Marjona Jurakulova (Uzbekistan) - 10 λόγοι για να επισκεφτείτε το Ουζμπεκιστάν!

 


Marjona Jurakulova (Uzbekistan)


Το Ουζμπεκιστάν είναι η καρδιά του Δρόμου του Μεταξιού, μια εξαιρετικά φιλική και χαρούμενη χώρα που αποπνέει εκθαμβωτική κομψότητα λόγω της υπέροχης φύσης της και ζεσταίνει τις καρδιές με χρυσά χαμόγελα μέσα από τους φιλόξενους ανθρώπους της. Ο δρόμος του μεταξιού μπορεί να είναι η κάρτα που προσελκύει επισκέπτες στο Ουζμπεκιστάν, αλλά μόλις ο περίεργος ταξιδιώτης μάθει μόνος του την ιστορία του πολυεθνικού Ουζμπεκιστάν, είναι σαφές ότι δεν μπορεί να κρύψει τον θαυμασμό του.
Το Ουζμπεκιστάν είναι γεμάτο από φυσική ομορφιά που κόβει την ανάσα. Οι φωτογραφίες των πόλεων αυτής της χώρας απεικονίζουν τον παράδεισο της Κεντρικής Ασίας. Όταν ξαναβρείτε αυτές τις τοποθεσίες με τα μάτια σας, θα είστε σίγουροι ότι είναι πανομοιότυπες με δύο σταγόνες νερό. Είναι δύσκολο να περιγράψεις με λόγια τα εκθαμβωτικά μπλε τζαμιά, τους περίτεχνους μιναρέδες, τα κτίρια ανατολίτικου στιλ και τις διαχρονικές πόλεις της χώρας.

