Ήτανε μια φορά ένα αγοράκι που θα πήγαινε πρώτη τάξη στο σχολείο.
Μέρες πριν, ρωτούσε συνέχεια τη μαμά του : Θα πάρεις και εσύ τσάντα; Τι ρούχα θα φορέσουμε;
Η μαμά του δεν απαντούσε κι όσο ρωτούσε ο μικρός, τόσο πιο έντονα εκείνη καθάριζε την κουζίνα. Είχε τα νεύρα της κι ο μικρός πλησίασε, της τράβηξε την άκρη της μπλούζας λέγοντας: Μαμά έχεις τα νεύρα σου και δε μου μιλάς;
-Εκείνη προβληματίστηκε, τα παράτησε όλα, τον σήκωσε στα χέρια και κάθισαν οι δυο τους στον καναπέ. Το αγόρι χάθηκε στην αγκαλιά της μαμάς και εκείνη, ήρεμα και χαμογελαστά του είπε: Είμαι έτοιμη να σε ακούσω, ρώτα με.
Επανέλαβε εκείνος τις ερωτήσεις και απλώς συμπλήρωσε: Ο μπαμπάς θα πάει το παιδάκι του στο σχολείο και εσύ εμένα;
-Τι λες αγόρι μου, ποιο παιδάκι, εσένα έχουμε ένα και σε λατρεύουμε.
-Δεν το βλέπω, όλο μαλώνετε και κλείνω τα αυτιά μου να μην ακούω.
-Σε παρακαλώ, να σκέφτεσαι την πρώτη μέρα στο σχολείο. Θα πάμε παρεούλα και θα γνωρίσουμε κι άλλα παιδάκια για να παίζετε. Ωραία;
-Και ο μπαμπάς;
-Ο μπαμπάς δουλεύει και δε θα μπορέσει να έρθει.
Το είπε και προσπάθησε να πνίξει το δάκρυ της. Ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό και δεν έλεγε να φύγει. Αλλά πώς να έφευγε, πώς να έφευγαν τα πικρά λόγια που αντάλλαξαν και δε σεβάστηκαν την παρουσία τού παιδιού τους; Τα προσωπικά τους, σίγουρα δεν αφορούσαν τον μικρό, που αγωνιούσε μόνο, να πάει στο σχολείο.
Τον καθησύχασε, τα είπανε όμορφα, γλυκά και αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά της. Τον άφησε βιαστικά στον καναπέ, γιατί βιαζόταν να επιλύσει το πρόβλημα ,όπως και έγινε.
Γιατί εκείνος, κατάλαβε, ότι το παιδί τους είχε πληγωθεί, από τη συμπεριφορά τους και ζήτησε αμέσως άδεια, προσποιούμενος ότι έχει προκύψει ένα ζήτημα.
Γύρισε νωρίτερα στο σπίτι. Αγόρασε και δυο πράγματα, καθώς ερχόταν, ξυλομπογιές και τρία μπλοκ να ζωγραφίσουν μαζί κι ο καθένας χωριστά.
Ο μικρός ,μόλις άκουσε τα κλειδιά στην πόρτα, κρύφτηκε, για να τον ψάξει, κάτω από το τραπέζι του σαλονιού.
-Πού είσαι παλικάρι μου; Πού είσαι;
Έσκυψε, οριζοντιώθηκε στο πάτωμα, έπαιξαν γέλασαν με δάκρυα ,ειδικά το αγοράκι που χτύπησε καθώς έκανε να σηκωθεί και το κλάμα το έκανε γέλιο. Φαινόταν ότι το παιδί είχε ανάγκη από αγάπη και τίποτε άλλο.
Αποφάσισαν, για να μην καταστρέψουν το αγγελούδι τους, να μην μαλώσουν ξανά και μάλιστα για ασήμαντες αφορμές.
Εκείνη του είπε: Πρέπει να αποφασίσουμε, τι θέλουμε, γιατί το θέλουμε, γιατί δε γίνεται ο ένας να θέλει αυτοκίνητο και ο άλλος καράβι, ο ένας διακοπές και ο άλλος ρούχα ακριβά, μόνο από ανταγωνισμό. Το παιδί μας θα πάει στο σχολείο και πρέπει να είναι χαρούμενο, να έχει καλή ψυχολογία, γιατί αλλιώς θα σκύβει μπροστά στο θρανίο και θα κλαίει.
-Πω,πω πρώτη τάξη! Μεγάλωσε και καταλαβαίνει, τι κλίμα επικρατεί κάθε μέρα στο σπίτι μας; Και φαντάστηκε με το μυαλουδάκι του, ότι εγώ θα πάω κάποιο άλλο παιδάκι, αφού δεν θα τον συνοδεύσω.
-Ναι, αμέσως τη στέρηση την ερμηνεύει, όπως τον βολεύει. Μου είπε: Μαμά,τι έκανες και δεν έχουμε ψωμάκι το έφαγες;
-Θέλουμε λίγο χρόνο. Θα επιμείνουμε στο να μην κάνουμε πολλά λάθη και να συμπεριφερόμαστε αγαπητικά στο παιδί μας, να σεβόμαστε την παρουσία του. Όταν γίνεσαι γονιός αποφασίζεις να κάνεις θυσίες για το καλό του, για την ευτυχία του.
-Δεν σε αναγνωρίζω. Τι φιλοσοφία είναι αυτή;
-Δεν είναι δικά μου τα λόγια αλλά τα ταίριαξα να φαίνονται έτσι. Είναι του φίλου μου, που κι αυτός περνούσε πολλά και αποφάσισαν να κουβεντιάσουν το θέμα τους με ένα ειδικό σύμβουλο οικογένειας. Έτερος εξ ετέρου σοφός. Ο ένας μαθαίνει από τον άλλον.
-Κι αυτό ο φίλος σου το έμαθε. Όχι το αφεντικό μου, που με συμβουλεύει κάθε μέρα, να κουβεντιάζουμε τα προβλήματα και να τα επιλύουμε νωρίς.
Έτσι ο μικρός μας φίλος πήγε την πρώτη μέρα στο σχολείο με τους γονείς του, χαρούμενος και ευτυχισμένος.
Μπορεί οι νέοι γονείς να αντιμετωπίζουν οικονομικά κυρίως προβλήματα, αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουν τις ανάγκες των παιδιών τους, που δεν είναι πολλές, πάρα μονάχα να αγαπηθούν και να ζουν σε κλίμα αγάπης.
Και εκεί που υπάρχει, κοντά στο παιδί ένας γονιός, η ίδια τακτική πρέπει να ακολουθηθεί από τη μεριά του, γιατί το παιδί δεν γνωρίζει τα προβλήματα των μεγάλων ,αντιλαμβάνεται όμως τη δυσαρέσκεια απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος,συγγραφέας,ποιήτρια,κριτικός λογ.
Πίνακας Km Berggren
