίνου 

Στίχοι: Νίκη Ρουσοπούλου - Παππά 

Ερμηνεία: Αφεντούλα Ραζέλη 

 

 

Official links 

https://www.facebook.com/Kokkinou.Areti.gr/ 

http://www.aretikokkinou.gr/

https://twitter.com/ArethKokkinou 

 

 

FIND US

https://www.facebook.com/AngelsPRmusicPromotion/ 

https://www.instagram.com/angelsprmusicpromotion 

NEΟ single και βίντεο κλιπ "Fire All Weapons" από τους SCARLET AURA feat. RALF SCHEEPERS!

 

NEΟ single  και βίντεο κλιπ "Fire All Weapons" από τους SCARLET AURA feat. RALF SCHEEPERS!

https://www.youtube.com/watch?v=86ocB7boi0A

Scarlet Aura - Heavy Metal μπάντα με καταγωγή από το Βουκουρέστι Ρουμανίας - Έτος ίδρυσης:2014

Κατάστημα - https://store.scarletaura.com

Η δραστηριότητα του συγκροτήματος τα τελευταία πέντε χρόνια κεντρίζει όλη την προσοχή στο πρώτο και το καλύτερο female fronted ρουμανικό Heavy Metal συγκρότημα, που έφτασε σε αυτό το επίπεδο παλεύοντας να μεταδώσει το μήνυμά του στον κόσμο, μέσω της μουσικής του και του μοναδικού του σόου.

Go wild. Go Scarlet!

Facebook: https://www.facebook.com/scarletaura

Instagram: https://www.instagram.com/scarlet_aura_

YouTube: https://www.youtube.com/scarletaura

Spotify: https://open.spotify.com/artist/1pbEZTFweqdpGugARfRokF

"Έλενα Διογένους - Έλα μου." Τραγούδι σε Μουσική Ελένης Μπελιμπασάκη και Στίχους Αγγέλας Μαντιού

 

Μουσική : Ελένη Μπελιμπασάκη

Στίχοι : Αγγέλα Μαντιού 

Ερμηνεία : Έλενα Διογένους 

Studio : Earth sound studio 

Video : Μάνος Παπαδάκης

Έπαιξαν οι μουσικοί: Μπουζούκι - μπαγλαμά : Δημήτρης Χιονάς Μπάσο : Στέλιος Φρειδερίκος Κιθάρες : Χρήστος Ρεπούσης Πιάνο : Ελένη Μπελιμπασάκη Ηχογράφηση - μίξη - mastering : Earth Sound Studio

Έλα κοντά μου στη χαρά Στη λύπη και στο δάκρυ Έλα να σμίξουμε μαζί Πικρή μικρή μου αγάπη Έλα και πνίξε τον πόνο μου Μες τα γλυκά φιλιά σου Έλα να μπω όπως παλιά Μέσα στην αγκαλιά σου Ρεφρέν Έλα σου λέω μην αργείς Απόψε με φεγγάρι Τέσσερα μάτια δυο καρδιές Στο ίδιο προσκεφάλι Έλα και δωσ’ μου ένα φιλί Που λαχταρά η καρδιά μου Τότε θα έχουμε γιορτή Εσύ κι εγώ χαρά μου

Αγγέλα Μαντιού 

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΑΚΑΛΗΣ "Μικροί και μεγάλοι"

 

The Lovers by Rene Magritte

Ο έρωτας μπορεί να γεννηθεί
και στα 40 και στα 50
και να είναι πολύ δυνατός
όπως ο έρωτας των νέων
κι ίσως πιο ποιοτικός
οι νέοι έχουν τη δύναμη
οι νέοι έχουν το πάθος
μα αυτά υπάρχουν
και στον έρωτα των μεγάλων
σε κάποιο βαθμό
ίσως σε καλύτερη δοσολογία
οι νέοι στον έρωτα
είναι χειμαρρώδεις
οι μεγαλύτεροι όχι
φιλτράρουν τον έρωτα
μέσα απ΄τη λογική
κι ίσως αυτή να είναι
η μεγαλύτερη διαφορά
από τους νέους.

