ΖΩΗ ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ "Θα μάθεις"



-Με κρατάς αγκαλιά σου και ξέρω ότι είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θα έχει συμβεί στη ζωή μου.
- Όταν γεννήθηκες πίστευα ότι είναι η ευκαιρία μου να διδάξω όλα όσα ξέρω. Στην πραγματικότητα εσύ μου έμαθες τον κόσμο και κυρίως τον εαυτό μου.
-Δε μου ανήκεις, δε σου ανήκω, η σχέση ήταν ξεκάθαρη εξ αρχής, κι ας μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε τον κόσμο μαζί. Θεέ μου, πόσα λίγα γνώριζα μέχρι τώρα!
-Με κοιτάς και όλα γίνονται γαλάζιο της θάλασσας και φως και μουσικές και ταξίδια.
-Προσπαθώ να μην παπαγαλίσω καμία εμπειρία ζωής και να μη σου λέω ξαναμασημένες "σοφίες". Τα μεγάλα λόγια και τα συγκλονιστικά συναισθήματα θα τα ξεκλειδώσεις μόνη σου.
-Θα μάθεις πολλά. Όπως ότι ο εχθρός του εχθρού σου δεν είναι και φίλος σου. Θα μάθεις ότι δε σταματάει το βλέμμα μόνο στη μυτούλα του παγόβουνου. Υπάρχει βάθος από κάτω. Εκεί θα εστιάσεις, σε όσα δε φαίνονται. Και στον αγώνα που γίνεται κάτω από το νερό.
-Θα μάθεις να χτίζεις τον κόσμο. Και μερικές φορές θα χρειαστεί να χτίζεις σε άμμο, λες και χτίζεις με δυνατούς βράχους. Και να μην τα παρατάς.
- Θα μάθεις να σέβεσαι, και να αγωνίζεσαι για τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του. Για την αλληλεγγύη, την ισότητα και τη Δημοκρατία. Και να μιλάς με κατανόηση και να σκύβεις το βλέμμα στον σταυρό που σηκώνει ο καθένας που σε πλησιάζει. Γιατί στο σχολείο μας έμαθαν πώς να κάνουμε τον σταυρό μας, αλλά όχι πώς να τον κουβαλάμε.
-Να μιλάς σε έναν και να σκέφτεσαι ότι μιλάς σε όλους τους ανθρώπους του πλανήτη.
-Η αλαζονεία, η ζήλια, το μίσος και ο φθόνος είναι σπατάλη χρόνου και ενέργειας.
-Θα μάθεις ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και ότι οι κακοί δεν αλλάζουν. Ευτυχώς ούτε και οι καλοί!
-Θα μάθεις ότι δεν είμαστε τίποτα ξεχωριστό, παρά μόνο ένας κόκκος αστρόσκονης. Είμαστε γεμάτοι άλυτους κόμπους μέσα μας και φουλ στην αυτοαναφορικότητα, τίποτα περισσότερο.
-Και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Δεν ξέρω τι είναι, μη με ρωτάς και μάλλον θα πεθάνω στην άγνοιά μου.
-Θα μάθεις μεγαλώνοντας ότι ο πιο τρομακτικός δρόμος στη ζωή είναι αυτός με τα διλήμματα.
-Εύχομαι να αγαπήσεις πολύ. Και να αγαπηθείς. Να νιώσεις το συναίσθημα εκείνο που σε κάνει να χάσεις το μυαλό σου από ευτυχία, την ώρα που θα αναρωτιέσαι :
"Σε ποιον άραγε να χρωστάει ο άνθρωπος την ευγνωμοσύνη του για την αγάπη;".
Εκεί και κάπως έτσι, πλήρης, ευτυχισμένη και χωρίς χαρά με πιστώσεις, ίσως και να ανακαλύψεις ότι υπάρχει Θεός!
Ανοησίες σου λέω και στο βάθος ξέρω ότι βαυκαλίζομαι με τις αυταπάτες μου. Είσαι πιο έξυπνη, πιο δυνατή και πιο ικανή από μένα. Τα παιδιά είναι πάντα οι εξελιγμένες και βελτιωμένες εκδοχές μας. Και ήδη ακούω τη φωνή σου:
"Άσε, με, ρε μαμά, πρωί πρωί, λες να μην τα ξέρω όλα αυτά;"
Και κάπου εδώ τα μάτια μου θολώνουν και είναι αδύνατο να συνεχίσω να παίζω με τα κουμπάκια του πληκτρολογίου.
Συνεχίζουμε, η ζωή είναι τόσο υπέροχη! Ζ.Χ.







ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Για έναν κόσμο καλύτερο… μ.Κ.*"

 Αυτό είναι το στοίχημα. Αν θα φτιάξουμε έναν κόσμο όπου θα μπορούν να ζήσουν όλα τα παιδιά του θεού ή αν θα γκρεμιστούμε στο σκοτάδι. Ή θα αγαπήσουμε αλλήλους ή θα πεθάνουμε»

(Λίντον Τζόνσον, 1960)

Το δίλημμα του Λίντον Τζόνσον που τέθηκε στην προεκλογική εκστρατεία των Η.Π.Α. το 1964 επανέρχεται ως αδήριτη αναγκαιότητα κάτω από το βάρος και τον τρόμο που έσπειρε η πανδημία του Κορονοϊού. Ένας ιός στάθηκε ικανός να αποδομήσει παραδοσιακές βεβαιότητες, να ανατρέψει ακλόνητες αλήθειες, να διαψεύσει κίβδηλες απολυτότητες και να καταδείξει τα στενά όρια της επιστήμης.

 


Από την άλλη πλευρά, όμως, θέρμανε τις συζητήσεις για την ευθύνη της παγκοσμιοποίησης στη διάδοση του κορονοϊού, ανέδειξε τις επιπτώσεις της οικολογικής καταστροφής, αποκάλυψε την κενότητα των πάσης φύσεως ιδεολογιών απέναντι στις παράπλευρες απώλειες του ιού και αποβιταμίνωσε την κούφια δύναμη κάποιων πολιτικών ηγετών.

Ωστόσο τα χιλιάδες θύματα – νεκροί του φονικού κορονοϊού προκάλεσαν προβληματισμό για την απρονοησία του Π.Ο.Υ., την ανετοιμότητα των εθνικών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο και την απογοήτευση από την απουσία μιας διεθνούς συνεργασίας πάνω στα ανθρωπιστικά προβλήματα που αναδύονται.

 

Η απουσία διεθνούς αλληλεγγύης

Η πλανητική πορεία του κορονοϊού και η «δημοκρατικότητά» του (μολύνθηκαν όλες οι χώρες) αντί να συσπειρώσουν την ανθρωπότητα για την υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής αποτέλεσαν πηγή και αφορμή για άγονες συνωμοσιολογίες κι εθνικούς ανταγωνισμούς. Όλοι τώρα προσβλέπουν στην επόμενη μέρα που θα φανερώσει ποια χώρα ή ηγέτης θα επιπλεύσει και θα κυριαρχήσει.

