Νέα Κυκλοφορία Φώτης Τζουανόπουλος - Μαρίνα Τσουκαλά '' Ο Ζωγράφος της Ψυχής σου''

 

Νέα Κυκλοφορία

Φώτης Τζουανόπουλος - Μαρίνα Τσουκαλά '' Ο Ζωγράφος της Ψυχής σου''

Μετά τα "Κρυμμένα Σ' αγαπώ" ο μοναδικός Φώτης Τζουανόπουλος επιστρέφει με νέο τραγούδι με τίτλο "Ο Ζωγράφος της Ψυχής σου" σε στίχους Άντρης Μπουσδούκου και μουσική του ιδίου!

Ένα όμορφο ντουέντο με την συμμετοχή της νέας και ταλαντούχας τραγουδίστριας Μαρίνας Τσουκαλά!

Με κλασσικό και μοντέρνο ύφος, βγαλμένο από κινηματογράφο!

Η ηχογράφηση έχει γίνει στο στούντιο Diva, και την ενορχήστρωση επιμελήθηκε ο Βασίλης Μαντόγλου!

Στη ζωή μας όλοι ποθούμε έναν Έρωτα . . . . . Έναν Έρωτα που θα ζωγραφίσει με τα ωραότερα χρώματα την ψυχή μας!

Που θα ντύσει με ερωτικές μελωδίες ακόμη και τους χτύπους της καρδιάς . . . .

Έναν Έρωτα, που στο βλέμμα του , θα σε παρασύρει σε μονοπάτια που μόνο εκείνος ξέρει . . . .

Φώτης Τζουανόπουλος & Μαρίνα Τσουκαλά - Ο ζωγράφος της ψυχής σου (Official Music Video) 2022

https://youtu.be/_54avi5ZFsI

Φώτης Τζουανόπουλος - Μαρίνα Τσουκαλά '' Ο Ζωγράφος της Ψυχής σου''

Στίχοι: Άνδρη Μπουσδούκου

Μουσική: Φώτης Τζουανόπουλος

Ενορχήστρωση: Βασίλης Μαντόγλου Studio DIVA

Οπτικοακουστική παραγωγή: Γιώργος Παφίλης

Στίχοι / Lyrics

Θέλω να γίνω

ο ζωγράφος της ψυχής σου

στα χρώματα του διλληνού

να φτιάχνω την μορφή σου.

Και εγώ να είμαι

τ' οξυγόνο της ζωής σου

στα σύννεφα του ουρανού

να περπατώ μαζί σου.

Κι όταν Μεσά στα μάτια σου

βουλιάζουν τα δικά μου

στ'αστερια κάνε μια ευχή

να' σαι πάντα κοντά μου

Θέλω να γίνω

ο ζωγράφος της ψυχής σου

να περνώ ανάσα κ Ζωή

μέσα από το φιλί σου

Θέλω να είμαι

ένας ήχος στην καρδιά σου

μια μελωδία ερωτική

να 'μαι στα όνειρα σου

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Φώτης Τζουανόπουλος γεννήθηκε στο Περιστέρι Αττικής.

Η αγάπη του για την μουσική ήταν έκδηλη από μικρή ηλικία.

Σε ηλικία 14 έτων ξεκίνησε σπουδές κλασσικής κιθάρας στο Δελφικό Ωδείο,κ μετά από δύο χρόνια θεωρεια και πιανο στο Ενθικο Ωδείο Περιστερίου.

Συγχρόνως άρχισε να εμφανίζεται σε διάφορα νυχτερινά μαγαζιά παίζοντας κιθάρα και τραγούδι.

Στα 16 του συμμετείχε στην πρώτη δισκογραφική δουλειά του Χρύσανθου Μουζακίτη με τίτλο " Η παρεούλα μας".

Ακολούθησαν συνεργασίες όπως με τον γνωστό αρκοντεονίστα Σταυρό Χατζηδάκη,με τον σολίστα του μπουζουκιού Γιώργο Χρηστίδη,και για 4 χρόνια με έναν επίσης εξαιρετικό μουσικό το Διαμαντή Σιδεριδη.

Στην πορεία συνεργάστηκε με τον Χρήστο Παπαδόπουλο που επιμελήθηκε την ενορχήστρωση στο τραγούδι " Θα 'Θελα" σε μουσική δική του και στίχοι Άντρης Μπουσδούκου.

Στην μέχρι τώρα πορεία του συνεχίζει να γράφει μουσική σε στίχους διαφόρων νέων στιχουργών όπως: Γιώτας Κουκούλη,Αντρης Μπουσδούκου,κ.α.

ΧΑΡΙΤΩΝ ΓΙΩΤΑΚΗΣ "Τα ύποπτα παιδιά της θλίψης"

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εκών το μυθιστόρημα του Χαρίτωνος Γιωτάκη με τίτλο:

Τα ύποπτα παιδιά της θλίψης.