Πίνακας :The Lovers by Rene Magritte

Από https://www.theartist.me/

ΤΡΑΓΟΥΔΙ " ΕΝΑΣ ΗΛΙΟΣ ΡΟΖ" ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΗΓΟΣ , ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ: ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

 

ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΗΓΟΣ ,
ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ: ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ενας ήλιος ροζ Κι όλα ξαφνικά γίναν μαγικά σέ μια αγκαλιά Κι ένας ουρανός άδειος στεναγμός γέμισε πουλιά. Σ' αυτό το βλέμμα σου το πλάνο ο ίδιος ήλιος ο ανατέλλει Και στο γλυκό χαμόγελό σου η άνοιξη γλυκά ανασαίνει. Την ανατολή σ' ένα σου φιλί χρώματα και φως έντυσαν ξανά και τα δειλινά ένας ήλιος ροζ. Άθως Χατζηματθαίου

ΤΑ ΕΠΙΠΛΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

-«Πάνω στο τραπέζι δυο μαραμένα λουλούδια που τρεμουλιάζουν σαν αναμμένα κεριά

Φτωχικό μνημόσυνο στ’ απολιθώματα της ομορφιάς σου..»

(Τάκης Βαρβιτσιώτης)

Van Goghs Bedroom at Arles by Vincent Van Gogh

https://commons.wikimedia.org/

Ένα παλιό αισθηματικό κερί

έκαιγε πάνω στο τραπέζι

τα φθαρμένα έπιπλα

μου είχαν διδάξει

την υπομονή

μόνο ένα, Θεέ μου-δεν έζησα:

έχοντας να μεριμνήσω

για τόσα φύλλα την άνοιξη.

Από την συλλογή "Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου"

Τάσος Λειβαδίτης

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ - Ένα απλό κρεβάτι

Κινήσεις που οδηγούν
σ’ ένα απλό κρεβάτι
πώς να εμπνεύσουν πια;
Κρεβάτι χωρίς παραστάτη
χωρίς εφιδρώσεις
χωρίς εντυπώσεις
ένα άδειο στρωμένο πανί
μία οθόνη δίχως προβολή
και κινήσεις μονοσήμαντες
που σημαίνουν μόνο το τέλος
της μέρας.
Μια ειρήνη υπόγραψα φαίνεται
χωρίς καμιά μάχη
να ‘χει κερδηθεί ή χαθεί.
Ειρήνη είναι ο ύπνος
που έρχεται περιβρεγμένος
μόνο με την ελπίδα
του ονείρου.
Αλλά, αναπάντεχα
μια γλύκα απλώνεται στην επιφάνεια
της ταλαιπωρημένης σάρκας.
Τέλειωσε και τούτο το βράδυ.
Ακόμη ένα κομμάτι χρόνου
που δεν πρόδωσα
δε βλαστήμησα
την ώρα και τη στιγμή.
Ήταν η μέρα καλή
καμιά δεν ένιωσα νέα πληγή
καμιά δεν κακοφόρμισε παλιά.
Κρεβάτι απλό
με τέσσερα πόδια
και καλοκαιρινά σεντόνια
βάναυσα λευκά.
https://www.neolaia.gr/

1Edward Hopper, Morning Sun (1952). Courtesy of the Columbus Museum of Art.
https://news.artnet.com/

Βαγγέλης Αλεξόπουλος - Ιπτάμενες καρέκλες

Είχε γίνει συμφωνία
της γιαγιάς μας με την αδελφή μου
Όταν θα έφευγε, σε περίπτωση
που υπήρχε άλλη ζωή εκεί έξω
θα επέστρεφε και σαν σήμα
θα σήκωνε μια καρέκλα
από την κουζίνα

Η γιαγιά πέθανε

Έκτοτε αλλάξαμε πολλές κουζίνες τραπέζια και καρέκλες
καμιά όμως, ποτέ
δε σηκώθηκε

https://staxtes2003.com/

People in the Sun, Edward Hopper, Oils, 1960.