Τίποτα δεν ξεπερνά το άρωμα του φρεσκοψημένου ψωμιού ή τη γεύση του αρνιού κεμπάπ. Αν σας αρέσουν τα χειροποίητα αντικείμενα, έχουμε μερικά καλά νέα για εσάς. Μωσαϊκά Ουζμπεκιστάν, κεραμικά με λουλούδια και γεωμετρικά πλακίδια ανταγωνίζονται τα περίφημα Azulejos της Λισαβόνας, στην Πορτογαλία. Θα μεταφερθείτε σε μια μακρινή περίοδο της ιστορίας μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. •
Αρχαίες πόλεις του Ουζμπεκιστάν: Για περισσότερα από 10.000 χρόνια, εκπρόσωποι από διάφορες φυλές ζουν στο Ουζμπεκιστάν. Οι αρχαίες πόλεις έχουν διατηρηθεί άθικτες λόγω του ξηρού, ξηρού κλίματος. Η αρμονία μεταξύ παραδειγμάτων δημιουργικότητας που δημιουργήθηκαν στον Μεσαίωνα και της σύγχρονης μητρόπολης εφιστά την προσοχή. Ο πλούτος της ιστορίας του Ουζμπεκιστάν θα σας καταπλήξει καθώς περπατάτε στους δρόμους ή επισκέπτεστε οποιοδήποτε μουσείο. Μπορείτε να ακούτε για ώρες στις επτά προβλήτες της Μπουχάρα, της αρχοντικής πόλης Ρεγκιστάν στη Σαμαρκάνδη.
Εθνικά πιάτα του Ουζμπεκιστάν: Τα εθνικά πιάτα του Ουζμπεκιστάν είναι τα πιο γλυκά από όλες τις κουζίνες του κόσμου. Η ουζμπεκική κουζίνα είναι μια από τις πιο ποικίλες στην Κεντρική Ασία. Οι γαστρονομικές παραδόσεις των εγκατεστημένων και νομαδικών λαών της περιοχής, συσσωρευμένες στο πέρασμα των αιώνων, ενσωματώνονται στο σύμπλεγμα νόστιμων πιάτων της ουζμπεκικής κουζίνας, που είναι μοναδικό και κατανοητό σε όλους μας σήμερα. Το εθνικό πιάτο του Ουζμπεκιστάν είναι το πιλάφι (σούπα). Το πιλάφι είναι το πιο γνωστό πιάτο στην ουζμπεκική κουζίνα, έκφραση της φιλοξενίας και της ανεκτικότητας των ανθρώπων μας και το τραπέζι μας είναι υπέροχο. Όσα έθνη υπάρχουν στον κόσμο, το καθένα έχει τη δική του εθνική κουζίνα, η οποία είναι το θεμέλιο των εθνικών τους παραδόσεων. Το πιλάφι παρασκευάζεται αναμφίβολα σε κάθε χώρα που επισκέπτεται ένας Ουζμπέκος. Ενδιαφέρον για το πιλάφι εκδηλώνουν ξένοι τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα μας. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο απολαμβάνουν να τρώνε πιλάφι. Λέγεται ότι ο Ιμπν Σίνα είπε στον πατέρα ενός άρρωστου νεαρού ότι ένα γεύμα από επτά διαφορετικά συστατικά θα θεράπευε την ασθένεια του γιου του. Αυτό το πιάτο είναι πανομοιότυπο με το πιλάφι, το οποίο περιέχει λάδι, κρέας, κρεμμύδια, καρότα, ρύζι, νερό και αλάτι. Αργότερα, ανάλογα με την εποχή και τη γεύση, παρασκευάζονται επιπλέον προϊόντα με κυδώνι, βερίκοκο, γογγύλι, σκόρδο, κρεμμύδι, αυγό, αρακά, κολοκύθα, σταφίδες και άλλα υλικά. Το πιλάφι είναι ένα παραδοσιακό ουζμπεκικό πιάτο. Δεν υπάρχει μόνο μια γαστρονομική κουλτούρα, αλλά υπάρχει και μια κουλτούρα συμπεριφοράς. Το πιλάφι ενώνει ολόκληρο το έθνος. Γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, η σούπα στραγγίζεται σε πιάτο και τρώγεται κυρίως με το χέρι. Ιδιαίτερα πιάτα πιλάφι φτιάχνουν ακόμη και αγγειοπλάστες. Το μυστικό του είναι ότι το πιάτο δεν καίει τα χέρια και δεν κρυώνει γρήγορα το φαγητό. Στην αρχαιότητα, οι αγγειοπλάστες σκάλιζαν επιγραφές σε βράχους που τους δίδασκαν πώς να τρώνε. Τέλος, σας προσκαλούμε να κάνετε ένα γαστρονομικό ταξίδι στο Ουζμπεκιστάν.
• Ιεροί τόποι: Το Ουζμπεκιστάν είναι γνωστό ως τη «Γη των χιλίων ιερών», επειδή υπάρχουν πολυάριθμα μνημεία και ιερά ιερά σε όλη τη χώρα, που κυμαίνονται από το ελληνοβακτριανικό βουδιστικό μοναστήρι στο Fayoz Tepa μέχρι τους Ζωροαστρικούς βωμούς που ανασκάφηκαν στο Khorezm. Ένας μεγάλος αριθμός προσκυνητών επισκέπτεται το Ουζμπεκιστάν ειδικά για να επισκεφθεί τοποθεσίες ισλαμικού προσκυνήματος. Οι Σουνίτες Μουσουλμάνοι επισκέπτονται το ιερό ιερό του Ιμάμ Μπουχάρι, του συγγραφέα της συλλογής χαντίθ "Σαχίχ αλ-Μπουχάρι", κοντά στη Σαμαρκάνδη, και οι Σούφι οπαδοί της αίρεσης Νακσμπάντι επισκέπτονται το ιερό του Μπαχαουντίν Νακσμπάντ στη Μπουχάρα. Δεν μπορώ να περιγράψω την ηρεμία της πηγής Nurota στην περιοχή Navoi ή τα υπέροχα ιερά στους ώμους των σφενδάμων στο Urgut.















ΗΛΙΑΣ ΜΠΟΥΝΤΟΥΡΗΣ «Το νησί χωρίς όνομα» Audio Book.

 


Δ Ε Λ Τ Ι Ο  Τ Υ Π Ο Υ


Ακολουθώντας τις νέες διεθνείς τάσεις και αξιοποιώντας στο έπακρο την σύγχρονη τεχνολογία, σας γνωστοποιούμε την κυκλοφορία από τις εκδόσεις «Little Island Publications» ενός νέου Audio Book.
Πρόκειται για το 1ο Audio Book από την σειρά «Μικρά Οδοιπορικά», με τίτλο «Το νησί χωρίς όνομα», του συγγραφέα, Ηλία Μπουντούρη - https://iliasbountouris.com/ .

