"Φόβος φτιάχνει τον εχθρό" Τραγούδι του Γιώργου Τάμογλου σε Στίχους Σοφίας Γρηγορούδη

 


Μουσική-Ερμηνεία : Γιώργος Τάμογλου
Στίχοι : Σοφία Γρηγορούδη
Φόβος φτιάχνει τον εχθρό 

Τι τα θες τι τα σκαλίζεις 
φόβος φτιάχνει τον εχθρό 
και το πάθος για το δίκιο 
αμολά κι έναν τρελό. 

Τι τα θες τι τα σκαλίζεις 
η βεντέτα είναι παλιά 
στον πανσέ και στη βιολέτα
 θα το πει η πασχαλιά. 

Φέρε το κρασί να πιούμε 
στην υγειά κάθε στιγμής. 
Άιντε λίγο να χαρούμε 
το αψέντι του εμείς.











ΣΕΒΑΣΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ "Ήλιος στο παράθυρο" Συλλογή Διηγημάτων

 



Σεβαστή Κωνσταντινίδου - Ήλιος στο παράθυρο
Εκδότης - ΙΩΛΚΟΣ
Χρονολογία Έκδοσης - Ιανουάριος 2022
Είδος - Διηγήματα
Αριθμός σελίδων - 160
Διαστάσεις - 21x14
ISBN - 9789606400780


Οπισθόφυλλο

Μικρές ιστορίες, ιστορίες της μιας ανάσας, που αναφέρονται στα «εν οίκω», στα «εν δήμω» και στα «εν τω καιρώ εκείνω» αποκαλύπτοντας τους φόβους, τις αγωνίες και τα όνειρα των πρωταγωνιστών. Τι συμβαίνει όταν η γυναίκα με τη βαλίτσα στο χέρι βλέπει ένα ανθισμένο ζουμπούλι στην αυλή; Ποιος σκάβει νυχτιάτικα κάτω από τη μεγάλη καρυδιά; Τι γίνεται όταν μια κρυμμένη καταπακτή έρχεται στο φως; Πώς είναι να πίνεις γουλιές Metaxa ενώ ξεθάβεις στο κοιμητήριο μεσάνυχτα; Τι ζητάει μια γιαγιά με ένα νυχτικό και ένα μπουφάν στη μέση του δάσους; Τι σχέση μπορεί να έχει ένας καθηγητής Πανεπιστημίου με μια αχυρώνα που φλέγεται; Όλες οι ιστορίες της συλλογής αφήνουν σχισμές, χαραμάδες για να περάσει το φως και να εμφανιστεί ο ήλιος στο παράθυρο ακόμη κι όταν όλα φαίνονται να χάνονται.

Αποσπάσματα 

Στο παράθυρο

Τα χέρια έσπρωξαν το σκαμνί δίπλα στον τοίχο κάτω από το παράθυρο με τη σκούρα κουρτίνα.
Ανέβηκε πάνω και ψήλωνε και ψήλωνε ακόμη πιο πολύ καθώς σήκωνε τις μύτες των ποδιών της. Άπλωσε το μικρό χέρι και το βλέμμα κόλλησε στο λιγοστό πανί που κρεμόταν μπροστά της. Τα ακροδάχτυλα άγγιξαν το ύφασμα, το έπιασαν και προσπάθησαν να το παραμερίσουν.
Αισθάνθηκε να ψηλώνει παραπάνω. Κάτω από τα πόδια το σκαμνί έτριξε, ακούμπησε τον τοίχο, άλλαξε θέση.
Περισσότερο ένιωσε στο πρόσωπό της παρά είδε εκείνη τη λεπτή γραμμή, το απαλό χάιδεμα του ήλιου που γλυκαίνει και παρηγορεί τις μικρές τιμωρημένες καρδιές.
Μια ηλιαχτίδα ξάπλωνε μαζί της πάνω στο πάτωμα. Μέσα στη στενή αποθήκη.