https://www.reddit.com/

Γιάννης Βαρβέρης -ΈΛΑ ΓΙ’ ΑΠΟΨΕ

Φρόντισα όσο μπορούσα το ντεκόρ.
Στον καναπέ και στις καρέκλες
εξώφυλλα των δίσκων νεκροζώντανες
οι δόξες του ’50.
Δυο τρεις αφίσες από κέντρα του καιρού
κι ήδη το στερεό
με παπιγιόν δύο πλήκτρα ο Γιάννης ο Σπάρτακος.
Απέναντί του ο ξύλινος παλιός καλόγερος
με τ’ άσπρο σου λινό κοστούμι
τη μεταξωτή γραβάτα σου δεμένη στο κολάρο
το μαντήλι στο τσεπάκι.
Κι ανοίγω την τζαμόπορτα:
Έξω φυσάει κι είναι χρυσό κι είναι μπόρα Πού να’ σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
Απόψε μου λείπεις πολύ
Θα καθόμουνα πλάι σου
Κοντά στο τζάκι με φιλιά να σε κοιμήσω
Ας ερχόσουν για λιγο κι ας χανόσουν μετά.

Ακούς, μ’ άκούς
Πατέρα;
Έλα γι’ απόψε
μόνο απόψε
λίγη ώρα.

https://www.apotipomata.com/

The Furniture Maker by Ludwig Deutsch

https://fineartamerica.com/

Κική Δημουλά - Π Ρ Ο Σ Ε Χ Ε

Όταν στρώνεις το τραπέζι
πριν καθίσεις
να ελέγχεις σχολαστικά
την αντικρινή σου καρέκλα
αν είναι γερή μήπως τρίζει
μήπως χαλάρωσαν οι εγκοπές
μήπως φαγώθηκαν οι αρμοί
αν υποσκάπτει το σκελετό
σκουλήκι
γιατί εκείνος που δεν κάθεται
γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο βαρύς.

https://itzikas.wordpress.com/

Artist Marc Whitney

https://gr.pinterest.com/

Κωνσταντίνος Καβάφης - Ενδύματα

Μέσα σ’ ένα κιβώτιο ή μέσα σ’ ένα έπιπλο από πολύτιμον έβενο θα βάλω και θα φυλάξω τα ενδύματα της ζωής μου.
Τα ρούχα τα κυανά. Και έπειτα τα κόκκινα, τα πιο ωραία αυτά από όλα. Και κατόπιν τα κίτρινα. Και τελευταία πάλι τα κυανά, αλλά πολύ πιο ξέθωρα αυτά τα δεύτερα από τα πρώτα.
Θα τα φυλάξω με ευλάβεια και με πολλή λύπη.
Όταν θα φορώ μαύρα ρούχα, και θα κατοικώ μέσα σ’ ένα μαύρο σπίτι, μέσα σε μια κάμαρη σκοτεινή, θα ανοίγω καμιά φορά το έπιπλο με χαρά, με πόθο, και με απελπισία.
Θα βλέπω τα ρούχα και θα θυμούμαι την μεγάλη εορτή — που θα είναι τότε όλως διόλου τελειωμένη.
Όλως διόλου τελειωμένη. Τα έπιπλα σκορπισμένα άτακτα μες στες αίθουσες. Πιάτα και ποτήρια σπασμένα καταγής. Όλα τα κεριά καμένα ώς το τέλος. Όλο το κρασί πιωμένο. Όλοι οι καλεσμένοι φευγάτοι. Μερικοί κουρασμένοι θα κάθονται ολομόναχοι, σαν κι εμένα, μέσα σε σπίτια σκοτεινά — άλλοι πιο κουρασμένοι θα πήγαν να κοιμηθούν.
[1894 – 1897;]
https://www.greek-language.gr/

Romance in the cupboard by Kestutis Kasparavicius

https://fineartamerica.com/

Κωνσταντίνος Καβάφης - Το διπλανό τραπέζι

Θάναι μόλις είκοσι δυο ετών.
Κι όμως εγώ είμαι βέβαιος που, σχεδόν τα ίσα
χρόνια προτήτερα, το ίδιο σώμα αυτό το απήλαυσα.

Δεν είναι διόλου έξαψις ερωτισμού.
Και μοναχά προ ολίγου μπήκα στο καζίνο·
δεν είχα ούτε ώρα για να πιώ πολύ.
Το ίδιο σώμα εγώ το απήλαυσα.

Κι αν δεν θυμούμαι, πού — ένα ξέχασμά μου δεν σημαίνει.