Κι ενώ σε διαπροσωπικό και κοινωνικό επίπεδο αναπτύχθηκαν συμπεριφορές ανθρωπιστικής αλληλεγγύης, σε επίπεδο εθνών – κρατών τα παραδείγματα τέτοιων συνεργασιών και αλληλοβοήθειας σπανίζουν. Η ανθρώπινη αλληλεγγύη δεν στάθηκε ικανή να πυροδοτήσει και την διεθνή αλληλεγγύη. Οι μηχανισμοί της παγκοσμιοποίησης που λειτουργούσαν πάνω στα μυθεύματα και τα ιδεολογήματα της ενοποίησης του γήινου χώρου απενεργοποιήθηκαν, μόλις τα οικονομικά δεδομένα δεν εξασφάλιζαν το ποθητό κέρδος. Ηγέτες από την άλλη πλευρά θυσίασαν στην «ανοσία της αγέλης» ανθρώπινες ζωές στο όνομα της μη – κατάρρευσης της οικονομίας. 


Η κοινή ανθρώπινη μοίρα λησμονήθηκε, το εφήμερο της ανθρώπινης ζωής θεωρήθηκε ως στοιχείο «ήσσονος σημασίας» και ο κοινός πανανθρώπινος βηματισμός υποτιμήθηκε ως άμυνα απέναντι στα εσχατολογικά ερωτήματα που ανακίνησε η πανδημία. Όλα συμβαίνουν ως εάν δεν άλλαξε τίποτα κι ας είχε προειδοποιήσει από παλιά ο Βούδας πως «τρεις βασικές πραγματικότητες του σύμπαντος είναι: ότι όλα αλλάζουν διαρκώς, τίποτα δεν έχει μια μόνιμη ουσία και τίποτα δεν είναι απόλυτα ικανοποιητικό».

Η συνεργασία ως ανθρωπολογικός νόμος

Η ανθρωπότητα κατέδειξε – όχι μόνο σε ειρηνικές περιόδους αλλά και σε εποχές κρίσης (κάθε μορφής) – πως η πρόοδος και η παγκόσμια ευημερία προέκυψαν μέσα από πράξεις συνειδητής συνεργασίας που αδιαφορεί για το τοπικό, υπερακοντίζει το εθνικό και διακονεί το παγκόσμιο και πανανθρώπινο.

«Αυτό που έδωσε στο Homo Sapiens το προβάδισμα σε όλα τα άλλα ζώα και μας έκανε κυρίαρχους στον πλανήτη δεν ήταν η τυπική μας ορθολογικότητα, αλλά η ασύγκριτη ικανότητά μας να σκεφτόμαστε μαζί σε μεγάλες ομάδες» (Harari, 21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα).

Η αντιμετώπιση ενός κοινού και αόρατου εχθρικού ιού προϋποθέτει κοινό μέτωπο και συστράτευση της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, την πολιτική βούληση των ηγετών και την ενεργοποίηση των πολιτών. Αν όλα αφεθούν στην «αόρατη χείρα» της οικονομίας και στο φονταμενταλισμό της αγοράς υπάρχει ο κίνδυνος δημιουργίας νέων στρωμάτων φτώχειας και πεινασμένων.


Και αντί οι ηγέτες των Η.Π.Α. και Κίνας να επιδίδονται σε αλληλοκατηγορίες για την προέλευση του ιού, αντί κάποιοι άλλοι να εξαντλούνται σε δαιμονολογίες του τύπου πως ο κορονοϊός είναι το πρόσχημα για την άκριτη αποδοχή συστημάτων παρακολούθησης και περιορισμού των ανθρωπίνων ελευθεριών (5G) και αντί κάποιοι να επενδύουν στην αγωνία και το φόβο των λαών θα ήταν προτιμότερο να συσκέπτονται και να συνεργάζονται.

Θα μπορούσε, δηλαδή, να εκδηλωθεί ένας «παγκόσμιος εθελοντισμός» με στόχο την ανακούφιση των πτωχότερων ή τη δημιουργία ενός πλέγματος ασφάλειας και προστασίας από απροσδόκητες φυσικές καταστροφές ή υγειονομικές κρίσεις.

Σε ένα άλλο επίπεδο κοινής δράσης και προβληματισμού θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης τα θέματα της κλιματικής αλλαγής, το καταναλωτικό πρότυπο ζωής, το περιεχόμενο της ευτυχίας, το είδος της ανάπτυξης, το νόημα της ζωής, η αποανάπτυξη και βέβαια η παιδεία ως εργαλείο διαμόρφωσης του νέου ανθρώπου – πολίτη. Για το Χαράρι τα σχολεία πρέπει να διδάσκουν μόνο τέσσερα πράγματα: «κριτική σκέψη, επικοινωνία, συνεργασία και δημιουργικότητα».

Η σύγκρουση των πολιτισμών

Βέβαια κάποιοι άλλοι στην υγειονομική κρίση διαβλέπουν έναν υπόγειο πόλεμο των πολιτισμών που τείνει να δικαιώσει τη γνωστή θεωρία του Χάντιγκτον περί «σύγκρουσης των πολιτισμών». Γι’ αυτούς ο φόβος μπροστά στον κορονοϊό όχι μόνο θα φέρει λαούς, κράτη και έθνη κοντά αλλά θα πυροδοτήσει νέες διενέξεις. Κι αυτό γιατί σύμφωνα και με τον Ισραηλινό στοχαστή Χαράρι:


«Όπως ακριβώς στη φύση τα διαφορετικά είδη παλεύουν για επιβίωση σύμφωνα με τους ανελέητους νόμους της φυσικής επιλογής, έτσι και σε όλη την ιστορία οι πολιτισμοί συγκρούονται επανειλημμένα και επιβιώνουν οι ισχυρότεροι».

Αν οι παραπάνω θέσεις ισχύουν – και δεν ανήκουν στα λογικά σφάλματα – ο κορονοϊός θα λειτουργήσει ως επιταχυντής ραγδαίων οικονομικών εξελίξεων, πολιτικών αλλαγών και επανανοηματοδότησης μιας σειράς από πλήθος θέματα που μας είχαν βυθίσει στην μακαριότητα της βεβαιότητας για ένα καλύτερο «αύριο».

Οδηγός μας σε όλα τα παραπάνω μία παράφραση γνωστής θέσης του Μπουκάϊ: «Η κρίση θα περάσει… Το κακό θα είναι να μην διδαχτούμε τίποτα από αυτή».

