ΡΕΝΑ ΓΕΡΟΥ (ΕΙΡΗΝΗ ΓΕΡΟΝΤΑΡΑ) "Άλικοι Στίχοι" ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ

Ρένα Γέρου Άλικοι Στίχοι
Ποιητική Συλλογή
Εκδόσεις "Άλλωστε" 2016
Σελιδοποίηση, σύνθεση εξωφύλλου : Εκδόσεις "Άλλωστε"
Αποκλειστική διάθεση : Εκδόσεις "Άλλωστε"
Τηλ. 210 7511395
ISBN 978-618-824 19-9-2

Ποιητική συλλογή της Ρένας Γέρου

Είκοσι έξι ποιήματα για την ανθρώπινη ψυχή, την όμορφη πατρίδα και τους ανθρώπους της, την ίδια τη ζωή.

"Ένας κόσμος όμορφος κι ευαίσθητος, ανήσυχος και προβληματισμένος, τρυφερός μα και τόσο δυνατός ταυτόχρονα που σε ξαφνιάζει.

Κοινή συνιστώσα σε όλα τα ποιήματα η πεθυμιά για φως και ζωή. Πλούτος συναισθηματικός και πνευματικός που λαχταρά να βγει στο φως, να ειπωθεί, να νικήσει την απογοήτευση, την πίκρα, την αγωνία, που κάθε ευαίσθητος άνθρωπος βιώνει καθημερινά σε μια χώρα που ματώνει, που υπομένει το πλιάτσικο σε χέρια ανάξια και υστερόβουλα, όταν οι άξιοι σωπαίνουν."

Απόσπασμα από τον πρόλογο της

Έρρικας Καραβαριώτη

Εκπαιδευτικού

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Των γλάρων ταξιδέματα οι σκέψεις μας
λεύτερα φτερουγίσματα στου κόσμου το γαλάζιο!
Ατέρμονα, λυτρωτικά πετάγματα,
οι πεθυμιές των εραστών,
λαχτάρα για ζωή των νέων,
το σθένος των πολεμιστών.
Ζωγραφισμένα είναι στους αιθέρες
κι ακόμα πιο ψηλά.
Ανέγγιχτος ο Θόλος να θωρεί τα πεπραγμένα.
Παρασπονδίες ακόμα, μ' αιτιατό το όνειρο
πράξεις! Άκριτα κι απαρέγκλιτα,
να καταφέρονται εναντίον μας!
Αδάμαστο το σκοτεινό μας,
χαλνά του Φωτεινού τα επιτεύγματα.
Ζηλεύουν οι Θεοί!
Διττή τη φύση μας χαρίσανε
να μην απειληθούνε.
Αναπαμένοι, ανέμελοι, κοιτάν από ψηλά!
Τα ταξιδέματα των σκέψεων
που μόνοι μας γκρεμίζουμε στην πράξη.

*********

ΣΤΙΞΗΣ ΣΗΜΕΙΑ

Τούτη η ζωή, γεμάτη σημεία στίξης.
Τα κόμματα, απίστευτα πολλά.
Οι τελείες γεμάτες δάκρυ και πόνο.
Άπειρα τα ερωτηματικά,
Και τα θαυμαστικά ελάχιστα, γεμάτα ευτυχία.
Εγώ, ένα λευκό χαρτί
Κι εσύ ο ποιητής με χρυσαφένια πένα.
Έγραψες ένα κόμμα
μια ανάπαυλα στη δύσκολη ζωή μου.
Έγινες θαυμαστικό!
Κι απρόσμενα, αιχμηρά μου χάρισες το κόκκινο το δάκρυ.
Μια τελεία δεν θα με πονούσε τόσο!
Απελπισμένη, σ' αποσιωπητικά σε μετατρέπω
με την ελπίδα να σε δω άνω τελεία να γίνεσαι!
Τόσο δύσκολο να είσαι το χαρτί!
Πάντα ελπίζεις.
Μα οι αποφάσεις ανέκαθεν ανήκανε
σ' αυτόν που γερά κρατά την πένα.
Χωρίς έμπνευση, αλίμονο,
δεν είχες τι να γράψεις!

