Poems by Nguyen Kim Tien from Vietnam

 

Poems by Nguyen Kim Tien from Vietnam


Her biography:

Born in 1965 – she lives and works in Thai Hoa Town - NgheAn province; 1st runner-up, elegant ladyship of Vietnam 2022.
Since young age, she was falling in love with beautiful scenery of the homeland, so that was inspired to her naturally for poetry and literature! Her hobbies and passions for singing, writing poetry, charity works for school programs and new rural farming


Her poems:


Immortal souls in peacetime

He died in peacetime
Blood is not shed, but it hurt mother's heart badly
He devoted whole entire youth
Leaving a love song for life.

He left with a longing heart
Who lives and who dies?
The sound of sirens resounded on the ground
The fire burned so fiercely that he could not be still!

Oh, bright and brave heart
Amid fire, he did not discourage
The persistent police soldier
The Party called for, the people in need, he did not care of sacrifice.

It was not a war of conquest
The whole nation rushed into battle
This war, he was gone quickly
Leaving a heroic example to life.

Calling his name pitifully, mother screamed
Let do comrades and neighbors shed tears
He lived and dedicated his life meaningfully
Uncle Ho's descendants, Lac Long*lineage...!

Talking about you with boundless words
Can't describe the feelings of those who are staying
He was gone but his shadow lasts forever
The gentle motherland protects his soul.

Missing his forever, the youth
Going beyond the courage and bravery
He was lovely forever in the police color
Fighting the fire, the country forever memorizes his name!

*Lac Long was a legendary king of Vietnamese history.

🌼


The old longan tree

The longan tree of my house
Father planted long time ago.
Don't know in which year
Nor its age of the tree

Older sister heard from mother
That the tree is older than me
My childhood in thelongan season
The tree was fruit-laden

Father arranged a net to avoid bats
Each bunch full of fruits
Wanted but dare not to pick up
Because if hands touched the fruits

Dad said bats smell
Though lots of desires
Had to swallow and dream
Waited for the fruit to ripen…!

How many seasons bloomed
How many days I remembered
Father's shadow in the sunshine
He was tall and gentle...!

How many seasons did father go?
The longan tree was lonely
My heart was deeply sad
Thelongan tree seemed to be also sad…!

Now the old scene is still here
The longan tree revived strongly
By building a house with good direction
The tree was moved to the other side…!

Now the house was done
The branch is beckoning
Flocks of birds are hovering
Singing and baiting…!

I am looking for father in the wind
The longan tree looks for the sky in the clouds.
Thanks for the gentle tree
Helping me to save memories…!

Looking at the completed beautiful house
Beside the shadow of the old tree
Thought my father is still standing there
Covering my life forever….!!!


🌼

Lagerstroemia speciosa

Dear lagerstroemia speciosa! when did you grow?
In the purple you are so gentle
Deep emotions that captivated my soul.

Oh dear the purple color that I love
With the memory of the land
The first role of Chau –Trong* is hard to forget.

Dear lagerstroemia speciosa! when did you grow
In the morning sunshine, you embrace the passion
Bathing the whole sky embracing the love.

* Legendary characters very famous in Vietnamese history

🌼

Mother and I!

This year's mother is 99 years old
I am 58 spring seasons
Old mother and I am not young
Mother's back bends and slow legs
Eyes cannot see far

Dear sweat mother! I love you so much!
Mother’s life is as hard as a stork life
Diving with the riverbank
Worrying about hungry cubs
Mother forgets the time

Forgeting all her spring ages
Raising children is hard work
Mother has no time to rest
From early mornings to late nights, mother works hard
Running back and forth

Corn, potatoes, cassava are full
Hoping children warm and full
Poor old, ragged mother
Withered the youth
Oh dear mother, bent back

Now more bending…
Mother I love you!
The love can't express by words
This poetry, I write
Filled with choking feeling

I always promise myself
Take care of mother's peace
Paying filial piety to dear mother
For full filial piety!!!


🌼


I love mother so much!