Επιμύθιο

Στο δυστοπικό τοπίο του κορονοϊού και στις ταλαντεύσεις της παγκοσμιοποίησης χρειαζόμαστε ως άτομα και διεθνή κοινότητα τη συνδρομή τόσο της «νοημοσύνης» όσο και της «συνείδησης».

Να βρούμε ένα άλλο νόημα ζωής και ύπαρξης. Να δημιουργούμε νοήματα μέσα «από τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις επιθυμίες και τις επινοήσεις μας». Η ζωή μας έχει πολλές ασυνέχειες και υπακούει σε ένα γραμμικό κοσμικό δράμα (αρχή – μέση – τέλος).

Μπορούμε να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι και αλληλέγγυοι στους άλλους. Να κάνουμε έναν κόσμο λίγο καλύτερο. 


Κάποτε ρώτησαν ένα σοφό γέροντα τι είχε μάθει για το νόημα της ζωής. «Έχω μάθει» απάντησε «ότι βρίσκομαι στη γη για να βοηθώ τους άλλους ανθρώπους. Αυτό που δεν έχω καταλάβει ακόμα είναι γιατί βρίσκονται οι άλλοι εδώ».


­ *μ.Κ. (μετά Κορονοϊόν)

 

v ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ (Διαδίκτυο και blog ΙΔΕΟπολις)

Ηλία Γιαννακόπουλου:

1.      «Ο κορονοϊός αποδομεί την παγκοσμιοποίηση»

2.      «Ο κορονοϊός και η επιστροφή στο έθνος – κράτος»

3.      «Κορονοϊός – φόβος και δυστοπία»

4.      «Ζωή και θάνατος: Δίδυμες δυνάμεις»

5.      «Λοιμός και Κορονοϊός: Βίοι Παράλληλοι»


https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/

ht






ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΤΑΜΑΝΙΔΗΣ - ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

Art: Vladimir Kush  "Diary of Discovery"


i.ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ


Τα χνάρια στην παραλία
δεν τα έσβησε η άμμος
Έμειναν βαθιά χαραγμένα
να θυμίζουν την άνοιξη
πούχες φέρει στη καρδιά μου,
τον ήλιο που μου δώρισες
να λιάζω τα όνειρά μου.
Πέρασαν τόσα κύματα
κι΄ όμως μείνανε να παλεύουν
με την απεραντοσύνη της θάλασσας
με τη δύναμη της αλμύρας
με την εγκατάλειψη που άνθισε
κάποιο λιόγερμα στη καρδιά μου,
την ώρα που τα δυο
μαργαριταρένια κοχύλια
πούχες στη θέση των χειλιών σου
μούπαν αντίο!
Κι΄ έμεινα μόνος να μετρώ,
καθισμένος στη μικρή γεφυρούλα
της έρημης ακτής,
το πηγαινέλα των κυμάτων
αγκαλιά με το φεγγάρι.
Το φεγγάρι που τόσο είχες λατρέψει,
καθώς ζωγραφίζονταν
-μια τόσο δα στάλα-
στην αγκαλιά της ήρεμης θάλασσας.
Ο χρόνος έγινε χειμώνας,
οι μέρες νύχτες
και οι νύχτες θλιβερές, αξημέρωτες
Αντίο. . . .

**********

ii.

Τούτο το βράδυ το φεγγάρι
είχε στα μάτια του
ένα πελώριο χαμόγελο

ΙΙ

Εικόνες έρχονται, φεύγουν
παρελάσεις, πόλεμοι,
μάνες πάνω σε νεκρά παιδιά.
Κοιτάξτε, φώναξε κάποιος,
το φεγγάρι χαμογελά

ΙΙΙ

Αυτό που όλοι νομίσανε για χαμόγελο
ήτανε ο θάνατός μου

ΙV

Την ψυχή μου την έστησα
ακόμα μια φορά
-αλήθεια πόσες;-
στον τοίχο της εκτέλεσης

V

Κανείς δεν πρόσεξε το αίμα
που έσταζε η καρδιά μου,
σαν το μαχαίρι βολεύτηκε
ανάμεσα στα φύλλα της.
΄Ολοι πρόσεξαν τα δάκρυά μου!

VI

Βιολιά, φυσαρμόνικες, νταούλια.
Παίζουνε!


**********

iii.Ο γυρισμός!

Νεκροί στρατιώτες τραγούδαγαν
στο σταυροδρόμι της ζωής
και του θανάτου.
Τα πουλιά δεν αγνάντευαν τον ουρανό
Aφουγκράζονταν την ανάσα του θανάτου.
Τα βήματά μας δεν ακούγονταν!
Τον θόρυβο τον έκρυβαν
στις τσέπες των σακακιών τους οι νεκροί.
Οι σημαίες, μπαλώματα στα ρούχα μας.
Τα κοντάρια τους καρφωμένα στις καρδιές μας.
Οι συζητήσεις σταμάτησαν.
Ο θάνατος μας νίκησε!













ΕΛΕΝΗ Θ.Π. ΛΟΥΚΑ "Του πεπρωμένου σκάλες"

 


Ανηφοριές ,κατηφοριές έχει η ζωή μεγάλες
κύκλους διαγράφουν οι στιγμές
όμορφες ,γκρίζες κι άλλες
του πεπρωμένου σκάλες

Όταν η λύπη σου χτυπά
απρόσκλητη την πόρτα
δοκιμασία που ζητά
υπομονής τη ρότα

Πολλών σου στόχων το βουνό
απότομο κι οδυνηρό
θα το ανεβείς πολλές φορές
μα στην κορφή οι ανταμοιβές

Το κέρδος κάθε συμφοράς
είν’ της σοφίας ο καμβάς
μιας δύναμης το εύρος
και της ψυχής το σθένος

Απ τα καλά αντλείς χαρές
τις νίκες σου περγαμηνές
στον κομπασμό να μην σταθείς
τις προσφορές να ευγνωμονείς











ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΚΚΑΛΑΣ "ΜΑΝΑ"

Πάμπλο Πικάσο - Μητέρα και παιδί

Μάνα μου δε μπόρεσα το Πάσχα
το στοργικό σου χέρι να ασπαστώ,
πήρα την εικόνα σου και σε προσκυνώ.
Αν και λείπεις, η παρουσία σου είναι εδώ.
Αλλά στην εκκλησιά σαν βρέθηκα
τη μεγαλοβδομάδα,
κερί άναψα στο εικόνισμα για σένα.
Να σε κρατεί ευτυχισμένη η Παναγιά.
Μάνα μου τα χρόνια διάβηκαν
χωρίς εσένα,
τις συμβουλές σου θυμάμαι,
δεν ξεχνώ, όσο κι αν μεγάλωσα.
Και κάθε χρόνο στη γιορτή σου,
τέτοια μέρα μάνα μου, μου λείπεις,
λέω και σ’ αναζητώ!