******

ΤΟ ΦΕΥΓΑΛΕΟ ΑΠ' Τ' ΟΝΕΙΡΟ

Είναι πως το 'χα φανταστεί κείνο τ' όνειρο.
Άυλο ερχόταν, φευγαλέο και γελούσε!
Μειδίαμα ερωτηματικό.
Κρυβόταν, έφευγε, χανόταν
κι ήταν φορές, που στην παλάμη κούρνιαζε κι αναπαυόταν.
Συχνότερα, όμως, πίσω απ΄το βουνό
σύντροφος των μακρινών των αστεριών του ουρανού!
Ήρθε καιρός που είπα: "Νίκησα"!
Και η χαρά περίσσεψε.
Απ' της καρδιάς το χείλος ξεχύθηκε
ευδαιμονία σκόρπισε τριγύρω.
Αερικό το Ον,
άπιαστο κι απροσπέλαστο
γλιστρούσε!
Απόμεινα απορημένη να κοιτώ.
Τι ήταν τούτα τα παιδικά καμώματα;
Δεν συνάδουν με τους λευκούς του τους αιώνες!
Εξίσταμαι!
Ένα κομμάτι από εμένα

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Η Ειρήνη Γεροντάρα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Μυτιλήνη. Είναι μητέρα τριών παιδιών και ζει σε μια κωμόπολη του Κορινθιακού κοντά στους Δελφούς. Εργάζεται ως καθηγήτρια αγγλικών κι έχει σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία και Ιστορία στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Ελλάδας (Deree College). Η σχέση της με την συγγραφή ξεκινά από τα σχολικά της χρόνια. Έχουν εκδοθεί δύο προσωπικές ποιητικές συλλογές: "Στάλα στάλα τον έρωτα " (εκδόσεις "Άλλωστε" 2015) και "Άλικοι Στίχοι" (εκδόσεις "Άλλωστε 2016) και το ανθολόγιο ποίησης "Ποιητικά Ίχνη" (εκδόσεις "Άλλωστε" 2017) με δική της επιμέλεια και σε συνεργασία με άλλους δεκατέσσερις δημιουργούς. Το καλοκαίρι του 2019 εκδόθηκε η πρώτη της συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Τα προσωπεία των Θεών»(εκδόσεις "γραφομηχανή"). Το 2021 κέρδισε έπαινο στον διαγωνισμό «Νίκος Καζαντζάκης» από τις εκδόσεις «Ραδάμανθυς» και τα έργα της συμπεριλήφθηκαν στις εκδόσεις του οίκου. Γράφει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με το ψευδώνυμο «Ρένα Γέρου». Έργα της, έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορα ανθολόγια ποίησης και πεζογραφίας, καθώς και σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά λογοτεχνίας. Έχει βραβευθεί σε πολλούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.

Αδαμάντιος Κοραής 27 Απριλίου 1748 – 6 Απριλίου 1833 )

 

Ο Αδαμάντιος Κοραής (Σμύρνη, 27 Απριλίου 1748 – Παρίσι, 6 Απριλίου 1833), ήταν Έλληνας φιλόλογος με βαθιά γνώση του ελληνικού πολιτισμού. Ο Κοραής είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του νεοελληνικού διαφωτισμού και μνημονεύεται, ανάμεσα σε άλλα, ως πρωτοπόρος στην έκδοση έργων αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αλλά και για τις γλωσσικές του απόψεις στην υποστήριξη της καθαρεύουσας, σε μια μετριοπαθή όμως μορφή της, με σκοπό την εκκαθάριση των πλείστων ξένων λέξεων που υπήρχαν στη γλώσσα του λαού.

Ο Αδαμάντιος Κοραής γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 27 Απριλίου 1748. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Κοραής, καταγόμενος από τη Χίο. Ορφάνεψε σε μικρή ηλικία ο πατέρας του Αδαμάντιου και στράφηκε νωρίς στο εμπόριο. Στην ελληνική κοινότητα της Σμύρνης εκλεγόταν συχνά δημογέροντας ή επίτροπος των ιδρυμάτων της κοινότητας και του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου στη Σμύρνη.Χρημάτισε πρόεδρος του συστήματος των Χιωτών της πόλης. Μητέρα του ήταν η Θωμαΐδα Ρυσίου. Στις οικογένειες και των δύο γονέων του υπήρχαν λόγιοι: Από την πλευρά του πατέρα του, μακρινός πρόγονος ήταν ο ιατροφιλόσοφος Αντώνιος Κοραής, αδελφός του πατέρα του, υπήρχε επίσης ο Σωφρόνιος Βελιγραδίου, και εξάδελφός του πατέρα του, αλλά και ο ιερομόναχος Κύριλλος, δάσκαλος στη Χίο. Από την πλευρά του πατέρα του προερχόταν κι ο γενναίος ναυτικός Ιππότης Κωνσταντίνος Κοραής (;-1754). Άπό τη μεριά της μητέρας του προερχόταν ο παππούς της Αδαμάντιος Ρύσιος, σημαντικός λόγιος της εποχής του, ο οποίος πεθαίνοντας μόλις ένα χρόνο πριν τη γέννηση του Αδαμαντίου, του κληροδότησε τη βιβλιοθήκη του. Ο Αδαμάντιος Κοραής ήταν το πρώτο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειάς του: ωστόσο επέζησε μόνο ένας αδελφός ονόματι Ανδρέας. Διδάχθηκε από κάποιον Εβραίο την εβραϊκή γλώσσα, κι από τον Ολλανδό πάστορα του ολλανδικού προξενείου της Σμύρνης, Berhard Keun, λατινικά. Τα πρώτα του γράμματα τα διδάχθηκε στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης, όπου δίδασκε ο Ιερόθεος Δενδρινός.

