Κοινωνικό ον ο άνθρωπος, δεν μπορεί να ζήσει μόνος. Δημιουργεί κοινωνίες για να καλύπτει ανάγκες ψυχής και σώματος καθώς η ζωή ανταπεξέρχεται και εξελίσσεται μέσα από τη συλλογική προσπάθεια και τον καταμερισμό γνώσεων και εργασιών. Συμβαίνει όμως το παράλογο, οι κοινωνίες που γεννά για το καλό του, να ορθώνονται εχθρικά για το κακό του όταν το κοινό συμφέρον πολιτείας και εξουσίας είναι απών. Ταξική η κοινωνία και η τάξη που ασκεί την εξουσία δομημένη σε κράτος ελέγχει όλους τους μηχανισμούς που συντηρούν την κυριαρχία της. Πολιτικό ον ο άνθρωπος κατά τον Αριστοτέλη οφείλει να ασκεί έλεγχο στην εξουσία για καλύτερη απονομή δικαιοσύνης και ποιότητα ζωής. Για να μπορεί όμως να ασκεί τον έλεγχο απαιτείται να έχει αντίληψη της αντικειμενικής πραγματικότητας η οποία προϋποθέτει γνώσεις στηριγμένες στον εντοπισμό της αλήθειας εκεί που την κρύβουν σαν ανεπιθύμητο όπλο στα χέρια του λαού και στην ανάδειξη της μέσα από τη σύγχυση του ψεύδους των λανθασμένων εντυπώσεων. Επειδή όμως καμία εξουσία δεν επιθυμεί τον έλεγχο, φροντίζει ανάλογα για την αποφυγή της γνώσης που οδηγεί στον έλεγχο.
«Η τάξη που ασκεί την εξουσία με όπλα την λογοκρισία την παραπληροφόρηση και τους εκφοβισμούς, με "ένδυμα" της δημοκρατίας, με «ξύλινη γλώσσα» περί ελευθερίας και ισοπολιτείας, με επιλεγμένη αντίληψη και ελαστική συνείδηση, με χειρισμούς υψηλής πολιτικής τύπου μικροχειρουργικής, επιμένει και εμμένει τα πλήθη να χειραγωγεί προς αποφυγή ανατροπής της κομματικής ιδιοποίησης του πολιτικού συστήματος που ασκεί την εξουσία.»
Το κράτος με τη πείρα αιώνων, έχει αναπτύξει για στήριξη της εξουσίας μηχανισμούς ορίων - «συρματοπλέγματα» ζωής -τα οποία προσθετικά σε αυτά που ήδη ενυπάρχουν στο γενετικό μας υλικό διαμορφώνουν τη ζωή και τη συνείδησή μας ανάλογα με τις αξίες του συγκεκριμένου κοινωνικο-πολιτικού και θρησκευτικού καθεστώτος που μέσα του ζούμε.
« ΤΑ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ. Ευθύς με τη σύλληψή μας έξω από τη θέλησή μας γεννιόμαστε με αλυσίδες συστρεφόμενες ελικοειδείς DNA και κληρονομικότητα το πρώτο μας συρματόπλεγμα η πρώτη μας ταυτότητα απαραβίαστα ενσωματωμένη στο πεπρωμένο της ζωής παραδομένη, σκληρή πραγματικότητα.
Ευθύς με την γέννησή μας το δεύτερο μας συρματόπλεγμα κατάσαρκα σαν πρώτο ζιπουνάκι μας φοράνε γονείς, δάσκαλοι, σωτήρες και φωστήρες που σπεύδουν να μας δωρίσουν των σκέψεων και πράξεων μας τα κελιά να καθορίσουν, σύμφωνα με τις υποδείξεις του κατεστημένου να μας συν- μορφώσουν, νομοταγείς πολίτες να μας παραδώσουν στα «πρέπει» και «γιατί» της εξουσίας του Κράτους και της Ορθοδοξίας. Άλλοι με προθέσεις αγαθές για το καλό μας, άλλοι συνειδητά για το κακό μας. Στρατιώτες μάχιμοι για τα συμφέροντά τους Νόμοι –θεσμοί – ειδήσεις στα μέτρα τα δικά τους. Παράλληλα το συρματόπλεγμα της παραπληροφόρησης ύπουλο λεπιδοφόρο ξεστρατίζει,σε κάνει να αστοχείς σε λάθος εκτιμήσεις σε σπρώχνει να στραφείς από την πλάνη εύκολα να μην μπορείς να βγεις.Εφιάλτης! Περίφραξη υψηλής ασφαλείας εκμετάλλευσης παραγωγικής διαδικασίας των μυαλών και του κόπου των ανθρώπων του μόχθου της ευτυχίας. Τα συρματοπλέγματα παντού καραδοκούν, εμπόδια δραπέτευσης ενίοτε ηλεκτροφόρα με ακίδες αιχμηρές θανατηφόρα ξεσκίζουν σκοτώνουν σάρκες και όνειρα μυαλά χυμένα πάνω στα σύρματα τα ματωμένα. Διαρκής ο αγώνας την κάθε ημέρα τα «σύρματα» τουλάχιστον να πάνε πάρα πέρα μέχρι να φτάσουμε εκεί, στη διαχωριστική , ανάμεσα σε θάνατο και σε ζωή… Το τελευταίο μας συρματόπλεγμα.»
