NEΟ lyric video για τους HAND OF FATE ("No Plaything" από το άλμπουμ "Messengers of Hope")

 




NEΟ lyric video για τους HAND OF FATE ("No Plaything" από το άλμπουμ "Messengers of Hope")





Οι “ Hand of Fate” δημιουργήθηκαν το Δεκέμβριο του 2014.
Η σύσταση του γκρουπ έγινε σχεδόν μοιραία, αφού στην αρχική ύπαρξη των τριών από τα συνολικά 5 μέλη, προστέθηκαν τα άλλα 2 σχεδόν αυτόματα… σα να οδηγήθηκαν από τη συγκυρία της στιγμής.
Και επειδή μοιάζει να κινήθηκαν όλα τα νήματα των εξελίξεων από το «χέρι της μοίρας», προέκυψε και το όνομα του συγκροτήματος από αυτό το γεγονός!
Με κύριες επιρροές τους epic, symphonic, rock και metal ήχους, κινούνται μουσικά σε ένα ύφος Melodic Rock/Metal, αφουγκραζόμενοι την ανάγκη έκφρασής τους και προσαρμόζοντάς το στα δικά τους θέλω. Kύριος στόχος τους είναι η έκφραση μέσω του δικού τους χαρακτήρα, ύφους και δημιουργίας.
Το πρώτο album τους Messengers of Hope κυκλοφόρησε πριν από περίπου ένα χρόνο και είναι διαθέσιμο στο itunes, στο Spotify, στο Google Play, στο Amazon και σε άλλες ψηφιακές πλατφόρμες καθώς και σε φυσική μορφή – CD.
Το Σεπτέμβριο του 2019 μοιράστηκαν τη σκηνή με τον Gus G, στη συναυλία του στο Μύλο, στη Θεσσαλονίκη.
Στην παρούσα φάση, μετά από το αναγκαστικό κατά κάποιον τρόπο διάλειμμα των τελευταίων δύο ετών, δουλεύουν πάνω σε νέες ιδέες και σχεδιάζουν και ζωντανές εμφανίσεις.


Band lineup:  

Alexandra Anagnostopoulou: Vocals  

John Hatzidimos: Lead Guitar, programming  

Tasos Gerasimou: Rhythm Guitar, backing vocals  

Sotos Sofidis: Bass  

Teo Koutsos: Drums  

 

https://www.facebook.com/h.o.f.theband/ 

https://www.instagram.com/hand_of_fate_band 

https://www.youtube.com/channel/UCjHZsdCuKbgrbPXjgLFjhrw 

https://open.spotify.com/album/6r0kyutUu3420Df4bMZjAa 

https://handoffate.bandcamp.com/ 

 







ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΑΚΑΛΗΣ "Παρακμή"

 


Παρακμή



Όταν έρθει η εποχή
της παρακμής
και περνάς τη μέρα σου
στον καναπέ
μπροστά στην τηλεόραση
τρώγοντας ατέλειωτα σνακς
έχεις ουσιαστικά ξοφλήσει
δεν έχεις να παράγεις
κάτι δημιουργικό
στη ζωή σου
ούτε να διαβάσεις
ούτε να γράψεις
ν΄αφήσεις κάτι χρήσιμο
πίσω σου
και δεν έχεις ούτε δυνάμεις
να ζήσεις τον έρωτα
παρά μόνο νοσταλγείς
κι αναπολείς
το ένδοξο παρελθόν
λες ένα
" Στο διάολο όλα"
βάζεις ένα ουίσκι
και πίνεις.


Πίνακας :Study for Whiskey at Las Brujas II -by Fabian Perez








ΕΤΑΙΡΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ "Ομιλία με θέμα: “ ΤΟΥ ΓΕΦΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ”. "

 


Γενναδίου 8 και Ακαδημίας -10678 ΑΘΗΝΑ

                                      Τηλ:2103834559 E-mail: eel@otenet.gr 

                                           ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ      

                      ΔΕΥΤΕΡΑ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022

                                       ΩΡΑ 7:00 μ.μ. 

Η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών σας προσκαλεί στην εκδήλωση, που θα γίνει στην αίθουσα Μιχαήλας Αβέρωφ, οδός Ακαδημίας και Γενναδίου αρ. 8, 7ος όροφος, στην ομιλία με θέμα:

                        “ ΤΟΥ ΓΕΦΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ”. 

