Carpe "Μισός..."
Fabian Perez art
Τα στεγνά μου χείλη
καταδυναστεύουν τα σφάλματα.
Οι έρωτες χάθηκαν
στα ψηλά χορτάρια του θανάτου,
εκρηκτική η κραυγή τους.
Ανταλλάσσουμε ματιές,
εισπνέω την ηχώ τους.
Τα μάτια ξεσκίζουν
το πέπλο του χρόνου,
θωπεύουν τα ανέγγιχτα,
η ζωή ανθίζει
στα κρυφά κοιλώματα της σάρκας.
Καταγράφονται οι δονήσεις της καρδιάς,
αναλαμπή ελπίδας
μέσα στην καταχνιά των καιρών.
Κάθε βράδυ γνωριζόμαστε,
βγαίνουμε από τις παρενθέσεις,
ντυνόμαστε με τα στολίδια του πόθου,
χορεύουμε προς την έξοδο κινδύνου.
Ένα ρομαντισμός εφηβικός
εξαγνίζει τα λάθη.
Υπήρξα μισός, βουλιάζοντας στη διαρκή απουσία σου.
Carpe.
H φωτογραφία είναι από https://www.pinterest.de/
Dead Sidewalkers – single “Drive Ahead” από το επερχόμενο άλμπουμ “Ahead”
Οι Αθηναίοι alternative/garage/pu
Πρώτο επίσημο δείγμα αποτελεί το lyric video για το κομμάτι “Drive Ahead”. Enjoy!
https://www.youtube.com/watch?
Οι Dead Sidewalkers
Βγήκαν στο δρόμο, ακολουθώντας τα βήματα και τους ήχους μουσικών από την Αμερικάνικη και την Αυστραλέζικη punk και garage σκηνή, χωρίς ωστόσο να τοποθετούνται κάπου συγκεκριμένα και μη φορώντας καμία ταμπέλα.
Οι Dead Sidewalkers μόλις ολοκλήρωσαν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο “Ahead” που θα κυκλοφορήσει επίσημα στο bandcamp στις 23 Μαΐου 2022, και αυτή τη στιγμή ετοιμάζουν το υλικό τους για live εμφανίσεις.
Αποτελούνται από τους:
Χάρη Γκελεστάθη - Φωνή (ex-Rockin' Bones, Widow Pit)
Σπύρο Δουλγερίδη a.k.a. S.pyros D. - Τύμπανα και φωνή (ex-Rockin' Bones, The
Κωνσταντίνο Κοπανάκη - Κιθάρες (ex-False Alarm)
Γιάννη Ανδρέου -Μπάσο (ex- Cosmic Teds)
Οfficial links
https://www.facebook.com/
https://youtube.com/channel/
ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΠΕΛΙΤΣΟΣ - Ο Λημνιός Χορηγός Του Διαγωνισμού Που Ανέδειξε Το Νίκο Καζαντζάκη
Ο Οδυσσεύς Παντελίδης, χορηγός του διαγωνισμού που ανέδειξε τον Καζαντζάκη
Το 1905 ο φιλότεχνος Λήμνιος επιχειρηματίας Οδυσσεύς Ι. Παντελίδης ανέλαβε τη χρηματοδότηση για μια τριετία του θεατρικού διαγωνισμού που διεξαγόταν υπό την εποπτεία του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Στον «Παντελίδειο δραματικό αγώνα» γνώρισε για πρώτη φορά μια πανελλήνια λογοτεχνική διάκριση ο μεγάλος Έλληνας λογοτέχνης Νίκος Καζαντζάκης το 1907.
Όμως, η επιτροπή τού αρνήθηκε το βραβείο με αποτέλεσμα να ξεσηκωθεί σάλος. Μεταξύ των βραβευθέντων υπήρξαν κι άλλοι γνωστοί λόγιοι: Φώτος Πολίτης, Τιμολέων Αμπελάς, Μιλτιάδης Ιωσήφ κλπ.
Οι δραματικοί αγώνες και η θέσπιση του Παντελίδειου
Ο Παντελίδειος αποτελούσε τη συνέχεια παλιότερων διαγωνισμών, οι οποίοι διεξάγονταν από το 1851 με διάφορες ονομασίες, ανάλογα με τους εκάστοτε χορηγούς, όπως: Ράλλειος, Βουτσιναίος, Φιλαδέλφειος, Λασσάνειος. Στις αρχές του 20ού αιώνα, το κληροδότημα του τελευταίου χορηγού Γεωργίου Λασσάνη εξαντλήθηκε.
Στην έκκληση του Πανεπιστημίου ανταποκρίθηκε ο Παντελίδης, ο οποίος ανέλαβε την επιχορήγησή του για τρεις χρονιές από το 1906 ως το 1908 (ακολούθησε ο Αβερώφειος από το 1910).
Στην αίτηση του προς τον Πρύτανη ο Παντελίδης ανέφερε:
«Επιθυμών να συντελέσω και εγώ, κατά την εμήν δύναμιν, εις την ανύψωσιν και βελτίωσιν του Εθνικού ημών θεάτρου, απεφάσισα όπως συστήσω δραματικόν αγώνα, ον λίαν ευσεβάστως παρακαλώ υμάς όπως φιλοξενήσητε εν τω Σεπτώ των Μουσών τεμένει ου τόσον επαξίως προΐστασθε».