Dear Mother! I love you so much
Your whole life of diligence
Carrying to raise children
In the past, you laid in the wet places
Dry placespreserved for children

Your whole motherhood
Diving in the life of a stork
Alone in deep nights
Worried about little children
Many lonely long nights

Carrying a heavy burden
Seeking for rice, vegetables, solanummacrocarpon
Warming children’s hearts
Whole life worried about success or failure for children
Children were growing up

The school gates welcomed
Older sister went to university
Older brother followed the convoy
The second brother stepped in
The trenches to fight the enemy

Father was in the forestry farm
Living separated from family
Mother was as a stork.
Diving deep to find fish and shrimp
Life is so hard though

Just for children warm and full
Older sister got married
Older brother got to the shore
Mother took care all of each brother
Caring for the older sister

I'm the last one left
Because my fate is not complete
God knows about us
Gathering mother and I
I don't go to far away

Just staying around and taking care of mother!
Old age but like a child
Mother laughs and talks
I compassionate her from early mornings to late nights
All kinds with care

Mother can't walk now
Due to tired legs and faltering knees
I am not feeling strange
Let's try together
Taking care of mother more carefully

Dear mother! Nearly a hundred years old
Try harder for a few years
To get the national award
Mother returns to the mountainous region
I wish every second

Sometimes tomorrow
The old tree has dropped its leaves
The water falls into a puddle
Mother will follow the mist world
I can stay in peace

I will remember this life forever
The gratefulness of raising and nurturing
Mother's love is immense
How can measure enough
Life is the universe

Life is the reincarnation
If mother and I entangle in fates
I hope to see mother again one day!!!


🌼


The two banks of countryside river

Oh my countryside river
The two riverbanks of love and memory
Love river and songs
Longing for country love.

When did the river exist?
Named Hieuriver
It is full of love
Containing alluvial layers.

So many generations of burdens
For extending side, sliding side
In spring flowers bloom
Corn fields with green sunshine.

Around a cope of sky
With the river of motherland
Many silent love words
By the sad times flowing.

The river is still not old
Curving and meandering
Like the age of spring
Carrying love songs.

Dear the Hieuriver
Offering sweet taste
Which water do I drink up?
Sunny noons in the fields.

Which water cools the heart?
During hot summer noons
Which songs resonates?
Lulling love in the winter afternoons.


🌼

The gratitude to my teachers

Parent gave the body form
Teachers gave the education
Many days I preserve
The gratitude to my parent.

Giving love over the years
For the teachers’ morality
What was the innocentchildhood
I went to school to find the education.

Babbling in the voice reading
Every morning in love schools
Where was the squiggly handwriting?
Teachers hold hands to guide.

To line up neatly
Like transplanted rice
How much knowledge from here
Following into real life.

Now far from school, far from class
The teachers’ shadowsare still imprinted
How much favors and supports
Teachers mean everything.

No matter who can pay back
The teachersdo not care
Who still remembers?
Teachers are always happy.

Like roses and chrysanthemums
Beautiful in the morning sun
The gratitude for teachers
Gave me the knowledge.

Coming out to the real life
How can I forget
All ways back and forth
Always remembering a river.

The place where ferry trips were
Taking the pupils to a new station
Who often think about
Old riverbanks?

Picking up travelers
Like teacher’s love with respect humanity
Which song was resounding
"Drinking water must remember the source?".

Eating fruit not forgeting!
Cultivators take care
The gratitude for male-teachers is as high as a mountain
The gratitude for female-teachers is as "gentle mother".

Although going everywhere
Although far away from home
Although the two-way difference
The gratitude for teachers and pupils lasts forever.

(Translated into English by Khanh Phuong)






Two poems by James Tian

 


Informal Essay Before Gone


Some lives gone,
In this ordinary night.
Where did they go?
I asked the moonlight.

It pointed to the sea,
Can’t see anything,
Like a piece of black
With inexplicable fright.

It turns out,
That silence is a goal,
A soul falling out the world,
Can enjoy the peace in bright.

So I was relieved,
As if I had made a bed for myself,
No one can leave the world alive,
So I cherish everything more,
That I already held it tight.

James Tian

🌼

Seeds

Seeds are unlikely to be buried,
because there’s only hope been planted.
Truth cannot be concealed,
because existence is it !