 α) Η κατασκευή του έργου. β) Το πρόβλημα της καταγωγής του τραγουδιού και οι Σλάβικες παραλλαγές. γ) Του γεφυριού της Άρτας-Ιφιγένεια εν Αυλίδι, συσχετισμοί και αναλογίες. δ) Η κατάρα της Γυναίκας του Πρωτομάστορα.

Ομιλητής: Αυγερινός Ανδρέου, δικηγόρος, πρώην Πρόεδρος, πρώην Γενικός Γραμματέας και νυν μέλος της ΕΕΛ.

Χαιρετίζει: Κώστας Καρούσος, Πρόεδρος της ΕΕΛ.

Συμμετέχει με απαγγελίες ο ηθοποιός Γιώργος Μπασιάκος                          

                                       Για το Δ.Σ.

Ο Πρόεδρος της ΕΕΛ                               Ο Γεν. Γραμματέας της ΕΕΛ

 Κώστας  Καρούσος                                        Γιώργος  Μαρινάκης     




        

ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΠΕΛΙΤΣΟΣ "Ο Άγιο-Νικόλας στου Πατσούρου, ένα ξεχασμένο ερημοκλήσι της Αβίας"

 

Ο Άγιο Νικόλας στου Πατσούρου το 1999 [φωτ. Θ.Μ.]


 Ο περιπατητής των εξοχικών περιοχών, στο διάβα του, συχνά συναντά χαλάσματα σε απρόσμενα σημεία, τα οποία υποδηλώνουν την ανθρώπινη παρουσία σε παλιότερες εποχές. Τα χαλάσματα αυτά συνήθως παρουσιάζουν εικόνα εγκατάλειψης και ερήμωσης, αλλά ο προσεκτικός παρατηρητής μπορεί να εξάγει κάποια συμπεράσματα για την αλλοτινή χρήση των ερειπίων που ανακαλύπτει, αν μάλιστα συνδυάσει την επιτόπια παρατήρηση με κάποια μικρή έρευνα είτε στη βιβλιογραφία είτε στην τοπική προφορική παράδοση. Ένα τέτοιο μνημείο, τεκμήριο παλιότερης ανθρώπινης παρουσίας, το οποίο βρίσκεται στην περιφέρεια που περιβάλλει τον οικισμό της Παλιόχωρας Αβίας στη Δυτική Μάνη, είναι το ερειπωμένο εκκλησάκι Άγιος Νικόλαος στου Πατσούρου.

 

Η τοποθεσία

Η ακρογιαλιά της Παλιόχωρας βρίσκεται στη θέση όπου στην αρχαιότητα και στη ρωμαϊκή εποχή δέσποζε η πόλη της Αβίας και στα ύστερα βυζαντινά χρόνια η Μαντίνεια των Παλαιολόγων και των Ενετών[1]. Στα νότια του σημερινού οικισμού και μετά την ακρογιαλιά της Παλιόχωρας υπάρχουν συνεχόμενες δαντελωτές ακρογιαλιές, από τις οποίες κάποτε διερχόταν ένα δύσβατο παραλιακό μονοπάτι, το οποίο οδηγούσε στον σημερινό οικισμό Ακρογιάλι. Μέχρι πρόσφατα το μονοπάτι αυτό σε αρκετά σημεία της διαδρομής ήταν αδιάβατο, αφενός λόγω των κατολισθήσεων των βράχων της ακτής και αφετέρου λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας. Παραδοσιακά, και ως το 1950 περίπου, όλη η παραλιακή ζώνη αποτελούσε οικονομικό χώρο των κατοίκων του κοντινού μεσογειακού οικισμού Μεγάλη Μαντίνεια. Οι μεγαλομαντιναίοι διατηρούσαν στην περιοχή κατοικίες, ελαιοχώραφα, συκοχώραφα, συκόσπιτα και περιβόλια.