Στις 17.11.1905 η Σύγκλητος αποδέχτηκε την πρόταση, εξαίροντας την πρωτοβουλία του:
«Ο κ. Οδυσσεύς Ι. Παντελίδης, Λήμνιος την πατρίδα, διατρίβων δε εν Αιγύπτω, αισιοδοξών εν τη φιλοπατρία αυτού και τη φιλομουσία… ηθέλησε ελευθέρως να ιδρύση τον αγώνα τούτον, τον επί τρία έτη τελεσθησόμενον, αφήσας εις τους συναγωνιζομένους πλήρη ελευθερίαν και ως προς την μορφήν των δραματικών έργων και ως προς την υπόθεσιν και ως προς την γλώσσαν».
Παντελίδειο (το 2012)Ο Παντελίδης ανέλαβε την υποχρέωση να χορηγεί ετήσια βραβεία χιλίων και πεντακοσίων δραχμών αντίστοιχα στα δύο καλύτερα αδημοσίευτα δραματικά έργα. Άφηνε ελεύθερη τη θεματογραφία αλλά θα προτιμούσε να αφορά την μετά την Άλωση ελληνική ιστορία. Η επιθυμία του αυτή ενδεχομένως έκρυβε την ελπίδα για κάποιο έργο σχετικό με τη Λήμνο, μιας και ήταν πρόσφατη η βράβευση, το 1891, του έργου «Η Κόρη της Λήμνου» του Αριστομένη Προβελέγγιου που αναφερόταν στην ηρωίδα Μαρούλα.
Ως προς την γλώσσα επιθυμούσε να είναι η απλή καθαρεύουσα, αποκλείοντας την αρχαΐζουσα αλλά και την δημώδη· στην πράξη η επιτροπή παρέβλεψε αυτό τον όρο, δεχόταν έργα και στην καθομιλουμένη Την τριμελή κριτική επιτροπή, με αμοιβή εκατό δραχμές για κάθε μέλος, αποτελούσαν τρεις επιφανείς πανεπιστημιακοί: ο ιστορικός Σπ. Λάμπρος, ο λατινιστής Σ.Κ. Σακελλαρόπουλος και ο λαογράφος Νικόλαος Πολίτης.
Ποιος ήταν ο Οδυσσεύς Παντελίδης
Ο Οδυσσεύς Παντελίδης καταγόταν από τον Κορνό. Ήταν του γιος του ευεργέτη της Λήμνου Ιωάννη Παντελίδη. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του εργάστηκε στην Καλκούτα, στον εμπορικό οίκο των Αδερφών Ράλλη. Από το 1900 που απεβίωσε ο πατέρας του, ανέλαβε την πατρική επιχείρηση στην Αλεξάνδρεια. Παράλληλα ασχολήθηκε με τα κοινά της Λήμνου. Μετείχε στις επιτροπές σύνταξης των κοινοτικών κανονισμών και στη Λημνιακή Αδελφότητα Αλεξανδρείας. Απεβίωσε το 1937.
Ήταν φίλος των γραμμάτων. Ίδρυσε και χρηματοδοτούσε για πολλά χρόνια τη λειτουργία του Παντελίδειου Παρθεναγωγείου Κάστρου στο Ρωμαίικο Γιαλό, το κτίριο του οποίου σήμερα χρησιμοποιεί η πανεπιστημιακή σχολή. Δείγμα της φιλοκαλίας του υπήρξε η διάσωση της περίφημης πελασγικής επιγραφής των Καμινίων, την οποία φυγάδευσε στην Αίγυπτο, πριν την κατάσχουν οι οθωμανικές αρχές και στη συνέχεια τη δώρισε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, μέσω του φίλου του αλεξανδρινού ιατρού Βασιλείου Αποστολίδη.
Το 1907 χρηματοδότησε την έκδοση της «Ιστορίας της Λήμνου» του φιλολόγου Αργυρίου Μοσχίδη προαγοράζοντας 50 αντίτυπα. Συνέβαλε στον εμπλουτισμό του Γυμνασίου Λήμνου με εποπτικά όργανα και αθλητικό εξοπλισμό, διοργάνωνε φιλολογικές βραδιές στην έπαυλή του και συγκέντρωνε ιστορικό υλικό για τη Λήμνο, το οποίο όμως δεν εξέδωσε.
Ο Α΄ Παντελίδειος αγώνας (1906)
Στον πρώτο διαγωνισμό υποβλήθηκαν «42 έργα, ολίγισται κωμωδίαι, τα δε πλείστα τραγωδίαι, δράματα οικογενειακά ή άλλα», στην πλειοψηφία τους άτεχνα και παιδαριώδη. Μερικά είχαν σταλεί με παραπλήσιο τίτλο σε παλιότερους διαγωνισμούς ή είχαν ανεβεί στο θέατρο και απορρίφθηκαν. Παρά την μετριότητα των έργων, η κριτική επιτροπή υπέβαλε αναλυτική εισηγητική έκθεση με παρατηρήσεις και κρίσεις για το καθένα.
Λόγω του χαμηλού επιπέδου των συμμετοχών προσανατολιζόταν να μην απονείμει βραβείο. Όμως, για να μην εγκαινιάσει τον διαγωνισμό με αποτυχία, ξεχώρισε με δυσκολία δύο έργα άξια λόγου. Το α΄ βραβείο δόθηκε στο έργο «Μιχαήλ ο Παφλαγών» του Θωμά Κ. Θωμά, στενογράφου της Βουλής. Το β΄ βραβείο έλαβε ο πρωτοδίκης Τιμολέων Αμπελάς, γνωστός λόγιος της εποχής, για το ιστορικό δράμα «Κλεοπάτρα».
