ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ "ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΕΥ", ΘΕΑΤΡΙΝΩΝ ΘΕΑΤΕΣ. ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΤΟΥ ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΕΥ του John Osborne από το μυθιστόρημα του Oscar Wilde, στο Παλιό Πανεπιστήμιο από τους Θεατρίνων Θεατές. Μετά την χειμερινή πετυχημένη σεζόν & το μικρό θρίαμβο του Κολωνού, συνεχίζουμε τις καλοκαιρινές μας παραστάσεις με 3 μέρες τον Ιούλη σ' ένα από τα ωραιότερα υπαίθρια ελληνικά θέατρα. Το θέατρο του Μουσείου Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (* Παλιό Πανεπιστήμιο) στην οδό Θόλου 5, στους Αέρηδες ,στην Πλάκα. Χαρακτηρίστηκε μια από τις πιο καλύτερες παραστάσεις της χρονιάς και συνέλεξε εξαιρετικές κριτικές. Επιχορηγήθηκε από το ΥΠ.ΠΟ. εντάχθηκε στις εκδηλώσεις του ΟΠΑΝΔΑ & παίχτηκε όλο το χειμώνα sold out στο Studio Kυψέλης. Η περίφημη εκδοχή του Osborne μετά το Εθνικό θέατρο της Αγγλίας και άλλα μεγάλα θέατρα παγκόσμια ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την ομάδα Θεατρίνων Θεατές & θα μας εντυπωσιάσει και το καλοκαίρι. Το υπέροχο κλασσικό αριστούργημα μιλά για ένα γοητευτικό νέο που αναστατώνει με την ομορφιά του το Λονδίνο , ποζάρει για ένα πορτρέτο και εύχεται να παρέμενε νέος όπως αυτό σε όλη του τη ζωή με οποιοδήποτε τίμημα. ΄Eνα μεταφυσικό αριστούργημα για την νιότη που χάνεται & τη ζωή που μας προσφέρεται. Εμείς την ορίζουμε ή η μοίρα;

Σκηνοθεσία: Γιώργος Λιβανός, μετάφραση Θωμάς Βούλγαρης ,σκηνικά- κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη, μουσική :Μίμης Πλέσσας ,χορογραφία : Ειρήνη Τσότρα, θεατρολόγος : Χαρά Μπακονικόλα ,σύμβουλος :Γιάννης Σολδάτος, σύμβουλος κειμένου : Ροζίτα Σώκου ,Δημόσιες σχέσεις: Νταίζη Λεμπέση- Ζωή Τριανταφυλλίδη ,manager διαφημίσεων: Χρύσα Πολυζώη -Δημήτρης Βασιλειάδης, fotos: Zώης Τριανταφύλλου - Σφακιανάκης & Κώστας Βολιώτης ,fotos καλοκαιριού: Βασίλης Θεοδώρου, teaser: Αντώνης Μανδρανής ,κινηματογράφηση: Χρήστος Λουκάκης.

Ερμηνεύουν: Καίτη Ιμπροχώρη ως Λαίδη Άγκαθα ,Γιώργος Λιβανός, Γιάννης Τσιώμου ,Μάνος Χατζηγεωργίου, Αγάπη Μανουρά ,Μαρία Δρακοπούλου, Σωτήρης Αντωνίου ,Νίκος Χαλατζίδης ως Πορτρέτο & στον ρόλο του Ντόριαν Γκρέυ ο Στάθης Παναγιωτίδης.

Παραστάσεις:

21- 22- 23 ΙΟΥΛΙΟΥ στο Μουσείο Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Θόλου 5, Πλάκα (ΠΑΛΗΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΛΑΚΑΣ) στις 21.00 μ.μ.

ΜΕ ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟ 17 ΕΥΡΩ!