Επιθυμία της οικογένειάς του όμως ήταν να ασχοληθεί με το εμπόριο, γι' αυτό και το 1771 κατέληξαν στη συμβιβαστική λύση να μεταβεί στο Άμστερνταμ, όπου, παράλληλα με τις οικογενειακές επιχειρήσεις, θα μπορούσε να διευρύνει τους ορίζοντές του και να αποκτήσει την καλλιέργεια που επιθυμούσε. Στην πραγματικότητα, εγκαθίσταται ως αντιπρόσωπος μιας εταιρείας, μιας συντροφίας, με έδρα τη Σμύρνη. Εκείνο που χαρακτηρίζει την παραμονή του εκεί είναι «το πολύπλευρο των δραστηριοτήτων του» και το ραγδαίο της μεταστροφής του μέσα σε λίγους μήνες. Έτσι μαθαίνει γλώσσες, (ολλανδικά, εβραϊκά, ισπανικά) και μουσική (κιθάρα), μα και θετικές επιστήμες (γεωμετρία). Παράλληλα σταθεροποιεί και διευρύνει την αρχαιομάθειά του. Γνωρίζει μια Λουθηρανή κοπέλα και δρομολογεί γάμο μαζί της, όμως ο θάνατός της μετά από σύντομη ασθένεια ανατρέπει την προοπτική του γάμου. Οι εμπορικές του ενασχολήσεις επικεντρώνονται σε μεταπρατικές δραστηριότητες. Επιχειρώντας όμως, στη συνέχεια, να ασκήσει με νέους όρους το εμπόριο, δηλαδή να παρακάμψει τους μεσάζοντες, επενδύοντας μέρος του κεφαλαίου της επιχείρησης σε βιοτεχνία η οποία ό,τι παρήγαγε θα το εμπορευόταν και η ίδια, και ταυτόχρονα, να επεκταθεί και στον τομέα του θαλάσσιου εμπορίου, αποτυγχάνει. Η αδυναμία συντονισμού της επιχειρηματικής στρατηγικής και της στρατηγικής των κεφαλαίων οδήγησε σε αποσύνθεση της επιχείρησης. Tο 1777 εγκατέλειψε το Άμστερνταμ και επέστρεψε στη Σμύρνη.

Στη Σμύρνη έφθασε την άνοιξη του 1779. Λίγο καιρό πριν από την άφιξή του η πατρική του οικία είχε καταστραφεί από πυρκαγιά, που είχε κάψει μεγάλο μέρος της πόλης. Έτσι, θα αναγκαστούν οικογενειακώς να μετοικήσουν σε άλλη συνοικία. Όταν επιστρέψει στη Σμύρνη, θα δουλέψει ως γραμματέας του επιτρόπου πατέρα του και των άλλων επιτρόπων στο εκεί Μετόχι του Παναγίου Τάφου.

Φεύγει πάλι, το 1782, για ιατρικές σπουδές στο Μονπελιέ της Γαλλίας. Χάρη στην οικονομική ενίσχυση του Μακάριου Νοταρά ολοκληρώνει τις σπουδές του. Το 1786 δημοσιεύει την διπλωματική του εργασία στη λατινική γλώσσα με τίτλο Pyretologiae Synopsis αλλά και τη σύντομη διδακτορική διατριβή του, Medicus Hippocraticus (1787).