Το μυθιστόρημα αυτόπραγματεύεται τις σχέσεις των δύο φύλων, όπως παρουσιάζονται μέσα από τα γεγονότα του άκρως επιθετικού και ασταθούς βίου των πρωταγωνιστών χαρακτήρων. Οι επαφές τους –συναισθηματικές και σαρκικές– περιγράφονται με απόλυτο ρεαλισμό! Ταυτοχρόνως, αναλύονται σε βάθος ο ψυχισμός, το εγκεφαλικό υπόβαθρο και τα αίτια των προαναφερομένων συμπεριφορών. Η καταιγιστική δράση, οι ανατροπές, οι δολοπλοκίες και η ανεξέλεγκτη βία πλαισιώνουν τα δρώμενα του μυθιστορήματος, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα ο οποίος ορίζει ότι τα άτομα τα οποία βιώνουν την απόλαυση μέσα από έντονους και παθιασμένους ρυθμούς ζωής, έλκονται μοιραία και από την περιπέτεια οποιασδήποτε μορφής…

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Αλέξανδρος Θεμιστογένης και ο Αγαθάγγελος Πέτροβας, για τον κοινωνικό τους περίγυρο είναι δύο συνηθισμένοι οικογενειάρχες. Είναι και οι δύο παντρεμένοι και έχουν παιδιά, όμως πρόκειται για τελείως διαφορετικούς τύπους ανθρώπου. Ο Αλέξανδρος είναι έντονα συναισθηματικός και σε μια άλλη εποχή ίσως να ήταν ποιητής ή χορευτής. Σέβεται, αγαπά και θαυμάζει τις γυναίκες τις οποίες θεωρεί εξαιρετικά πολύτιμες στη ζωή του. Στον αντίποδα, ο Αγαθάγγελος είναι γεμάτος πάθη, κυρίως ερωτικά. Το μόνο που επιδιώκει είναι το σεξ και γι’ αυτό αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως ερωτικά αντικείμενα, χωρίς να τις σέβεται και να τις υπολογίζει.

Οι δύο αυτοί άνδρες παρόλο που γνωρίζονται ελάχιστα, μισιούνται θανάσιμα! Ζώντας διπλή ζωή κρύβουν και οι δύο φρικτά μυστικά. Ο Αλέξανδρος είναι Φρουρός στον ιδιωτικό στρατό του Γεωργίου Μενανδρή. Με το κωδικό όνομα «Μάρων» έχει ολοκληρώσει ασύλληπτης δυσκολίας αιματοβαμμένες, μυστικές επιχειρήσεις, κατορθώνοντας να δημιουργήσει έναν φρικιαστικό θρύλο γύρω από το όνομά του. Ο Αγαθάγγελος είναι στέλεχος των Μυστικών Υπηρεσιών έχοντας τη φονική ειδικότητα του Διεκπεραιωτή με το κωδικό όνομα: «Επιμηθέας». Εξαιρετικά αποτελεσματικός δρα πάντοτε μόνος του αναλαμβάνοντας αποστολές «εκκαθάρισης».

Η Υπηρεσία συγκλονίζεται από ραδιουργίες και δολοφονίες και οι τρεις ανώτατοι ηγήτορές της για να διατηρήσουν τη θέση τους και τον επερχόμενο πλουτισμό τους, αποφασίζουν μία αδιανόητη μυστική ενέργεια στη Ρώμη! Για την εκτέλεσή της διατάσσονται να συνεπιχειρήσουν, μεταξύ άλλων, ο Αλέξανδρος και ο Αγαθάγγελος. Όμως κατά τη διάρκεια της αποστολής ανατρέπεται κάθε προηγούμενη σταθερή κατάσταση. Μέσα σ’ αυτό το ξέφρενο πολεμικό περιβάλλον οι μαχητές πιεσμένοι αφόρητα εκρήγνυνται συναισθηματικά, και στασιάζουν αποφασίζοντας να πραγματοποιήσουν όλα τα κρυφά και καταπιεσμένα όνειρά τους. Τώρα οι ηγήτορες της Υπηρεσίας, καθώς και κάθε μέλος αυτού του ετερόκλητου συνόλου, θα πρέπει να αποφασίσουν άμεσα για την επόμενη ενέργειά τους ακόμη κι αν αυτή απαιτεί μια επαίσχυντη προδοσία…

     

ΘΕΟΔΩΡΑ ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ "Καλωσόρισες Ανοιξη"

 

"Σεπτέμβρης" Τραγούδι του Γιώργου Ρήγου (Μουσική & Ερμηνεία) και σε Στίχους του Αθω Χατζηματθαίου

 

σύνθεση μουσικής, ενορχήστρωση & ερμηνεία: Γιώργος Ρήγος 

στιχογραφία: Αθως Χατζηματθαίου 

φωτογραφίες: Γιάννης Ρήγος 

composer and performance: George (Giorgos) Rigos 

lyrics: Atos Xatzimatheu 

photographer: John Rigos 

Σεπτέμβρης 

Σεπτέμβρης σε μια στάλα της βροχής 

ακούμπησε η καρδιά να ξεδιψάσει 

στο στεναγμό της δάκρυσε η γης 

τ' όνειρο είχε κιόλας προσπεράσει

κίτρινο φύλλο ο έρωτας 

στ' άνεμου το τραγούδι 

ματοβαμμένο σύννεφο 

νεκρό στη γη λουλούδι .