Πληροφορίες- κρατήσεις: 210 8819571

Ηλεκτρονική προπώληση εισιτηρίων:

https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fwww.viva.gr%2Ftickets%2Ftheater%2Ftour%2Fto-portreto-tou-ntorian-gkreu%2F%3Ffbclid%3DIwAR1s5KzIa86dsomOb0VSwKphx0QOLcq9peRALykmhuZEMQbhGOHmQgtJqkw&h=AT0w2POAmH5SndB3RYXJdJFvOE70K05Klhb69s-VCts7856_qeweLq_BTy848J9-5ZtiLcdtaMuTQtPDyfnwpFTv2NPSL-4Wn62mEEY-w97AkD2eCMwFvKYgBaNlTun9_zUJKw

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΟΛΑΡΗ "ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΣΑΙ"

 

Απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας,
Φθινόπωρο,
Οκτώβρης ήτανε θαρρώ
Με κίτρινο- καφέ ντυμένη η πόλη
Καταμεσής εγώ με κόκκινο μαντώ.
Φτάνω στην ώρα μου
Στη μικρή πατισερί.
Πάνω στη γωνιά την λογοτεχνική
Σε βρίσκω συνεπή στο ραντεβού μας,
Καφέ να πίνεις , espresso σκέτο , μαύρο και πικρό.
Τσάι θα πάρω,
Πράσινο , ζεστό.
Δεν θέλω άλλον καφέ για σήμερα να πιω.
Κοιτάζω το περίτεχνο
Κινέζικο φλιτζάνι.

Κιτρίνιζε το τσάι που μου φέρανε ,
Θαμπό , σα να κυλούσε στον Αχέροντα , σκοτάδι.

Το βλέμμα μου σηκώνω πιο ψηλά,
Η λάμψη των ματιών σου
Πράσινο σμαραγδί

Το θάμπος διαπερνά
Τυλίγοντας την πορσελάνη με στοργή .
Θρίαμβος! Το τσάι μου έγινε πράσινο ξανά!

Παρασκευή Β. Μόλαρη
Ιούλιος 2022

Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή με τον προσωρινό τίτλο ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ. 

Η φωτογραφία είναι από https://www.doctorulzilei.ro/

ΣΟΦΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ "Λίγη ... θλίψη"

 

Στη θάλασσα να ταξιδεύεις τις στενοχώριες σου
Να τις αφήνεις μεσοπέλαγα λεία σε πειρατές ψυχών
Αέναα εκεί να θλίβονται βρίσκοντας καινούργια πατρίδα .

Κρυμμένο μήνυμα σε μπουκαλάκι στη χάρη του Πανορμίτη
Να φτάνουν εξαγνισμένες
Τάματα ζωής να τις αφιερώνεις στο παιδί που ήσουν κάποτε κι ονειρευόταν μεγάλα ταξίδια να κυβερνά πρωρείς και ναύκληρους.

Και σμιλευμένες να επιστρέφουν στην ψυχή σου λείες απ ‘το αλάτι
Σμίγοντας με τις επόμενες · «Τέτλαθι , καρδίη …»*

*Ομηρου Οδύσσεια , υ18

Η φωτογραφία είναι από https://www.stern.de/

AGE OF FIRE – single “Seeds Of Tomorrow” από το EP “Through the Tempest”

 

“Seeds Of Tomorrow” 

(Δείτε το βίντεο εδώ) 

https://www.youtube.com/watch?v=ErgVIdhSxO0 

 

Οι Age of Fire, που δημιουργήθηκαν στη Νότια Φλόριντα των Η.Π.Α. το 1988, ξεκίνησαν με σκοπό να δημιουργήσουν το προσωπικό τους στυλ Heavy Metal. Μέχρι σήμερα έχουν γράψει μουσική που αγγίζει παρακλάδια όπως το thrash, το συμφωνικό, το μελωδικό και το progressive metal. Διαλύθηκαν το 1991 έχοντας προηγουμένως προλάβει να παίξει σε clubs ολόκληρης της Ανατολικής Ακτής (East Coast) των Η.Π.Α. και της Φλόριντα, και επαναδραστηριοποιήθηκαν από το ιδρυτικό μέλος Greg Brown το 2018. Έκτοτε, η μουσική των Age of Fire έχει αναμεταδοθεί από περισσότερους από 1.000 επίγειους αλλά και δορυφορικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Το συγκρότημα συνεχίζει να παρουσιάζεται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, όπως τα: Metal Hammer (Πορτογαλία), The Metal Mag (Ευρώπη), Fireworks (Ηνωμένο Βασίλειο), Hard Music Base (Σλοβακία), Permafrost (Νορβηγία), Dead Rhetoric (ΗΠΑ/Σουηδία), Bunker (Ρωσία), Iron Backstage (ΗΠΑ), Battlehelm (ΗΠΑ/Ηνωμένο Βασίλειο/Σουηδία), High Speed ​​Hangover (Ηνωμένο Βασίλειο), Encyclopaedia Metallum (Καναδάς) και Megadeth's Megacruise. Το σχήμα εκπροσωπείται από την SWC Global Media LLC, και υποστηρίζεται από την κατασκευάστρια εταιρεία κιθαρών Solar guitars, καθώς και από την εταιρεία ένδυσης Dirtbag. 

Στις 12 Ιουλίου κυκλοφόρησαν το EP “Through theTempest”. 

Στο EP συμπεριλαμβάνεται και το τραγούδι “Seeds OfTomorrow” .

Official links 

https://ageoffire.bandcamp.com/ 

https://www.facebook.com/ObsidianDreams9 

https://www.youtube.com/channel/UCgPiGlAADVe2bzSoFc1nenQ 

 

 

FIND US

https://www.facebook.com/AngelsPRmusicPromotion/ 

https://www.instagram.com/angelsprmusicpromotion 

Rükiye – single “Blowing my mind” – από το άλμπουμ “Harmony”

 

“Blowing my mind” 

(Δείτε το Official Audio Release εδώ) 

https://www.youtube.com/watch?v=cUb26OuhHN8 

 

Ελπίδα… λαχτάρα… πόνος… επιθυμία… ανεξαρτησία… λέξεις που στροβιλίζονται γύρω από την αγάπη, τη ζωή και τις σχέσεις, συγκεντρώνονται στο «Harmony», μια ακόμη αποκλειστική κυκλοφορία από την καλλιτέχνη της Spider Music, Rukiye.  

Αν έχετε ακούσει τη Rukiye στο παρελθόν, θα γνωρίζετε ήδη ότι μπορεί να ερμηνεύσει τους στίχους με απαλό, γαλήνιο, σχεδόν μελαγχολικό ύφος, αλλά και να χτυπήσει τον ακροατή στο συναίσθημα με την σαν γροθιά ερμηνεία της. Αυτή η ποικιλία ερμηνευτικών τρόπων είναι ξανά παρούσα στο «Harmony», αναδεικνύοντας το τεράστιο στιχουργικό ταλέντο του Γιώργου Χονδραλή.   

Η ποιητική άποψη του Γιώργου Χονδραλή για τη ζωή και τον έρωτα υφαίνεται με υπέροχο τρόπο σε έξι από τα οκτώ τραγούδια, με την ίδια τη Rukiye να υπογράφει τους στίχους των άλλων δύο τραγουδιών. Από τον πόνο και τη λαχτάρα των «My Love» και «Santorini», μέχρι την ελπίδα του «I Believe» και του «Incomplete», η Rukiyeερμηνεύει τα σπαρακτικά λόγια του Γιώργου Χονδραλή περιγράφοντας με τέλειο τρόπο συναισθήματα που όλοι μας μπορούμε να αναγνωρίσουμε. Από την άλλη πλευρά, στα πιο σκληρά αλλά και αισιόδοξα «Blowing My Mind» και «Free», οι στίχοι και η μουσική μας δίνουν δυο τραγούδια ταιριαστά σε μια βραδινή έξοδο, για να γιορτάσουμε την αναγέννηση. Και αν το ρεφρέν του «Second Chance» δεν σας μείνει στο μυαλό, ελέγξτε τον σφυγμό σας! Κάθε τραγούδι ζωντανεύει μέσα από την εξαιρετική σύνθεση και τις υπέροχες διασκευές της παγκόσμιας κλάσης ομάδας των: Όλγας Μακρή, Γιώργου Γιαννικόπουλου, Περικλή Βογιατζόγλου και Γκιόσουα Καλάι στα OrangeStudios.   

Για μια ακόμη φορά στην Spider, εφαρμόζουν στην πράξη την μεγάλη φαντασία και δημιουργική τους ικανότητα, αποδεικνύοντας την γκάμα της τεχνογνωσίας που διαθέτουν,  είτε πρόκειται για μπαλάντα είτε για μια επιτυχία που χρησιμοποιεί την τεχνολογία. Ζωή, αγάπη, απώλεια, λύτρωση και ελευθερία  οι ίδιες οι διαθέσεις της ζωής μας, όλα σε αρμονία από την Spider Music.   

Ακριβώς όταν νομίζεις ότι τα έχεις ακούσει όλα. 

 

 

Στο άλμπουμ συμπεριλαμβάνεται και το τραγούδι “Blowing mymind”

 

Official links 

https://www.facebook.com/SpiderMusicLBL/ 

www.spider-music.com 

https://www.youtube.com/channel/UCkMfQaoZAfJVGftW6SejM3w 

 

 

ΛΙΝΑ ΒΑΤΑΝΤΖΗ "Σε ίχνη ονειροπόλησης"

 

Σου δείχνω ένα νέφος -
τα θερινά σύννεφα
πάνω από τη θάλασσα
μοιάζουν με άνθη,
εάν απλώσουμε τα χέρια μας
θα γεμίσουν οι αγκαλιές μας γιασεμί.

Έρχεται ο αέρας, μου λες -
δεν ξεχωρίζω την αύρα της θάλασσας
από το αεράκι του κήπου,
όλα τα αρώματά τους
πέφτουν στα μαλλιά μου
και αφήνουν μηνύματα,
μυστικά.

Θα το πω, θα το πεις!

Η φωτιά του καλοκαιριού
μας ξυπνά -
τόσο νερό αγιασμένο από τον ήλιο
μας δροσίζει
μέσα στην ξέφωτη θάλασσα.

Πάμε παντού!

Το βράδυ μιλάμε στο δάσος -
κάτω από την καυτή λάμψη
των αστεριών
υπολογίζουμε την αιωνιότητά μας.
Καμία ενέργεια δεν χαραμίζεται
κάτω από το σύμπαν.

Ήρθαμε στα ρυάκια -
ας μας παρασύρουν
στην θεϊκή απεραντοσύνη
όπου απομένει
ό,τι έχουμε εκμαιεύσει
από τον έρωτα.

Λίνα Βαταντζή

Πίνακας : Sir Lawrence Alma-Tadema

Από https://gr.pinterest.com/

ΙΩΑΝΝΗΣ Β. ΒΕΛΛΗΣ «ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΑΣ»

 

 «ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΑΣ»

Κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημα του Γιάννη Βέλλη

Τον Ιούλιο του 2022 κυκλοφόρησε το νέο – εν μέρει, ιστορικό- μυθιστόρημα του Γιάννη Βέλλη, από τις εκδόσεις «Οσελότος». Συγκεντρώνοντας προσωπικές μαρτυρίες, ιστορικά γεγονότα, αρχεία της εποχής και την δική του ευαισθησία δημιούργησε τους ήρωές του. Άνθρωποι απλοί, χωρίς υπερβολές, «στολίσματα», μέσα από τις καθημερινές συγκρούσεις των συναισθημάτων τους, ζούνε τα ιστορικά γεγονότα του αιώνα που πέρασε και αντιδρούν. Όπως μπορούν και σε μερικές περιπτώσεις, όσο θέλουν.

Στην Κωνσταντινούπολη των αρχών του 20ου αιώνα, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, στον πόλεμο του ’40, την κατοχή, την απελευθέρωση, τον εμφύλιο, τα «σκληρά» χρόνια, την ανασυγκρότηση της χώρας, αν θεωρήσουμε ότι κατάφερε να υπάρξει ουσιαστικά κι αυτή. Στη δουλειά σε ξένα μέρη, μετά από την παράνομη είσοδο σ’ αυτά, τα καράβια, τα συμφέροντα, τις πολιτικές συγκυρίες, την εκμετάλλευση, τα διαχρονικά μίση και πάθη. Οι τραγικές καταστάσεις, δένονται με τις χιουμοριστικές. Η αισιοδοξία, ακόμα και μέσα από όλες τις ανοιχτές πληγές του αιώνα που πέρασε, κυριαρχεί και κερδίζει τον αγώνα απέναντι στην ηττοπάθεια, την κατάθλιψη. Σε πολλούς, ιδίως τους μεγαλύτερους, θα έρθουν στο μυαλό γεγονότα που έζησαν οι ίδιοι ή τους μετέφεραν οι γονείς τους. Σε άλλους, θα τους κινήσει την περιέργεια να δουν το παρελθόν της Ελλάδας, με τις καλές και τις κακές στιγμές του. Ίσως είναι κι ένας οδηγός για αποφυγή λαθών στο μέλλον μας. Σίγουρα θα προβληματίσει, σε πολλά επίπεδα και αυτός είναι ο κυρίαρχος στόχος του συγγραφέα του.

Απόσπασμα

«Φτάσαμε στα Ελληνικά νερά. Κανένας δεν ήθελε να κατέβει κάτω για βάρδια, όλοι ήταν στο κατάστρωμα. Σαν χαμένος έβλεπα για πρώτη φορά την Ελλάδα. Ενώ σε όλη μου την ζωή άκουγα για αυτή. Μπήκαμε στο λιμάνι, πρώτα τα υποβρύχια. Ποιο λιμάνι δηλαδή, αφού κάθε πενήντα μέτρα ήταν ανατιναγμένο. Όλα τα κτίρια γύρω ερείπια. Τα πάντα καμένα. Καταστροφή παντού. Λάδι η θάλασσα. Το «Αβέρωφ» και τα αντιτορπιλικά φούνταραν αρόδου, δεν υπήρχε ντοκ για να δέσουν στο λιμάνι. Χιλιάδες κόσμου είχε μαζευτεί, σφύριζαν τα καράβια, σημαίες παντού. Ένας πανζουρλισμός. Όλοι προσπαθούσαν να μας πλησιάσουν για να ρωτήσουν για τους δικούς τους. Στιγμές μαγικές και τραγικές. Ο πρώτος μηχανικός γνώρισε τη γυναίκα του, έπεσε με τη στολή στη θάλασσα για να την αγκαλιάσει. Ένας άλλος είδε τη μάνα του στα μαύρα και τα παιδιά του να τον καλούν, φωνάζοντας. Έβαλε τα κλάματα, μπήκε μέσα να μη τον βλέπουμε έτσι. Άλλοι φώναζαν από μακριά όταν διάκριναν κάποιον, ας μη τους άκουγε. Η Ελλάδα ζωντάνευε σε κάθε γωνιά των πλοίων και υποβρυχίων. Ζούσε μέσα μας κάθε στιγμή της ιστορίας της, που τότε γράφονταν. Με τους ζωντανούς και νεκρούς της, συμφιλιωμένους στην πραγματικότητα... Πρώτη φορά στη ζωή μου, είδα τόση φτώχια, δυστυχία. Πρόσωπα χλωμά, καχεκτικά κορμιά, ρούχα γεμάτα μπαλώματα. Όλοι μαζί μίλαγαν, ρωτούσαν για κάποιον δικό τους. Παιδάκια, μας παρακάλαγαν να τους δώσουμε κάτι, οτιδήποτε. Σαπούνι, ψωμί, φαΐ, χρήματα, ρούχα. Είχαν ανάγκη τα πάντα. «Ελλάδα, Ελλάδα», φώναζαν μη μπορώντας να καταλάβουν αν είμαστε Έλληνες ή σύμμαχοι... Με το ζόρι έμειναν μέσα μόνο οι βάρδιες. Κανένας δεν ήθελε να μείνει. Ανέλαβα εγώ, δεν είχα δικό μου να με περιμένει. Κάθισα όλη τη νύχτα, για να στείλω τους τρεις στα σπίτια τους. Έπιασα βάρδια στις έξι το απόγευμα, σχόλασα την άλλη μέρα το μεσημέρι. Στη σκάλα, με το αυτόματο στα χέρια. Πώς να κρατήσω έναν άνθρωπο που έχει να δει το σπίτι του, του δικούς του, τόσα χρόνια, με τέτοιες συνθήκες; Ενώ εγώ δεν είχα ούτε γυναίκα, ούτε παιδιά, ούτε αδέρφια να με περιμένουν. Τη δεύτερη μέρα μας μάζεψε ο Κυβερνήτης. Έκανε έρανο με αυτά τα λόγια: «Τις σοκολάτες, τα μπισκότα, τα σαπούνια, ό,τι φαγώσιμο έχουμε τώρα θα τα μαζέψουμε για τα παιδιά της γειτονιάς. Ακόμα και τσιγάρα για τους γέρους». Κάθε μήνα οι Άγγλοι μας έδιναν ένα πακέτο σοκολάτες και ένα κουτί μπισκότα. Ο Καπετάνιος συνέχισε: «Από αυτά φάγατε, φτάνει!». Άνοιξε την αποθήκη. Έφερε ένα σχολείο. Παιδάκια, με καλαμένια πόδια, κατακίτρινα. Τα μοιράσαμε όλα, άδειασε η αποθήκη. Τρόφιμα, κονσέρβες, σαπούνια. Κλαίγαμε όλοι, καθώς πέρναγαν τα παιδάκια και προσπαθούσαν να μας φιλήσουν το χέρι. «Ευχαριστώ», «Ευχαριστώ», ακούγονταν από τους μικρούς αυτούς αγγέλους, χτύπαγε σαν μαχαιριά μέσα μας. Αυτό ήταν ο πραγματικός πόλεμος, για τη ζωή. Ένα παιδί, με τη βοήθεια δασκάλου, προσπαθούσε να πλησιάσει στο φαγητό ενώ έτρεμε, ακόμα το θυμάμαι να κλαίει από χαρά. Την άλλη ημέρα φώναξε δύο αξιωματικούς, έναν υπαξιωματικό και δύο από το πλήρωμα να υπογράψουν ότι έσπασε μια νταμιτζάνα με υγρά μπαταρίας στην αποθήκη και κατάστρεψε όλα τα τρόφιμα. Σοκολάτες, μπισκότα, σαπούνια, κλπ. Υπέγραψαν όλοι μετά χαράς. Το έστειλε στους Άγγλους για να τα αντικαταστήσουν, αλλά μας είπε: «Μη νομίζετε ότι θα φάτε εσείς. Θα πάνε στα παιδιά πάλι». Μαζέψαμε διακόσια πενήντα πακέτα τσιγάρα και μαζί με κάποια τρόφιμα πήγαν σε ένα γηροκομείο εκεί κοντά. Βγήκα για πρώτη φορά έξω, στον Πειραιά. Για πρώτη φορά πατούσα χώμα Ελληνικό. Όλοι οι τοίχοι γραμμένοι με συνθήματα. Παντού σημαίες. Αγγλικές, Ελληνικές, λίγες Αμερικάνικες, πάρα πολλές Ρωσικές. Σφυροδρέπανα. Καμένα και γκρεμισμένα κτίρια έκλειναν δρόμους. Αντάρτες με φυσεκλίκια σταυρωτά, τον ΕΛΑΣ στο δίκοχο. Εμάς δεν μας χώνευαν, στο καπέλο μας έγραφε βασιλικό ναυτικό. Λες και είχαμε επιλογή στο τι θα φέρει το καπέλο ή το δίκοχο του καθενός στον εθνικό στρατό, εδώ το μυαλό μας ακόμα δεν είχαμε ξεκαθαρίσει με την όλη κατάσταση– αυτή που έρχονταν στον ορίζοντα…»