Το Audio Book περιλαμβάνει την αφήγηση από τον ίδιο τον συγγραφέα ενός μικρού οδοιπορικού στο Νησί της Λίμνης των Ιωαννίνων.
Μέσα από αυτό το ηχητικό οδοιπορικό, μαθαίνουμε την ιστορία μίας εκ των αρχαιότερων λιμνών στον κόσμο, τις ιδιαίτερες συνθήκες που συνέβαλλαν στην κατοίκηση ενός …αλλόκοτου νησιού που σαν από παραμύθι προβάλλει μέσα σε αυτήν, αλλά και την μακραίωνη πολιτισμική εξέλιξη που έχει καταστήσει το νησί αυτό παγκόσμια ως ένα μοναδικό φαινόμενο.

Το Audio Book έχει εκδοθεί με τα εξής στοιχεία:

Τίτλος: Το νησί χωρίς όνομα
Συγγραφέας: Ηλίας Μπουντούρης
Αφήγηση: Ηλίας Μπουντούρης / η μικρή Νικολέτα Ιωαννίδου
Δημιουργία Εξωφύλλου: Ηλίας Μπουντούρης
Επιμέλεια: Λιάνα Τριανταφυλλούδη
Έκδοση: Little Island Publications
ISBN 978-618-5604-22-6
© Ηλίας Μπουντούρης / Little Island Publications



Καθώς η συγκεκριμένη σειρά απευθύνεται και σε όσους επιθυμούν να περιηγηθούν ηχητικά (κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους ή και πριν από αυτό) σε ελληνικούς προορισμούς που διαθέτουν έναν ιδιαίτερο τοπικό πολιτισμό, το Audio Book έχει δομηθεί με τέτοιον τρόπο που να αποτελεί και ένα εργαλείο ξενάγησης για εκείνους που θέλουν να γνωρίσουν την ξεχωριστή αυτή χώρα, τον πολιτισμό της, την ιστορία της· και όλα αυτά με την εγκυρότητα του συγγραφέα, Ηλία Μπουντούρη, ως διακεκριμένου Συμβούλου Πολιτισμικής Διαχείρισης.

Για τον λόγο αυτόν, αξιοποιείται παράλληλα και από περιηγητές, ταξιδευτές, τουριστικά πρακτορεία, ξεναγούς, αεροπορικές ή ναυτιλιακές εταιρείες κλπ. μα και από την ελληνική ομογένεια.


Προκειμένου το συγκεκριμένο Audio Book να ταξιδέψει και εκτός Ελλάδας ώστε με αυτόν τον τρόπο να γνωρίσει τον ιδιαίτερο τοπικό πολιτισμό τής χώρα μας και ένα ευρύτερο, διεθνές κοινό, έχουμε επίσης προβεί στην αγγλική του έκδοση με τα εξής στοιχεία:

Τίτλος: The no name Island
Συγγραφέας: Ilias Bountouris
Αφήγηση: Ilias Bountouris / Nikoleta Ioannidou
Δημιουργία Εξωφύλλου: Ilias Bountouris
Επιμέλεια: Liana Triantafilloudi
Έκδοση: Little Island Publications
ISBN 978-618-5604-23-3
© Ilias Bountouris / Little Island Publications


Τα Audio Book διατίθενται αποκλειστικά μέσω της προσωπικής ιστοσελίδας του συγγραφέα: https://iliasbountouris.com/product/nhsi-limnis-ioanninon/


Με εκτίμηση,
Τμήμα Επικοινωνίας
------------------------------------------------------------
Little Island Publications
τηλ: 2651 08 1616



Ο Ηλίας Μπουντούρης,
είναι Εικαστικός Καλλιτέχνης και Σύμβουλος Πολιτιστικής Διαχείρισης.

Τα ζωγραφικά του έργα κοσμούν συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει δημιουργήσει σκηνικά και κοστούμια για θεατρικές παραστάσεις. Ακόμη, έχει φροντίσει για το ντεκόρ εσωτερικών και εξωτερικών χώρων σε όλη την Ευρώπη, ενώ του έχουν ανατεθεί αρχιτεκτονικές μελέτες για δημόσια πάρκα και πλατείες σε όλη την ελληνική επικράτεια.