κίτρινο φύλλο ο έρωτας 

στ' άνεμου το τραγούδι 

Στο πέτρινο χαμόγελο ξυπνούν 

θλιμμένα καλοκαίρια τα όνειρά μας 

καρδούλες που για έρωτα διψούν 

δάκρυα που ματώνουν τη χαρά μας 

Άθως Χατζηματθαίου copyright

ΛΙΝΑ ΒΑΤΑΝΤΖΗ "Αμφίθυμος λεμονανθός"

 

Στο βάθος του χρόνου
βρίσκονται άνθη - φυλακές.

Μην θεωρήσεις σκληρή τη λέξη -

Πράγματι
μέσα τους φυλάγουν
το παρελθόν

ελευθερώνουν αρώματα
οι αισθήσεις

με απαλό χάδι των πέταλων ζωντανεύουν

πάλι και πάλι
προοδευτικά

όσα καρφώθηκαν για πάντα
στις εμπειρίες.

Λίνα Βαταντζή

η φωτογραφία είναι από https://www.pikist.com/

"Fire And Flowers" Poem By James Tian

 

Fire And Flowers

The place where ice and snow can't stay,
It’s where the sunlight can smile like a kid.
The place where fear cannot roar,
It’s the garden where flowers will dream.

The love we need,
The time is speechless.
Give those life the chance who just suffered,
It’s also giving yourself the kindness.

Struggle is not the one that we want to see,
The world needs to let the endless desires lose their freedom and chiefs.
The smoke of gunfire hasn’t disappeared completely,
Why do we pursue the conquest and killing always?

Please care those sad voices come from the heart of the stars,
Just no sense to lose the bright sky even if it’s conquered.
Fortunately, hope still exists,
The sincere friendship we give each one every moment,
The melody of harmony has been played.

By James Tian

ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ ΒΑΘΗ - ΠΕΝΤΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

  

Θα ήθελα τόσο πολύ...

Θα ήθελα τόσο πολύ να σε αγγίξω, 

να μυρίσω αέρα, να φιλήσω φωτιά, 

να δω δύο μάτια κάρβουνα, 

της ψυχής μου σκοτεινά μυστικά. 

Σάρκα ολέθρια, καταδυναστευτικιά,

να τρέμει σαν φύλλο του φθινοπώρου, ανατριχιαστικά.

Πουλιά του αγέρα η ματιά μου, 

χείλη ερεθιστικά.

Καράβι με ανοιχτά πανιά,  

να αρμενίζω στην αγκαλιά σου,

να δίνω φιλιά της αβύσσου στα μαλλιά σου, 

να ανατίναζω οχυρά.

Φύσα αέρα, δώσε φωτιά, 

ένα ματόκλαδο ευχή σου ζητά. 

Πάνω στο ακροδάχτυλο, σταγόνα ιδρώτα και εσύ, 

βουρκωμένοι καθρέφτες, ανάσες ζωής,

ημίφως, πάθος, λικνιστικό τραγούδι,

κόκκινο του πόθου κρασί σου ζητεί. 

Και η σάρκα να καίει, 

δροσερό αεράκι να κλαίει. 

Να παραπαίει, πάνω στα στήθη να γέρνει,

γλώσσα στη γλώσσα, αφή στην αφή. 

Φίδια στριφογυριστά, χωρίς υπομονή. 

Ένα γεράκι πετάει, μια καρδιά φρουρεί και κατέχει.

Ώμοι τορνευτεί,  

ασυδοσία, πλεονεξία, 

γλουτοί θεϊκοί.

Αγώνας χωρίς τέλος, θόρυβοι εξουσιαστικοί.

Ένα κρεσέντο, ένα τέλος,  

καινούρια αρχή.

29-1-2017

🌼 🌼 🌼 🌼

 Άραγε για ποιο κόκκινο του πάθους...

Άραγε για ποιο κόκκινο του πάθους να σου δώσω κάθε χτύπο της καρδιάς μου??

Άραγε για πιο λαμπερό χαμόγελο να σου δώσω το κάθε πολύτιμο μου της ψυχής κομμάτι?? 