A τώρα, να, που κάθησε στο διπλανό τραπέζι
γνωρίζω κάθε κίνησι που κάμνει — κι απ’ τα ρούχα κάτω
γυμνά τ’ αγαπημένα μέλη ξαναβλέπω.

https://latistor.blogspot.com/

Chair Tilt by Denise H Cooperman

https://fineartamerica.com/

Χλόη Κουτσουμπέλη, «Πώς να βγείτε από το καλοκαίρι σας ανώδυνα – ΙΙΙ»

Σκέπασε με λευκά πανιά 

τα χαμογελαστά έπιπλα μπαμπού 

τίναξε τις πετσέτες 

πριν τις απολιθώσεις στην ντουλάπα. 

Βγαίνοντας κλείσε το καλοκαίρι 

πίσω σου ανώδυνα. 

Έτσι κι αλλιώς ο πόνος 

θα σε περιμένει στην αποθήκη 

μαζί με τα βατραχοπέδιλα 

για να τον φουσκώσεις πάλι 

το άλλο καλοκαίρι.

(Από τη συλλογή «Οι ομοτράπεζοι της άλλης γης», εκδ. Γαβριηλίδης, 2016)

https://www.andro.gr/

When Old Is Better by Les Ray

https://fineartamerica.com/

Χρίστος Λάσκαρης -ΜΑΝΤΕΝΙΑ

Ένα κρεβάτι
και να είναι Αύγουστος,
και ξέρω εγώ να ξαναζήσω.

https://artbloggr.wordpress.com/

Water Bed by Sarah Barnaby

https://fineartamerica.com/

Πάμπλο Νερούδα - ΤΟ ΠΛΟΙΟ

Αλλά αν έχουμε ήδη πληρώσει τα εισιτήριά μας σε αυτόν τον κόσμο,
γιατί, γιατί δεν μας αφήνουν να καθίσουμε να φάμε;
Θέλουμε να δούμε τα σύννεφα,
θέλουμε να κάνουμε ηλιοθεραπεία και να μυρίσουμε το αλάτι·
ειλικρινώς δεν πρόκειται να ενοχλήσουμε κανέναν,
είναι τόσο απλό: είμαστε επιβάτες.

Όλοι περνάμε, και ο χρόνος μαζί μας:
η θάλασσα περνά, το τριαντάφυλλο λέει αντίο,
η γη περνάει απ’ τη σκιά και από το φως,
και εσείς και εμείς περνάμε, επιβάτες.

Τότε τι τους συμβαίνει;
Γιατί είναι τόσο εξοργισμένοι;
Ποιον γυρεύουν κρατώντας περίστροφο;

Δεν ξέραμε
ότι τα είχαν πιάσει όλα:
τα κύπελλα, τις καρέκλες,
τα κρεβάτια, τους καθρέφτες,
τη θάλασσα, το κρασί, τον ουρανό.

Τώρα προκύπτει
ότι δεν έχουμε τραπέζι.
Δεν μπορεί, πιστεύουμε.
Δεν μπορούν να μας πείσουν.
Ήταν σκοτάδι, όταν γεμίσαμε το πλοίο.
Ήμασταν γυμνοί.
Από το ίδιο μέρος φτάσαμε όλοι.
Ήρθαμε, γυναίκες και άντρες, ήρθαμε όλοι.
Ήμασταν όλοι πεινασμένοι και είχαμε τα δόντια μας έτοιμα.
Σε όλους μας μεγάλωσαν τα χέρια και τα μάτια
για να δουλέψουν και να ποθήσουν ό,τι υπάρχει.

Και τώρα μας λένε πως δεν μπορούμε,
πως δεν υπάρχει χώρος στο σκάφος,
δεν θέλουν να μας χαιρετήσουν
δεν θέλουν να παίξουν μαζί μας.

Γιατί τόσα οφέλη για εσάς;
Το κουτάλι ποιος τους τό ’δωσε, προτού ακόμα γεννηθούν;
Δεν είναι ευχαριστημένοι εδώ,
δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα.

Δεν μου αρέσει στο ταξίδι
να συναντάω στις γωνιές τη θλίψη,
χωρίς αγάπη τα μάτια, πεινασμένο το στόμα.