Παράλληλα, αναπτύσσοντας ένα πολυεπίπεδο πολιτιστικό έργο, έχει εκπονήσει Μελέτες με τις οποίες περιοχές σε όλη την Ελλάδα βρίσκουν την πολιτισμική τους ταυτότητα και αναδεικνύεται ο Τοπικός τους Πολιτισμός. Σε αυτόν οφείλεται η ανάδειξη των Ζαγοροχωρίων, της Σαντορίνης, της παλαιάς πόλης της Ξάνθης, των Χανίων και του Ναυπλίου, άλλων περιοχών της Πελοποννήσου, της Αιτωλοακαρνανίας, της Κέρκυρας, των Κυκλάδων κλπ. Επίσης, έχει μετατρέψει παλιά κτίσματα πολιτιστικού ενδιαφέροντος σε επισκέψιμους χώρους, έχει δημιουργήσει Μουσεία σε αναξιοποίητα παλιά οικήματα για λογαριασμό Δήμων, Συλλόγων ή άλλων φορέων, ενώ έχει ιδρύσει στην Αθήνα τη «ΧΡΥΣΑΛΙΔΑ» και το «Πολιτιστικό Πάρκο» και έχει δημιουργήσει Πολιτιστικά ή άλλα Θεματικά Πάρκα σε όλη την Ελλάδα κατά εντολή επιχειρηματιών, επενδυτών, Συλλόγων, Δήμων κλπ.
Από το 2003 παράγει στην Ελλάδα και την Ευρώπη εκατοντάδες Εκπαιδευτικές Βιωματικές Δραστηριότητες που αναδεικνύουν τον Πολιτισμό και το Περιβάλλον, για λογαριασμό Σχολείων, Μουσείων, Δήμων κλπ.
Έχει κερδίσει για το έργο του διακρίσεις, βραβεύσεις και επαίνους, από την Unesco, το Υπουργείο Πολιτισμού, το Υπουργείο Περιβάλλοντος, ευρωπαϊκές οργανώσεις και Φορείς, Επιμελητήρια, Σωματεία, Συλλόγους, Ιδρύματα, ΜΜΕ κλπ.
Είναι Πρόεδρος ή επίτιμο μέλος σε πολλούς Πολιτιστικούς και Περιβαλλοντικούς Συλλόγους, Ιδρύματα και ΜΚΟ.
Αρθρογραφεί σε ελληνικά, ευρωπαϊκά και αμερικάνικα Μέσα Ενημέρωσης για θέματα που άπτονται του ελληνικού πολιτισμού ενώ συμμετέχει σε πλήθος Διαλέξεων, Συνεδρίων, Ημερίδων κλπ. όπου ομιλεί για τον πολιτισμό και την ανάδειξή του.
Έχει εκδώσει βιβλία με τα πολιτισμικά στοιχεία περιοχών της Ελλάδας.
Το βιβλίο του «Σαν μια φορά» με 30 μικρές ιστορίες που περιγράφουν
32 παλιά, ξεχασμένα, ελληνικά επαγγέλματα, έχει γίνει Best Seller.
Όλα του τα βιβλία έχουν εκδοθεί και σε Audio Books.








Θεατρική παράσταση "Ελένη" του 5ου ΓΕΛ Νίκαιας

 


ΕΛΕΝΗ-ΕΥΡΙΠΙΔΗ

«Εγώ είμαι ένα σύννεφο κι εσύ ένας καημός»

Μετά από δυο χρόνια αποχής λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας η θεατρική ομάδα του 9ου Γυμνασίου Νίκαιας, με νέα σύσταση, και με την αρωγή των αποφοίτων του γυμνασίου αλλά και της θεατρικής ομάδας του 5ου ΓΕΛ Νίκαιας, φιλοδοξεί να αποδείξει πως παρόλες τις αντιξοότητες αγωνιζόμαστε πάντα για έναν καλύτερο κόσμο μέσα από την βελτίωση και ενδοσκόπηση του εαυτού μας με οδηγό το Θέατρο.