Γιάννης Κοκκάλας 8 του Μάη 2021








Η ΜΗΤΕΡΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ - ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

 

Γ. ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ «Μητρική στοργή»
Γεράσιμος Μαρκοράς

Μάνα!.. Δε βρίσκεται
λέξη καμία
νάχει στον ήχο της
τόση αρμονία,
σαν ποιος να σ’ άκουσε
με στήθος κρύο,
όνομα θείο;

Παιδί από σπάργανα
ζωσμένο ακόμα,
με χάρη ανοίγοντας
γλυκά το στόμα,
γυρνάει στον άγγελο
που τ’ αγκαλιάζει
και μάνα κράζει.

Στον κόσμο τρέχοντας
ο νέος διαβάτης
πέφτει στ’ αγνώριστα
βρόχια τσ’ απάτης,
και αναστενάζοντας,
Μάνα μου! Λέει,
Μάνα! Και κλαίει.

Της νιότης φεύγουνε
τ’ άνθια κ’ η χάρη
τριγύρω σέρνεται
με αργό ποδάρι,
ώσπου στην κλίνη του,
σα βαρεμένος,
πέφτει ο καημένος.

Και πριν την ύστερη
πνοή του στείλει,
αργά ταράζονται
τα κρύα του χείλη,
και με το μάνα μου!
πρώτη φωνή του,
πετά η ψυχή του.

Gustan Klimt



Στέλιος Σπεράντσας "Η μανούλα"
Ποιός την κούνια μας κουνάει,
όταν είμαστε μικράκια;
Ποιός χαμογελά στο πλάι
και γλυκά μας λέει λογάκια
και τον ύπνο προσκαλεί;
Η μαμά μας η καλή!

Τα μαλλιά μας ποιός χτενίζει;
Ποιός μας καμαρώνει, αλήθεια;
Ποιός παιχνίδια μας χαρίζει;
Ποιός μας λέει τα παραμύθια
στη φωτίτσα μας σιμά;
Η γλυκιά μας η μαμά!

Κι όταν κάποτε ένα στόμα
κάτι με θυμό μας λέει,
κι όταν παρακούμε ακόμα,
ποιός πονεί και σιγοκλαίει
κι έχει πίκρα στην καρδιά;
Πάντα η μάννα μας, παιδιά!

 Albert Edelfelt


ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ "Ο αποχαιρετισμός της μάνας"

Μισεύεις για την ξενιτιά και μένω μοναχή μου,
σύρε παιδί μου στο καλό και σύρε στην ευχή μου.
Τριανταφυλλένια η στράτα σου, κρινοσπαρμένοι οι δρόμοι,
για χάρη σου ν’ ανθοβολούν και τα λιθάρια ακόμη.

Τα δάκρυά μου να γεννούν διαμάντια σ’ ό,τι αγγίζεις
και το ποτήρι της χαράς ποτέ να μη στραγγίζεις.
Να πίνεις και να ξεδιψάς και να ‘ναι αυτό γεμάτο,
σα να ‘ναι η βρύση από ψηλά κι εσύ να ‘σαι από κάτω.

Εκεί, παιδί μου, που θα πας, στα μακρινά τα ξένα,
δίχτυα πολλά κι οξόβεργες θα στήσουνε για σένα.
Παιδί μου, αν εμένανε πάψεις να με θυμάσαι,
με δίχως βαρυγκώμηση συχωρεμένος να ‘σαι.

Κι αν πάλι το φτωχό καλύβι μας, ντροπή σου φέρνει,
ωστόσο και πάλι θα ‘μαι πρόθυμη, συχώρεση να δώσω.
Μ’ αν την πατρίδα απαρνηθείς που τη λατρεύουμε όλοι,
να ‘ναι η ζωή σου, όπου κι αν πας, αγκάθια και τριβόλοι.


Πάμπλο Πικάσο - Μητέρα και παιδί


Άγγελος Βλάχος - Η καρδιά της μάνας

Ένα παιδί, μοναχοπαίδι, αγόρι,
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.

- Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά,
μ’ αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μάνας σου να φέρεις την καρδιά
να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου.

Τρέχει ο νιος, τη μάνα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβάει και ξεριζώνει.
Και τρέχει να την πάει, μα σκοντάφτει
και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη.

Κυλάει ο νιος και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίει και να μιλάει.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
- Εχτύπησες, αγόρι μου; και κλαίει!

Πάμπλο Πικάσο - Μητέρα και παιδί

Κική Δημουλά "Το μικρό μου παιδί"
Το μικρό μου παιδί
σοβαρή αταξία έκανε πάλι.
Στο πεζούλι του σύμπαντος σκαρφάλωσε,
σκούντησε με το χέρι του

το κρεμασμένο
στον τοίχο τ’ ουρανού
κόκκινο πιάτο,
κι έχυσε όλο το φως επάνω του.

Ο Θεός απόρησε
που είδε τον ήλιο
ντυμένο ρούχα παιδικά
να κατεβαίνει τρέχοντας
της φαντασίας μου τη σκάλα
και να έρχεται σε μένα.

Κι εγώ κάθομαι τώρα
και μαλώνω αυστηρά
το μικρό μου παιδί,
ενώ κλέβω κρυφά
τον χυμένο επάνω του ήλιο.


Πάμπλο Πικάσο - Μητέρα και παιδί


Ιωάννης Πολέμης «Η Μάννα»

Ο Δήμος ο σκληρόκαρδος
με χέρια αφορεσμένα,
κτυπά και δέρνει αλύπητα

τη μάννα που τον ‘γέννα.

Ως που μια μέρα η δύστυχη,
μες του καημού το βάρος,
πικρά τον καταράστηκε:
- Που να σε κόψει ο Χάρος!

Το λόγο δεν απόσωσε
να κι η κατάρα πιάνει,
να τον κι ο Χάρος πούρχεται
με κοφτερό δρεπάνι.

Τα κόκκαλά του τρίζουνε
τα μάτια αλλοιθωρίζουν,
τα παγωμένα χνώτα του
του λιβανιού μυρίζουν.

- Κυρά, το Χάρο εφώναξες;
εμένα λένε Χάρο
πούναι τον, μάννα, πούναι τον
το γυιο σου να τον πάρω;

- Παράκουσες, κυρ Χάροντα,
μα τη ζωή του Δήμου!
Εγώ για μένα σ’ έκραξα,
όχι για το παιδί μου!