Στην συνειδητοποίηση των ορίων προκύπτει το ερώτημα ελευθερία υπάρχει? Το ερώτημα είναι για ποιόν ? Σε μία ταξική κοινωνία ουσιαστικά ελευθερία έχει μόνο η τάξη που ασκεί την εξουσία η οποία εδραιωμένη σε κράτος μπορεί να χρησιμοποιεί την ελευθερία έως και σαν ασυδοσία, σαν φασισμό με κοινοβουλευτικό μανδύα ανάλογα τις αντιστάσεις του λαού και πόσα ανέχεται κάθε φορά, χωρίς ουσιαστικές αντιδράσεις στις «εκπτώσεις» αξιών που του επιβάλλονται, μέχρι να φτάσει στη πλήρη ποδηγέτησή του ή στην αφύπνιση και επανάσταση του. Η εξουσία φροντίζει ο λαός να μη μπορεί να γίνεται ρυθμιστής της ζωής του και ο λαός οφείλει να διασφαλίζει τις ικανότητες του να κερδίζει τη ζωή του, την ευτυχία , μη την αφήνει να γίνει χαμένη ευκαιρία, γιατί συμβαίνει και αυτό.
«ΣΕ ΔΥΣΕΡΜΗΝΕΥΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ το αδιέξοδο της επικοινωνίας για τα σημαντικά, η αδιαφορία και αδυναμία απαντήσεων με πράξεις σε ερωτηματικά καταλυτών της καλής ζωής της πολιτείας, το τίμημα της μίμησης των παράλογων της ζωής, η αποχή από τον λόγο + Λόγο της Λογικής, ο «Δούρειος Ίππος» κρύπτη ολέθρου και καταστροφής δώρο εχθρού που εκπαιδευόμαστε να βλέπουμε σαν φίλο, προσθετικά μέσα στο γίγνεσθαι της δυσανάγνωστης κοινωνίας, παράδοση άνευ όρων στους Εφιάλτες – Κυνικούς της Εξουσίας» Προσθετικά με την τεχνική του διαίρει και βασίλευε « Ο λαός κατακερματισμένος, στα κομμάτια του διηρημένος, ταμπουρωμένος στα κομματικά του και συντεχνιακά του αντι-παλεύει ο καθένας για τα συμφέροντα του.» Χρόνια η παραπληροφόρηση σταγόνα- σταγόνα σταλάζει το δηλητήριο της στον πολίτη προκειμένου να πιστέψει σαν δικά του συμφέροντα τα συμφέροντα της εξουσίας, η οποία όταν προβαίνει στην υλοποίησή τους, προβάλλει την ενέργεια αυτή σαν αποδοχή και εκτέλεση της λαϊκής εντολής ενώ πρόκειται στην ουσία για εφαρμογή δικών της μέτρων και σχεδίων! Οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» είναι αγαπημένη φράση και επιδίωξη των πολιτικών για όσους εξυπηρετούν συμφέροντα της εξουσίας ενώ νομίζουν ότι υπερασπίζονται δικά τους συμφέροντα. ! Α-νόητοι άνθρωποι παραδίνονται στη ποδηγέτησή τους και δεν το ξέρουν γιατί αν το ήξεραν δεν θα το επέτρεπαν. Η προσωπική αναζήτηση της αλήθειας τι πραγματικά συμβαίνει με στόχο την έξοδό από τα προβλήματα, μας καλεί να ανταποκριθούμε αποτελεσματικά!
«ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ. Όσο μπορώ, θα προσπαθώ να ψάχνω απαντήσεις. Άρσεις και τοποθετήσεις. Όσο μου επιτρέπεται ακόμα θα ψάχνω αποδείξεις. Θα αντιστέκομαι! Θα αμφισβητώ ό,τι διακηρύσσει ό,τι προστατεύει η παραπληροφόρηση την πληροφόρηση που χρόνια αστυνομεύει. Ο λόγος; Έστρωσε χαλί για να περάσει τον δρόμο άνοιξε να φτάσει προ των Πυλών ο φασισμός με κοινοβουλευτικό μανδύα. Απαγορεύει. Τιμωρεί. Ένοχος η Απόκλιση που δεν μετανοεί, τολμάει και ξεφεύγει από το σύστημα «αξιών» που χρόνια εκπαιδεύει την Υποταγή. Οδυνηρά το Γνήσιο Οδυνηρά το Τίμιο εμμένουν και αντιπαλεύουν τη σύγχυση των Ιδεών. Προ των Πυλών ! Θα εξαντλήσω τα περιθώριά μου να προλάβω να ατσαλώσω τη Γνώση της αλήθειας να ζωστώ μη και παρασυρθώ τη Πλάνη μου να ακολουθήσω, φίλο τον Όλεθρο να βάλω στο πλευρό μου, με ιαχές θριάμβου να τρέχω στον χαμό μου!»