Σάλος με την απόφαση για το έργο του Καζαντζάκη στον διαγωνισμό του 1907
Ο δεύτερος διαγωνισμός ήταν επεισοδιακός. Υποβλήθηκαν 40 έργα, τα μισά από τα οποία κρίθηκαν απόβλητα «ως στερούμενα της στοιχειώδους δραματικής τέχνης και ποιητικής εμπνεύσεως… παιδαριώδη, παράλογα και ανούσια». Από τα υπόλοιπα η επιτροπή έκρινε ως άξιο επαίνου αλλά όχι βραβείου, μόνο το «Λίνα Δράκα» του Τιμ. Αμπελά, ο οποίος από ό,τι φαίνεται συμμετείχε ανελλιπώς στους διαγωνισμούς.
Σε αυτό δραματοποιείται ένα επεισόδιο από τα χρόνια της ενετοκρατίας στη Ζάκυνθο, το οποίο προέρχεται από το χαμένο σήμερα, από την πυρκαγιά του 1953, ιστορικό αρχείο της Ζακύνθου. Το έργο «Λίνα Δράκα» διασώθηκε στο αρχείο της συγγραφέα Γιολάντας Τερέντσιο και εκδόθηκε το 2010 όχι τόσο για την δραματική του αξία, όσο λόγω του ιστορικού ενδιαφέροντος που έχει.
Στη γενική μετριότητα των συμμετοχών υπήρχε ένα έργο που υπερτερούσε κατά πολύ των υπολοίπων. Ήταν το «Ξημερώνει: δράμα εις πράξεις τρεις». Συγγραφέας ήταν ο άγνωστος 24χρονος Νίκος Καζαντζάκης (1883-1957), νεαρός τότε πτυχιούχος της Νομικής και τακτικός χρονογράφος στην εφημερίδα «Ακρόπολις».
Το «Ξημερώνει» ήταν το πρώτο θεατρικό του. Το είχε συγγράψει το καλοκαίρι του 1906 στο Ηράκλειο σε γλώσσα καθημερινή. Ο τίτλος προήλθε από την τελευταία φράση του κειμένου, όταν η ηρωίδα ξεψυχά λίγο πριν ξημερώσει. Συμβολίζει την προσδοκία για το ξημέρωμα ενός αλλιώτικου κόσμου απαλλαγμένου από τις παλιές αντιλήψεις για τις ανθρώπινες σχέσεις.
Η υπόθεση είναι απλή ηθογραφία και θυμίζει την «Άννα Καρένινα» του Τολστόι. Η Λαλώ, μικροπαντρεμένη επαρχιωτοπούλα με παιδί, ερωτεύεται τον αδελφό του συζύγου της και παλεύει ανάμεσα στο κοινωνικό καθήκον και στο ερωτικό πάθος. Της συμπαραστέκεται ο «Γιατρός», ο οποίος έχει φιλελεύθερες αντιλήψεις και ουσιαστικά εκφράζει τις απόψεις του συγγραφέα. Καθώς η Λαλώ δεν μπορεί να βγει από το αδιέξοδο που έχει οδηγηθεί, αυτοκτονεί λίγο πριν την αυγή.
Η κριτική επιτροπή, στην εισηγητική έκθεση, παραθέτει εκτενή αποσπάσματα από διάφορες σκηνές των τριών πράξεων ώστε να γίνει αντιληπτή η αξία του έργου. Οι συνήθως επικριτικοί και δύσκολοι στις κρίσεις τους πανεπιστημιακοί, εκδηλώνουν ανυπόκριτο ενθουσιασμό και το εγκωμιάζουν με πρωτοφανή σχόλια:
«Η ποιητική δύναμις, ο υπέρμετρος λυρισμός και το βάθος των συναισθημάτων του γράψαντος, συγκινούν τον αναγινώσκοντα και έτι μάλλον δυνάμενον να συγκινήσει τον θεατήν, αν το δράμα παρουσιαστή τυχόν εν θεάτρω».
Όμως, ενώ αναγνώρισαν την αξία του έργου, επέδειξαν μεμψιμοιρία άνευ προηγουμένου. Δεν απένειμαν το βραβείο των χιλίων δραχμών στο συγγραφέα κρίνοντας πως η υπόθεση του δράματος προσβάλλει τα χρηστά ήθη. Αδύνατον να φανταστεί κανείς τα ανάμεικτα συναισθήματα του Καζαντζάκη, ο οποίος παρευρισκόταν στην εκδήλωση, όταν άκουσε την εισήγηση του Σπ. Λάμπρου:
«Οι κριταί αναγνωρίζουν τας πολλάς αρετάς του έργου τούτου, εν τούτοις επειδή ως υπόθεσιν έχει τον έρωτα νεαράς γυναικός προς τον αδερφόν του συζύγου της, εθεώρησαν τούτο ως μη στηριζόμενον επί βάσεως ηθικής και συγχαρέντες μόνον τον ποιητήν δια την ποιητικήν αυτού δύναμιν, τον απέκλεισαν του βραβείου του Παντελιδείου διαγωνισμού.
Συγγραφεύς του «Ξημερώνει», του οποίου μερικαί σκηναί αναγνωσθείσαι ενθουσίασαν το ακροατήριον, διεδόθη ότι είνε ο Κρης κ. Καζανζάκης, όστις και παρίστατο κατά την ανάγνωσιν της εκθέσεως».
Από τη μία η επιτροπή τον υμνεί αλλά διστάζει να του απονείμει το βραβείο και από την άλλη το κοινό ενθουσιάζεται από την ανάγνωση των αποσπασμάτων του έργου. Και τι κοινό, η πνευματική ελίτ της Αθήνας! Ο Σπ. Λάμπρος προσπαθεί να εξηγήσει πως έκριναν την ποιότητα του έργου χωρίς να επηρεαστούν από τις απόψεις περί ηθικής που εκφράζει.
Αφού απολογείται, κατά κάποιον τρόπο, έπειτα υπερασπίζεται την κρατούσα ηθική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία η άπιστη σύζυγος είναι καταδικαστέα, επικαλούμενος ακόμα και στίχους δημοτικού τραγουδιού, στο οποίο ο αδερφός σκοτώνει τη μοιχαλίδα αδερφή του, βάζοντας την οικογενειακή τιμή πάνω από την αδελφική αγάπη.
Η γηραλέα επιτροπή διέγνωσε σωστά πως είχε ενώπιόν της έργο μέγιστου ταλέντου αλλά πέταξε την ευκαιρία να μείνει στην ιστορία ως η πρώτη που βράβευσε τον Καζαντζάκη, όντας δέσμια ηθικών προκαταλήψεων.
Σήμερα η απόφαση μοιάζει δειλή και άτολμη. Όμως, αν μεταφερθούμε στην εποχή που η γλωσσική διαμάχη ξεσήκωνε πάθη και μίση, πρέπει να την δούμε με άλλο μάτι. Οι τρεις πανεπιστημιακοί ήταν μεν σκληροί καθαρευουσιάνοι αλλά και συνεπείς επιστήμονες.
Ξαφνικά βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, όταν ενώπιον της συντηρητικής ελίτ της Αθήνας έπρεπε να ανακοινώσουν πως το βραβείο δεν ανήκε σε έργο ηρωικό, γραμμένο σε ίαμβο δεκαπεντασύλλαβο, στην καθαρεύουσα, όπως συνήθως γινόταν ως τότε αλλά σε έργο με γλώσσα απλή, με ένα θέμα παρμένο από την καθημερινότητα που έκρινε τις κρατούσες αντιλήψεις περί ηθικής.
Επέλεξαν τη σολομώντεια λύση: ΝAI στον έπαινο αλλά OXI στο χρηματικό βραβείο. Πριν ανακοινώσει την απόφαση, ο εισηγητής Σπ. Λάμπρος προετοίμασε το ακροατήριο στηλιτεύοντας όλους εκείνους που συνήθιζαν να στέλνουν έργα είτε «βουλγαροφάγα» ποντάροντας στην ευαισθησία του κοινού για το μακεδονικό αγώνα είτε έργα που διακωμωδούσαν τη «μαλλιαρή» γλώσσα και τους οπαδούς της. Ο Σπ. Λάμπρος αν και ιδεολογικά ταυτίζεται μαζί τους, στέκεται στο ύψος του και τους στηλιτεύει με σκληρό και ειρωνικό λόγο. Εν κατακλείδι αποφαίνεται πως κανένα άλλο έργο δεν αξίζει να λάβει βραβείο:
«…το Ξημερώνει όχι μόνον είνε κατά πολύ καθυπέρτερον των άλλων, ων δυστυχώς ουδέν δύναται να διεκδικήσει την δάφνην…»
Έτσι η επιτροπή δεν απένειμε ούτε β΄ βραβείο, αφού θα ήταν να παράταιρο να βραβεύσει τον δεύτερο και να μη βραβευτεί ο πρώτος. Η απόφαση ξεσήκωσε σάλο, αφού για πρώτη φορά από πανεπιστημιακούς άνδρες, και μάλιστα τέτοιου κύρους, εκφράζονταν δημόσια τόσοι θερμοί έπαινοι για ένα «αιρετικό» έργο. Ο συντηρητικός τύπος στέκεται κυρίως στην ανηθικότητα των ιδεών που προβάλλει το έργο.
Οι πιο φιλελεύθερες εφημερίδες το χαιρετίζουν και χαρακτηρίζουν δειλή την απόφαση. Χαρακτηριστικό υπήρξε το σχόλιο που έκανε ο «Νουμάς», το περιοδικό των δημοτικιστών:
«Στο δράμα αυτό η κριτική δεν έδωκε το χιλιόδραχμο βραβείο μήτε το στέφανο της δάφνης. Μα του έδωκε κάτι ιδεολογικότερο και, κατά τη γνώμη μας, και πολυτιμότερο. Το παίνεσε κατά τρόπο που θάκανε να ζηλέψουν και πολλοί βραβευμένοι Λασσάνειοι και άλλοι».
Όντως, το ίδιο καλοκαίρι το «Ξημερώνει» ανέβηκε στο θέατρο «Αθήναιον» από το θίασο Θωμά Οικονόμου και τους ηθοποιούς: Ευαγγελία Παρασκευοπούλου, Ευάγγελο Δελενάρδο, Κώστα Μουστάκα, ενώ δυο σκηνές δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Πινακοθήκη». Πολύ αργότερα, το 1958, αναδημοσιεύτηκαν κάποια αποσπάσματα στη «Νέα Εστία». Ολόκληρο εκδόθηκε μόλις το 1977.