Μετά την Παλιόχωρα, λοιπόν, και πηγαίνοντας νότια συναντάμε πρώτα την ακρογιαλιά της Πορτέλας και στη συνέχεια την ακρογιαλιά του Πατσούρου, όπου βρίσκεται το υπό εξέταση ερημοκλήσι. Η συγκεκριμένη ακρογιαλιά οφείλει το όνομά της στον Ιωάννη Πατσούρο από το Νομιτσί της Μάνης[2], ο οποίος εγκαταστάθηκε εκεί στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν νυμφεύθηκε θυγατέρα μαντιναίικης οικογένειας, την Αθηνά Γαλανέα. Αν αγόρασε την έκταση ή την έλαβε ως προίκα δεν γνωρίζουμε. Γεγονός είναι, ότι έχτισε ένα μικρό δίπατο σπίτι και δημιούργησε ένα μικρό αγρόκτημα με ποτιστικά είδη, δεδομένου ότι στην περιοχή υπάρχει, και πιθανόν προϋπήρχε, ένα πηγάδι με άφθονο νερό. Τα παιδιά του εγκατέλειψαν την περιοχή, μεταναστεύοντας αλλού και δεν διατηρούν πλέον σχέσεις με το χωριό[3]. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής και την αμέσως επόμενη χρονική περίοδο, στο σπίτι αυτό κατοίκησε η πολυμελής οικογένεια του Μιχαήλ Λαγουδάκου. Μεταπολεμικά σπίτι και κτήμα ενοικιάστηκαν από την οικογένεια Σωτηρίου Τζαν. Παπαδέα. Όμως απέμεινε το τοπωνύμιο του Πατσούρου τα βράχια, που θυμίζει τον αρχικό ιδιοκτήτη.

 

1999. Η ακρογιαλιά με το γερό ακόμα σπιτάκι [φωτ. Θ.Μ.]


1999. Ο Άγ. Νικόλαος καταμεσής στο περιποιημένο τότε περιβόλι [φωτ. Θ.Μ.]


 Ιστορικές πληροφορίες

Στις παρυφές του αγροκτήματος, σε απόσταση εκατό μέτρων περίπου από την ακτή, βρίσκονται τα ερείπια του εξωκλησιού του Αγίου Νικολάου. Το παρελθόν του εξωκλησιού χάνεται στην αχλύ του χρόνου. Πάντως υπήρχε πριν εγκατασταθεί στην περιοχή ο Ι. Πατσούρος, διότι αναφέρεται το 1805 από έναν Άγγλο περιηγητή, όπως θα δούμε παρακάτω. Η αφιέρωσή του στον προστάτη των ναυτικών Άγιο Νικόλαο πιθανότατα οφείλεται στο παραθαλάσσιο της τοποθεσίας. Ίσως τα παλιότερα χρόνια το εξωκλήσι, σε συνδυασμό με το κοντινό πηγάδι, αποτελούσε τόπο προσωρινού ελλιμενισμού και ανεφοδιασμού με νερό για τα περαστικά καΐκια. Πότε ακριβώς χτίστηκε, δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί. Οι παλιότεροι κάτοικοι της περιοχής δεν θυμούνται το εξωκλήσι να λειτουργιέται. Το θυμούνται ερειπωμένο, με ένα καντήλι να καίει πάντα στην κόγχη του ιερού του, όπως και σήμερα. Πιθανότατα βρίσκεται σε ερειπωμένη κατάσταση πάνω από διακόσια χρόνια, διότι έτσι αναφέρεται το 1805.

Συγκεκριμένα ο Άγγλος περιηγητής William Gell επισκέφτηκε την περιοχή το Μάρτιο του 1805 και κράτησε λεπτομερείς σημειώσεις για τη διαδρομή Καλαμάτας-Κιτριών. Τις παρατηρήσεις του μετέφερε σε τουριστικό οδηγό, τον οποίο εξέδωσε το 1817 και αργότερα σε περιηγητικό κείμενο, το οποίο δημοσίευσε το 1823 στο Λονδίνο[4]. Στον τουριστικό οδηγό του αναφέρει, ότι τέσσερα λεπτά της ώρας μετά την Παλιόχωρα συνάντησε μία εκκλησία δίπλα σε μία λαγκαδιά, την οποία η Σοφία Καπετανάκη εύστοχα ταυτίζει με το εξωκλήσι του Αγίου Νικολάου[5].