Κωνσταντίνος Ιατράς - Μητέρα και κόρη

Σολωμός  Διονύσιος "Η Ελληνίδα μητέρα"  

Κρέμεται το σπαθί κοντά στην κούνια σου, καλό μου,
αλλά το χέρι δεν είναι που το ’σφιγγε στη νίκη.
Μακρύς ο λάκκος π’ άνοιξε και κλει το γίγαντά μου.
Κάμπους, βουνά, χωρίς αυτόν μάχης καπνοί σκεπάζουν.
αλλ’ αυτό τώρα που κουνώ τ’ αμέριμνο κορμάκι                                  
αύριο θα γίνει δύναμη που ο λογισμός κινάει,
και στήθι αντρίκειο θα σταθεί στες σαϊτιές της μοίρας.
Βρέχει τα βέλη της αυτή στα ύψη των ανδρείων,
που εκεί στημένοι στερεοί λάμπουν στη μάχη θείοι.
Χαρές και πλούτη να χαθούν, και τα βασίλεια, κι όλα,                       
τίποτε δεν είναι, αν στητή μέν’ η ψυχή κι ολόρθη.
Όλα τα ερείπια γύρω της κοιτά χαμογελώντας,
κι ανθοί σ’ αυτά, παντού κι αργά, βλασταίνουν ως τον τάφο.
φυτρώνει και στο σκότος του του Παραδείσου τ’ άνθι.
Του κόρφου συ, της αγκαλιάς αγαπημένο βάρος,                               
σπούδαξε, μην αργοπορείς βάρος να γίνεις τρόμου
εκεί που οι χείμαρροι του εχθρού τρομαχτικά βρυχίζουν.
Αλλά το χέρι σου ζωστό πλια στο λαιμό μου γύρω
δε θα ’ναι τότε, αλλά σ’ αυτό τ’ ολεθροφόρο ξίφος.
Της Μοίρας έτσ’ οι δύναμες, όσο τρανές κι αν είναι,                           
κι αν πέσεις συ στον πόλεμο, μένουν εκείνες, όπως
της κούνιας τα κινήματα που τώρα σε κοιμίζουν.
Μεγάλωσε, μεγάλωσε, μη δίχως μάνα μείνεις.
Θα ζώσει εκείνη το σπαθί μες στο βυζί αποκάτου,
κι εμπρός ! σημαία και σπαθί, ψυχή, ψυχή, και νίκη !                        
Την ψυχή μέσα μου γρικώ του ποθητού πατρός σου,
και χίλιες, χίλιες γύρω μου ξαστράφτουν Αμαζόνες.
Άντρες, γυναίκες είν’, κανείς δε θα ρωτά στη μάχη.
Κοίτα τους λάκκους ! – αλλά τι μπορείς συ να κοιτάξεις;
Άπειρους λάκκους, άπειρους γεμίζουν οι νεκροί μας.                        
πέφτουμ’ εμείς, το έργο μας για την πατρίδα μένει,
και σ’ όλα ζει τα στήθη μας τούτ’ η πνοή και μόνη,
που φλόγα γίνεται φριχτή καθολικού πολέμου,
που κάθε γη και θάλασσα παντού περιλαβαίνει,
που ζώνει εσέ και σκίρτημα και της κουνιάς σου δίνει.                       
Σκίρτα, κουνιά, μ’ ευχή χαράς για το καλό που θα ’ρθει !
Γλυκά κι η τύχη μού γελά, γιατί η στιγμή ’ναι τούτη
που τ’ ακριβά σου βλέφαρα σηκώνονται κι αφήνουν
το χαμογέλιο της ματιάς να λάμψει, σ’ όλα τ’ άλλα
αβέβαιο και τρεμάμενο, αλλ’ όχι και σ’ εμένα.                                      
Έλα σ’ εμέ, των σπλάχνων μου γλυκό βλαστάρι. θέλω
για μια στιγμή γοργά ’π’ αυτό το σπίτι να μακρύνω.
θέλω το μέτωπ’ ο καπνός της μάχης να σου ’γγίξει,
πλατιά το στήθος σου, βαθιά, να πνέξει ολέθρου φλόγα.


  Μετάφραση Γεωργίου Καλοσγούρου (1849-1902), «Διονυσίου Σολωμού τα Ιταλικά ποιήματα», Εκδ. Ελευθερουδάκη, Αθήνα 1921 – Γ. Καλαματιανού, Μ. Σταθοπούλου-Χριστοφέλλη, Ν. Κοντόπουλου, Ευ. Φωτιάδη, Ηλ. Μηνιάτη «Νεοελληνικά Αναγνώσματα Β΄ Λυκείου»,Ο.Ε.Δ.Β., Αθήνα 1978, σ. 95-96)

Marc Chagall


Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης "Στην Μητέρα του"

(1874, Λυρικὸ ποίημα ἀφιερωμένο στὴ μάνα του )

“Μάννα μου, ἐγώ ᾽ μαι τ᾽ ἄμοιρο, τὸ σκοτεινὸ τρυγόνι
ὁποὺ τὸ δέρνει ὁ ἄνεμος, βροχὴ ποὺ τὸ πληγώνει.
Τὸ δόλιο! ὅπου κι ἂν στραφεῖ κι ἀπ᾽ ὅπου κι ἂν περάσει,
δὲ βρίσκει πέτρα νὰ σταθεῖ κλωνάρι νὰ πλαγιάσει.

Ἐγὼ βαρκούλα μοναχή, βαρκούλ᾽ ἀποδαρμένη
μέσα σὲ πέλαγο ἀνοιχτό, σὲ θάλασσ᾽ ἀφρισμένη,
παλαίβω μὲ τὰ κύματα χωρὶς πανί, τιμόνι
κι ἄλλη δὲν ἔχω ἄγκουρα πλὴν τὴν εὐχή σου μόνη.

Στὴν ἀγκαλιά σου τὴ γλυκειά, μανούλα μου, ν᾽ ἀράξω
μὲς στὸ βαθὺ τὸ πέλαγο αὐτὸ πριχοῦ βουλιάξω.
Μανούλα μου, ἤθελα νὰ πάω, νὰ φύγω, νὰ μισέψω
τοῦ ριζικοῦ μου ἀπὸ μακρυὰ τὴ θύρα ν᾽ ἀγναντέψω.

Στὸ θλιβερὸ βασίλειο τῆς Μοίρας νὰ πατήσω
κι ἐκεῖ νὰ βρῶ τὴ μοίρα μου καὶ νὰ τὴν ἐρωτήσω.
Νὰ τῆς εἰπῶ: εἶναι πολλά, σκληρὰ τὰ βασανά μου
ὡσὰν τὸ δίχτυ ποὺ σφαλνᾶ θάλασσα, φύκια κι ἄμμο
εἶναι κι ἡ τύχη μου σκληρή, σὰν τὴv ψυχὴ τὴ µαύρη
π᾽ ἀρνήθηκε τὴν Παναγιὰ κι ὁ πόλεος δὲν θά ᾽βρει.

Κι ἐκείνη μ᾽ ἀποκρίθηκε κι ἐκείνη ἀπελογήθη:
Ἦτον ἀνήλιαστη, ἄτυχε, ἡ μέρα ποὺ γεννήθης
ἄλλοι ἐπῆραν τὸν ἀνθὸ καὶ σὺ τὴ ρίζα πῆρες
ὄντας σὲ ἒπλασ᾽ ὁ Θεὸς δὲν εἶχε ἄλλες μοῖρες”.