Με το πτυχίο της Ιατρικής από το Μονπελιέ είχε αποφασίσει οριστικά να μην εξασκήσει το επάγγελμα του γιατρού, αλλά να ζήσει στο Παρίσι, ενασχολούμενος με τις φιλολογικές επιστήμες. Η άφιξή του στο Παρίσι συνέπεσε με τις παραμονές της Γαλλικής Επανάστασης. Αρνήθηκε κάθε βοήθεια από φίλους και επιδόθηκε σε μεταφράσεις ιατρικών έργων εκλαϊκευμένου χαρακτήρα καθώς και αντιγραφές κειμένων από παρισινούς κώδικες, κατά παραγγελία τρίτων.Διέμενε αρχικά στην οικία του φίλου του Clavier, ενώ αργότερα, στα 1793 και 1795 στην εξοχική έπαυλη του φίλου του στην κωμόπολη Nozaye.

Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/

Albrecht Dürer (Άλμπρεχτ Ντύρερ): Ο στοχαστής ζωγράφος

 

  Ο Άλμπρεχτ Ντύρερ γεννήθηκε στις 21 Μαΐου του 1471, ενώ πέθανε στις 6 Απριλίου του 1568. Yπήρξε ζωγράφος, μαθηματικός και χαράκτης, ήταν ο σημαντικότερος καλλιτέχνης της εποχής του, ενώ είναι από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες που έχουν υπάρξει ποτέ, ενώ τα έργα του συνέβαλλαν πολύ στην διάδοση των ιδεών της ιταλικής Αναγέννησης. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Νυρεμβέργη, όμως πραγματοποίησε πολλά ταξίδια, με σκοπό να εμπλουτίσει τις γνώσεις του, να τις διαδώσει καθώς και να γνωρίσει νέες πτυχές της ζωής.

  

   Ο Ντύρερ γεννήθηκε στις 21 Μαΐου του 1471 στη Νυρεμβέργη. Γιος ευκατάστατης οικογένειας, ο πατέρας του ήταν χρυσοχόος, έμαθε αρχικά την τέχνη της χρυσοχοΐας και της χαρακτικής. Παρά την παράδοση της οικογένειας του που σύμφωνα με αυτή θα έπρεπε να διαδεχθεί τη δουλειά του πατέρα του, τον ενδιέφερε περισσότερο η ζωγραφική και το σχέδιο καθώς εκεί είχε πολύ μεγάλη κλίση. Του επετράπη λοιπόν να μαθητεύσει κοντά στον ζωγράφο Michael Wolgemut (Μίχαελ Βόλγκεμουτ) το 1486 σε ηλικία 15 ετών.  Διδάχθηκε για τέσσερα χρόνια την τέχνη της χαρακτικής πάνω σε ξύλο και χαλκό, υδατογραφία και ελαιογραφία.

Με το πέρας των σπουδών του, ο Ντύρερ πραγματοποίησε πολλά ταξίδια, ώστε να αποκτήσει γνώσεις και να γνωρίσει άλλους καλλιτέχνες για να δει τα έργα τους.

Πρώτο ταξίδι στην Ιταλία (1494-1495)

Το πρώτο του ταξίδι πραγματοποιήθηκε το 1494 και είχε προορισμό την Ιταλία για να σπουδάσει καλύτερα την τέχνη του αλλά και για να ξεφύγει απ την επιδημία της πανώλης. Ταξίδεψε στην Βενετία και ήρθε σε επαφή με καλλιτέχνες όπως ο Lorenzo Di Credi (Λορέντζο ντι Κρέντι), ο Andrea Mantegna ( Αντρέα Μαντένια) και ο Giovanni Bellini  (Τζιοβάνι Μπελίνι) όπου θαύμασε τα έργα τους. Επίσης στην Ιταλία, για πρώτη φορά, ανέπτυξε ενδιαφέρον για τα Μαθηματικά και ειδικότερα σε θέματα που παρουσίαζαν μαθηματικές αναλογίες, όλα αυτά βέβαια στο πλαίσιο της Ζωγραφικής. Εκτιμάται ακόμη, πως ο Ντύρερ επηρεάστηκε από τις έρευνες του Λεονάρντο ντα Βίντσι πάνω στην ανατομία και τις ανθρώπινες αναλογίες, αν και δεν τον συνάντησε ποτέ.