Στο περιηγητικό του βιβλίο ο W. Gell σημειώνει για την ίδια τοποθεσία:

«Περάσαμε και άλλη μία εγκαταλελειμμένη εκκλησία σε ένα λαγκάδι, σε μιαν απότομη και επικίνδυνη κατηφοριά, που οδηγούσε σε ένα κεραμουργείο στο μυχό ενός μικρού κόλπου».[6]

Εδώ ο Gell μας δίνει την πληροφορία, ότι η εκκλησία ήταν εγκαταλελειμμένη το Μάρτιο του 1805 που την αντίκρισε. Ίσως να μη βρισκόταν στην ερειπιώδη κατάσταση που είναι σήμερα, αλλά σίγουρα θα παρουσίαζε εικόνα εγκατάλειψης και ερήμωσης, με πεσμένη στέγη, κατεστραμμένες θύρες, συλημένο εσωτερικό. Όσο για το κεραμουργείο το οποίο αναφέρει, βρισκόταν τρία λεπτά νοτιότερα, σύμφωνα με τον δικό του, λεπτομερέστερο, τουριστικό οδηγό[7]. Επομένως, το εκκλησάκι είχε κτιστεί πριν από το 1805. Σε κάποια χρονική στιγμή, η οποία δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί, εγκαταλείφθηκε. Δεν αποκλείεται κατά τη λαίλαπα των Ορλοφικών στα 1770, όταν οι τουρκαλβανοί επιδρομείς εδήωσαν την περιοχή, εισέβαλαν στην ενδοχώρα και «εσκλάβωσαν τους Μαντιναίους όπου ήταν στο καταφύγι»[8], να λεηλάτησαν και τον Άγιο Νικόλαο του Πατσούρου. Αλλά αυτό είναι μόνο μια εικασία.

Έκτοτε μάλλον δεν ανοικοδομήθηκε ξανά, δεδομένου ότι η παραλιακή ζώνη έμεινε ακατοίκητη ως το 1850 περίπου, διότι δεν παρείχε ασφάλεια. Όμως, ο ερειπιώνας διατηρήθηκε καθώς και το ναωνύμιο Άγιος Νικόλαος που υπενθυμίζουν την αλλοτινή ύπαρξη της εκκλησίας. Οι μεταγενέστεροι κάτοικοι της περιοχής σεβάστηκαν την ιερότητα του χώρου, τον φρόντισαν στοιχειωδώς και τον μετέτρεψαν σε εικονοστάσι, στο οποίο οι περαστικοί ανάβουν ευλαβικά το καντήλι που υπάρχει στην κόγχη του Ιερού Βήματος.


Ο βορινός κι ο μισογκρεμισμένος νότιος τοίχος και το χαμηλό "τέμπλο" [φωτ. Θ.Μ. δεκ. '90]

 

Η εικόνα του ερειπίου

Κατά την επίσκεψή μας στην περιοχή, το Φεβρουάριο του 1999, διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για έναν πετρόχτιστο ναΐσκο με ορθογώνιο σχήμα, διαστάσεων 3x6 μέτρων περίπου. Ο χώρος του Ιερού Βήματος χωρίζεται από τον κυρίως ναό με ένα χαμηλό τοιχίο (τέμπλο) δημιουργώντας έναν ξεχωριστό χώρο 3x2 μ. Η είσοδος στο Ιερό Βήμα παρουσιάζει μία πρωτοτυπία, διότι δεν βρίσκεται στο κέντρο του τέμπλου αλλά στη δεξιά (νότια) πλευρά του και είναι μοναδική. Ομοίως, η είσοδος του ναού δεν βρισκόταν στο κέντρο του δυτικού τοίχου, αλλά στη δεξιά πλευρά του, όπως διακρίνεται στον μισογκρεμισμένο εξωτερικό τοίχο.

Από την αρχική τοιχοποιία σώζεται το μεγαλύτερο μέρος του βορινού τοίχου σε ύψος δύο μέτρων περίπου. Ο απέναντι νότιος τοίχος είναι σχεδόν κατεστραμμένος. Το πέτρινο χώρισμα-τέμπλο είναι χαμηλό, ύψους ενός μέτρου. Στην ανατολική πλευρά η τοιχοποιία βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση. Φαίνεται πως έχει συντηρηθεί και ανακαινιστεί σε νεότερη εποχή, διότι χρησιμεύει ως εικονοστάσι. Η κόγχη του Ιερού είναι μια ημικυκλική κουφωτή προεξοχή προς την ανατολική πλευρά του τοίχου, η οποία καταλήγει σε ένα στενό άνοιγμα, που επιτρέπει την είσοδο ελάχιστου φωτισμού στο εσωτερικό της. Επάνω στην κόγχη έχει τοποθετηθεί ένας μεταγενέστερος σταυρός.