🌼
Θεια

«Η νέα χρονιά ήρθε και θα είναι η δική σου χρονιά», ξέφυγε απ’ το μισάνοικτο στόμα της μόλις της έβαλα στα χέρια μια απ’ τις δυο βασιλόπιτες που είχα αγοράσει. Ήξερα ότι θα την έβγαζα με τσουρέκια. Αυτή καθισμένη σε ένα χαρτόνι στο πλακόστρωτο, παράμερα από την είσοδο του ζαχαροπλαστείου. «Ε, όχι κι η χρονιά μου, ρε θεια», είπα κι ευθύς κοκκάλωσα. Ο μικρός μου εαυτός ξεπρόβαλε αίφνης από τα στενά σοκάκια του χωριού μου χαιρετώντας όλες τις γιαγιάδες αδιακρίτως ως θείες…. «Αμάν», είπα και κοίταξα ολόγυρα. «Ψιτ, μην κοιτάς που αυτή την κοπάνησε. Δεν ξέρει τι έχασε». «Λες, ρε θεια;» «Λέω».

🌼

Από ψηλά

Τον έψαχνε από το πρωί. Είχε κιόλας ξεπορτίσει. Φυσούσε κι ο αέρας, θαρρείς, χτυπούσε με χαρά τα παντζούρια του σπιτιού. «Πάλι θα πήρε το μονοπάτι για τη θάλασσα», ψιθύρισε. Τον έφερε στα μάτια του, με κείνο το σκανταλιάρικο προσωπάκι, το παιδικό χαμόγελο και τη δίψα του για τη ζωή. Τον είδε να φέρνει το δάκτυλο στο στόμα και να του κλείνει το μάτι, σίγουρος ότι δεν θα τον προδώσει. Έπρεπε να τον βρει, πριν τον πάρει είδηση η γυναίκα του, πριν αρχίσουν οι ερωτήσεις και τον κατηγορήσουν πάλι για συνωμοσίες. Την τελευταία φορά που τον κάλυψε, του το είχαν πει, «αν πάθει κάτι, εσύ θα φταις». Έφερε τον καφέ στα χείλη καθώς σκεφτόταν από πού να ξεκινήσει.

«Δόξα τω Θεώ», είπε μόλις τον αντίκρυσε στο γνωστό μέρος πάνω απ’ τη χαράδρα.

«Ήθελα να δω τη γη από ψηλά. Τα καλύτερα ταξίδια είναι τα απρογραμμάτιστα. Το ξέρεις κι εσύ, έτσι;»

«Πάμε πατέρα», του είπε κι η φωνή του μαρτύρησε όλη την αγάπη που του είχε.

Βιογραφικό


Η Σεβαστή Κωνσταντινίδου γεννήθηκε στον Σοχό Θεσσαλονίκης το 1970. Σπούδασε Θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη «Δημιουργική Γραφή» στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.Παρακολούθησε τριετή κύκλο θεατρικών εργαστηρίων στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κοζάνης. Αυτό τον καιρό σπουδάζει Ελληνικό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.Από το 2001 εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια μένει μόνιμα στην Κοζάνη. Διηγήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικές ανθολογίες αλλά και σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Από τις Εκδόσεις Μολύβι κυκλοφορεί το παιδικό της βιβλίο «Μυστικοί πράκτορες σε δράση».Από τις εκδόσεις Ιωλκός κυκλοφορεί αυτές τις μέρες το «Ήλιος στο παράθυρο», το πρώτο βιβλίο της με διηγήματα






Carpe "Ολίσθημα..."