Ότι μας διαφεύγει διαμορφώνει ερήμην μας την ποιότητα της ζωής. Πολύτιμη η γνώση του για να αντιμετωπίζουμε ότι μας απειλεί.
« Η ΠΕΡΛΑ. Επίπονη η πορεία προς την αυγή της ωριμότητάς μας. Στον ωκεανό της Γνώσης κοχύλι το κοχύλι αναζητώ την πέρλα. Ό,τι πολύτιμο μου διαφεύγει.»
Μονόδρομος η κατάκτηση της γνώσης κόντρα στην άγνοια που συντηρεί τα δεινά μας. Εύκολη δεν είναι η κατάκτηση της γνώσης αναγκαία όμως είναι για αποφυγή της ρήσης ΣΤΕΡΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΣΗ ΝΑ ΣΕ ΕΙΧΑ ΠΡΩΤΑ.
« Η ποιότητα της ζωής μας αντανακλά την ωριμότητά μας. Εάν δεν μας επιτρέπουν τα πάθη μας και τα λάθη μας να αποφύγουμε τα δεινά μας προορισμένοι είμαστε να ματώσουμε προκειμένου να νοιώσουμε πως απαντάει ο πόνος στις λάθος αποφάσεις στις διαφορετικές της ζωής μας εκφάνσεις, τι μας χρεώνει σε βάσανα και δυστυχία της αλήθειας η δυστοκία μαθαίνοντας επώδυνα στη πράξη " στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα" όταν όνειρο πια θα είναι να ζούμε σαν πρώτα.
H αντιμετώπιση των προκλήσεων φτιάχνει τους νικητές που γινόμαστε ,στις μάχες που δίνουμε καθημερινά προκειμένου να ολοκληρώσουμε τον προορισμό μας σε αυτή τη γη, για μια ζωή όπως αξίζει σε εμάς και στη νέα γενιά που μας ακολουθεί.
«Η ΚΑΘΕ ΔΥΣΗ ΕΓΚΥΜΟΝΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ. Όταν η μέρα τελειώνει κι ο ήλιος οδεύει στη δύση τα βάσανα δύουν κι αυτά; Οι άνθρωποι του μόχθου καλούνται να βρούνε τη λύση να μην ανατείλουν ξανά. Η ζωή χωρίς κόπο δεν βγαίνει. Με το αναπόφευκτο συμφιλιωμένοι συνοδοιπόροι σε κοινή διαδρομή με μια μερίδα κουράγιο στο δισάκι, άντε να βάλλουμε και εμείς ένα χεράκι το Ταξίδι να βγει. Ας σηκώσουμε τον πήχη ψηλά μέχρι εκεί που η καρδιά λαχταρά και συναντά τα Όνειρά της. Τα αδιέξοδα του Νου να νικήσουμε, τις ρωγμές των φόβων να κλείσουμε για να φτάσουμε Εκεί , με την νέα ανατολή, που το έδαφος υπόσχεται πιο στέρεα ζωή.