It’s advised that those who want to do anything by hook or by crook,
take good care of yourselves first,
is the greatest virtue already.
It’s advised that those who want to light everyone up,
your life is conforming to good taste.

James Tian







ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Οι κλασσικές σπουδές στο θυσιαστήριο της «Πολιτικής Ορθότητας»"

  «Να τι λέω για το όραμα της κλασσικής αρχαιότητας που σκιαγραφήσατε. Ελπίζω ότι το πεδίο αυτό πεθαίνει και ότι πεθαίνει, όσο το δυνατόν γρηγορότερα».(Νταν – Ελ Παντίγια Περάλτα)

Αυτή είναι η απάντηση του καθηγητή της αρχαίας ιστορίας του Πρίνστον στη θέση της ιστορικού Μισέλ Γουίλιαμς πως «τα λογοτεχνικά και φιλοσοφικά θεμέλια το ευρωπαϊκού και αμερικανικού πολιτισμού» ήταν ο αρχαίος πολιτισμός.

Εκπρόσωπος της πολιτικής ορθότητας (Politically correct) ο Παντίγια Περάλτα και θύμα κάποιων ιδεοληψιών ενοχοποιεί την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα για τη διάδοση της δουλείας, της αποικιοκρατίας και του ρατσισμού. Θεωρεί, επίσης, πως ο αρχαίος κόσμος κατασκεύασε και επέβαλε το μύθο της ανωτερότητας και κυριαρχίας των λευκών. Θύμα όλων αυτών των ιδεολογημάτων οι κλασικές σπουδές.

Η Πολιτική Ορθότητα

Μετά τη διάλυση του τμήματος κλασικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Χάουαρντ της Ουάνσιγκτον ήλθε η σειρά του Συλλόγου Αποφοίτων Κλασικών Σπουδών του πανεπιστημίου του Πρίνστον να προτείνει την κατάργηση της υποχρεωτικής διδασκαλίας και εκμάθησης των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών. Ο αρχαίος πολιτισμός (Ελληνικός και Ρωμαϊκός) κατηγορείται συλλήβδην για το θεσμό της δουλείας, των εθνικών διακρίσεων, της υποβάθμισης της γυναίκας και γενικότερα για την επώαση ρατσιστικών αντιλήψεων. Στο όνομα της Πολιτικής Ορθότητας ο αρχαίος κόσμος ρίπτεται στην πυρά μιας νέας sui generis μισαλλοδοξίας ενάντια στον πολιτισμό των «λευκών».

Στο «όραμα» μιας κοινωνίας ισότητας και απεγκλωβισμού από τα στερεότυπα και τα σύμβολα του παρελθόντος που τροφοδοτούσαν το «συστημικό ρατσισμό», οι θιασώτες της πολιτικής ορθότητας ζητούν τον εξοστρακισμό των κλασικών σπουδών, έτσι ώστε η νέα γενιά των φοιτητών να καταστεί κοινωνός των νέων πολυμορφικών γνώσεων στις σύγχρονες πολυπολιτισμικές κοινωνίες.

Αν και ο όρος της πολιτικής ορθότητας είναι γέννημα του ύστερου 20ου αιώνα, στις μέρες μας κυριαρχεί ταυτιζόμενος με τον πολιτισμικό φιλελευθερισμό. Σύμφωνα με την Βικιπαίδεια «Ως πολιτική ορθότητα αναφέρεται η αποφυγή εκφράσεων ή ενεργειών που πιστεύεται ότι αποκλείουν, περιθωριοποιούν ή προσβάλλουν ομάδες ανθρώπων που μειονεκτούν κοινωνικά ή γίνονται διακρίσεις εις βάρος τους…».

Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, ιδεολογικοποιούνται οι λέξεις ως φορείς μηνυμάτων και κυριαρχεί ένας λεκτικός κανιβαλισμός με θύμα την ελευθερία έκφρασης και την επιβολή ενός ουδέτερου και αποχρωματισμένου λόγου. Τα αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά έργα (φιλοσοφικά, λογοτεχνικά, ιστορικά…) ήταν γεμάτα από πάθος, ανθρωπιά, συναίσθημα αλλά και αυστηρό ορθολογισμό. Ενδεχομένως να είχαν και την υπερβολή στην σκιαγράφηση μιας βιοθεωρίας σύμφωνα με την εποχή τους. Είναι επιστημονικό και ερμηνευτικό λάθος να εγκαλούμε τους δημιουργούς του αρχαίου πολιτισμού γιατί δεν αγνόησαν και δεν ξεπέρασαν την εποχή τους.