Η παράσταση ΕΛΕΝΗ (Εγώ είμαι ένα σύννεφο κι εσύ ένας καημός) αφορά την εμψύχωση αποσπασμάτων από το κείμενο του Ευριπίδη, το ποίημα ΕΛΕΝΗ του Γ. Σεφέρη, ερωτικά ποιήματα του Pablo Nerouda και σονέτα του Ronsard,με κοινό άξονα την αναίρεση της δαιμονοποίησης της ομορφιάς και την δικαίωση ή την απαξίωση του υπαρξιακού αγώνα που αναλαμβάνει ο καθένας μας στην ζωή. Η χρήση ηχητικών αποσπασμάτων από την όπερα, την μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και την κινηματογραφική μουσική, καθώς και η ενσωμάτωση χοροδράματος, φιλοδοξούν να αποδώσουν σε ένα ενιαίο εικαστικό σύνολο τις βασικές ιδέες που διαπραγματεύεται η παράσταση.

Η σύλληψη του ολικού έργου τέχνης θεμελιώνεται από τον Βάγκνερ το 1851 με τον όρο: “Gesamtkunstwerk”και υποδηλώνει την αδιάσπαστη ενότητα μουσικής δράσης, εικόνας, κειμένου και κίνησης.

Η παράσταση αφιερώνεται στην Ελένη Τοπαλούδη και σε κάθε γυναίκα που δολοφονήθηκε με αφορμή και αιτία αυτή την ίδια την γυναικεία της φύση και κατ’ επέκταση, την ομορφιά της με την κυριολεκτική και την συμβολική της έννοια.

Η υπέυθυνη της θεατρικής ομάδας

Ματίνα Σταυροπούλου



Ομάδα παιδιών

Τζένη Γιαννακοπούλου
Μαρία Φασουλή
Φωτεινή Σάκκουλα
Ειρήνη Κουτσούκου
Τιτίκα Τιρέλα
Ελευθερία Ευσταθίου
Ειρήνη Καλογήρου
Ιφιγένεια Βλανταρίδη
Μυρτώ Μεϊντάνη
Κατερίνα Ανδρουλάκη (Φώτα)
Νίκος Τρανουδάκης ( Ήχος)
Χρυσούλα Φοράδη (Μαγνητοσκόπηση)
Ελένη Φωτίου (Βοηθός σκηνής)

Το βίντεο της παράστασης 



Φωτογραφίες 




































Carpe "Πανηγύρι ζωής..."



Παλιά φουρτούνα
ξέβρασε του νου τα περασμένα.
Ο κόσμος βουβός
χάνεται στην ομίχλη
των τροπικών.
Στο υποτονικό φως των καιρών
αστράφτουν οι συνοπτικές γιορτές της καρδιάς.
Το πέπλο του χρόνου
σκέπασε την αλήθεια,
αποκαμωμένη βαριανασαίνει.
Μια μάχη συνεχή
με τις αυταπάτες που θέτουν
σε κίνδυνο τη ζωή.
Στη μυρωδιά της θαλασσινής αρμύρας
φανερώνονται οι δυνατές ανάσες,
ανεμίζει η ψυχή.
Στο πανηγύρι της ζωής
τα συναισθήματα λαμπυρίζουν τις νύχτες,
το γεγονός του θανάτου
κλυδωνίζεται, καταρρέει και ηττάται.

Carpe.


Φωτογραφία :Laura Williams Photography








"Nadin" Ποίημα του Refik Martinovic μεταφρασμένο στα Ελληνικά από την Εύα Πετρόπουλου Λιανου



Nadin


We met
that gloomy autumn
in November
when the winds raged
and croaked notes
we did not like
... do you remember Nadin.

And we, thirsty for love,
gathered immature kisses
as strong as waterfalls
with which we changed the universe
You were my bird's nest.
I never dreamed
we would be alone
for the rest of our lives
in two different worlds
and you would not be
my peaceful heaven,
after you,
I give up love
... my Nadin.

I often remember
all those places where we left
nectars from our lips
at the end of our street
and where we turned off the lights of the night
to keep secrets
under our ribs
and dream of eternity
... I loved your silence
Nadin.

And we thought
that path of love
is always paved
we forgot that the happy
live in the world of butterflies.
In the evenings
verses of sorrow
drip from my pen
...where you were
there is no one left
It's late...Nadin.

Refik Martinovic


Ναντίν

Συναντηθήκαμε εκείνο το ζοφερό φθινόπωρο του Νοεμβριουόταν,
οι άνεμοι μαίνονταν και οι νότες γινόντουσαν κραυγές,
δεν μας άρεσε να τις ακούμε...
θυμάσαι τη Nadin.