Στο γύρω χώρο υπάρχει ένα λιθόχτιστο πηγάδι με αντένα νεότερης κατασκευής. Το βάθος του είναι δύο-δυόμισι μέτρα. Το περίγραμμά του έχει πάχος 30 εκ. περίπου και ανυψώνεται πάνω από το έδαφος στο ύψος του γόνατου, σχηματίζοντας ένα προστατευτικό πηγαδόχειλο. Μόνο σε ένα σημείο υπάρχει άνοιγμα, το οποίο συνοδεύεται από δύο πέτρινες γούρνες για το πότισμα των ζώων.

 

Το πηγάδι με την αντένα [φωτ. Θ.Μ. 1999]


Ιστορικό διατηρητέο μνημείο

Τα υπάρχοντα κατάλοιπα του ναού του Αγίου Νικολάου αποτελούν ένα μνημείο της τοπικής μεταβυζαντινής ιστορίας. Η επιστημονική μελέτη του ερειπιώνα μπορεί να μας οδηγήσει σε συμπεράσματα για το χρόνο κατασκευής του και για τις αρχιτεκτονικές συνήθειες και επιδράσεις των μαστόρων του. Έτσι θα αποκτήσουμε μία πληρέστερη εικόνα για την ιστορία του τόπου. Μέχρι σήμερα η ευσέβεια των ντόπιων το διέσωσε από την εξαφάνιση, και το απόμερο της περιοχής από κάποια καταστροφική «ανακαίνιση». Όμως οι εποχές έχουν αλλάξει και συχνά στο όνομα της «ανάπτυξης» ξεχνιούνται οι παραδοσιακές αξίες. Γι’ αυτό ήταν απαραίτητη η νομική κατοχύρωση. Το 1993 το «Τοπικό Συμβούλιο Μνημείων ΝΔ Ελλάδος» αναγνώρισε την ανάγκη ο ναός να διατηρηθεί όπως είναι, ώστε να μελετηθεί από τους ειδικούς. Στην υπ’ αρ. 6 (21/9/93) συνεδρίασή του γνωμοδότησε ομόφωνα να χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Η σχετική υπουργική απόφαση έχει ως εξής[9]:

Αριθ. ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ30/50434/1062

Χαρακτηρισμός Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Παλιόχωρας Αβίας Νομού Μεσσηνίας, ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου.

 Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Έχοντας υπόψη...[10]

... 4. Την ομόφωνη γνωμοδότηση του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Νοτιοδυτικής Ελλάδας, όπως διατυπώθηκε στην αριθ. 6 (21-9-93) συνεδρία του, αποφασίζουμε:

Χαρακτηρίζουμε τον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται στην περιοχή Παλιόχωρα της κοινότητας Αβίας, επαρχίας Καλαμών, ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο με ζώνη προστασίας 2 μ. γύρω του. Πρόκειται για μονόχωρο, ερειπωμένο ναΰδριο με ημικυκλική αψίδα. Το μνημείο διατηρείται σε μέγιστο ύψος 1,70 μ.

Η απόφαση αυτή δεν θα επιβαρύνει τον Κρατικό Προϋπολογισμό. Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Αθήνα, 12 Νοεμβρίου 1993.

Με εντολή Υπουργού, Ο Προϊστάμενος της Δ/νσης, Ν. ΖΙΑΣ

 

2018. Σχεδόν ερειπωμένο το παλιό σπιτάκι [φωτ. Θ.Μ.]


 

2018. Άγρια και πυκνή βλάστηση σκεπάζει το μνημείο [φωτ. Θ.Μ.]