            Επιστροφή στη Νυρεμβέργη (1495-1505)

Στην επιστροφή του στην γενέτειρα του, ο Ντύρερ δημιούργησε το δικό του εργαστήριο ξυλογραφίας, χαλκογραφίας και σχεδίου. Σύντομα απέκτησε φήμη και είχε πολλές παραγγελίες. Στα επόμενα 5 χρόνια τα έργα του είχαν πολλές ιταλικές επιρροές αλλά και επιρροές βορείων χωρών. Το 1498 τελείωσε την πρώτη συλλογή ξυλογραφιών την οποία ονόμασε Αποκάλυψη.  Βέβαια εκείνη η εποχή ήταν απ τις πιο δημιουργικές του δημιουργώντας πολλά έργα.

   Αποκάλυψη(1498): 

Αποκάλυψη: Οι 4 Καβαλάρηδες, Άλμπρεχτ Ντύρερ, 1498,

Από τη συλλογή 16 ξυλογραφιών

με τίτλο Αποκάλυψη

Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/

Ναντάρ (6 Απριλίου 1820 – 21 Μαρτίου 1910), Γάλλος πρωτοπόρος φωτογράφος, συγγραφέας, δημοσιογράφος, γελοιογράφος και ερασιτέχνης αεροναύτης (με αερόστατα)

 

Studio portrait of Nadar in a balloon basket

Φελίξ Ναντάρ (Félix Nadar), ή απλώς Ναντάρ, ήταν το ψευδώνυμο του Γκασπάρ-Φελίξ Τουρνασόν (Gaspard-Félix Tournachon, 6 Απριλίου 1820 – 21 Μαρτίου 1910), ενός Γάλλου πρωτοπόρου φωτογράφου, συγγραφέα, δημοσιογράφου, γελοιογράφου και ερασιτέχνη αεροναύτη (με αερόστατα).

Ο Ναντάρ γεννήθηκε στο Παρίσι (αν και κάποιες πηγές αναφέρουν τη Λυών ως γενέτειρά του — από τη Λυών κατάγονταν οι γονείς του). Ξεκίνησε να σπουδάζει ιατρική στη Λυών, αλλά ο θάνατος του πατέρα του τον υποχρέωσε να διακόψει τις σπουδές του εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων. Προσλήφθηκε ως γελοιογράφος στο Le Charivari το 1848. Το 1849 δημιούργησε τη Revue comique και το Petit journal pour rire. Τράβηξε τις πρώτες του φωτογραφίες το 1853 και το 1858 έγινε ο πρώτος άνθρωπος που τράβηξε αεροφωτογραφίες. Πρωτοπόρησε επίσης ως προς τη χρήση τεχνητού φωτισμού στη φωτογραφία, εργαζόμενος στις παρισινές κατακόμβες. Περί το 1863 ο Ναντάρ κατασκεύασε ένα τεράστιο (6.000 κυβικών μέτρων) αερόστατο, τον «Γίγαντα» (Le Géant), εμπνέοντας έτσι το μυθιστόρημα Πέντε εβδομάδες με αερόστατο του Ιουλίου Βερν. Παρόλα αυτά ο Ναντάρ προέβλεψε σωστά πως το μέλλον ανήκε στα πτητικά μέσα που ήταν βαρύτερα του αέρα: Αργότερα ιδρύθηκε η «Εταιρεία για την ενθάρρυνση της εναέριας μετακινήσεως με μηχανές βαρύτερες του αέρα», με πρόεδρο τον Ναντάρ και γραμματέα τον Ιούλιο Βερν. Ο Ναντάρ υπήρξε επίσης η έμπνευση για τον χαρακτήρα του Μισέλ Αρντάν στα μυθιστορήματα του Βερν Από τη Γη στη Σελήνη και Γύρω από τη Σελήνη.

Κατά την επίσκεψή του στις Βρυξέλλες με τον «Γίγαντα», στις 26 Σεπτεμβρίου 1864, ο Ναντάρ ύψωσε κινητά φράγματα για να συγκρατήσει το πλήθος σε ασφαλή απόσταση. Μέχρι σήμερα τα φράγματα ελέγχου πλήθους είναι γνωστά στο Βέλγιο ως «φράγματα Ναντάρ».

Τον Απρίλιο 1874 ο Ναντάρ δάνεισε το φωτογραφικό του στούντιο σε μια ομάδα ζωγράφων, καθιστώντας έτσι δυνατή την πρώτη έκθεση ιμπρεσιονιστών. Φωτογράφησε τον Β. Ουγκό στο νεκροκρέβατό του το 1885, ενώ του αποδίδεται η έκδοση της πρώτης «φωτο-συνεντεύξεως» το 1886 (του χημικού Σεβρέλ, τότε ηλικίας 100 ετών). Από το 1895 ως την επιστροφή του στο Παρίσι το 1909, το εργαστήριό του βρισκόταν στη Μασσαλία. Ο Ναντάρ απεβίωσε στο Παρίσι και τάφηκε στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ.

https://el.wikipedia.org/

Περ. 1865: «Περιστρεφόμενη αυτοπροσωπογραφία» από τον Ναντάρ. 2010: Animation by OxIxO

 «Ο Ναντάρ ανυψώνει τη φωτογραφία στο ύψος της Τέχνης»: γελοιογραφία-λιθογραφία του Ονορέ Ντωμιέ, Le Boulevard, 25/5/1863

Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/

ΡΑΦΑΗΛ ( 28 Μαρτίου ή 6 Απριλίου 1483 - 6 Απριλίου 1520)

 

Αυτοπροσωπογραφία του καλλιτέχνη

O Ραφαήλ ή Ραφαέλο Σάντσιο (ιταλ. Raffaello Sanzio, 28 Μαρτίου ή 6 Απριλίου 1483 - 6 Απριλίου 1520) ήταν Ιταλός ζωγράφος και αρχιτέκτονας της ύστερης Αναγέννησης. Υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους καλλιτέχνες της εποχής του, του οποίου η φήμη και η αξία υπήρξαν ανάλογες με εκείνες του Μιχαήλ Άγγελου και του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Γεννήθηκε στο Ουρμπίνο και μαθήτευσε αρχικά στο πλευρό του πατέρα του, Τζιοβάνι Σάντι, και αργότερα εκπαιδεύτηκε στο εργαστήριο τουΠερουτζίνο. Παράλληλα, ήρθε νωρίς σε επαφή με κύκλους μορφωμένων ουμανιστών.

Madonna col Bambino

Τα πρώιμα έργα του χρονολογούνται στις αρχές του 16ου αιώνα και φιλοτεχνήθηκαν κατά κύριο λόγο στην Περούτζια, πριν εγκατασταθεί στηΦλωρεντία και αργότερα στη Ρώμη. Εκεί ολοκλήρωσε ορισμένα από τα σπουδαιότερα έργα του, μεταξύ των οποίων οι τοιχογραφίες στο Βατικανό. Αυτά τα έργα ακολούθησαν τη λεγόμενη Σχολή των Αθηνών, ως έκφραση κλασικής τέχνης. Ως αρχιτέκτων προσανατολίστηκε στις επιλογές τουΜπραμάντε, μετά το θάνατο του οποίου ανέλαβε τη διεύθυνση των έργων στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου. Πέθανε απρόσμενα σε ηλικία 37 ετών στη Ρώμη. Χαρακτηρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους της Ευρώπης, του οποίο το έργο θαυμάζεται για την καθαρότητα της φόρμας του και τη δεξιοτεχνία του.

Ο Ραφαήλ γεννήθηκε το 1483 στο δουκάτο Ουρμπίνο, το οποίο αποτελούσε την εποχή εκείνη σημαντικό πνευματικό κέντρο, κατά την περίοδο της ηγεμονίας του Φεντερίκο ντα Μοντεφέλτρο. Ο πατέρας του, Τζοβάνι Σάντι, ήταν διακεκριμένος ζωγράφος που συχνά πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην Αυλή του δούκα και έχαιρε επίσης ιδιαίτερης εκτίμησης ως ποιητήςκαι χρονικογράφος. Πέθανε όταν ο Ραφαήλ ήταν μόλις σε ηλικία έντεκα ετών και ενώ τρία χρόνια νωρίτερα είχε ήδη σημειωθεί ο θάνατος της μητέρας του ονόματι Μάγια ντι Μπατίστα Κιάρλα . Υπήρξε ο πρώτος δάσκαλος του γιου του στη ζωγραφική, ο οποίος σύμφωνα με τον Τζόρτζιο Βαζάρι μαθήτευσε αργότερα στο πλευρό τουΠερουτζίνο, στην Περούτζια. Ο τελευταίος αποτελούσε έναν από τους πλέον διακεκριμένους και επιτυχημένους ζωγράφους της εποχής, αναλαμβάνοντας την εκπαίδευση του Ραφαήλ ενώ βρισκόταν στην κορυφή της δόξας του. Η άφιξή του στην Περούτζια και η έναρξη της συνεργασίας του με τον Περουτζίνο δεν έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια, ωστόσο τοποθετείται περίπου το 1495.