Κι εμείς, διψασμένοι για αγάπη,
Θέλαμε να μαζέψουμε ανώριμα φιλιά
για να γίνουμε τόσο δυνατοί,
σαν τους καταρράκτες
έτσι θα αλλάζαμε το σύμπαν

Ήσουν η φωλιά μου.
Δεν ονειρεύτηκα ποτέ
οτι θα ήμασταν μόνοι ,
Θα ήμασταν μαζί
για το υπόλοιπο της ζωής μας, θα ήσουν ο ειρηνικός μου παράδεισος, μετά απο εσένα,
δεν υπάρχει την αγάπη ... Ναντίν μου.


Συχνά θυμάμαι όλα εκείνα τα μέρη που
ήταν σαν να ήπιαμε νέκταρ , ο ένας από τα χείλη του άλλου,
εκεί στο τέλος του δρόμου μας ,
που σβήσαμε τα φώτα της νύχτας
και υποσχέθηκαμε
να κρατήσουμε τα μυστικά μας
στην καρδιά μας και θα ονειρευόμαστε για μια αιωνιότητα ...

Μου άρεσε η σιωπή σου Ναντίν
Και σκεφτήκαμε εκείνο το μονοπάτι της αγάπης
Να είναι πάντα στρωμένο με χαρά
ξεχάσαμε ότι οι ευτυχισμένοι ζουν στον κόσμο των πεταλούδων.

Τα απογεύματα, λυπητεροί στίχοι στάζουν από την πένα μου ...εκεί που ήσουν δεν μένει κανείς πια.

Είναι αργά...Ναντιν


©Ρεφίκ Μαρτίνοβιτς

Απόδοση στα Ελληνικά
Εύα Πετρόπουλου Λιανου













"Verses of Meraki" - A poem by Shahid Abbas & Elizabeth Esguerra Castillo

 


"Verses of Meraki"


Elizabeth:

Verses are not just mere words,
When their meanings shape the essence of being
Written lyrics on the face of the sky,
Like a doting mother singing a lullabye.

Shahid:

The sublime secret has been concealed in its divine pages,
The verses are beautiful heirs to the history of love
We didn't beautify them
Because everything appears in our minds
Coming from up above.

Elizabeth:

Our muse wrote what our hearts cannot speak of
In these pages, a journey of love can be witnessed,
While harps of angels play at the background
Each line describes great affection,
Of a love destined to be forever.

Shahid:

It's not a dream, it's an unforgettable zeal,
Which sympathize with the pure intention
When you start to discover the intimacy in each line,
You wish to turn on the pages every time.

Elizabeth:

A myriad of lyrics coming from the heart,
Depicting our inner minds
When both of our verses intertwined,
Taking readers to a lovely escapade.

Shahid:

An endless immortality
With divine blessings we are exploring the reality,
Read, feel, and discover
The journey will put you up there.

Elizabeth:

"Verses of Meraki", not just an ordinary tale,
It will capture your hearts
Make you blush, make you question things about life,
Let your soul be in the moment
As we take you to another realm,
Immersed in our own meraki.

Shahid:

The verses will invite you to the purity of thoughts
We are messengers of faithfulness,
Listen to our message and let yourselves take part,
Don't be ignorant
Let's spread the love and joy.

Shahid Abbas/Elizabeth Esguerra Castillo
Pakistan/Philippines


***promotional poem for our upcoming book of poetry collaborations "Verses of Meraki" to be published in the USA soon






ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΑΚΑΛΗΣ "Άσημοι"

 

Με αθλητικά παπούτσια
τριγυρνώ στην πόλη
μπαίνω σε στενά δρομάκια
υγρά κι ανήλια
βλέπω τα παλιά σπίτια
ετοιμόρροπες μονοκατοικίες
είναι η επιβίωση του χθες
στο σήμερα
ποιος ξέρει πόσα γεγονότα
συνέβησαν εδώ παλιά
πόσοι άνθρωποι έζησαν
και πέθαναν άσημοι
κι ύστερα βγαίνω
στους κεντρικούς δρόμους της πόλης
μοντέρνες πολυκατοικίες
άνθρωποι περπατούν
πέρα - δώθε
όλοι βιάζονται
να πάνε κάπου
να κάνουν κάτι
όσο είναι ακόμα ζωντανοί
και δεν πεθάνουν
άσημοι κι αυτοί



Πίνακας - Wolfgang Lettl