Ο τόπος άγριεψε, το καντήλι έσβησε

"Tο σήμαντρό της δε χτυπά, δεν έχει ψάλτη ούτε παπά. Ένα καντήλι θαμπερό και έναν πέτρινο σταυρό, έχει στολίδι μοναχό το εκκλησάκι το φτωχό." [Το εκκλησάκι, Άγγελος Βλάχος (1838-1920)]

Όπως αναφέρει το παλιό παιδικό ποιηματάκι του Άγγελου Βλάχου, ο Αγιονικόλας δεν είχε ούτε σήμαντρο ούτε παπά. Όμως, αν και ερειπωμένος, ήταν εμφανής και περιποιημένος μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Ώσπου τα μοναδικά του στολίδια, το καντήλι κι ο πέτρινος σταυρός που διακρίνονταν για αιώνες, σκεπάστηκαν από την πυκνή βλάστηση και χάθηκαν καθώς ο τόπος ερήμωσε κι άγριεψε.

Τα καλοκαίρια η βοτσαλόσπαρτη ακρογιαλιά προσελκύει αρκετούς λουόμενους, καθώς είναι απόμερη, σχετικά δυσπρόσιτη και περιβάλλεται από γραφικά βραχάκια. Πολλοί χαζεύουν και φωτογραφίζουν το παλιό σπίτι του Πατσούρου που είναι πια ερειπωμένο. Λίγοι υποψιάζονται πως κάτω από την πυκνή, άγρια βλάστηση που έχει σκεπάσει το παλιό περιβόλι και το πηγάδι, κρύβεται ένα μεταβυζαντινό μνημείο, του οποίου το καντήλι κανείς δεν ανάβει πια.

 Θοδωρής Μπελίτσος, 6.12.22.

 

Αναδημοσίευση με προσθήκες από: Θ. Μπελίτσου «Εν Αβία», 2016, σελ. 198-201 και «Ιθώμη» Καλαμάτας, 45 (Αύγουστος 2001), σελ. 42-45.

 



[1] Καπετανάκης Σταύρος «Οι Μαντίνειες της Μάνης», Αθήνα 1996, σελ. 23 κ.επ. και 31 κ.επ.

[2] Στα 1870 περίπου το επώνυμο αναφέρεται στο Νομιτσί και στο Κουτήφαρι (νυν Θαλάμες) ως «Πατσουρέας» και στα 1840 ως «Πατζουρέας».

[3] Καπετανάκης Σταύρος, ό.π. σελ. 555.

[4] Καπετανάκη Σοφία, «Περιγραφή της διαδρομής Καλαμάτας-Κιτριών από τον W. Gell», Λακωνικαί Σπουδαί Ι΄ (1990), σελ. 499-500. Καπετανάκης Σταύρος, ό.π. σελ. 107.

[5] Καπετανάκη Σοφία, ό.π. σελ. 504 (χάρτης) και 511 (σημ. 1).

[6] Καπετανάκης Σταύρος, ό.π. σελ. 108.

[7] Καπετανάκη Σοφία, ό.π. σελ. 511.

[8] Β. Πατριαρχέα, «Δίπτυχον ιστορικόν και φιλολογικόν της Εθνεγερσίας», 1971, σελ. 614.

[9] ΦΕΚ 873 (30 Νοεμβρίου 1993), τ. Β΄.

[10] Από το κείμενο της απόφασης παρέλειψα την τυπική αναφορά διαφόρων νομικών διατάξεων. Η απόφαση πάρθηκε κατά τη θητεία της υπ. Πολιτισμού Ντόρας Μπακογιάννη, μεσολάβησαν εκλογές και τελικά υπογράφτηκε και δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ από την επόμενη υπουργό Μελίνα Μερκούρη.

Από https://belitsosquarks.blogspot.com/



Poems by Vu Trong Thai from Vietnam

 

Poems by Vu Trong Thai from Vietnam

His biography:

Poet Vu Trong Thai was born in 1955, in Haiphong city, Vietnam. Member of Hai Phong Literature and Art Association. He has published 9 books of poems, live stories. He won 4 literary Prizes in Vietnam.


His poems:


Afternoon of Lang land

Afternoon slowly fell down the mountain town
Clouds spread across the top of Chop Chai
KyLua Market had no longer people around
The sound of “Hey Nhi…”, held someone’s footsteps*

Golden sunset on the water surface
KyCung River quietly flowed
I returned to Lang in the afternoon
Somewhere had the scent of incense

To Thi despite thousands of years of petrification
Still held the baby, watched the sky from far away
UcTrai followed father to the North
Which tears for the debt and enemies of the country?**

Afternoon at the end of year, I sat back and remembered
Stories of the past and today
One more time back to Lang
Sent love to this land.