(Απόσπασμα, «ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΑΣ» Ιωάννης Β. Βέλλης, Εκδόσεις «Οσελότος»)

Γιάννης Βέλλης

Γεννήθηκε, το 1967. Ηπειρώτης στην καταγωγή, από την Κεραμίτσα Φιλιατών Θεσπρωτίας (Μουργκάνα). Ζει και εργάζεται στη Νέα Ιωνία Αττικής. Δημοσιογράφος, φωτογράφος, λογοτέχνης. Πρώην Ειδικός Γραμματέας & Γενικός Γραμματέας της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών». Σήμερα, Ειδικός Γραμματέας της «Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών». Ιδρυτής της «Πρωτοβουλίας καλών προθέσεων με σεβασμό στον Κώστα Καρυωτάκη και το έργο του», η οποία συνέδραμε στον προγραμματισμό των εκδηλώσεων του Δήμου Πρέβεζας για τα 90 χρόνια από το θάνατο του Κώστα Καρυωτάκη, ομιλητής στις εκδηλώσεις αυτές. Έχει χρηματίσει, Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος, Γενικός Γραμματέας, Ειδικός Γραμματέας τοπικών και πανελλήνιων Συλλόγων. Για πολλά χρόνια Εκδότης εφημερίδων και περιοδικών, με κυκλοφορία σε Ελλάδα & Κύπρο. Βραβευμένος, για το δημοσιογραφικό - φωτογραφικό του έργο. Κριτής πανελληνίων / διεθνών διαγωνισμών λογοτεχνίας και φωτογραφίας. Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας (Π.Σ.Ε.). Μέλος της Συντακτικής Επιτροπής της εφημερίδας «Πανηπειρωτική».

E-mail: jvellis@gmail.com