san sebastian

Η πρώτη επίσημη καταγραφή της δραστηριότητάς του χρονολογείται στις 10 Δεκεμβρίου του 1500, σύμφωνα με έγγραφο που πιστοποιεί πως ανέλαβε να φιλοτεχνήσει ένα ιερό, με προθεσμία έως το Σεπτέμβριο του 1502. Ανέλαβε τις πρώτες παραγγελίες έργων του για εκκλησίες στην Τσιττά ντι Καστέλλο και στην Περούτζια, πόλεις που βρίσκονταν σε μικρή απόσταση από το Ουρμπίνο, ενώ φιλοτέχνησε επίσης τα σχέδια για μία σειρά νωπογραφιών για τη Biblioteca Piccolominiτης Σιένα, έργο που ανέλαβε να ολοκληρώσει ο Μπερναρντίνο Πιντουρίκιο. Η πιθανώς παλαιότερη και άθικτη μέχρι σήμερα εικόνα που φιλοτέχνησε για την εκκλησία του Αγίου Δομήνικου στην Τσιττά ντι Καστέλλο, μία σύνθεση με θέμα τη σταύρωση του Χριστού (π.1502-3, Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου), παρουσιάζει αρκετά κοινά στοιχεία με έργα του Περουτζίνο, γεγονός που μαρτυρά την επίδραση του τελευταίου στην τεχνοτροπία του Ραφαήλ.

ΔΩΜΑΤΙΑ ΡΑΦΑΗΛ - ΒΑΤΙΚΑΝΟ 

Ο Ραφαήλ προσλήφθηκε για να διακοσμήσει με νωπογραφίες τέσσερα δωμάτια στο Αποστολικό Παλάτι του Βατικανού. Σήμερα, αυτά τα δωμάτια ονομάζονται "τα δωμάτια Ραφαήλ" ή "Stanze di Rafaello" στην Ιταλική. Οι νωπογραφίες στα δωμάτια αυτά είναι:

The School of Athens

The School of Athens

Cardinal and Theological Virtues

Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/

ΖΩΗ ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ "ΡΑΒΑΣΑΚΙΑ ΣΤΗ ΣΑΡΚΑ!"

Η γιαγιά μου έλεγε ότι τον ψεύτη και τον απατεώνα, όταν τον ξεσκεπάζουν, προσβάλλεται τάχα και κάνει το θύμα. Έλεγε ακόμη ότι η ψευτιά είναι ένδειξη περιορισμένης ευφυίας. Μπορεί να είχε δίκιο. Εγώ πάλι κοιτάω μπροστά, κλείνω το μάτι στη ζωή και λέω ότι κάποιες από τις καλύτερες μέρες μας δεν τις έχουμε ακόμη ζήσει και ότι κάποιοι υπέροχοι άνθρωποι κάπου παρακάτω μας περιμένουν!

Η μία όψη του νομίσματος και η μισή αλήθεια. Γιατί η άλλη όψη έχει στιγμές που οι άμυνές μας κάμπτονται και οι ώμοι μας είναι δύσκολο να σηκώσουν το βάρος της καθημερινότητάς μας, αφού ό,τι και να σκεφτούμε το σκεπάζει φόβος και θλίψη, ενώ τα εργοστάσια του διχασμού δουλεύουν εξαντλητικές υπερωρίες. Όλοι υπέρμαχοι της Δικαιοσύνης, της Δημοκρατίας, των Δικαιωμάτων και των αξιών. Και τότε, πώς πάμε κατά διαόλου μεριά; Ίλιγγος σε τροχιά γύρω από τη ματαιότητα. Όλα έχουν φτάσει στα όριά τους. Πού να δεις και τα δικά μας όρια!

Μένουν μόνο εκείνα τα βλέμματα να μας να δίνουν κουράγιο:

“Είμαστε μαζί και αυτό είναι αρκετό!”

Ελάτε στα γρήγορα να επιλέξουμε τα ψέματα που θα πούμε στον εαυτό μας.

Το θέμα είναι ότι δε θα βρεθούμε όλοι μαζί, όταν η ζωή μας τελειώσει, να συγκρίνουμε επιλογές και ζωές. Αυτό βέβαια είναι μια σκέψη και ένας αγώνας που μπορεί να σου βάλει φωτιά, να σε ζεστάνει ή να σε κάψει. Μπορεί να σε κάνει χίλια κομμάτια. Όπως ο έρωτας. Και το παραμύθι εκείνο που λέει ότι κάθε Πεντάμορφη έχει ανάγκη από ένα Τέρας, που θα την προστατεύει από όλους. Από όλους εκτός από το ίδιο.