Η πολιτικοποίηση

Ο «συστημικός ρατσισμός» για κάποιους ένθερμους οπαδούς της Πολιτικής Ορθότητας αποδίδεται στον μέγιστο των ποιητών, τον Όμηρο και στους αρχαίους Έλληνες (φιλοσόφους, ποιητές, ιστορικούς). Αυτή η παράνοια να αποδίδονται τα αρνητικά του σύγχρονου πολιτισμού μας στην πατριαρχία και στη «λευκότητα» των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και Λατίνων μόνο θλίψη μπορεί να προκαλεί. Η επιτροπή «Ποικιλομορφίας και Ισότητας» του πανεπιστημίου του Πρίνστον προτείνει την αποπομπή της πολιτιστικής κληρονομιάς της αρχαίας Ελλάδας από τα μαθήματα των σχολών αφού ο Όμηρος και πολλοί Έλληνες φιλόσοφοι κατηγορούνται για σεξισμόεθνικιστικό ηγεμονισμό και υπεράσπιση του θεσμού της δουλείας.

Βέβαια το πανεπιστήμιο του Πρίνστον συνεπικουρούμενο κι από την επιτροπή «Ποικιλομορφίας και Ισότητας» οδηγήθηκε στον εξοβελισμό των κλασικών σπουδών και για λόγους οικονομικούς και πολιτικούς. Φανερά οι εμπνευστές της πολιτικής ορθότητας τονίζουν την ανάγκη να δώσουν κίνητρα και ευκαιρίες στους «μη λευκούς» φοιτητές να έρθουν σε επαφή με άλλα γνωστικά αντικείμενα, πιο οικεία σε αυτούς, και κάπως παραμελημένα. (Είναι οι θεωρητικοί πως όλοι οι πολιτισμοί είναι ισοδύναμοι…).

Έτσι θα αυξηθεί ο αριθμός των φοιτητών και τα έσοδα του πανεπιστημίου. «Είναι κι αυτή μια στάσις.Νιώθεται» όπως θα έλεγε και ο Κ. Καβάφης. Όταν, όμως, η διδασκαλία των κλασικών σπουδών μπαίνει στη μέγγενη των οικονομικών δεικτών και πολιτικοποιείται, τότε ο διάλογος και ο αντίλογος θα πρέπει να διεξαχθούν και να δοθούν με άλλο τρόπο και όρους.

Είμαστε όλοι Έλληνες…

Κανείς, βέβαια, δεν διανοείται πως οι αρχαίοι Έλληνες και Λατίνοι βρίσκονται στο απυρόβλητο της κριτικής,όπως θα κριθεί αυστηρά στο μέλλον και ο σύγχρονος πολιτισμός. Αυτό είναι μία νομοτέλεια, χρήσιμη και δημιουργική, για να διορθωθούν τα αρνητικά και να οικοδομήσουμε τον «ιδανικό κόσμο».

Αυτό, όμως, απέχει πολύ από τα λαϊκά δικαστήρια της Πολιτικής Ορθότητας που εστιάζουν στο «δέντρο» και χάνουν το «δάσος». Ο παγκόσμιος πολιτισμός και περισσότερο ο δυτικός χτίστηκαν πάνω στη βάση του αρχαίου και ρωμαϊκού πολιτισμού. Οι επιστήμες, οι τέχνες, η λογοτεχνία, η ψυχολογία και όλο το φάσμα των πνευματικών επιτευγμάτων είναι γεννήματα των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων που γονιμοποίησαν θετικά κάθε πνευματική δημιουργία. Κανείς εχέφρων δεν μπορεί να αποσυνδέσει την Αναγέννηση και το κίνημα του Διαφωτισμού από τον πολιτισμό των αρχαίων.