Στις μέρες μας ζούμε ία ιδιαίτερα δύσκολη έως εχθρική κοινωνική πραγματικότητα. Στερούμαστε όλο και περισσότερο τη δυνατότητα να επιβιώνουμε, να ονειρευόμαστε, ακόμα και να αναπνέουμε με ασφάλεια λόγω της πανδημίας του Govit 19 που εισέβαλε αναπάντεχα στη καθημερινότητά μας και απειλεί τον προσδόκιμο χρόνο της ζωής. Ο θάνατος δεν είναι πια φυσιολογικός. Είναι δραματικά δρομολογημένος. Λες και πρωταγωνιστούμε σε ένα «ντόμινο» με πολλούς μελλοθανάτους στη θέση που στήνονται τα πιόνια. Η Κίνα, έστω και από λάθος, μας καταδίκασε με τον Govit19 σε θάνατο εφιαλτικό. Η στερνή ματιά μας, δεν κλείνει μέσα τα παιδιά μας. Ούτε τους αγαπημένους μας. Ένα ζεστό αποχαιρετιστήριο χάδι, λείπει. Αναπνευστήρες, μάσκες και μηχανήματα εντατικής μας συντροφεύουν. Βασανιστικά μοναχικό το πέρασμα στην άλλη ζωή. "Με κλαίω εγώ γιατί μετά, κανένας δίπλα μου, δεν θα είναι να με κλάψει". Ένα πόλεμο ζούμε με τον κορονοϊό στη προσπάθεια να σταματήσουμε την επέλασή του. Ζούμε και έναν εμφύλιο με όσους παρασυρόμενοι από ανεύθυνους, «καθοδηγητές» και κόμματα επιτείνουν το κακό και τη διασπορά της μόλυνση. Παράλληλα με θερμά επεισόδια οι ηγέτες των χωρών «φλερτάρουν» με τον πόλεμο σαν λύση σε άλυτα οικονομικά και σοβινιστικά προβλήματα αντί τη ειρηνικής οδού μέσω των διεθνή δικαστηρίων. Πόσα δεινά να αντέξει αυτός ο πλανήτης! «Φρίκη πολέμου, άλλοι αποφασίζουν, άλλοι στις μάχες». «Πόλεμος είναι, για δικά τους λάφυρα, μνήματα νέων».Τα ερωτηματικά που προκύπτουν είναι , επενδύσεις ζωής, για ΜΕΘ, για ατομική και κοινωνική ευημερία σε περιβάλλον ειρήνης και ελευθερίας, ή για τορπίλες και επενδύσεις πολεμικές για ληστρικούς πολέμους αρπαγής τους έτοιμου πλούτου των λαών και έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών τους πηγών!
«ΣΕ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ζούμε την «τρέλα της λογικής των δυνατών» και δεν ξέρουμε να πούμε σε όλα αυτά που βλέπουμε κι ακούμε που σταματάει το θέατρο και που αρχίζει η αληθινή ζωή.Στα δρώμενα αυτού του τόπου, χρεωμένοι είμαστε να ζήσουμε παράλληλα με το παράλογο να επιζήσουμε Γιατί;Η ζωή είναι ωραία έστω κι αν αιμορραγεί!
Ο κάθε ένας από εμάς μοναδικός και ανεπανάληπτος έρχεται σε αυτή τη γη να ζήσει το θαύμα της δικής του χρονικής στιγμής μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος που μας περιβάλλει. Χρέος Ιερό παρά τα δύσκολα να ζήσουμε το θαύμα της ζωής να το τιμήσουμε και όπου δεν μας χαρίζεται να το διεκδικήσουμε. Η δική μας επένδυση, στην αξία της κάθε στιγμής.
«ΑΣΤΡΑΠΗ ΖΩΗΣ. Η κάθε μας στιγμή, απλοχεριά της Φύσης, δώρο ζωής απρόσμενο στα ασαφή σύνορα της προσωρινότητά μας, παραμένοντες μέρος του κόσμου, υπόσχεση που δεν δόθηκε από πουθενά «αν» συνταξιδιώτες θα είμαστε στο επερχόμενο «μετά». Ολάνθιστη νέκταρ προσφέρει, αστραπή ζωής συμπυκνωμένη σαν Θεία Μετάληψη στο ενδεχόμενο του τέλους, σε προσμονή αξιοποίησης με Πληρότητα και Ουσία, καταγραμμένη του κόσμου εμπειρία.» Η ζωή προχωράει μέσα από τη πάλη των αντιθέσεων, βάζει προβλήματα που μπορεί να λύσει και περιμένει από εμάς με γνώση των νόμων και των κανόνων της να οδηγηθούμε με δικές μας πράξεις στη λύση.
«Εγώ γεννήθηκα να ευτυχήσω! Όλα τα δύσκολα στα μέτρα της καρδιάς μου θα γυρίσω. Δεν μου ταιριάζει η παραίτηση, ακολουθώ της καρδιάς μου τη απαίτηση.Θα ζήσω!!!!
Με τον λόγο μου και τη συγγραφή μου δίνω τον δικό μου αγώνα μέσα στη κοινωνία μου σαν το δικό μου λιθαράκι στήριξης της γενικότερης συλλογικής προσπάθειας για ζωή στα μέτρα της καρδιάς!.
«Το δυσβάστακτο Σήμερα σμιλεύω με κόπο Μελλοντικό να γίνει στα μέτρα της καρδιάς.
Κι αν, σε δύσκολους καιρούς η κοινωνία μου δεν θέλει το καλό μας, τουλάχιστον συνένοχη εγώ δεν θα είμαι στο χαμό μας.
Η συμμετοχή μου στην Φιλολογική Πρωτοχρονιά 2021
( Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών 1991)
Μαργαρίτα Αρβανίτη - «ΑΝΑ-ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ
