ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Οι ευθύνες του διαχρονικού «Ανθρωπάκου»για τον Πόλεμο"

  «Μην εμπιστεύεσαι τον άνθρωπο, μεγάλε θεέ! Μην του δίνεις περισσότερη δύναμη έως ότου μάθει να χρησιμοποιεί καλύτερα την λίγη που έχει τώρα».(Έμερσον)

Η παραπάνω παράκληση – προτροπή του Έμερσον αναδεικνύει τη σχέση του πολέμου με την «δύναμη» του ανθρώπου. Μία δύναμη που χρησιμοποιείται καταχρηστικά εις βάρος του ίδιου του ανθρώπου και όχι δημιουργικά υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης και της προόδου. Μία δύναμη που την εκχωρούμε σε άφρονες ηγέτες επ’ ωφελεία σκοτεινών σκοπιμοτήτων και αδιαφανών διαδικασιών. Το ανησυχητικό, βέβαια, είναι, ότι λατρεύει και επευφημεί αυτούς τους Ηγέτες που θυσιάζουν το ανθρώπινο αίμα στο κολαστήριο του πολέμου, αναδεικνύοντας έτσι το μεγάλο «Ανθρωπάκι»  που κρύβεται σε κάθε άνθρωπο.


Από τα πράγματα, λοιπόν, τίθενται οι ευθύνες του κάθε ανθρώπου χωριστά για τον πόλεμο, αλλά και το χρέος του για την αποτροπή του. Του πολέμου που φαίνεται να γράφει την δική του «ιστορία», ανεξάρτητα από τη βούληση του ανθρώπου. Έχει τη δύναμη να τον αποτρέψει ή είναι εγκλωβισμένος στην «μικρότητά» του και στην αδυναμία  ή απροθυμία να συνειδητοποιήσει την δύναμή του;

Οι Ευθύνες του «Α ν θ ρ ω π ά κ ο υ»

«Αφήνεις τους ανθρώπους της εξουσίας να αναλάβουν δύναμη για το «καλό του Ανθρωπάκου»… Δίνεις στους ανθρώπους της εξουσίας, ή σε ανθρώπους με κακόβουλες προθέσεις τη δύναμη να σ’ αντιπροσωπεύουν. Και πολύ αργά ανακαλύπτεις ότι πάντα είσαι το κορόιδο»(«Άκου Ανθρωπάκο», Ράϊχ)

Ο Βίλχελμ Ράϊχ στο εμβληματικό του έργο «Άκου Ανθρωπάκο», αποπειράται να αναδείξει τις ευθύνες του ανθρώπου για τον πόλεμο επισημαίνοντας ταυτόχρονα και τον τρόπο υπέρβασής του μέσα από έναν εικονικό διάλογο. Και όλα αυτά το 1946-47 (χρόνος γραφής και έκδοσης του έργου) και μετά από την εμπειρία και τα τραυματικά βιώματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1940-44). Μία καταγραφή – σύντομη και επιλεκτική – ίσως θα βοηθούσε το βάθος αλλά και την αποτελεσματικότητα των προτάσεων του Ράϊχ για την αποτροπή του πολέμου στο βαθμό που ο «Ανθρωπάκος» με την σιωπή του και την συναίνεσή του τροφοδοτεί το «Μεγάλο όρνιο» (Ηγέτες, πόλεμος) και όχι τον «Αετό» (Ειρήνη, πρόοδος).

Αρχικά δίνονται από τον συγγραφέα οι βασικές συντεταγμένες του «Ανθρωπάκου» που τον καθιστούν άθελά του «συνένοχο» του πολέμου και αιώνιο θύμα των άφρονων Ηγετών του από τους οποίους αντλεί δύναμη για αυτοεπιβεβαίωση.

«Ο Ανθρωπάκος… συγκαλύπτει την μικρότητά του και τη στενότητά του με ψευδαισθήσεις δύναμης και μεγαλεία, με τη δύναμη και το μεγαλείο άλλων. Είναι περήφανος για τους μεγάλους στρατηγούς του, μα όχι περήφανος για τον εαυτό του»

Του καταλογίζει, επίσης, πως λειτουργεί μόνον ως καταναλωτής και πατριώτης «Θέλεις μόνο να είσαι καταναλωτής και πατριώτης». Επίσης επισημαίνει τον διαρκεί φόβο του που τον οδηγεί σε κραυγές και όχι σε μια ορθολογική αποτίμηση της θέσης του. «Κραυγάζεις επειδή φοβάσαι».

Αποτέλεσμα όλων αυτών των ιδιοτήτων του η λατρεία των τυράννων και η επώαση μιας αντι-ανθρώπινης συμπεριφοράς. Στο σημείο αυτό ο Ράϊχ επισημαίνει τις διαφορετικές επιλογές που θα μπορούσε να κάνει ο «Ανθρωπάκος» του, που ωστόσο στράφηκε σε άλλες ανθρωποβόρες.

«Είχες να διαλέξεις μεταξύ της πνευματικής ανύψωσης στον Υπεράνθρωπο του Νίτσε και της εξευτελιστικής κατάπτωσης του Υπάνθρωπου του Χίτλερ. Φώναξες “Χάϊλ και διάλεξες τον Υπάνθρωπο”»

«Τι πρέπει να κάνω λοιπόν;»

Στο σκληρό σφυροκόπημα του Ράϊχ ο «Ανθρωπάκος» αντιτείνει το ερώτημα «Τι πρέπει να κάνω λοιπόν; Μισώ τον πόλεμο. Τι πρέπει να κάνω για να γίνω φορέας της ανθρώπινης κοινωνίας;».

Η απάντηση είναι απλή έστω κι αν κινείται σε ένα ευκταίο επίπεδο. Του προτείνει να ασχολείται με τα ειρηνικά του έργα και να πάψει να λατρεύει τους ηγέτες του. «Να οργώνεις τα χωράφια σου, να καρφώνεις με το σφυρί σου… να γράφεις άρθρα για τα γεγονότα της ημέρας, να διεισδύεις ακόμα βαθύτερα στα μυστικά της φύσης».

Στις αντιρρήσεις του «Ανθρωπάκου» που εξομολογείται πως αναγκάζεται να πολεμήσει λόγω της δύναμης των ανωτέρω του, της εξουσίας, ο Ράϊχ τού υπενθυμίζει πως:

«Σε τραβάνε στον πόλεμο και καταστρέφουν το χωράφι σου και το εργοστάσιό σου, γιατί όταν τα κάνουν αυτά εσύ βροντοφωνάζεις, Ζήτω ο πρίγκηπας καμαρωτός, ο Ιππότης…».

Στις συνεχείς αντιρρήσεις του «Ανθρωπάκου» για την αδυναμία του να διαφοροποιηθεί και να αντιταχθεί στην αναγκαιότητα της εξουσίας και στη δύναμή της ο Ράϊχ διατυπώνει τη τελική του πρόταση για τη στάση του ανθρώπου απέναντι στην προοπτική ανατροπής του πολέμου.

«Εξαρτάται αποκλειστικά από σένα, Ανθρωπάκο,

αν θα σε πάρουν ή όχι στον πόλεμο. Ας ήξερες μόνο ότι δουλεύεις για την ζωή και όχι για τον θάνατο. Ας ήξερες μόνο ότι όλα τα ανθρωπάκια στη γη είναι ακριβώς σαν εσένα»

Και αλλού προχωρεί σε μία πιο ρηξικέλευθη πρόταση, έστω κι αν ενέχει στοιχεία υπερβατικότητας και αγγίζει τα όρια του ουτοπικού.

«Φράξε ένα χωράφι έξω από κάθε πόλη της γης και άφησε μέσα τους διπλωμάτες και τους στρατάρχες να σκοτώνουν προσωπικάο ένας τον άλλο»

Ως αντιστάθμισμα στην ιδιότητα του «πατριώτη» που κυοφορεί τον πόλεμο, ο Ράϊχ αντιπροτείνει κάτι άλλο πιο ανθρώπινο και πιο οικουμενικό…

«Η αγάπη, η δουλειά και η γνώση δεν έχουν πατρίδα, δεν ξέρουν τελωνειακούς σταθμούς και δεν φοράνε στρατιωτικές στολές. Είναι διεθνείς κι αγκαλιάζουν όλη την ανθρωπότητα»

Οι ευθύνες του Ο.Η.Ε.

Ωστόσο, ο τελευταίος πόλεμος δεν ανέδειξε τις διαχρονικές ευθύνες μόνον του «Ανθρωπάκου» του Ράϊχ, αλλά και την αναποτελεσματικότητα των διεθνών οργανισμών στην αποτροπή του. Ο Ο.Η.Ε. που ιδρύθηκε μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (24/10/1945) με σκοπό την ασφάλεια και την διεθνή ειρήνη – συνεργασία, απέτυχε παταγωδώς να προβλέψει ή να αποτρέψει έναν προαναγγελθέντα πόλεμο στην Ευρώπη που υπήρξε το πεδίο μάχης δύο φορές στον αιώνα που έφυγε. Οι πλατωνικές διακηρύξεις του περί ειρήνης και τα ψηφίσματά του δεν εισακούγονται ούτε εφαρμόζονται. Η χώρα μας έχει πικρή εμπειρία από την αναποτελεσματικότητά του. Το ίδιο αναποτελεσματικό στάθηκε και το Συμβούλιο Ασφαλείας, αφού οι ισορροπίες μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων ακυρώνουν το έργο του. Θα ήταν μία κίνηση αξιοπρέπειας και υπηρεσίας στην διεθνή ειρήνη η παραίτηση του κ. Γκουτιέρες συνοδευόμενη από την καταγγελία της ιταμότητας όσων χρησιμοποιούν τον πόλεμο ανερυθρίαστα προς εξυπηρέτηση των εθνικών τους συμφερόντων.

Τα κινήματα ειρήνης

Εξίσου, όμως, περιορισμένου «βεληνεκούς» αποδείχτηκαν και τα κινήματα ειρήνης σε διεθνές επίπεδο, αφού πέραν μιας πρόσκαιρης ευαισθητοποίησης των λαών δεν κατόρθωσαν τίποτα περισσότερο. Η πίεση που άσκησαν ήταν μηδαμινή και πολλές φορές κατηγορήθηκαν για ιδεολογική εξάρτηση και για εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων. Το «μείζον», η εσωτερική μεταμόρφωση των ανθρώπων προς ειρηνική συνεργασία και η πίεση προς τους ηγέτες να αποφεύγουν τη βία ως τρόπος επίλυσης των διακρατικών διαφορών, δεν καρποφόρησε. Πολλές φορές φαίνεται πως οι καλές προθέσεις δεν είναι αρκετές να ακυρώσουν το πνεύμα του πολέμου που καραδοκεί σε κάθε γωνιά της γης μας.


Η σιωπή των διανοουμένων

Ηχηρή, επίσης, στον Ουκρανικό πόλεμο ήταν και η «σιωπή» των πνευματικών ανθρώπων. Δεν γνωρίζω αν αυτή ήταν μία συνειδητή επιλογή και προϊόν της συνειδητοποίησης πως κανείς πλέον δεν τους «ακούει» ή εγκλωβίστηκαν στα παραδοσιακά τους στερεότυπα να απέχουν από δηλώσεις και πράξεις που ενέχουν και πολιτική χροιά. Άλλοι τούς καταλογίζουν ιδεολογική μονομέρεια που λειτουργεί υπέρ της επιθετικότητας της Ρωσίας, αφού αν τον πόλεμο τον διεξήγαγε άλλη χώρα (Η.Π.Α., Ισραήλ) η φωνή τους και ο καταγγελτικός τους λόγος θα ήταν πιο ισχυρός και συνεχής. Μέσα σε αυτήν την υποψία βυθισμένοι έχασαν μία ευκαιρία να ορθώσουν το ανάστημά τους και να διαμορφώσουν συνειδήσεις φιλειρηνικές και ανθρώπινες. Μπορούν οι πνευματικοί μας άνθρωποι πλην της ιδιότητας του «πνευματικού» να γίνουν και «πολίτες» - διαπαιδαγωγοί του πλήθους.

Η Τέχνη

Αλλά και η Τέχνη με την ευρύτερη έννοια του όρου (Μουσική, Θέατρο, Ποίηση…) φάνηκε απούσα στον τωρινό πόλεμο σε σύγκριση με άλλους παρόμοιους πολέμους. Εκτός κάποιων ηχηρών εξαιρέσεων οι δημιουργοί εσίγησαν μπροστά στον απρόβλεπτο πόλεμο, αφού καμία λογική και ηθική δεν μπορεί να τον δικαιολογήσει. Το μόνο που έκανε έντονη την παρουσία του ήταν το διαδίκτυο που ανέσυρε από το ποιητικό – μουσικό corpus γνωστά ποιήματα και τραγούδια αντιπολεμικού χαρακτήρα. Έστω κι αυτό το στοιχείο είναι καλοδεχούμενο, για να καταδειχθεί πως δεν υπάρχουν «δίκαιοι» και «άδικοι» πόλεμοι, αλλά ότι ο πόλεμος είναι απλά μία παράνοια.

Ενδεικτικά παραθέτω τους στίχους ενός τραγουδιού που ακούστηκε στον πόλεμο του Κόλπου (1990) που είχε απαγορευτεί ακόμη κι από το BBC.

«Οπλισμένα αδέλφια μου/ Υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί κόσμοι/ τόσοι διαφορετικοί ήλιοι/  κι εμείς έχουμε μόνον έναν κόσμο/ …Είμαστε ανόητοι που κάνουμε πόλεμο/ Με τα οπλισμένα αδέλφια μας»

(«Μπράδερς ιν Αρμς» (Οπλισμένα Αδέλφια), Ντάϊαρ Στρέϊτς) 

Αλλά και τους στίχους ενός ποιήματος του Μπρεχτ

«Στρατηγέ, ο άνθρωπος/ είναι χρήσιμος πολύ./ Ξέρει να πετάει, ξέρει να σκοτώνει./ Μόνο που έχει ένα/ ελάττωμα:/ Ξέρει να σκέφτεται»

(«Στρατηγέ το τανκ σου είναι δυνατό μηχάνημα»)

Όσο για τον «Ανθρωπάκο» του Ράϊχ και τον σημερινό άνθρωπο καλό είναι να θυμηθεί πως κάποτε σε ένα περίεργο δικαστήριο ή γιορτή ο λαός στεφάνωσε τον υμνητή της Ειρήνης, τον Ησίοδο και όχι τον υμνητή του πολέμου τον Όμηρο. Το σκεπτικό ήταν αφοπλιστικό:

«Θαυμάσαντες… οι Έλληνες… επήνουν… και εκέλευον διδόναι την νίκην (τω Ομήρω). Ο δε βασιλεύς του Ησίοδου εστεφάνωσεν ειπών δίκαιον είναι τον επί γεωργίαν και ειρήνην προκαλούμενον νικάν, ου τους πολέμους και σφαγάς δεξιόντα»

­            Χρήσιμα βιβλία και άρθρα:

1.              * «Άκου Ανθρωπάκο», Βίλχελμ  Ράϊχ

2.             * «Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας», Σίγκμουντ  Φρόϋντ

3.       *«Περί πολέμου: Ερωτήματα χωρίς απαντήσεις», Ηλίας Γιαννακόπουλος, blogspot  «ΙΔΕΟπολις»

4.          *«Η «παγίδα» του Θουκυδίδη» και η Ρωσία που βρυχάται», Ηλίας Γιαννακόπουλος, blogspot «ΙΔΕΟπολις»

5.              *«Περί πολέμου», Ηλίας Γιαννακόπουλος, blogspot  «ΙΔΕΟπολις»

6.     * «Οι παράπλευρες συνέπειες του Πολέμου», Ηλίας Γιαννακόπουλος, blogspot «ΙΔΕΟπολις»

7.     * «Ο πόλεμος στην Ουκρανία και το «Επιχείρημα της Ολισθηρής πλαγιάς», Ηλίας Γιαννακόπουλος, blogspot  «ΙΔΕΟπολις»

8.         * «Δεν θέλω να πεθάνω»: Ένα δάκρυ – βόλι της μικρής Βλάντα από την Ουκρανία, Ηλίας Γιαννακόπουλος, blogspot  «ΙΔΕΟπολις»

9.          *«Ο «αναθεωρητισμός» του Πούτιν και το τέλος της Ευρωπαϊκής αθωότητας», Ηλίας Γιαννακόπουλος, blogspot  «ΙΔΕΟπολις»

 https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/

 


ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ - "ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΠΕΦΤΕΙ ΤΡΙΤΗ ( ή Γάμος Σημαίνει ΙΙΙ)" ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΧΛΙΑΡΑ

 


Η Man’s Theater παρουσιάζει
την σπαρταριστή κωμωδία του Θανάση
Χλιάρα με τίτλο:

ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΠΕΦΤΕΙ ΤΡΙΤΗ
( ή Γάμος Σημαίνει ΙΙΙ)


ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022

ΩΡΑ 20.30

ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΕΚΣΤΑΝ

ΚΑΥΤΑΝΤΖΟΓΛΟΥ 5 , ΑΝΩ ΠΑΤΗΣΙΑ

ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ (3) ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΠΕΜΠΤΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΣΑΒΒΑΤΟ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΙΣ 20.30


Μία εκρηκτική κωμωδία σχέσεων!

Τέσσερα ζευγάρια βρίσκονται για ένα Σαββατοκύριακο σε ένα Airbnb στο Παρίσι, με αφορμή μία επαγγελματική θεατρική επιτυχία.

Το ένα ζευγάρι είναι παντρεμένο. Το δεύτερο θα παντρευτεί. Το τρίτο είναι σε διάσταση. Το τέταρτο κάνει απλά …παρέα.

Όλοι τους έχουν μυστικά, όνειρα κι ελπίδες.

Τί θ αλλάξει άραγε; Ειδικά όταν εμπλέκονται γονείς, θείοι, παιδιά , μωρά και … συγγραφείς που προσποιούνται κάποιον άλλο;

Πώς γίνεται το Πάσχα να πέφτει Τρίτη;;;

Για σας, ποιό είναι το ιδανικό ζευγάρι;

Υπέροχη μουσική σας ταξιδεύει στο ρομαντικό Παρίσι, με αξέχαστες φωνές.


Κείμενο - Σκηνοθεσία : Θανάσης Χλιάρας

Πρωταγωνιστούν:

Μαρία Παπαδοπούλου

Διονύσης Ταραζής

Σμαράγδα Γιαννίση

Δομνίκη Καστανάκη

Νίκος Πυροκάκος

Κλεοπάτρα Εμμανουήλ- Κυριακοπούλου

Θανάσης Χλιάρας


Φωτογραφία :John D Carnessiotis

Φώτα/Ήχος: Πασχάλης Τσέρνας

Makeup Artist : Δέσποινα Παπαϊωάννου

Graphic Designer: Τζωρτζίνα Αποστολάκη

Μουσική και ενδυματολογική επιμέλεια:

Κλεψύδρα Team

Γενική Είσοδος 10€.

Τηλ κρατήσεων 6982460011


Παραγωγή MAN’S THEATER PRODUCTIONS
















ΣΟΦΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ - ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣ

 

Εγώ, παιδί μου, το μόνο που έμαθα να πλέκω είναι στίχους για να ξεμπλέκω την καρδιά 
μου.
Το πολύ πολύ χείμαρρους μαλλιών σε πλεξούδες κοριτσίστικες .
Να πλέκω δόλους;σ’ αυτό είμαι πάντα ανεπίδεκτη μαθήσεως.

🌼

Στην αρχή το «καλημέρα» ολόκληρο , κάθε γράμμα αρθρωμένο ξεχωριστά και τα φωνήεντα
πλατιά και τα άλφα με το μπαστουνάκι να κρέμεται σε χαμόγελο κελαρυστό.
Πρώτα υποχώρησε το χαμόγελο · ποια ανάγκη για άσκοπες κινήσεις μυών ,αφού το
«καλημέρα» είναι από μόνο του ευχή;
Ύστερα συρρικνώθηκαν τα φωνήεντα · κατάπιε τη φωνή τους η σιωπή των συμφώνων ·
ποια ανάγκη για άσκοπους ήχους , αφού το «καλημέρα»είναι ευχή κατά συνθήκη ;
Στο τέλος σώπασε κι ο σκληρός ήχος των συμφώνων · μόνα τους φώναζαν απελπισία .Ποια
ανάγκη για άσκοπα προσχήματα; Αυτές οι «καλημέρες»μοιάζουν με ζωγραφιές παιδιών κι
αυτός μόλις σκέφτηκε πως πρέπει να μεγαλώσει .

Αφιερωμένο σε εκείνους που διαπραγματεύονται ακόμη και την «καλημέρα».

🌼

Απόλυτα μεγέθη

Δεν είναι τίποτα που έχασες κι αυτό το ηλιοβασίλεμα .
Δεν είναι τίποτα που έχασες και την αυγή .
Δεν είναι αλήθεια τίποτα που χάνεις τόσα θαύματα ;
Κανένα τίποτα δεν αξίζει τα πάντα .

Αφιερωμένο στους ανθρώπους μου που έχουν χάσει τον δείκτη της πυξίδας τους ...

🌼

"Σαν να μην υπάρχεις " το σαν της αβεβαιότητας, το σαν της αμφιβολίας. Υπάρχεις όμως:
σε χρόνο ενεστώτα κι αυτό είναι αμετάθετο.
Το δράμα θα ήταν να ακουσεις:"Σαν να μην υπήρξες " Σε χρόνο Αόριστο. Σε χρόνο
αμετάκλητης απουσίας.

Αφιερωμένο στους παρόντες και απόντες της ζωής μου.

🌼

Ο πόνος είναι συντριβή. Χάνει η ύπαρξη την τροχιά της για πάντα. Νομίζει πως τη βρίσκει σε
σκέψεις και εικόνες που σκόρπισαν...Και τις μαζεύουν μόνο λίγοι μύστες για να φτιάξουν
μνημόσυνο στεφάνι.
Ο πόνος είναι άγριος. Ημερεύει μόνο με ίσης σφοδρότητας συναισθήματα. Της αγάπης που
φυλάνε στην ψυχή τους όσοι αξιώνονται να πονούν πραγματικά.

🌼

Δεν φταίει το φορτίο.
Είναι εξ ορισμού βαρύ, προορισμένο να σε λυγίσει.
Είναι βαρύς ο τρόπος που το φορτώνεσαι.
Εκών άκων.

🌼

Αντίστροφη αναλογία

Επίμονο το φως.
Όσο βαρύτερες οι πτυχώσεις του παραπετάσματος που αγωνιούν να το καλύψουν
Αυτό ήκιστα ηττάται:αποκαλύπτεται άδυτον, ιλαρόν, άκτιστον, ανέσπερον, μονοκρατές.

🌼

Σήμερον

Μόνος διασχίζει την οδό του μαρτυρίου
Οι Ρωμαίοι στρατιώτες άφαντοι
Οι κόρες της Ιερουσαλήμ δεν ζητούν παρηγοριά
Σήμερον
Ανεβαίνει θαρρείς πιο γρήγορα στον λόφο
Μόνος παίρνει τη θέση στο Σταυρό
Δεν τον θλίβει η πανδημία της ερημιάς, γιατί λιτανεύεται από αμέτρητους ήρωες
Σήμερον κρεμάται επί ξύλου για να αναστήσει ό,τι τέθηκε σε παύση.

🌼

Ο χρόνος που μετριόταν στην ανεπαίσθητη κίνηση του λεπτοδείκτη σταμάτησε το
κυνηγητό.
Ένα λεπτό καραδοκεί να συνθλίψει όσους στέκονταν στον εξώστη κοιτάζοντας αφ' υψηλού
τη ζωή τους.
Σε δοκό ισορροπίας ακροβατεί ο χρόνος που ξέμεινε σε ασθματικές διορίες κι ο άλλος,
καινουργής, δόλιος, που με αυθάδεια αυθαίρετη θρονιάστηκε στο οικιακό μου κάστρο.
Χρεία να ξεχρεώσω τα χρέη του εξώστη έσωθεν.

🌼

Μια παρέμβαση στον Σαίξπηρ

Όταν θα ανέβαινε η αυλαία, ο βασιλιάς Ληρ θα έκανε τη γνωστή μοιρασιά:τιμές στη
Γονερίλη και τη Ρεγάνη που κανόνισαν να τον αγαπούν πέρα από τη ζωή, εκείνον που
αγαπιέται κατά συνθήκη.
Θα παρακολουθούσαμε την Κορδέλια να τον αγαπά σεμνά όπως ταιριάζει στο αντάρτικο
της ελεύθερης ψυχής της.
Μα η αυλαία έκλεισε πριν καν ανέβει. Κανείς δεν ήθελε να δει τον Ληρ ακόμη μια φορά
ταπεινωμένο και τρελό να ομολογεί το λάθος του. Γιατί δεν θέλαμε να τον λυπηθούμε ούτε
κατά συνθήκη .
Θέλαμε να πει το μεγάλο ναι στον σωστό άνθρωπο.
Γιατί πρέπει η δύναμη να λατρεύει όλα τα ...κατά συνθήκη;
Αφανής. Χωρίς να είναι ήρωας. Ήταν αφάνεια επιλεκτική και εκλεκτική. Φανερωνόταν μόνο
στα μάτια όσων είχαν χορτάσει πυροτεχνήματα.
Αόρατος. Χωρίς να είναι σουπερ- ήρωας. Αυτή είναι η εντολή. Μα πάντα θα τον βλέπουν
τα μάτια που διψούν για φως.

🌼

Ναι, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, γιατί αυτοί αναγνωρίζουν την ασημαντότητά τους
απέναντι στο θείο.
Αλίμονο στους πλούσιους τω πνεύματι που συνειδητοποιούν τη σημαντικότητά τους
απέναντι σ' αυτούς που το παίζουν θεοί.
Τουλάχιστον οι πρώτοι θα κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών.
Οι άλλοι απλώς θα περιμένουν στη γραμμή της εκκίνησης τον αφέτη να πυροβολήσει.

🌼

Οταν σπάσει το γυαλί
σε απειροελάχιστα θραύσματα
μοιάζει να παίρνει κάτι από την πρώτη του μορφή:λευκή άμμος...
Ας σπάσει πια αυτό το γυαλί.
Γιατί να κρατά κανείς με φόβο κάτι τόσο εύθραυστο
όταν μπορεί η άμμος να κυλά πληγώνοντας τα δάχτυλά του;

Σοφία Βασιλειάδου 



Πίνακας : Quint Buchholz art 






ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ "Οι Περιπέτειες του Δον Καμίλλο" του Τζιοβάνι Γκουαρέσκι, από την ομάδα δρωμένων Eventus.

 

Οι Περιπέτειες του Δον Καμίλλο

Το γνωστό έργο, του Τζιοβάνι Γκουαρέσκι, ανεβαίνει σε διασκευή και σκηνοθεσία του Γιάννη Κοζή, από την ομάδα δρωμένων Eventus, από τις 16 Απριλίου και κάθε Σάββατο στις 9μμ, @χώρος τέχνης ασωμάτων!

Πρόκειται για μια σατιρική κωμωδία, μια πολιτική σάτιρα. Είναι ένα κείμενο που μέσα από το χιούμορ, αναδεικνύει την πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στην κρατούσα συντηρητική εξουσία και την ελπιδοφόρα κομμουνιστική, της εποχής του, τις υπόγειες διασυνδέσεις της Εκκλησίας με την εξουσία και την εμπλοκή της στα πολιτικά δρώμενα.

Διαχρονικό και σύγχρονο, μέσα από μια χαριτωμένη διαπλοκή σχέσεων, οι περιπέτειες που περνάει ο Δον Καμίλλο μας θυμίζουν πως όλοι είμαστε άνθρωποι, με πάθη, με καλοσύνες και αδυναμίες, σε κάθε εποχή.

Παίζουν:

Δον Καμίλλο: Γιάννης Κοζής
Πεπόνε: Ξενοφών Χαντζής
Καρδινάλιος: Νικόλας Καρανικόλας
Ασπασία: Μαρία-Άννα Τραυλού/ Ειρήνη Αποστόλου
Κυρία: Ελλάδα Κράλλη
Φλουράτος: Χάρης Σκοκότσα
Τζούλια: Βάσια Καλεσιοπούλου
Μάριο: Μανώλης Κλείδης
Νικολέτος: Αλίκη Πήτερσον/Νίκος Παπαθεοφάνους
Φωνή του Χριστού: Τάσος Κλαδίτης

Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γιάννης Κοζής
Βοηθός σκηνοθέτη: Νικόλας Καρανικόλας
Β.Παραγωγής: Ειρήνη Αποστόλου
Σκηνικά-κοστούμια-φωτισμοί: Eventus
Παραγωγή: Eventus

Η ομάδα δρωμένων Eventus, ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2021 από την Αλίκη Πήτερσον, στο Χώρο Τέχνης Ασωμάτων και αποτελείται από πολλά μέλη, ηθοποιούς και καλλιτέχνες που έχουν σαν σκοπό να παρουσιάζουν διάφορα δρώμενα, συχνά παράλληλα και όχι όλοι μαζί πάντα. “Οι Περιπέτειες του Δον Καμίλλο”, που παρουσιάζεται σε διασκευή και σκηνοθεσία του Γιάννη Κοζή, είναι η δεύτερη παραγωγή της ομάδας για φέτος-με πρώτη το θρίλλερ “Έμιλυ”, του Γιάννη Ρωμανού, που παίζεται ήδη σε σκηνοθεσία της Αλίκη Πήτερσον. Παράλληλα ετοιμάζεται το έργο “Faust”, του Γιάννη Ρωμανού, μια ιδιαίτερα περιεκτική και προσεγμένη διασκευή του ομώνυμου έργου του Γκαίτε, για το Φθινόπωρο του 2022, ένα έργο για ενηλίκους και παιδιά από 13 ετών.

Επικοινωνία παράστασης: zoi triadafullidh, zoi.masoura@hotmail.com

Εισιτήρια:

15 ευρώ, 10 ευρώ μειωμένο-ανέργων-ΑΜΕΑ, 5 ευρώ ατέλεια
Κάθε Σάββατο από 16 Απριλίου στις 9μμ (εκτός Μ. Σαββάτου 23/4) έως και τις 11 Ιουνίου.
@χώρος τέχνης ασωμάτων
Οδός Αγίων Ασωμάτων 6, Θησείο
Προπώληση:Ticket Services.gr

https://www.ticketservices.gr/event/oi-peripeteies-tou-don-kamillo/


Πληροφορίες-κρατήσεις: 211-8009838 και 6939238611















ΕΦΗ ΦΛΩΤΣΙΟΥ "Γέλα, ψυχή μου"

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Γέλα, ψυχή μου
Επιμέλεια: Έφη Φλωτσίου
ISBN: 978-618-5456-76-4
Λιανική τιμή: 13 ευρώ +ΦΠΑ
Σελ.158

Μύθοι, παραμύθια για μεγάλα παιδιά, ιστορίες του θρυλικού Νασρεντίν Χότζα, αποσπάσματα έργων του Τσέχωφ, αλλά και του Νίκου Καζαντζάκη, σκηνές θεατρικών έργων του Αλέκου Σακελλάριου και του Νίκου Τσιφόρου, κείμενα του Ανδρέα Λασκαράτου και έμμετρα του Γεωργίου Σουρή και του Μποστ διεκδικούν να σας κλέψουν ένα χαμόγελο ή και, μακάρι, περισσότερα.

Η πιο σπαταλημένη ημέρα
είναι εκείνη που δεν γελάσαμε
E.E. Cummings.


Ο άνθρωπος είναι «ζώον γελαστικόν», έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Η ικανότητα του ανθρώπου να γελά, μαζί με την ικανότητα της νόησης και της ομιλίας, τον διαφοροποιούν από τα άλλα όντα. Βέβαια, σύγχρονες έρευνες αποκαλύπτουν πως και οι χιμπατζήδες, οι πίθηκοι και τα τρωκτικά γελούν. Όμως, με ένα μόνο χα!

Ενώ οι άνθρωποι γελούν με επαναληπτικά χα! χα! χα! αλλά και με διάφορους τρόπους όπως φιλικά, σαρκαστικά, ερωτικά.

Ωστόσο, το θέμα είναι ότι σήμερα οι άνθρωποι δεν γελούν ή γελούν ελάχιστα. Οι γελαστές φάτσες τείνουν να είναι είδος προς εξαφάνιση, σε αντίθεση με τις σκυ-

θρωπές που όλο και αυξάνονται. Οι επιστήμονες λένε ότι ένα παιδί γελάει περίπου 150 φορές την ημέρα ενώ ένας ενήλικας μόνο 6. Κατά πάσα πιθανότητα και αυτό το 6 να είναι πλέον ένα υπερβολικό νούμερο. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί υποτιμήσει κανείς τις δυσκολίες της ζωής και τα προβλήματα. Αυτά υπήρχαν και θα υπάρχουν. Κι εμείς χρειάζεται να τα αντιμετωπίσουμε.

Πώς όμως;

Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί και αποτελεσματικοί, καλό θα ήταν επειγόντως να εντάξουμε το γέλιο στην καθημερινότητά μας.

Ε.Φ.


Η Έφη Φλωτσίου είναι στέλεχος της Διεύθυνσης Επικοινωνίας & Εταιρικών Σχέσεων της ΕΥΔΑΠ ΑΕ.
Είναι επίσης Life & Business Coach Inspirational Certified Coach (ICC) της Inspirational Coaching & Mentoring (ICM) Academy.
Από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος κυκλοφορεί το βιβλίο της «Τα 3 Κλειδιά της Προσωπικής Ανάπτυξης».
To 2021 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Σημειωματάριο ευχών» (εκδόσεις Φίλντισι).


Επικοινωνία βιβλίου: zoi triadafullidh, zoi.masoura@hotmail.com

Εκδόσεις Φίλντισι
Ξανθίππου 123, Παπάγου, 15669






Carpe "Αιματοβαμμένη ανατολή..."



Η ζωή περιφέρεται λερωμένη
στην απεραντοσύνη της αδράνειας,
σκυθρωπή και σκονισμένη ικετεύει,
στέκεται στα ματωμένα γόνατα.
Μέσα σε καινούριο περιτύλιγμα
προσφέρεται θυσία
στην εύνοια των "επιφανών".
Αιχμάλωτη λαμπυρίζει τις νύχτες
στο ολόγιομο φεγγάρι.
Μια ζωή βορά της ασημαντότητας,
κατασπαράσσουν τις σάρκες της
οι σαρκοφάγοι εκπρόσωποι της αθλιότητας.
Επώδυνος ο βηματισμός της λύτρωσης,
δρασκελίζει τα συντρίμμια,
γλύφει τα τραύματά της,
το σάλιο ιαίνει τις πληγές.
Έβαλα τα λουλούδια να κλάψουν,
το ποτήρι της υπομονής
ξεχείλισε,
την αιματοβαμμένη ανατολή. 
το πηχτό σκοτάδι διαλύθηκε.

Carpe.


Η φωτογραφία είναι από https://pixabay.com/









"Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ" - Ποίημα της Παρασκευής Β. Μόλαρη και η μετάφρασή του στα Γαλλικά από την ίδια την ποιήτρια

 


Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ

Στον Πατέρα μου Βασίλειο


Η πιο όμορφη στη γειτονιά
ήταν η τριανταφυλλιά μας.
Τα κόκκινα μπουμπούκια της
βελούδινος καμβάς
που με τον πράσινο ουρανό
βαλσάρανε αγκαλιά.
Μες στη μικρή αυλή
χορό εστήσαν ζωηρό
κι ο κόσμος θαύμαζε
την τόση χάρη.
Όλες τ΄ Απρίλη τις νυχτιές
απ’ την κουρτίνα την λευκή
τους κοίταζα κρυφά
το θαύμα του χορού τους
να μου αποκαλύψουν.
Μια νύχτα βγήκα συντροφιά με το φεγγάρι,
έσκυψα πάνω τον χορό τους μήπως δω.
- Μα πώς μπορείτε δίχως μουσική
να στριφογυρνάτε;
Γιατί να μην μπορώ ν’ ακούσω και να δω;
Μού’ γνεψε το ρόδο.
Έσκυψα σιμά του.
-Μόνο με τα μάτια της ψυχής
Μπορείς να τ’ απολαύσεις,
φωνή γλυκιά ψιθύρισε.
Έμεινα ως το πρωί να περιμένω.
Μάταια όμως, δεν χόρεψαν ποτέ.
Μπήκα στο σπίτι
Έσβησα τα φώτα.
Κι όπως εκεί καθόμουν στο σκοτάδι
άκουσα ξάφνου μια ωραία μουσική.
Έτρεξα στο παράθυρο
φώτισε η νύχτα
νότες πλημμύρισε χορό κι αστροβροχή!
Είδα τον κήπο μου ξανά ολανθισμένο,
Ω! Θαύμα!
Έκανα τα πρώτα βήματα χορού!

Παρασκευή Β. Μόλαρη
Απρίλιος 2022


Εμπνευσμένο από τον Μικρό Πρίγκιπα, του Σαιντ Εξυπερύ. Αφιερωμένο στον πρώτο Πρίγκιπα της ζωής μου τον αγαπημένο μου Πατέρα.

*****


LE ROSIER
A mon Père Basile

Notre rosier
était le plus beau du quartier.
Ses bourgeons rouges
toile de velours
dansant la valse
enlacés avec le ciel vert.
Dans la petite cour
Ils se mirent à une danse animée
et les gens admiraient
tant de grâce.
Toutes les nuits d’avril
je les regardais en cachette
à travers le rideau blanc
attendant la révélation
du miracle de leur danse
Une nuit je sortis accompagner la lune,
je me penchai dans l’espoir de voir leur danse.
- Mais comment pouvez-vous tourner en rond
sans musique?
Pourquoi ne puis-je pas entendre ni voir?
La rose me fit un clin d’œil.
Je me penchai vers elle.
-Ce n’est que par les yeux de l’âme
que tu peux en jouir,
chuchota d’ une voix douce.
J’y restai jusqu’à l’aube à attendre.
Mais en vain, ils ne dansèrent jamais.
J’entrai dans la maison
éteignis les lumières.
Et assise dans le noir
J’entendis soudain une belle musique.
Je courus à la fenêtre
la nuit s’ illumina
inondée de notes, de danse et de pluie étoilée
Je vis mon jardin tout refleuri,
Quel miracle!
Je fis mes premiers pas de danse!

Traduit en français
par Paraskevi V. Molaris


avril 2022
Inspiré du ‘’Petit Prince’’ de Saint Exupéry.

Dédié au premier Prince de ma vie, mon Père bien aimé


Η Παρασκευή Β. Μόλαρη είναι πτυχιούχος Αγγλικής και Ελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και πτυχιούχος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών Μάστερ ΙΙ από το Πανεπιστήμιο Paul Valéry Montpellier III . Τμήμα Νεοελληνικών σπουδών στη Νεότερη Ελληνική Ιστορία και Ιστορία της Εκπαίδευσης. Έχει παρουσιάσει και μεταφράσει πλήθος ποιημάτων σύγχρονων Ελλήνων ποιητών και τα οποία χρησιμοποιούνται ως διδακτικό υλικό στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Ως συνεργάτης του επιστημονικού περιοδικού ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ έχει δημοσιεύσεις μεταφραστικές της εργασίες και παρουσιάσεις, καθώς και στο Δίκτυο Πολιτικής Ανωτάτης Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών



Η φωτογραφία είναι από https://ringtimesbanyuwangi.pikiran-rakyat.com/