*”HeyNhisloonghao…”: The lyrics of the Sli song of the Nung Phan Sinh people in Lang Son. In each KyLua market before, Nung boys and girls often went to the market and sang love song on every street corner, created a unique culture in Lang Son.

**Nguyen Trai followed his father, Nguyen Phi Khanh, was captured by the Ming invaders, and went up to the North pass (Muc Nam Quan). Listened to what his father say, he wiped away his tears and returned to think about how to repay the debt and enemies of the country.



Baby Na acted as a doctor

(For dearest Na)

Baby Na played the role of a doctor
How powerful she looked
Sit seriously on the chair
She wore on the stethoscope.

Patients were all lined up
In order, not jostled each other
One by one
Now, the medical examination began.

What is wrong with you, Bear
I have a sore throat
Ah, yes, you have caught a cold
Drink honey, it will cure immediately.

And what about you, lovely stuffed puppy
Why do you look so sad
I left my mother since I was little
So I am crave for Vinamilk.

Doctor Na prescribed
Two boxes of Vinamilk
Every day when going to class
You must be sure to drink evenly.

Sweet Doraemon
Why do you have to see the doctor?
I’m having a headache
It feels so dizzy.

So from now on
If you don’t want to be scolded by mother
When you go out in the sun
Remember to wear a hat.

The examination was long over
Everyone stayed
All were having fun
Played with doctor Na.

                  April, 2nd 2021




The sound of bronze trumpet

(Dear Bronze Trumpet Band OefeningenUitspanning)

There was an evening in Spring
The sound of bronze trumpet echoed in Port Street*
Those shimmered melodies
Colorful fields at Uat Kim Huong.

Strange mysterious sounds
Of the band in the river Maas
“Fly, fly, fly… like the endless Spring”**
Beside the Forbidden River at high tide.

When the conductor spent a second of silence
Command wand turned into magic wand
I suddenly saw a stormy sky
A gentle song, a soft song.

Those artists that I couldn’t know their names yet
Different languages, many unknowns
The bronze trumpet sound was a close bridge
We became brothers as if we had been a long time.

Hai Phong – WijkenAalburg was so far away
Today was no longer distance
Pink phoenix wings with tulips***
Blossomed in this morning.
11:55PM, night October 12nd, 2021

*Bronze Trumpet Band OefeningenUitspanning (Netherlands) performed at the Opera House, on the occasion of the 1st anniversary of the establishment of the Vietnam - Netherlands Friendship and Cooperation Association, Hai Phong city.

** Adapted from the poem “Vietnamese posture” by Le Anh Xuan.

***Symbol of Vietnam – Netherlands Friendship & Cooperation Association, Hai Phong city.



Cu Bi entered first grade

(Dearest Cu Bi)

Cu Bi entered first grade
The whole family also learned
Mother brought a backpack to wear
Father brought new books.

Grandfather volunteered to wait
Picked up the baby after school
Grandmother took a good care
Cooked a delicious meal for him.

So was auntie Trang
Gifted brand new clothes
And a pretty hat
To kept him away from the sun and rain.

The puppy was also nervous
Ran around as encouragement
First day went to class
When he entered first grade.

                    04:55PM, July 28th, 2018


Emotions from a photo

(Dear Assoc. Prof. Dr. Pham Xuan Duong – VMU Principal; Chairman of VNFCA Hai Phong)

Red gloves
Red flag on chest
I also saw another red
From your heart in a “Pink Sunday”.

Just quietly hid in the crowd
You gave away red blood
How many times, I couldn’t remember
Silently hoped for revival.

I had seen your enthusiasm
Interesting moment in class time
Career story with so many dreams
Released your soul to a life of blue sea.

I also knew it always dry and sunny in the summer
Sweat was still roll down on your cheeks
The practice floor was wobbly
The traditional martial arts, you were so passionate…

Yes, the page of life was not the page of poetry
Like a ship in the middle of the ocean
Quietly in the vast ocean
In the distance, there was a glimpse of the shore.

                                                        October 14th, 2021

*VMU: Vietnam Maritime University

*VNFCA: Vietnam – Netherlands Friendship and Cooperation Association, Hai Phong city



(Translated from Vietnamese into English by JyKhanh)