Ανοίγοντας τα μάτια ψυχορραγώ,
αδημονώ να κοιτάξω τον ίσκιο σου.
Στα δέντρα κρύβονται
τα φιλιά της αμαρτίας.
Ανάστατος επιστρέφω
στο χώρο του εγκλήματος,
το σώμα ακίνητο
προϊδεάζει τα κίνητρα.
Έτοιμος να παραδοθώ
σκουπίζω τη σκονισμένη σάρκα,
αισθάνομαι τη στιλπνότητα του σώματος.
Η ζωή στριμώχνεται ακόμα μέσα της.
Στην επιφάνεια του δέρματος
καταγράφηκαν τα στιγμιότυπα του δέους.
Οι καταχρήσεις του πάθους
επαναλαμβάνονται.
Στο εδώλιο του κατηγορουμένου
οδηγήθηκαν τα κελεύσματα της καρδιάς.
Η συρροή περιστατικών
απέδειξε την ενοχή.
Φαντασιώνομαι τη συναισθηματική εξάρτηση,
μακρόσυρτα φιλιά
να διατρέχουν το σώμα.
Το ολίσθημα στον έρωτα
τιμωρείται με ισόβια.

Carpe.





Girls, Women - Α Poem of Haroon Rashid



They are the charms of heaven on Earth,
They are the beats of the heart in the heart
their birth are blessings on earth
fortunate ones understand their worth
they are the mother, daughter, sister, friend and bride
They are there to bring smiles, joy, peace and pride
"In phases of happiness everyone comes that’s true
In adversities they are the ones that come to you"
They are hearts of softness, Don’t add to their pain
"Their life is no less than walking on thorns, walking on fire
Everyday they are burning , everyday they are flames again
They are the roses of their garden, don’t treat them as grass of barren land"
In your dark phases they come and become your light
They are the one’s turning your houses into home's
They are the princess and the queens of your thrones
Cherish them, their birth and their worth because
Blessed are the ones who have daughters
It is like in the desert one has oasis full of waters.

- ©Author Haroon Rashid

Insta: @authorharoonrashid



Bio:

Author Haroon Rashid is World Famous Author,
He received
. Honorary Degree, Doctorate of Humanity by La Haye (Academy of Applied Sciences Supervisory Board) France.
· 'Golden Eagle Award for Literary Excellence' from South America.
· ‘Honorary Award in recognition of his Excellence in Literature and Arts’ on the occasion of the 59th year of Independence for Trinidad and Tobago
· Balkanska Pjesnicka unijapoetically godine - 2021 -Award from Serbia
· Invited to be a peace protagonist on the occasion of International Peace Day in Mexico and Greece,
· Designated as an Ambassador for SDG4 in promoting world peace through Quality Education and Global Citizenship Education and also for SDG13 for combating climate change,
· Designated as 'Literary Lieutenant' in the army of literary warriors.
· Invited to be a speaker at 3rd International Congress of Education, Designing The Future, Mexico, North America
He received worldwide recognition, love and fame and also has been called to famous Interview shows including Oprah Winfrey Show and still continuing.

Author Haroon Rashid belongs to the beautiful Jammu and Kashmir, India (also known as Heaven on Earth). Every writer is different but he is one of those who can touch souls with even simplest expression of words. His writings spoke for him at global level making him a renowned writer par excellence. He is spreading his aura and glory with the magic of his words. His works has been translated into more than 148 languages.




ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗΣ "Γρανάζι αόρατης μηχανής…"

 


Όλοι μαζί, μα νοιώθουμε μόνοι,
άγνωστης σκέψης ο καθένας πιόνι.
Κοίτα σαγηνευτικό το σκηνικό,
ο κόσμος σου δεν είναι μικρός.
Ψάξε να βρεις, υπάρχει ευκαιρία.
Στη φαντασία πετάει η ελευθερία,
στάσου στην εικονική ευημερία,
έξω από τούτο το χορό η αναρχία.
Γρανάζι σε αόρατη μηχανή,
ποιος ξέρει πως λειτουργεί;
Μιας διαφήμισης η προβολή
τι και ποιος είσαι θα σου πει.
Αγόρασε μια απατηλή στιγμή
εκπτώσεις έχουμε είναι φτηνή,
φαίνεται φαντασμαγορική,
τραβάει το μάτι, είναι ελκυστική.
Του συστήματος η νέα προσφορά
δες την, μοιάζει σα να ναι δωρεάν
λίγο από τη ψύχη σου μόνο θέλει
για να λειτουργήσει όπως πρέπει.
Στη βιτρίνα όνειρα στη σειρά
απαστράπτοντα εκτυφλωτικά
αγόρασε και συ ,για να σαι κάτι,
ψάξε να βρεις τι σου ταιριάζει.
Και αν κάποια στιγμή σου φανεί
πως άδειος ξέμεινες ,χωρίς ψυχή,
πως ξόδεψες, δίχως νόημα τη ζωή
κλείδωσε τη σκέψη σ΄ ένα κελί.
Μη μιλάς , μη ρωτάς, να σιωπάς,
μόνο, ότι σου δείχνουν να κοιτάς
πίστεψε, έτσι είναι ο παράδεισος
αυτός είναι ,μην έχεις παράπονο.
Κι αν σου φανεί, πως λίγη η ζωή,
στενός ο κόσμος που έχεις βρεθεί,
ταξίδεψε με μια ελαφριά στιγμή,
με κάτι πιο σύνθετο θα βαρεθείς,
δέσμιος νομιζόμενης διαφυγής.
Μ.Γ. …
Μιχάλης Γεωργούλης

Φωτογραφία : Eugenio Recuenco







GIA G – single “Cosmic Wave” από το ομώνυμο EP

Cosmic wave 

(Δείτε το βίντεο εδώ)

https://www.youtube.com/watch?v=ct3wwHKYN8s 


 

Η Gia Federico είναι instrumental κιθαρίστρια από τη  Βοστώνη των ΗΠΑ.  

Έχει υπογράψει με την Sliptrick Records τόσο με τους GIA G όσο και με το Devil In The Mist 

Το «Cosmic Wave EP» είναι η τελευταία κυκλοφορία της Gia Federico για το σόλο instrumental project της,  Gia G και η πρώτη μετά το The Ladder του 2019. Το νέο EP είναι το καλύτερό της μέχρι σήμερα και οδηγεί τη μουσική της σε διαφορετική κατεύθυνση και υψηλότερο επίπεδο. Επιδεικνύοντας την ποικιλόμορφη ανδρεία της στα τάστα, με jazz modal και scalar legato στο Intricate Fusion και Cosmic Wave , μέχρι το τραγούδι με ακουστικό slap,  το Reminiscing, που δείχνει μια άλλη πλευρά του στυλ της με υπέροχη αίσθηση, bluesy θέματα και φράσεις.  

Το «Cosmic Wave» μεταφέρει τον ακροατή σε ένα ταξίδι μουσικής γνώσης, περίπλοκης γραφής, ιδανικό για ακρόαση όταν βρίσκεστε στο αυτοκίνητό σας και τρέχετε στον αυτοκινητόδρομο. 


Official links 

                                              









ΛΙΑ ΣΙΩΜΟΥ - ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (ΚΟΣΜΟΣ ΣΙΓΗΣ & ΤΑΦΟΠΕΤΡΕΣ) {Εις Μνήμην Αθηνάς Κοτσόβολου}

 

Νικηφόρος Λύτρας – Το Λιβάνισμα


Εις Μνήμην Αθηνάς Κοτσόβολου.


ΚΟΣΜΟΣ ΣΙΓΗΣ

Κόσμος σιγής πλανιέται
               απόψε στις ταφόπετρες 

Κόσμος παλιών ονείρων
               κόσμος νεκρών ελπίδων.

Αναλαμπές σελήνης τις βραδιές 
               φωτάν τα κρύα μάρμαρα
των φύλλων,των ψυχών 
ανάλαφρες σκιές
              βγαίνουν και περπατάν το δείλι.