Ο επίλογος του Β΄ Παντελίδειου αγώνα γράφτηκε στις 2 Ιουλίου 1907. Με το χρηματικό ποσό που αντιστοιχούσε στο βραβείο επιχορηγήθηκε το Λαϊκό Νηπιαγωγείο Αθηνών, κατόπιν εντολής του Παντελίδη προς την Σύγκλητο.
Βραβείο για τον Φώτο Πολίτη, έπαινος για τον Καζαντζάκη στον Γ΄ Παντελίδειο
Το 1908 υπήρξε αθρόα συμμετοχή με 58 έργα. Το δειλό άνοιγμα της προηγούμενης χρονιάς προσέλκυσε νέους συγγραφείς, με έργα υψηλότερου επιπέδου, αρκετά σε δημώδη γλώσσα. Η επιτροπή δυσκολεύτηκε να αποφασίσει. Τελικά, μοίρασε το α΄ βραβείο σε δύο έργα και εκτός από το β΄ βραβείο απένειμε και τέσσερις επαίνους, τιμώντας συνολικά επτά συγγραφείς.
Το πρώτο βραβείο μοιράστηκαν το κοινωνικό δράμα «Κόσμος και Ημίκοσμος» του Μιλτιάδη Ιωσήφ, γνωστού θεατρικού συγγραφέα και στιχουργού του μεσοπολέμου, του οποίου έργα ανέβασε η Μαρίκα Κοτοπούλη και η τραγωδία «Αρσινόη» του Θωμά Κ. Θωμά, ο οποίος είχε βραβευτεί και το 1906.
Το δεύτερο βραβείο δόθηκε στο δράμα «Ο Βρικόλακας» του 18χρονου Φώτου Πολίτη, ο οποίος για να μη φέρει σε δύσκολη θέση τον πατέρα του που ήταν ο κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση των βραβεύσεων, δεν παρέλαβε το βραβείο, ενώ το χρηματικό ποσό ζήτησε με ανώνυμη επιστολή να κατατεθεί σε τραπεζικό λογαριασμό για την έκδοση του «Ερωτόκριτου».
Ο Φώτος Ν. Πολίτης (1890-1934) εξελίχθηκε σε σπουδαίο θεατράνθρωπο. Υπήρξε ο πρώτος σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου. Ανέβασε 35 έργα του ελληνικού και παγκόσμιου ρεπερτορίου, με έμφαση στην αρχαία τραγωδία. Σταθμός θεωρήθηκε το ανέβασμα της τραγωδίας «Οιδίπους τύραννος» του Σοφοκλή με πρωταγωνιστές τον Αιμίλιο Βεάκη και την Κατίνα Παξινού.
Το πρωτόλειο έργο «Ο Βρικόλακας» ήταν μια διασκευή του δημοτικού τραγουδιού «Του νεκρού αδελφού». Παρά την βράβευσή του παρέμεινε αδημοσίευτο και αγνώστου δημιουργού ως το 1954, όταν στην επέτειο των 20 ετών από το θάνατό του, ο αδερφός του φιλόλογος Γεώργιος Ν. Πολίτης, αποκάλυψε την ταυτότητα του συγγραφέα και δημοσίευσε ένα απόσπασμα.
Ανάμεσα στα τέσσερα έργα που τιμήθηκαν με έπαινο ήταν και το δράμα «Έως πότε» του Καζαντζάκη. Είναι το δεύτερο χρονικά θεατρικό του. Αποτελεί δραματοποίηση των «Κρητικών Γάμων» του Ζαμπέλιου και αναφέρεται στον ξεσηκωμό των Κρητικών κατά των Ενετών στα 1570.
Η επιτροπή βρήκε πολλά θετικά στοιχεία στο έργο αλλά κάποιες αδυναμίες στη ροή, γι’ αυτό του απένειμε μόνο έπαινο. Ο Καζαντζάκης είχε στείλει και δεύτερο έργο στον διαγωνισμό, το δράμα «Φασγά». Όμως, λίγους μήνες νωρίτερα είχε δημοσιεύσει αποσπάσματα στο περιοδικό «Πινακοθήκη» με το ψευδώνυμο «Κάρμα Νιρβαμή» και το έργο αποκλείστηκε.
Επίμετρο
Στα τρία χρόνια που διεξήχθη ο Παντελίδειος αγώνας υποβλήθηκαν συνολικά 140 έργα. Μπορεί να πει κανείς πολλά για τον λόγο ύπαρξης ενός παρόμοιου διαγωνισμού, μιας και τα περισσότερα ήταν έργα ατάλαντων γραφέων, που είχαν ως κίνητρο μόνο το χιλιόδραχμο του βραβείου.
Όμως, έδωσε την ευκαιρία σε κάποιους νέους σοβαρούς δημιουργούς να ακούσουν τα κριτικά σχόλια έμπειρων πνευματικών ανδρών, να επαινεθούν τα θετικά σημεία των έργων τους ώστε να συνεχίσουν με αυτοπεποίθηση και θάρρος.