Van Gogh

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ «Της μητέρας μου »
Μητέρα μου· παιδί σου ἐμὲ πιστὸ
μὲ ἀφήνει ἡ κάθε μέρα ποὺ διαβαίνει.
Σὲ μὲ τὸ πρόσωπό σου εἰκονιστὸ
καὶ μέσα μου ἡ ψυχή σου φωληασμένη.

Δὲ σ᾿ ἔνοιωσα πρὶν νὰ σὲ χωριστῶ
μὰ ἡ θύμησή σου ἀκέρηα ποὺ μοῦ μένει,
μοῦ δείχνει ἐμένα, ἐκεῖ νὰ ἐξιλαστῶ
γιὰ πάντα θλιβερὴ μετανοιωμένη.
Πιστὸ παιδί σου. Τὴ μαρτυρικὴ
ζωή σου ζωή μου νὰ τὴ νοιώσω

Μητέρα μου καλή, πονετική.
Καὶ στὸν κρυφὸ καημό σου, νὰ μὴ δοῦν
τὸ πόνο σου ὅσοι ἀγάπαγες, νὰ δώσω
καὶ γὼ τὰ σπλάχνα μου – ἄνθη νὰ μαδοῦν …

 Ιακωβίδης



Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/










4ος Διεθνής Λογοτεχνικός Διαγωνισμός «200 χρόνια Λευτεριάς και Ελληνισμού»

 4ος Διεθνής Λογοτεχνικός Διαγωνισμός «200 χρόνια Λευτεριάς και Ελληνισμού»




Η Ελληνική Πολιτιστική Οργάνωση «Νόστος» συμμετέχει στους πανηγυρικούς εορτασμούς για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης με τη διοργάνωση του 4ου Διεθνούς Λογοτεχνικού Διαγωνισμού.

Ο διαγωνισμός, που υλοποιείται σε συνεργασία με την ιστορική Ένωση Λογοτεχνών της Αργεντινής (SADE, Sociedad Argentina de ESCRITORES, (έτος ίδρυσης 1928) και την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕEΛ), (έτος ίδρυσης 1934),απευθύνεται στους απανταχού Έλληνες και Φιλέλληνες, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε ένα έργο (ποίηση ή δοκίμιο), γραμμένο σε μία εκ των πέντε γλωσσών: την ελληνική, την ισπανική, την ιταλική, την πορτογαλική ή την αγγλική.

Ιδιαίτερη τιμή αποτελεί για τον «Νόστο» το γεγονός ότι η διοργάνωση έχει τεθεί υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας. Αντίστοιχα η Πρεσβείατης Αργεντινής στην Ελλάδα και η Πρεσβεία της Ελλάδας στην Αργεντινή έχουν δηλώσει την αμέριστη στήριξή τους.

Τον διαγωνισμό στηρίζουν, επίσης, το Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας ενώ η προσπάθεια να γίνει στην ιταλική και στην πορτογαλική γλώσσα δεν θα μπορούσε να ευοδωθεί χωρίς την ουσιαστική στήριξη της Φιλελληνικής Εταιρείας Ιταλίας (Società Filellenica Italiana), και της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Βραζιλίας.

Τον διαγωνισμό «αγκάλιασαν» από την πρώτη στιγμή και πολλοί άλλοι αξιόλογοι φορείς, όπως:

• η Academia Hispanoamericana de Buenas Letras(Ισπανο-Λατινοαμερικανική Ακαδημία Καλών Γραμμάτων), με έδρα την Μαδρίτη της Ισπανίας,

• το Κοινωφελές Ίδρυμα «Μαρία Τσάκος», με έδρα το Μοντεβιδέο, Ουρουγουάη,

• το Κέντρου Αρχαίων, Βυζαντινών και Νέων Ελληνικών Σπουδών «Φώτιος Μαλλέρος», της
Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χιλής στο Σαντιάγκο της Χιλής,

• η Διεθνής Εταιρία Φίλων «Νίκου Καζαντζάκη»,

• Ελληνο- χιλιανό εμπορικό και πολιτιστικό επιμελητήριο

–Camara chileno Helenica de Comercio y Cultura (CCHCC).

• ο Οργανισμός για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας (ΟΔΕΓ),

• η Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων,

• η Ελληνική Κοινότητα Σαντιάγκο Χιλή

• η Ελληνική Κοινότητα Καΐρου κ.ά.

Τέλος, να αναφέρουμε και τους Χορηγούς Επικοινωνίας, που συμβάλλουν τα μέγιστα στην ευρύτερη προβολή του Διαγωνισμού:

Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (https://www.amna.gr/) 
5 ο Πρόγραμμα της ΕΡΑ, «Φωνή της Ελλάδας» (https://webradio.ert.gr/programma-i-foni-tis-elladas/) 
Δορυφορικό Πρόγραμμα ΕΡΤ (https://press.ert.gr/tv/ertworld-doryforiko-programma-03-09-06-2017/) 
CNN Greece (https://www.cnn.gr/) Αθήνα 
Global View (https://www.globalviews.com/), Αθήνα
 Greek News, Νέα Υόρκη ΗΠΑ (https://www.greeknewsonline.com/) 
«Νέος Κόσμος», Μελβούρνη, Αυστραλίας (https://neoskosmos.com/en/) 
«Νέο Φως», Κάιρο, Αίγυπτο (https://ekkairo.org/category/neo-fos/) 
Θέμα FM, εκπομπή «Ένας Κόσμος Ελλάδα» 


Όροι διεξαγωγής του Διεθνούς Λογοτεχνικού Διαγωνισμού «200 χρόνια Λευτεριάς και Ελληνισμού»

Τελική ημερομηνία κατάθεσης των έργων ορίζεται η 1η Αυγούστου 2021. Τα έργα θα πρέπει να υποβληθούν στην ηλεκτρονική διεύθυνση certamenliterario2021@nostos.org.ar, ακολουθώντας τους όρους και τις προϋποθέσεις που περιγράφονται αναλυτικά στην ιστοσελίδα του Νόστου (https://nostos.org.ar/).

Θα απονεμηθούν τρία βραβεία, τρεις έπαινοι και τέσσερις τιμητικές διακρίσεις και οι βραβευμένες εργασίες θα δημοσιευθούν σε μια ψηφιακή Ανθολογία. 

Η ανακοίνωση των βραβείων θα γίνει τον Οκτώβριο του 2021 και τα βραβεία θα παραδοθούν σε ημερομηνία που θα καθορισθεί στη διάρκεια του τρέχοντος έτους.

Αναλυτικότερα:

Α) Δύνανται να συμμετέχουν συγγραφείς οποιασδήποτε εθνικότητας και φύλου, ενήλικες άνω των 18 ετών, με ένα μόνο έργο, στην ισπανική, την ελληνική, την πορτογαλική, την ιταλική ή στην αγγλική γλώσσα, σε μορφή ποίησης ή σύντομου δοκιμίου, όχι μεγαλύτερο από δέκα σελίδες, οι οποίες να μην έχουν δημοσιευτεί πριν ή βραβευθεί, ούτε να τελούν σε καθεστώς αναμονής αποτελέσματος από οποιονδήποτε άλλον διαγωνισμό.

Β) Η προθεσμία για την κατάθεση των πρωτοτύπων έργων θα λήξει την 1η Αυγούστου του 2021. Τα έργα θα υποβληθούν στην ηλεκτρονική διεύθυνση certamenliterario2021@nostos.org.ar

Γ) Μπορεί να υποβάλλεται μόνο ένα έργο ανά συγγραφέα. Στην περίπτωση της ποίησης, κατατίθενται τουλάχιστον 60 ως 120 στίχοι σε μορφή PDF, Α4. γραμματοσειρά Times New Roman μεγέθους 12, με μονό διάστιχο.

Στην περίπτωση του σύντομου δοκιμίου, δεν αναζητούμε μόνο δοκίμια ακαδημαϊκού χαρακτήρα, αλλά και αυτά που, με διαφορετικούς τρόπους, πραγματεύονται πτυχές του προτεινόμενου θέματος, προκειμένου να το αναλύσουν, να το αξιολογήσουν ή να το ερμηνεύσουν σε διαφορετικά πλαίσια και σε αναλογία με το εύρος που διακρίνει το είδος του προβληματισμού (ιστορικού, καλλιτεχνικού, υποκειμενικού, αφηγηματικού και περιγραφικού χαρακτήρα, ενημερωτικού, δημοσιογραφικού κλπ).

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μπορεί να θεωρηθεί ισοδύναμη με το λογοτεχνικό δοκίμιο και η λογοτεχνική κατηγορία «Μη μυθοπλασία». (Non fiction). Αυτού του είδους τα κείμενα θα πρέπει να έχουν έκταση από 6.000 έως 20.000 χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένων και των διαστημάτων μεταξύ των λέξεων (5 με 10 σελίδες) σε μορφή PDF, Α4. γραμματοσειρά Times New Roman μεγέθους 12, με μονό διάστιχο.

Δ) Τα πρωτότυπα έργα θα υπογράφονται με ψευδώνυμο και θα αποστέλλονται με ηλεκτρονικό μήνυμα που θα περιέχει 3 αρχεία:

• Ένα αρχείο (pdf) που θα περιλαμβάνει το έργο υπογεγραμμένο με ψευδώνυμο,

• Ένα αρχείο (pdf) με το έντυπο εγγραφής συμπληρωμένο με το ψευδώνυμο,

• Ένα αρχείο (pdf) με το σύντομο βιογραφικό του συντάκτη και συμπληρωμένο με το ψευδώνυμο.

Ε) Η κριτική επιτροπή, που θα αποφασίσει την έκβαση του Διαγωνισμού, θα οριστεί από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Σύλλογο «Νόστος» και τους αντίστοιχους συνεργαζόμενους φορείς για κάθε γλώσσα. Η κριτική επιτροπή θα συντίθεται πάντα από μονό αριθμό μελών και θα δικαιολογεί τις επιλογές της για την απονομή των βραβείων.

Ζ) Η Ελληνική Πολιτιστική Οργάνωση «Νόστος» έχει το δικαίωμα να δημοσιεύσει το σύνολο ή μέρος των έργων που συμμετείχαν στο Διαγωνισμό, βραβευμένα ή όχι, καθώς και να προβεί στη διάδοση που θεωρεί κατάλληλη.

Η) Η συμμετοχή σε αυτόν τον διαγωνισμό συνεπάγεται αποδοχή των όρων. Ο οργανισμός είναι εξουσιοδοτημένος να επιλύει τυχόν απρόβλεπτα ζητήματα που δεν ρυθμίζονται από τους όρους διεξαγωγής του Διαγωνισμού. Μόλις κατατεθεί το δοκίμιο στο Διαγωνισμό, οι συγγραφείς δεν θα μπορούν να το διαγράψουν ή να το τροποποιήσουν μέχρι το τέλος του Διαγωνισμού. Εάν για οποιονδήποτε λόγο ο συγγραφέας θέλει να σταματήσει να συμμετέχει στο διαγωνισμό, θα πρέπει να ενημερώσει στο certamenliterario2021@nostos.org.ar

Θ) Το βραβείο μπορεί να ανακληθεί, εάν δεν τηρηθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις που ορίζει η κριτική επιτροπή.

Ι) ΒΡΑΒΕΙΑ:

Τα βραβεία θα απονεμηθούν κατά τον ακόλουθο τρόπο και ξεχωριστά για την κάθε γλώσσα:

Θα απονεμηθούν τρία (3) Βραβεία (Α ́, Β ́, Γ ́), τρεις (3) Έπαινοι και τέσσερις (4) Τιμητικές Διακρίσεις:

Πρώτο Βραβείο: Ο νικητής του διαγωνισμού θα λάβει μετάλλιο και δίπλωμα

Δεύτερο και Τρίτο Βραβείο: Ο συγγραφέας θα λάβει μετάλλιο και δίπλωμα

Έπαινοι και τιμητικές διακρίσεις: Οι διακριθέντες συμμετέχοντες θα λάβουν δίπλωμα.

Οι βραβευμένες εργασίες θα δημοσιευθούν αρχικά σε μια ψηφιακή Ανθολογία.

Η ανακοίνωση των βραβείων θα γίνει τον Οκτώβριο του 2021. Τα βραβεία θα παραδοθούν σε ημερομηνία που θα καθοριστεί κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους. Το ακαδημαϊκό γεγονός της απονομής των βραβείων θα πραγματοποιηθεί σε ημερομηνία που θα καθοριστεί σε μεταγενέστερο χρόνο.

Ελληνική Πολιτιστική Οργάνωση Νόστος
www.nostos.org.ar
Μπουένος Αιρες
Αργεντινή


• Ο «Νόστος» του Ελληνισμού και του Πολιτισμού


Η Ελληνική Πολιτιστική Οργάνωση «Ο Νόστος» είναι μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που
ιδρύθηκε το 2006 στο Μπουένος Άιρες από την ομογενή γιατρό Χριστίνα Τσαρδίκου, με βασικό στόχο την ανάδειξη, διάδοση και διατήρηση του Ελληνικού Πολιτισμού και της Ελληνικής Παιδείας στην Αργεντινή, την Λατινική Αμερική και όπου αλλού υπάρχει δυνατότητα ή ζήτηση.
Μεγάλη τιμή είναι η αποδοχή της Οικονομικής Σχολής του Εθνικού Πανεπιστημίου Μπουένος Άιρες UBA, να φιλοξενεί στο χώρο της, της δραστηριότητες του « Νόστου». Η συνεργασία αυτή επετεύχθη χάρη στην Ακαδημαϊκή Συμφωνία Συνεργασίας, που υπεγράφη το 2016. Επισημαίνεται ό,τι με τη συμφωνία αυτή για πρώτη φορά επιτρέπεται σε έναν ξένο πολιτιστικό οργανισμό να δραστηριοποιηθεί μέσα σε κρατικό πανεπιστήμιο.
Στους στόχους της οργάνωσης εντάσσεται επίσης η ενίσχυση της ελληνικής (ελληνόφωνης)
εκπαίδευσης στην Αργεντινή και τη Νότιο Αμερική και γενικότερα εκτός Ελλάδας, μέσω της
συνεργασίας με πανεπιστημιακά ιδρύματα, με εκπαιδευτικούς φορείς, όπως και με ελληνικούς ή διεθνείς φορείς διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.
Ο «Νόστος» υποστηρίζει επίσης τη διοργάνωση πολιτιστικών και εκπαιδευτικών εκδηλώσεων και δράσεων με αναφορά την Ελλάδα, τον Ελληνισμό και τον ελληνικό πολιτισμό σε συνεργασία με άλλους φορείς από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Προάγει δε, την ενίσχυση της επικοινωνίας μεταξύ των μελών της ελληνικής Διασποράς της Αργεντινής, της Λατινικής Αμερικής αλλά και ευρύτερα, καθώς και των δεσμών των ελληνικών φορέων της Αργεντινής και της αλλοδαπής με πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς οργανισμούς της Ελλάδας και της Ομογένειας, με κυβερνητικές και μη πολιτιστικές οργανώσεις και άλλους συναφείς οργανισμούς.

Όλες οι δραστηριότητες του «Νόστου» προσφέρονται δωρεάν, και σχετίζονται με την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας και την προώθηση του Ελληνικού πολιτισμού.
Στον ίδιο χώρο στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Μπουένος Άιρες οργανώνεται κάθε χρόνο, από το
2011, το Διεθνές Ελληνικό Συνέδριο, με τη συμμετοχή πανεπιστημιακών από ιδρύματα της
Αργεντινής και του εξωτερικού, με θέματα που αφορούν την επιρροή του Ελληνικού πολιτισμού στις επιστήμες και τις τέχνες.

Στα 15 χρόνια ενεργούς παρουσίας του, ο «Νόστος» έχει πραγματοποιήσει -μεταξύ άλλων-
πάνω από 100 πολιτιστικές ημερίδες στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αργεντινής, σε πανεπιστήμια, σχολές, εκθέσεις, κ.ά, αφιερώματα στον σύγχρονο Ελληνικό πολιτισμό, στη
φιλοσοφία, τη λογοτεχνία, την Ελληνική παράδοση και την εκμάθηση ελληνικών χορών.
Διδάσκονται, επίσης, μαθήματα ελληνικών σε τέσσερα επίπεδα, ελληνικοί χοροί, ενώ πραγματοποιούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα σεμινάρια φιλοσοφίας, αρχαίας ελληνικής γλώσσας, θεάτρου κ.ά.
Ο «Νόστος» έχει διοργανώσει τρεις λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, σε συνεργασία με την Ένωση Λογοτεχνών της Αργεντινής:

• το 2008 με θέμα «Ο Ελληνικός πολιτισμός»,

• το 2009 με θέμα «Ελληνισμός και Μέγας Αλέξανδρος», παρελθόν, παρόν και μέλλον»

• το 2010-11, «Τα γλυπτά του Παρθενώνα: ιστορία μιας κλοπής ή κλοπή της ιστορίας», ο οποίος αναγνωρίστηκε ως έργο εθνικής σημασίας και αξίας από το Κογκρέσο της Αργεντινής (Γερουσία). Η τελετή απονομής των βραβείων πραγματοποιήθηκε στη Βουλή της Αργεντινής και στο Μουσείο της Ακρόπολης, όπου παραβρέθηκαν και τρεις Αργεντινοί γερουσιαστές, οι οποίοι ταξίδεψαν στην Αθήνα για να υποστηρίξουν το αίτημα της επιστροφής.

Η πολυσχιδής δράση του Νόστου περιλαμβάνει, επίσης, την προβολή του Ελληνικού πολιτισμού στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Αργεντινής, σε πανεπιστήμια και σχολεία της
χώρας, καθώς και τη διοργάνωση της «Πρώτης ημέρας της Ελλάδας στην Αργεντινή», σε
συνεργασία με τον Δήμο Μπουένος Άιρες.

Η ραδιοφωνική εκπομπή «Αντάμωση» αποτέλεσε ένα μεγάλο αντάμωμα των Ελλήνων όπου
γης, ενώ μια από τις άλλες δράσεις που φέρνει κοντά τους ομογενείς αλλά και τους φιλέλληνες της Αργεντινής είναι τα πολιτιστικά ταξίδια (30 σε αριθμό μέχρι την έναρξη της πανδημίας) και έχουν δώσει τη δυνατότητα σε περίπου 800 άτομα να επισκεφθούν αρχαιολογικούς χώρους και όλα τα αξιοθέατα της Ελλάδας.

Την πλούσια ατζέντα δράσεων του «Νόστου», που εκτός από τη σελίδα στο διαδίκτυο διατηρεί και σελίδα στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης facebook (Nostos.argentina), συμπληρώνουν:

• Δωρεάν online μαθήματα ελληνικής γλώσσας (για ισπανόφωνους), για ενήλικες και παιδιά, στα οποία συμμετέχουν εκατοντάδες άτομα από όλη τη Λατινική Αμερική μέσα από κανάλι της οργάνωσης στο youtube (Asociacion Cultural Helenica Nostos),

• Διαγωνισμοί φωτογραφίας

• Παραγωγή θεατρικών παραστάσεων και μπαλέτου, παραγωγή του ντοκιμαντέρ «Τάνγκο-Χασάπικο - ο χορός των λιμανιών», για την ιστορία της ελληνικής ομογένειας στην Αργεντινή, το οποίο παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και προβλήθηκε σε άλλες πόλεις της Ελλάδας

• Διοργάνωση του Πρώτου Διεθνούς Φεστιβάλ Ελληνικού και Αργεντίνικου Θεάτρου στο Μπουένος Άιρες και μαθήματα ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού μέσω Zoom από το Εργαστήρι Ελληνικής γλώσσας «Μιλάμε Ελληνικά»

Eλληνική Πολιτιστική Οργάνωση Νόστος
www.nostos.org.ar
Μπουένος Αιρες
Αργεντινή