Βασίλισσα σου με Πορφυρό φουστάνι να κάνω στέμμα κάθε φιλί σου και κάθε χάδι.

Είναι όταν βουτάς σε μια θάλασσα χωρίς στεριά,

χωρίς να ζητάς κανένα σημάδι ανθρώπινο στην ξαστεριά. 

Μόνο το φιλί σου κόκκινο σαν την φωτιά,

να τρίζει ξύλο που καίει σε μια αγκαλιά.

6-2-2018

🌼 🌼 🌼 🌼

Η καρδιά χτυπά ρυθμικά 

Η καρδιά χτυπά ρυθμικά,

τρέχει στις φλέβες, λέει μυστικά. 

Κρύσταλλο που λιώνει στην κάθε λέξη σκληρή,

σε κάθε άτοπη πράξη, σε κάθε άσχημη στιγμή.

Πόσο γλυκό, τρεχούμενο κελαρρυστό δροσερό νερό, ακούγεται το σ'αγαπώ.

Επουλώνει πληγές, δωρίζει ολάνθιστες, ζεστές αγκαλιές.

Ένα σ' αγαπώ που βγαίνει από την καρδιά

και γίνεται απόσταγμα δροσοσταλιάς, διαμάντι αληθινό μιας ψυχής που χαμογελάς.

Έρωτας ψυχής,

γέλιο φωτεινό καρδιάς που χτυπά σε ρυθμούς έξαψης ερωτικής.

Σε αγαπώ, με αγαπάς. 

Σε ποθώ, με αναζητάς.

Λάμψεις, λάμψεις από τα μάτια του έρωτα μεμιας

14-2-2018

🌼 🌼 🌼 🌼

 Άκουσε τον ήχο του νερού...

Άκουσε τον ήχο του νερού όπως γλυκά γλύφει την πέτρα! 

Κόκκινο τριαντάφυλλο της φωτιάς, δύο χέρια, δυο χείλη, δυο φιλιά, μια του πάθους πύρινη αγκαλιά. 

Γλυκολαλεί και τραγουδά για δύο μαύρα μάτια, μαύρα της νυχτιάς στολισμένα μαλλιά!

Και το νερό βρυχάται γίνεται πιο ορμητικό,

γίνεται άγριο, απαιτητικό.

Γίνεται χείμαρρος, ποτάμι εκκωφαντικό.

Άλικο, μαύρο, φιλί από αγριοκέρασο και φράουλα στον ολόγυμνο λαιμό.

Και η σάρκα να πάλλεται, να χορεύει σαν φτερό, πάνω στο διάφανο τρελό υδάτινο χορό.

Πέταλο από τριαντάφυλλο το κάθε εκατοστό.

Και το ποτάμι φωνάζει, ωρύεται, θέλει και άλλα χάδια, αμέτρητα σε αγαπώ.

Μόνο το πύρινο τριαντάφυλλο μέσα στο μαύρο διαμάντι να γεύεται με οίστρο όλο το φιλί το γλυκό.

Πέταλα βελούδινα το άγγιγμα, φεύγει το μυαλό σε ταξίδι ονειρικό.

11-3-2018

🌼 🌼 🌼 🌼

Τόσο ολόδροσα λαμπρό

Τόσο ολόδροσα λαμπρό,

τεράστιο μαργαριτάρι στον λαιμό,

πάνλευκη του φεγγαριού συγχορδία,

πάνω στο μονοπάτι γλυκιά οπτασία.

Μια κόρη του ονείρου λυπημένη,

από τα αθώα παιδιά του κόσμου συγκινημένη.

Δάκρυ κυλάει από την άκρη του ματιού της

και την ειρήνη επικαλείται από κάθε κύτταρο του κορμιού της.

Και απορεί....

Γιατί???

Κύκνος λευκός η ψυχή της,

μέσα στους δρόμους της Σελήνης η σκέψη της φυγής της.

ΓΙΑΤΙ?

Μια αγκαλιά της νύχτας και μια αχτίδα,

αλλά η λύπη να της παιδεύει την φωνή της.

Δεν μπορεί λέξη να αρθρώσει,

φοβάται ότι το κύκνειο άσμα της ανθρωπότητας θα δώσει.

Γιατί?

Γιατί? Σώματα στους δρόμους της απόγνωσης εγκατελειμμένα,

παιδικές ψυχές στο ναδίρ της ύστατης ελπίδας αφημένα.

Γιατί?

Γιατί να υπάρχουν σώματα του πόνου,

ζωές χαμένες στους άδειους δρόμους?

Τόση αδικία, τόση μεγάλη ανισότητα, μια διαχρονική χωρίς τέλος ιστορία.

Γιατί??

Πέπλο λευκό, φεγγάρι στο λαιμό,

φοβάται να αρθρώσει λέξη,

να πει το τελευταίο σκοπό.

Γιατί?

24-2-2018