Θυμάστε την εποχή εκείνη, τότε που κάναμε αναπάντητες στο κινητό του άλλου, για να δείξουμε ότι τον σκεφτόμαστε και μετά μας έκανε και εκείνος; Τα δικά μας μυστικά στη σοφίτα της ζωής και τα όνειρά μας μοναδικά ταξίδια στον κόσμο των αστεριών, τότε που οι δαγκωματιές γινόταν ραβασάκια στη σάρκα. Τι έγινε, πόσος χρόνος πέρασε από τότε; Τι συνέβη και είμαστε έτσι τώρα;

-Μεγαλώσαμε, άλλαξαν οι συνήθειες, η τεχνολογία, η μόδα, αλλάξαμε όλοι μας.

-Λες;

-Λέω, μόνο να με κοιτάς στα μάτια. Τα μάτια είναι οι πιο μεγάλοι πολλαπλασιαστές του έρωτα.

Μεγάλος δρόμος η ζωή, μα πιο μεγάλος η στιγμή. Κάποιοι κάπου παρακάτω θα μιλήσουν και για μας. Όποιος ζει σε σκοτάδια και σε κλουβί πιστεύει πως το να πετάς είναι αρρώστια. Ο καθένας με την ψυχούλα και τα μυαλά που κουβαλάει, όσο αντέχει και όσο μπορεί.

Χθες φύτεψα στη βεράντα μια κόκκινη βελουδένια τριανταφυλλιά. Μόνο που φυσάει δυνατός αέρας και φοβάμαι μήπως “το καραντί θα μας μπατάρει”.

Κάνε μια ευχή: Όλο αυτό το μακελειό να το εξαντλήσει σε χρώματα η άνοιξη, σαν από σεβασμό στις απώλειές μας και στο πέταγμά μας με ένα φτερό χρόνια τώρα!

Σβήνω το φως και κρυφοκοιτάζω τώρα από το παράθυρο, ανάμεσα από τα κάγκελα και την τριανταφυλλιά μου: Στο απέναντι πεζοδρόμιο σε ένα σκαλοπάτι κατάχαμα ο Άγγελος και ο Δαίμονάς μας. Κάνουν τσιγάρο αμίλητοι, σεκλετισμένοι και ακούνε δυνατά Τσιτσάνη: “Σαν απόκληρος γυρίζω” .

Θα περάσει και αυτό! Συμπέρασμα, εικασία, ελπίδα;

Θα ξαναβρεθούμε και τότε... Ζ.Χ.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗΣ "Το δένδρο που μεγάλωνες"

Τοπίο σιωπηλό η σκηνή
η ζωγραφιά χωρίς ψυχή
κι ας είχες υποσχεθεί
πως θα έσφυζε από ζωή.
Στο λαμπρό περίγραμμα
εκεί στάθηκε το βλέμμα
σου ξέφυγε λες και διέφυγε
το δένδρο εκεί στη μέση
που δίχως ζωή στέκει.

Είναι κείνο που μεγάλωνες
μ΄ ελπίδες το στάλαζες
το ξέχασες όταν χάθηκες
στου εαυτού σου τη δίνη…
η υπόσχεση που έδωσες
μετέωρη στο κενό έμεινε
πως εαυτόν θα έταζες
τον ουρανό ν΄ αγγίξει
ολάνθιστο να γίνει

ό,τι ήταν να του δώσεις
δικό σου το κρατούσες
τον ήλιο του έπαιρνες
από το νερό του έπινες
χειμώνες το κερνούσες
έλεγες πως καλούσες
ένα θέρος παντοτινό
ότι ήταν για να ζήσει
ανεπαίσθητα χαλούσες

το δένδρο που καυχιόσουνα
τόσο πολύ παινευόσουνα
ότι θαυμαστό θα έκανες
με ζήλο πως θα μεγάλωνες
εδώ και καιρό πολύ
τη ζωή του έπαιρνες

και να σε τοπίο θλιβερό
αδύναμο σιωπηλό
να θέλει ν΄ αγγίξει
τα όνειρα που χε κτίσει
έχοντας σε πιστέψει …

ό,τι θαύμαζε χάλασε
χωρίς ζωή είναι πια
έτσι που στην έρημο
την άγονη το άφησες
μονάχο ν΄αργοπεθαίνει.
Μ.Γ. ..
Μιχάλης Γεωργούλης

Φωτογραφία :

Dead Tree -  digital artwork by Svetlana Sewell

Από https://fineartamerica.com/