Μη και ακούς τη μουσική
   της ομορφιάς της ζήσης;
Μη και σ’αγγίζει η ψυχή
    μιας κάποιας περασμένης φύσης;

Μη και θωρείς παλιά ονείρατα ξανά 
              να βγαίνουνε σεργιάνι;
Μη και γρικάς τα παγωμένα μνήματα
               και θύμηση παλιά κοντά σου φθάνει;

Κάποιας αγάπης που σε ζέσταινε 
                τα χρόνια τα λησμονημένα
κάποιας μορφής που σου ανάσταινε
                Χριστούγεννα και Πασχαλιές
και άνοιξης ανθούς και κρίνα
                σε μονοπάτια γνώριμα μα ξεχασμένα;

Μη και σιγάζει ο κόσμος σου
      του σήμερα οι έγνοιες μη και σβήνουν
σαν τις θωρείς τις περασμένες τις μορφές
      να σε κοιτούν στοχαστικά
και θύμησες γλυκές να σε τυλίγουν;

Και δεν θυμάσαι πια τι σε πονά
            και ποια του νου σου η σκοτοδίνη
Τα πνεύματα στη σιγαλιά
               ντύνουν τον κόσμο σου γαλήνη.

Μας φαρμακώνουν τώρα στη ζωή
                της μοίρας μας οι σύντροφοι
Εδώ το πνεύμα των κεκοιμημένων 
              ειρήνη φέρνει στην ψυχή.

Περαστικός στη γη ο ίσκιοςσου
               πνοή ζωής που έσβησε
σε φύσημα απαλό του αγέρα.
              Κρινάκι κάποιας άνοιξης
κάποιου Μαγιού των χρόνων σου
               που βιάστηκε κι εχάθη.

Θύμησες και μπαλάντες όμορφες
             σ’αγγίζουν σαν σκιές μες στο σκοτάδι
και σου μιλούν για πάθη και ονείρατα
            για πονεμένα της ψυχής σκιρτήματα.

Κόσμος σιγής πλανιέται
               απόψε στις ταφόπετρες
Κόσμος παλιών ονείρων
               κόσμος χλομών ελπίδων.

23 Φεβρουαρίου 1996


ΤΑΦΟΠΕΤΡΕΣ

Άψυχες  πέτρες που σφαλάτε
               στα μνήματα ζωές χαμένες
ανθάκια η άνοιξη θ’απλώσει στη σκιά σας
                να σεργιανίσουν οι ψυχές
που βρίσκονται θαμμένες.

Μη και χαρούν ξανά
       της γης την τόση ομορφιά
παλιές μη ζήσουν θύμησες
        παλιές μην πουν μπαλάντες.

Πέτρες αμίλητες, ψυχρές
               τη σιωπή του απείρου
 κρύβετε στη σκιά σας
                παλιών ονείρων όραμα 
θροΐζει ανάμεσά σας.

Πέτρες αμίλητες,ψυχρές
      οστά μόνο φυλάτε.
Ω οι νεκροί γίναν πνοές
    μην τους μοιρολογάτε.

Θα ’ρθει καιρός και πνεύμα θα φυσήξει
                στα κόκαλα της γης τα μαραμένα
πνοή  Θεού,άνοιξης γεύση.
       Και οι ψυχές θε να γυρίσουν πίσω
τη σάρκα τους ξανά να βρουν
              Κι οι πέτρες θα κυλήσουν 
 τα μνήματα θ’ανοίξουν.

Ταφόπετρες,
που αιώνες καρτερείτε
μουχλιάζετε,σαπίζετε
στον ήλιο και τον ίσκιο
ξέρω καλά τι χρόνια περιμένετε . …
.Ανάσταση μια μέρα θε να δείτε

5 Απριλίου 1995



Από την συλλογή  ATTICA, Γαβριηλίδης 2014, Κόσμος Σιγής και Ταφόπετρες.