Δεν υπάρχουν ρούχα για τούτο το φθινόπωρο που μεγαλώνει
και ακόμα πιο λίγα, πιο λίγα, πιο λίγα για τον χειμώνα που ’ρχεται.
Και χωρίς παπούτσια πώς θα γυρίζουμε
στον κόσμο, με τόσες πέτρες στους δρόμους;

Χωρίς τραπέζι πού θα φάμε,
πού θα καθίσουμε, αν δεν έχουμε καρέκλα;
Αν είναι σαχλό αστείο, αποφασίστε, κύριοι,
να το τελειώσετε σύντομα,
για να μιλήσουμε τώρα σοβαρά.

Κι έπειτα η θάλασσα είναι σκληρή.

Και βρέχει αίμα.

[Από την ποιητική συλλογή Navegaciones y Regresos (1959).]

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

https://mag.frear.gr/

Edward Hopper, “Western Motel,” 1957. Yale University Art Gallery
https://www.artsjournal.com/

Γιάννης Ρίτσος Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

....Ὅταν ἔχει φεγγάρι μεγαλώνουν οἱ σκιές μές στό σπίτι,
ἀόρατα χέρια τραβοῦν τίς κουρτίνες,
ἕνα δάχτυλο ἀχνό γράφει στή σκόνη τοῦ πιάνου
λησμονημένα λόγια — δέ θέλω νά τ' ἀκούσω. Σώπα.
.................

Τοῦτο τό σπίτι στοίχειωσε, μέ διώχνει —
θέλω νά πῶ ἔχει παλιώσει πολύ, τά καρφιά ξεκολλᾶνε,
τά κάδρα ρίχνονται σά νά βουτᾶνε στό κενό,
οἱ σουβάδες πέφτουν ἀθόρυβα
ὅπως πέφτει τό καπέλο τοῦ πεθαμένου ἀπ' τήν κρεμάστρα στό
σκοτεινό διάδρομο
ὅπως πέφτει τό μάλλινο τριμμένο γάντι τῆς σιωπῆς
ἀπ' τά γόνατά της
ἤ ὅπως πέφτει μιά λουρίδα φεγγάρι στήν παλιά,
ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα.

Κάποτε ὑπῆρξε νέα κι αὐτή, — ὄχι ἡ φωτογραφία πού κοιτᾶς μέ τόση
δυσπιστία —
λέω γιά τήν πολυθρόνα,πολύ ἀναπαυτική, μποροῦσες ὧρες ὁλόκληρες
νά κάθεσαι
καί μέ κλεισμένα μάτια νά ὀνειρεύεσαι ὅ,τι τύχει.......

.......

Τοῦτο τό σπίτι δέ μέ σηκώνει πιά.
Δέν ἀντέχω νά τό σηκώνω στή ράχη μου.
Πρέπει πάντα νά προσέχεις, νά προσέχεις,
νά στεριώνεις τόν τοῖχο μέ τό μεγάλο μπουφέ
νά στεριώνεις τόν μπουφέ μέ τό πανάρχαιο σκαλιστό τραπέζι
νά στεριώνεις τό τραπέζι μέ τίς καρέκλες
νά στεριώνεις τίς καρέκλες μέ τά χέρια σου
νά βάζεις τόν ὦμο σου κάτω ἀπ' τό δοκάρι πού κρέμασε.
 Καί τό πιάνο, σά μαῦρο φέρετρο κλεισμένο. Δέν τολμᾶς νά τ' ἀνοίξεις.
Ὅλο νά προσέχεις, νά προσέχεις, μήν πέσουν, μήν πέσεις. Δἐν ἀντέχω.
Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.

http://ebooks.edu.gr/

Interior, 1904 by Edouard Vuillard

https://fineartamerica.com/

Γιάννης Ρίτσος  - Ελάχιστο χρονικό του έρωτα 

Βιάζονταν πολύ να φιληθούν. Μπήκαν στο σπίτι. Κλείδωσαν.
Τις δυο καρέκλες τις άφησαν στον κήπο. Όσο έλειπαν
τα πουλιά οικειοποιήθηκαν τις καρέκλες τους, τις έκαναν
σκάλες για τα δωμάτια τους. Όταν βράδιασε,
όλα τα κατάπιανε τα φύλλα, χτυπώντας ηδονικά τις γλώσσες τους.
Οι δυο καρέκλες περίμεναν ακόμη σα δυο μικρά ικριώματα
στο χείλος μιας πράσινης μοναξιάς μπροστά στο φεγγάρι.

«Ανθολογία Γιάννη Ρίτσου», επιλογή Χρύσα Προκοπάκη, εκδόσεις Κέδρος

https://popaganda.gr/

 Mrs Osler by Sir John Lavery RA

https://gr.pinterest.com/

Μίλτος Σαχτούρης - Ὀρυχεῖο

Σοῦ γράφω γεμάτη τρόμο μέσα ἀπὸ μιὰ στοὰ
νυχτερινὴ
φωτισμένη ἀπὸ μίαν ἐλάχιστη λάμπα σὰ δαχτυλίθρα
ἕνα βαγόνι περνάει ἀπὸ πάνω μου προσεχτικὰ
ψάχνει τὶς ἀποστάσεις του μὴ μὲ χτυπήσει
ἐγὼ πάλι ἄλλοτε κάνω πῶς κοιμᾶμαι ἄλλοτε
πῶς μαντάρω ἕνα ζευγάρι κάλτσες παλιὲς
γιατί ἔχουν ὅλα γύρω μου παράξενα παλιώσει

Στὸ σπίτι
χτὲς
καθὼς ἄνοιξα τὴ ντουλάπα ἔσβησε γίνηκε
σκόνη μ᾿ ὅλα τὰ ροῦχα της μαζὶ
τὰ πιάτα σπάζουν μόλις κανεὶς τ᾿ ἀγγίξει
φοβᾶμαι κι ἔχω κρύψει τὰ πηρούνια καὶ τὰ
μαχαίρια
τὰ μαλλιά μου ἔχουν γίνει κάτι σὰ στουπὶ
τὸ στόμα μου ἄσπρισε καὶ μὲ πονάει
τὰ χέρια μου εἶναι πέτρινα
τὰ πόδια μου εἶναι ξύλινα
μὲ τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρὰ παιδιὰ
δὲν ξέρω πῶς γίνηκε καὶ μὲ φωνάζουν μ ά ν α

Θέλησα νὰ σοῦ γράψω γιὰ τὶς παλιές μας τὶς χαρὲς
ὅμως ἔχω ξεχάσει νὰ γράφω γιὰ πράγματα
χαρούμενα

Νὰ μὲ θυμᾶσαι

http://users.uoa.gr/

Have A Seat II  by Ethan Harper

https://fineartamerica.com/

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ - ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Ο θάνατος ήσυχα κοιμόταν
στα παλιά καθίσματα
και ο δρόμος έμεινε ανοιχτός
για τους ταξιδευτές.

Γρήγορα προχώρησαν
για τις κορφές του ήλιου.
Ω ! Ψηλά είναι το φως.

Κι ο θάνατος
βλέπει ήσυχα όνειρα
στα παλιά καθίσματα.

https://www.fractalart.gr/

 Willem Steelink II 1856-

https://gr.pinterest.com/

Αντώνης Φωστιέρης - Κατοικίδιο δάσος

Στο δροσερό σαλόνι σας θροΐζει ένα δάσος
Αυτά τα έπιπλα που ακούτε ν’ ανασαίνουν
Φυλάνε ακόμα ενστικτώδη φτερωτά
Μες στα φυλλώματα. Κι αν τρίζουνε
Κάθε που μπαίνει νέος επισκέπτης
Θα ‘ναι που νιώθουνε κρυμμένο το τσεκούρι
Να τροχίζεται. Σε ανώδυνο χαμόγελο
Αβροφροσύνης τούτη τη φορά.
Τις νύχτες αλαφιάζονται
Και το χοντρό τους νύχι από ρίζα
Χώνεται
Στο βράχο του τσιμέντου. Οι κλώνοι τους
Ρημάζουν τα ταβάνια — να οι ρωγμές
Του ξύλου που μουγκρίζει. Αφήστε τα·
Ούτε μ’ αλήθεια ούτε με πλάνη λειαίνονται
Οι ρόζοι σε μια φλούδα γηρατειών· αφήστε τα.
Κι αν το τικ τακ του σκουληκιού υποδύεται
Το χτύπο της καρδιάς τους
Αυτά ονειρεύονται το ηρωικό λαμπάδιασμα
Να ‘ρθεί επιτέλους να χωρίσει πνεύμα
Από κορμί.
— Λάμψη και κάρβουνο.

https://dimartblog.com/

Δείτε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/