Το καλύτερο επιχείρημα ενάντια στο ιδεολόγημα της Πολιτικής Ορθότητας είναι η ανάδειξη εκείνων των στοιχείων του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού που αποτέλεσαν τη βάση πάνω στην οποία οικοδομήθηκε ο σύγχρονος πολιτισμός σε όλες τις εκφάνσεις του. εξάλλου θα αποτελούσε τον απόλυτο ύμνο του αρχαίου πολιτισμού, αν καταγραφούν και αναδειχθούν οι θέσεις και οι ύμνοι πολλών γνωστών επιστημόνων, λογοτεχνών και φιλοσόφων για την προσφορά των αρχαίων Ελλήνων, όπως: Νίτσε, Χάϊζενμπεργκ, Κάντ, Καμύ, Φρόϋντ, Ζακλίν ντε Ρομιγί…

Η θέση, όμως, που συμπυκνώνει τη γνώμη των «σοφών» του κόσμου για την προσφορά του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού είναι αυτή του Άγγλου, Peter Shelley:

«Είμαστε όλοι Έλληνες, οι νόμοι μας, η λογοτεχνία μας, η θρησκεία μας, οι τέχνες μας, έχουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα».

Αποφεύγοντας τον κίνδυνο διολίσθησης σε μία άγονη «αρχαιολατρία» ή «προγονοπληξία» - προϊόν μιας υπερβολικής «ελληνολατρίας» - θα παρουσιαστούν ειδικές θέσεις των αρχαίων Ελλήνων που γονιμοποίησαν δημιουργικά την σκέψη σύγχρονων και παλιότερων αλλοεθνών φιλοσόφων και επιστημόνων.

Α. Γλώσσα – Λέξη – Σκέψη

«Τα όρια της γλώσσας μας σημαίνουν – ορίζουν τα όρια του κόσμου μας»

Η παραπάνω εμβληματική θέση του Wittgenstein πρόβαλε όσο καμία άλλη την διαλεκτική σχέση Γλώσσας – Λέξης και Σκέψης. Ανάλογες είναι και οι θέσεις του γλωσσολόγου Ferdinand de Saussure καθώς και του Λεβ Βιγκότσκι, όπως και του Piaget.

 

Ωστόσο την σχέση αυτή πρώτοι επισήμαναν οι Έλληνες φιλόσοφοι και ιδιαίτερα ο Παρμενίδης, ο Πλάτωνας και ο Ηράκλειτος. Ειδικότερα οι παραπάνω φιλόσοφοι διατύπωσαν εμφαντικά την άρρηκτη σύνδεση Λέξης και Σκέψης.

α. «Το γαρ αυτό νοείν εστίν τε και είναι»/ «Χρη το λέγειν τε νοείν τ’ εόν έμμεναι»

(Η σκέψη και η ύπαρξη είναι το ίδιο πράγμα/ Πρέπει να υπάρχει αυτό που γίνεται αντικείμενο νόησης και του λόγου).(Παρμενίδης)

β.«Ουκούν διάνοια μεν και λόγος ταυτόν»

(Η σκέψη λοιπόν και η λέξη είναι το ίδιο πράγμα).(Πλάτων)

γ. «Του λόγου δ’ εόντος ξυνού ζώουσιν οι πολλοί ως

ιδίας έχοντες φρόνησιν»

(Ενώ ο λόγος είναι κοινός, οι πολλοί ζουν σαν να είχε ο

καθένας τη δική του λογική).(Ηράκλειτος)

Την αξία του γλωσσικού πλούτου στην πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου τόνισε και ο Αντισθένης με την αποφθεγματική φράση:

«Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

(Η σοφία του ανθρώπου έχει ως αφετηρία τη γνώση του πυρήνα

των λέξεων - ελεύθερη απόδοση)

Ποιος μπορεί να κατηγορήσει τους ξένους λόγιους ότι αντέγραψαν θέσεις αρχαίων Ελλήνων που «έπασχαν» από τον ιό της «λευκότητας»;

Β. Η φύση της βίας

Οι περισσότεροι γνωρίζουν τις θέσεις κάποιων επιφανών επιστημόνων και ψυχολόγων για τη φύση της βίας και ιδιαίτερα τον έμφυτο χαρακτήρα της (εγγενές στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης). Ειδικότερα ο Φρόϋντ την αποδίδει στο «ένστικτο θανάτου» τονίζοντας πως: «Ο άνθρωπος δεν είναι ένα πράο, αξιαγάπητο πλάσμα… Αυτή η ωμή επιθετικότητα…».


Το «φύσει» της ανθρώπινης επιθετικότητας θεμελίωσε και ο Άντονυ Στορ στο έργο του «Ανθρώπινη επιθετικότητα» λέγοντας σχετικά: «Δυστυχώς είμαστε το πιο βάναυσο, επιθετικό και εκδικητικό είδος που περπάτησε πάνω στη γή… είναι μία έμφυτη, αυτοματική δυνατότητα που εύκολα πυροδοτείται».

Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η σκέψη του Hobbes με το εμβληματικό «Homo homini lupus est» (ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος).

Ωστόσο πρώτος ο ιστορικός Θουκυδίδης διείδε και αποτύπωσε εμφαντικά τη θέση – σχέση του πολέμου – βίας με την φύση του ανθρώπου: «γιγνόμενα μεν και αιεί εσόμενα, έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων ή», (Αυτά [πόλεμοι – βία] γίνονται και θα γίνονται πάντοτε στο μέλλον μέχρι που η φύση του ανθρώπου θα παραμένει ίδια).

Πόσοι, όμως, από τους υποστηρικτές της Πολιτικής Ορθότητας θα τολμούσαν να αγνοήσουν τη θέση αυτή του Θουκυδίδη βλέποντας καθημερινά τους εξοπλισμούς και τις διάφορες εστίες πολέμου. Μήπως θα κατηγορηθεί για πολεμοκάπηλος; Ας τον αποκλείσουν κι αυτόν γιατί μπόρεσε και πρόβλεψε τον πόλεμο στην διαχρονικότητά του.

Ο ύμνος στην ελευθερία του ανθρώπου

Αν οι διώκτες των κλασικών σπουδών εστιάζουν το κατηγορητήριό τους στο θεσμό της δουλείας στην αρχαία Ελλάδα και Ρώμη, ξεχνούν πως κάποιες φωνές τόλμησαν και την αμφισβήτησαν. Χαρακτηριστικότερη η άποψη του Αλκιδάμα που σκιαγραφεί το έμφυτον της ελευθερίας του ανθρώπου.

«Φύσις ουδένα δούλον πεποίηκεν, θεός πάντας ελευθέρους αφήκε»

(Η φύση κανέναν δεν έκανε δούλο, ο θεός τους άφησε όλους ελεύθερους)

Τι παραπάνω διακήρυξε ο Ρουσσώ στο «Κοινωνικό Συμβόλαιο»«Ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος και παντού βρίσκεται αλυσοδεμένος». Τι περισσότερο προβάλλει το άρθρο 1 της Διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου (1948): «Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι».

Μήπως, λοιπόν, πρέπει να εξοστρακίσουμε τον Αλκιδάμα επειδή αποδίδει την ελευθερία του ανθρώπου στη θεία χάρη και θέληση και κατηγορηθεί για φονταμενταλισμό;

Η αρχαία Ελλάδα και ο Ρατσισμός

Αν οι πρεσβευτές της πολιτικής ορθότητας – δεν έχουν πάντοτε κακές προθέσεις – κατηγορούν την αρχαία Ελλάδα πως επώασε τον «δομικό ρατσισμό» εστιάζοντας μόνο στο αμφιλεγόμενο «πας μη Έλλην βάρβαρος», διαπράττουν ένα τραγικό λάθος.

Κι αυτό γιατί από αρχαιοελληνικά χείλη εκφράστηκε θαρρετά η ισότητα όλων των ανθρώπων και ιδιαίτερα από τα φωτεινά μυαλά των Σοφιστών, όπως:

«Φύσει πάντα πάντες ομοίως πεφύκαμεν και βάρβαρoι και Έλληνες είναι…»

(Όλοι ως προς όλα όμοια γεννηθήκαμεν και βάρβαροι και Έλληνες).(Αντιφών)

Είναι, λοιπόν, άδικοι και υπερβολικοί οι χαρακτηρισμοί περί ρατσισμού του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού.

Όλες οι παραπάνω θέσεις ακτινογραφούν με πιστότητα τη συνεισφορά του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού στον εξανθρωπισμό των κοινωνιών και των ανθρώπινων σχέσεων. Θέσεις που αποτέλεσαν το σταθερό κρηπίδωμα του Παγκόσμιου Πολιτισμού. Η αναφορά και καταγραφή της συνεισφοράς στη δημοκρατία, στην πολιτική, στην ηθική και στην γνώση της ανθρώπινης φύσης θα απαιτούσε μία άλλη προσπάθεια, ευρύτατη σε έκταση…

Ο Φρόϋντ, ο Μαρξ και ο Ηράκλειτος

Αν πορευτούμε στη λογική του καθηγητή Παντίγια Περάλτα θα πρέπει να εξοβελίσουμε από τα πανεπιστήμια και την παγκόσμια βιβλιογραφία τον Φρόϋντ, αφού διατύπωσε τις βασικές του θεωρίες στηριζόμενος στα αρχαιοελληνικά σύμβολα. Το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα είναι η χαρακτηριστικότερη περίπτωση. Κανείς, βέβαια, δεν κατηγόρησε τον Φρόϋντ ότι προπαγανδίζει την αιμομιξία

Ο Μαρξ συνέταξε τη διατριβή του για τη «Διαφορά της δημοκρίτειας κι επικούρειας φυσικής φιλοσοφίας». Κανείς δεν τον απέκλεισε για το θαυμασμό του στην αρχαία ελληνική σκέψη.

Ο Ηράκλειτος κυριαρχεί στα φιλοσοφικά έργα όλων των μεγάλων φιλοσόφων, Αμερικής και Ευρώπης, και κανείς δεν πρότεινε τον αποκλεισμό του επειδή σε κάποιο απόσπασμά του τάσσεται υπέρ της αριστοκρατίας: «Εις εμοί μυρίοι, εάν άριστος ή», (Για μένα είναι 10.000 άνθρωποι ο ένας, αν είναι άριστος [αριστοκράτης;]).

Αν η λογική της Πολιτικής Ορθότητας κυριαρχήσει τότε κινδυνεύουν με εξοστρακισμό μεγάλα έργα επιφανών λογοτεχνών, όπως του Σαίξπηρ, του Δάντη… όπου το αίμα ρέει άφθονο…

Επιμύθιο

Ο «Επιτάφιος» του Περικλή θεωρείται ο κατεξοχήν παγκόσμιος ύμνος της Δημοκρατίας, όπως και η «Αντιγόνη» και ο «Οιδίπους Τύραννος» στην προσπάθεια του ανθρώπου να προβληματιστεί πάνω στον τρόπο άσκησης της πολιτικής εξουσίας αλλά και την αξία της αυτογνωσίας και των συνεπειών της «Ύβρεως».

Ο Αμερικανός Πρόεδρος Ομπάμα επέλεξε για την τελευταία του ομιλία την Πνύκα στην Αθήνα, πλέκοντας το εγκώμιο της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν σε συνέντευξή του για τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση του 1821 μίλησε για την «Παρμενίδειο ισορροπία» και για την «εντελέχεια» του Αριστοτέλη.

Φυσικά κανείς δεν τους καταλόγισε ευθύνες για «συμπάθεια» προς τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό που πρόβαλε την ανισότητα, τη δουλεία, το μισογυνισμό και το ρατσισμό.

Όλοι γνωρίζουμε πως ως ανθρωπότητα – έστω και ασυνείδητα – μεγαλώσαμε και δομήσαμε την ταυτότητά μας με την αρχαιοελληνική σκέψη. Όσο, όμως, επικίνδυνη κι άγονη είναι η προγονολατρία άλλο τόσο επικίνδυνη είναι η απόρριψη κάθε στοιχείου του παρελθόντος. Λάθη, αστοχίες και αναχρονιστικές απόψεις μπορούμε να βρούμε σε κάθε ιστορικό πολιτισμό. Αυτά τα διορθώνουμε και δεν τα δίνουμε «βορά» στο νέο ρεύμα της μισαλλοδοξίας της πολιτικής ορθότητας

 

Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι η απόφαση του πανεπιστημίου του Πρίνστον, αλλά η δική μας στάση απέναντι στον αρχαιοελληνικό μας πολιτισμό. Τον γνωρίζουμε; Τον διδασκόμαστε; Αποτελεί ύψιστη υποκρισία να διαμαρτυρόμαστε ως κράτος για τον αποκλεισμό των κλασικών σπουδών από κάποια πανεπιστήμια, όταν εμείς μειώνουμε τις ώρες διδασκαλία τους. Η ακαδημαϊκή κοινότητα και η πολιτική ηγεσία οφείλουν να ευαισθητοποιηθούν και να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη για τη σχέση και στάση μας προς τη σκέψη των αρχαίων Ελλήνων.

 ***To κείμενο περιλαμβάνεται και στο Περιοδικό "ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ"(τ.41) του ΦΙΛΟΣ ,Τρίκαλα 2021

https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/








NEO άλμπουμ για τους DARGOR - Το "Ascend To Infinity" κυκλοφορεί ΤΩΡΑ!

 




NEO άλμπουμ για τους DARGOR - Το "Ascend To Infinity" κυκλοφορεί ΤΩΡΑ!





Το "Ascend To Infinity" είναι ένα μελωδικό black metal άλμπουμ. Μπορείτε επίσης να βρείτε κάποιες άλλες μουσικές επιρροές εκεί, όπως μελωδικό death metal, doom metal και gothic metal στοιχεία. Το άλμπουμ περιλαμβάνει οκτώ πρωτότυπα τραγούδια και διαρκεί πάνω από μισή ώρα. Οι κιθάρες ακούγονται βαριές αλλά ατμοσφαιρικές. Εκτός από τα μελωδικά riff, μπορείτε να ακούσετε μερικές αιθέριες μελωδίες και σόλο. Υπάρχουν δύο τραγουδιστές. Ο πρώτος χρησιμοποιεί υψηλότερες κραυγές και ο δεύτερος χαμηλότερα γρυλίσματα. Τα φωνητικά είναι πολύ επιθετικά και τα ντραμς είναι γρήγορα και έντονα. Πάνω από όλα, μπορείτε να ακούσετε ατμοσφαιρικά και χορωδιακά πλήκτρα. Τα δύο βασικά συναισθήματα στο άλμπουμ είναι η θλίψη και η επιθετικότητα αναμεμειγμένα. Μια σκοτεινή ατμόσφαιρα συνδυάζεται με ενέργεια και βαρύτητα. Όλα τα τραγούδια περιλαμβάνουν μερικές χαρακτηριστικές μελωδίες και riff που μπορείτε εύκολα να θυμάστε.

BIΟΓΡΑΦΙΚΟ

Οι "Dargor" είναι ένα μελωδικό black metal συγκρότημα από το Κρόσνο της Πολωνίας.
Οι κύριες επιρροές του γκρουπ είναι μπάντες όπως οι Samael, Dimmu Borgir, Naglfar, Ajattara, Dissection και Summoning.

Το συγκρότημα συνδυάζει ατμοσφαιρικούς και μελωδικούς ήχους κιθάρων και πλήκτρων με επιθετικά φωνητικά και έντονες γραμμές ντραμς.
Το βάρος και η επιθετικότητα ισορροπούν με τη μελαγχολική και σκοτεινή ατμόσφαιρα.
Εκτός από το black metal, μπορείτε επίσης να βρείτε μερικά μελωδικά death metal, doom metal και gothic metal στοιχεία εκεί.

Οι στίχοι επικεντρώνονται κυρίως στο ανούσιο της ύπαρξής μας, στην απατηλή αντίληψη της ζωής και στα αρνητικά συναισθήματα.

Line up:

Michał Kustra - lead κιθάρα & φωνητικά
Damian Muszyński - μπάσο & φωνητικά
Michał Socha - ρυθμική κιθάρα
Dawid Warchoł - πλήκτρα
Maciej Socha - ντραμς

Δισκογραφία:

"Ascend To Infinity" LP 2022
"Descent Into Chaos" EP 2021
"Hellfire" EP 2020