Αν δε αναλογιστούμε πως ο διαγωνισμός έδωσε την ευκαιρία μιας πρώτης διάκρισης σε λογοτέχνες που άφησαν το στίγμα τους στη νεοελληνική γραμματεία, όπως ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Φώτος Πολίτης, τότε είναι σίγουρο πως ο στόχος που είχε θέσει ο Λήμνιος εμπνευστής: «η ανύψωσις και βελτίωσις του Εθνικού ημών θεάτρου», ασφαλώς επιτεύχθηκε.
Θοδωρής Μπελίτσος, 2.5.2022
Σημείωση. Εκτενέστερη μορφή του άρθρου, με πλήρη τεκμηρίωση, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Φιλολογική» της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων (τ. 31/122, Ιαν.-Μάρτ. 2013, σελ. 20-33) και στον τόμο: Θ. Μπελίτσος, «Λημνιακά 2012», σελ. 186-205, με τίτλο: «Παντελίδειος δραματικός αγώνας (1906-1908). Ο διαγωνισμός που ανέδειξε τον Καζαντζάκη».
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ https://limnosxpress.gr/
Artika Αστική Εταιρεία Πολιτιστική Μη Κερδοσκοπική - Πρόσκληση σε ομάδες εργασίας: Ανάπτυξη Θεατρικού Κοινού Πολύ Νεαρής Ηλικίας
artika.co@gmail.com
www.artika.co
fb : Artika Theatre Company
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Μαριλένα Τριανταφυλλίδου
Πρόσκληση σε ομάδες εργασίας:
Ανάπτυξη Θεατρικού Κοινού Πολύ Νεαρής Ηλικίας
Το θέατρο θέλει τουλάχιστον 2 για να συμβεί:
Ένα θεατή που παρακολουθεί και έναν περφόρμερ που παίζει.
Είναι η σειρά του κοινού να μιλήσει και του περφόρμερ να ακούσει.
Ελάτε να γνωριστούμε, να μοιραστούμε ιδέες, επιθυμίες και ανάγκες γύρω από την θέση του θεάτρου στην δική μας ζωή και των παιδιών μας, παίζοντας. Τι ζητάτε από ένα θέαμα η ένα φεστιβάλ που θα παρακολουθήσετε, πόση ώρα να διαρκεί, τι να περιέχει? Είναι η ώρα να ακούσουμε τις δικές σας προτάσεις και μαζί να διαμορφώσουμε νέες αισθητικές, νέους τρόπους επικοινωνίας, ένα διαφορετικό κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο και μία νέα φόρμα για το θέατρο.
Η θεατρική ομάδα Artikaστo πλαίσιο της συμμετοχής της στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Mapping: A map on the aesthetics of performingarts for earlyyears, διοργανώνει δύο ομάδες εργασίας με σκοπό την ανάπτυξη του θεατρικού κοινού πολύ νεαρής ηλικίας. Οι ομάδες αυτές θα αποτελούνται από 12 άτομα η κάθε μία και θα εστιάσουν αντίστοιχα στα ηλικιακά γκρούπ Ο-3 και 3-6 χρονών.
Σας προσκαλούμε να πάρετε εσείς, το κοινό, το παιχνίδι στα χέρια σας, δηλώνοντας συμμετοχή σε μία από τις δύο ομάδες εργασίας ανάπτυξης κοινού που θα πραγματοποιηθούν το Σάββατο 7/5/2022.
Για να δηλώσετε συμμετοχή παρακαλούμε συμπληρώστε τη φόρμα: https://forms.gle/sqKypeqAYTPpfnKE6
Με τη συμμετοχή σας κερδίζετε 2 εισιτήρια για την παράστασή μας «…και βγαίνω»!
Διάρκεια κάθε ομάδας εργασίας 1 ώρα και 30 λεπτά.
Ώρες: Α. Ομάδα εργασίας ανάπτυξης κοινού 0 έως 3 χρονών: 10.15πμ.
Β. Ομάδα εργασίας ανάπτυξης κοινού 3 έως 6 χρονών: 12.30μμ.
Ώρα προσέλευσης: 15 λεπτά πριν την έναρξη.
Τόπος διεξαγωγής: ArboFamilyActivitiesHouse, Αντιόπης 31, Άγιος Δημήτριος, πλησίον μετρό Δάφνης.
Οργάνωση: ArtikaTheatreCompany,http://www.artika.co/,artika.info@gmail.com
Επικοινωνία: Μαρία
Κωνσταντοπούλου, Κ: 6944478668
Λίγα λόγια για την Artika:
H Artika, η ομάδα που έφερε
το θέατρο για τις πολύ μικρές ηλικίες στην Ελλάδα, έχει κλείσει 16 χρόνια
καλλιτεχνικής πορείας και δημιουργίας. Είναιμέλοςτου Small Size Network καιτουμεγάλουΕυρωπαϊκούπρογράμματος«Mapping – a map on the aesthetics of performing arts
for early years», Creative Europe 2018-2022. H ομάδα έχει
δημιουργήσει θεατρικές παραστάσεις για νεαρές ηλικίες και ενήλικες, καθώς και
καλλιτεχνικά βιωματικά εργαστήρια. Έχει κληθεί να συμμετάσχει σε φεστιβάλ στο
εξωτερικό στην Ιταλία (La Baracca
Testoni Ragazzi), τη
Γερμανία (HeliosTheater), την Ουγγαρία (KolibriTheatreFestival, 10thJubileeAssitezInternationalChildren’sAndYouthTheatreBiennial), τη
Ρουμανία (TeatrulIonCreanga), τη Γαλλία (Ville de
Limoges) και
το Ιράν (Isfahan Theater Festival).
Στόχος και επιθυμία μας είναι η δημιουργία ενός θεάματος που να μπορεί να αφομοιωθεί από την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των παιδιών της πολύ νεαρής ηλικίας, και να τα φέρει σε επαφή με το θέατρο και την τέχνη, μία τέχνη θετική, ελεύθερη, ρομαντική και ποιητική.
Έγραψαν για μας…
«Η παράσταση «Πάει έρχεται» μας μιλά με απλό τρόπο για το θέμα του αποχωρισμού από κάτι που αγαπάμε. Μέσα από καταλυτικό χιούμορ, ζωντανή μουσική, χορό και αστεία περιστατικά, ψυχαγωγεί ουσιαστικά τους μικρούς αλλά και μεγάλους θεατές. Τα παιδιά ρουφάνε σαν σφουγγάρι τις έννοιες και συμμετέχουν, εκφράζοντας συναισθήματα τους. Όταν το αγόρι φοβάται ότι θα χάσει την κοπέλα, τον βοηθούν να τη ξαναβρεί και γελάνε καθώς αντιλαμβάνονται πράγματα που εκείνος αγνοεί. Όταν το κορίτσι μένει μόνο του την καθησυχάζουν λέγοντάς της «Μη φοβάσαι, θα ξαναγυρίσει»!» Ελεάννα Γεωργίου, Ταλκ
«Πάντα, «χρυσό κλειδί» στις παιδικές θεατρικές παραστάσεις –όχι μόνο τις βρεφικές–αποτελεί η κατάλληλη ενίσχυση του οικογενειακού περιβάλλοντος πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος της παράστασης. Κάπως έτσι εξηγείται το πώς υπάρχουν μωρά που ήδη από 6 ή 8 μηνών με κατάλληλη ενίσχυση μπορούν να παρακολουθήσουν με άνεση μια σύντομη σε διάρκεια βρεφική παράσταση, ενώ παιδιά ενός ή και δύο ετών χωρίς ενίσχυση, με δυσκολία θα παρακολουθήσουν την ίδια παράσταση. Τολμήστε να τις δείτε μαζί με τα παιδιά σας, η εμπειρία αυτή είναι πολύτιμη για όλους.» Γεωργία Οικονόμου, Tospirto.net
«Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές
για την ευφάνταστη δουλειά και τα υπέροχα 40 λεπτά που χάρισαν στους μικρούς
αλλά και στους μεγάλους θεατές»
Μαργαρίτα
Λιγνού, ΘΕΑΤΡΟΜάΝΙΑ
Θα χαρούμε πολύ να σας
δούμε όλους εκεί!
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ - " Η νύχτα στο πάρκο" του θεάτρου Νο
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η νύχτα στο πάρκο του Θέατρου Νο. Θεατρικό αναλόγιο από τους θεατρίνων θεατές.
Μια ιστορία παρμένη από τους Μύθους του Θεάτρου Νο, μεταφρασμένη το '78 από τη βραβευμένη συγγραφέα Μαίρη Μιχαλάτου , από το βιβλίο της Ιαπωνικοί μύθοι , θα παρουσιάσουν σε μορφήσύγχρονου αναλογίου οι Θεατρίνων θεατές 4 Τετάρτες , από τις 11 Μαΐου.
Η ομάδα συνηθίζει κάθε Άνοιξη να μας διηγείται μια ιστορία , με τη μορφή αναλογίου.
Συγκεκριμένα:
Η νύχτα στο πάρκο, εμπνευσμένη από το θέατρο Νο.
Θεατρίνων Θεατές.
μετάφραση :Μαίρη Μιχαλάτου.
επιμέλεια παρουσίασης :Γιώργος Λιβανός.
κοστούμια :VaniaAkexadrovna.
επικοινωνία :Ζωή Τριανταφυλίδη.
Παίζουν:
ΠέπηΟικονομοπούλου
Γιώργος Λιβανός
Σωτήρης Αντωνίου
Ζωή Τριανταφυλλίδη
& στο πιάνο η
Νίκη Γκουντούμη.
Από 11 Μάη, 4 Τετάρτες στις 21.00 μ.μ.
στο Studio Κυψέλης
Σπετσοπούλας 9 και Κυψέλης, Κυψέλη
Διάρκεια παράστασης 60 λεπτά.
Γενική είσοδος : 5 ευρώ.
Κρατήσεις-Πληροφορίες :210 8819571
Θέατρο Νο (ιαπ.:能Nō) ή Νογκάκου (能楽Nōgaku) αποτελεί παραδοσιακό είδος ιαπωνικού δράματος. Η λέξη Νο σημαίνει «ταλέντο, δεξιότητα».
Το θέατρο Νο αναπτύχθηκε μαζί με το κιόγκεν και εμφανίστηκε τον 14ο αιώνα. Έχει τις ρίζες του στο θρησκευτικό τελετουργικό, αλλά εξελίχθηκε μέσα από αριστοκρατικές και λαϊκές μορφές τέχνης. Το θέατρο Νο άντλησε στοιχεία από το σαρουγκάκου (sarugaku), που περιλάμβανε παντομίμα, ακροβατικές επιδείξεις, χορό συνδυασμένο με τελετουργίες Σίντο. Επίσης, το θέατρο Νο επηρεάστηκε από το ντενγκάκου (dengaku), που περιελάμβανε χορούς, που συνδέονταν με το θερισμό. Οι παραστάσεις επιχορηγούνταν από ναούς και είχαν ως σκοπό να ψυχαγωγήσουν και να παρουσιάσουν θρησκευτικές διδασκαλίες. Η αισθητική του θεάτρου Νο επηρεάστηκε από τον Ζεν βουδισμό όπως και άλλες Ιαπωνικές τέχνες (π.χ. η ανθοδετική, η τέχνη του τσαγιού, το χαϊκού, η ιαπωνική καλλιγραφίακ.α). Συνήθως ασχολείται με αρχέγονους μύθους ,το θείο και το ανθρώπινο, την πάλη , τον έρωτα, τη ζωή & το θάνατο.
Νέο βιβλίο: Ηλίας Γιαννακόπουλος "Σκέψης εγκώμιον"
Πιστέψτε εκείνους που ψάχνουν την αλήθεια και αμφισβητήστε εκείνους που τη βρήκαν. — Αντρέ Ζιντ
Η αναζήτηση, η αποκάλυψη και αποδοχή της αλήθειας συνιστούν προϊόν όχι μόνον μιας επίπονης προσπάθειας, αλλά και μιας συνειδητής εσωτερικής απόφασης να προσαρμόζεσαι σε ό,τι αποδεικνύεται και όχι σε ό,τι κολακεύει τις αναπόδεικτες βεβαιότητές σου. Να επιλέγεις το μονοπάτι του αναστοχασμού όταν ένα επιχείρημα ή μία άλλη λογική ερμηνεία πείθει περισσότερο ή φωτίζει μία άγνωστη πτυχή της πραγματικότητας.
Χρήσιμο εργαλείο σε όλα τα παραπάνω και ευχάριστο «συνοδοιπόρος» ο δοκιμιακός λόγος. Κι αυτό γιατί το συγκεκριμένο γραμματειακό είδος δεν στοχεύει αποκλειστικά στην πειθώ, αλλά και στην πρόκληση θετικών συναισθημάτων κατά την ανάγνωσή του. Κινείται δηλαδή στο μεταίχμιο Επιστήμης και Λογοτεχνίας.
Η συνθετότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, τα αναπάντητα ερωτήματα για το νόημα της ζωής και η πολυπλοκότητα της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας — με πολλά στοιχεία «αταξίας» — αποτελούν τον προνομιακό χώρο του δοκιμιακού λόγου του παρόντος βιβλίου. Η φιλοσοφία, η ψυχολογία, η γλώσσα, η πολιτική, η θρησκεία, ο άνθρωπος, η Ελλάδα, η βία, οι «προτάσεις ζωής» κι ένα πλήθος άλλων θεμάτων συνθέτουν το νοηματικό ιστό του βιβλίου. Στόχος δεν είναι η απόλυτη απόδειξη ή η επιβολή μιας θέσης αλλά η πρόκληση να δούμε κάποια «αυτονόητα» και δεδομένα με «άλλη ματιά».(Κείμενο από το οπισθόφυλλο της έκδοσης.)
*** Το βιβλίο (456 σελίδες) δομείται σε 21 ενότητες με ποικιλία θεμάτων (Φιλοσοφία,Ψυχολογία,Γλωσσολογία,Πολιτική,Θρησκεία,Ελευθερία,Σκέψη,Εθνικά, Κοινωνία,Άνθρωπος,Κορονοιός...). Στα 61 κείμενα του βιβλίου αναλύονται θέματα σύγχρονα,αλλά και παραδοσιακά που επηρεάζουν την σύγχρονη σκέψη και συμπεριφορά του ανθρώπου.
Ο Ηλίας Γιαννακόπουλος γεννήθηκε στην Πιαλεία Τρικάλων το 1953. Είναι φιλόλογος, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγητής σε σχολεία της Μέσης Εκπαίδευσης. Συνταξιοδοτήθηκε το 2010. Συμμετείχε με κείμενά του στο βιβλίο Η δυναμική του επιχειρήματος. Έχει εκδώσει το βιβλίο ΙΔΕΟπολις (Εκδόσεις Λιβάνη), ενώ κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Λόγος και Πράξη, Νέα Παιδεία, Τα Εκπαιδευτικά, Σύγχρονη Εκπαίδευση και Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης. Άρθρα του έχουν φιλοξενηθεί στις εφημερίδες Τα Νέα, Η Εφημερίδα των Συντακτών, Η Αυγή. Σήμερα αρθρογραφεί στις τοπικές εφημερίδες των Τρικάλων Η Έρευνα, Πρωινός Λόγος, Τα Μετέωρα και παλιότερα στα Τρικαλινά Νέα μέσα από τις στήλες «Ιδεοδρόμιο» και «Σκέψης Εγκώμιον». Τα τελευταία χρόνια άρθρα του φιλοξενούνται σε διάφορα σάιτ των Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Βόλου, Τρικάλων και Βέροιας. Είναι ιδιοκτήτης του ιστολογίου ΙΔΕΟπολις. Τα άρθρα του επικεντρώνονται σε θέματα που άπτονται της Φιλοσοφίας, της Ψυχολογίας, της Κοινωνιολογίας και της Γλώσσας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)