ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΣΑΜΑΚΗ "Της Άνοιξης λευκός καπνός"

 

Πώς του Απρίλη δε νιώθω το φιλί;
Τρέμουν τα βλέφαρα, στη θέα σκορπώ
κάνω σινιάλα καπνού, τον προσκαλώ
έχοντας στρώσει στην καρδιά μου χαλί.

Όσο κι αν φωνάζω, στέκεται βουβός
φλέβες, απότιστα λουλούδια, χτυπούν
λόγια στον αέρα πάνε και γυρνούν
ποια μάσκα στα χείλη φοράω και πώς;

Κάτω πετώ ό,τι δεμένη με κρατά
βρίσκω στις στάχτες μου χαμένο χρυσό
δώρα της φύσης αναμνήσεις ξυπνούν.

Άσπρη σημαία υψώνω με χαρά
παίρνω το φιλί που έμεινε μισό
όλες οι ευχές τον Απρίλη φορούν!

Τσαμάκη Βασιλική

tsamakivasiliki.blogspot.com

Η εικόνα είναι από pixabay.com

EVERGREEN – cover από τους Παντελή Γαργουλάκη & Σία Κοσκινά.

EVERGREEN – cover από τους Παντελή Γαργουλάκη & Σία Κοσκινά

EVERGREEN – cover από τους Παντελή Γαργουλάκη & Σία Κοσκινά

(Δείτε το εδώ)

https://www.youtube.com/watch?v=F_kijeertvw

EVERGREEN- Love Theme from the movie, A Star Is Born

Sia Koskina & Pantelis Gargoulakis

Music Composition and original recording by Barbra Streisand

Lyrics by Paul Williams

Recording: Polyphoniki Studio

Sound editing: Petros Petropoulos

Video editing: Nikos Vlasakis

Video recording by i phones

Ο εγκλεισμός στο σπίτι, εδώ και τέσσερις μήνες, δεν μας επιτρέπει να κάνουμε πολλά. Η μουσική, όμως έχει την ιδιότητα να μας δίνει τα φτερά μιας βαθιάς χαράς και μιας σπάνιας ευτυχίας, ώστε να μπορούμε να πετάμε σε ανοιχτούς ουρανούς και να χορεύουμε σε καταπράσινα τοπία, με ελεύθερη ψυχή και αστείρευτη φαντασία...

Η Σία Κοσκινά & ο Παντελής Γαργουλάκης, συνεχίζουν τη δράση τους, με το project που ακούει στον τίτλο, Never Give Up και μας προσκαλούν σ’ ένα απαλό ταξίδι, μέσα από συναισθήματα και αισθήσεις που, ως άνθρωποι, δεν πρέπει να ξεχάσουμε...μέχρι να ξαναβρεθούμε...Never Give Up

OfficiaI links

https://www.facebook.com/pantelis.gargoulakis/

https://www.facebook.com/groups/220606168111785

https://www.youtube.com/user/pgargoulakis/

https://www.instagram.com/pantelis_gargoulakis/

https://pithagorio.gr/gargoulakis-pantelis/

https://www.facebook.com/siakoskinafanpage/

https://www.facebook.com/SiaKoskinaMusicalTheaterPerformer

https://www.instagram.com/siakoskina/

https://www.instagram.com/siakoskinafcv/

https://www.youtube.com/user/MsMusicalmania/featured

Δημήτρης Δούκαρης (1925- 5 Απριλίου 1982)

Ο Δημήτρης Δούκαρης (1925- 5 Απριλίου 1982) ήταν Έλληνας ποιητής, συγγραφέας και δοκιμιογράφος της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς.

ΔΙΚΗ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΛΟΥΜΠΙΔΗ

Από τη Σωτηρία του υπόκωφου θάνατου
έως τη σωτηρία της ψυχής σου,
πάνου στο πήλινο Γουδί του αθάνατου
πόνου,
στενή κι αδιάβατος, τραχεία η οδός –
κι απ’ όσες βάραιναν σκλαβιές τον κλήρο σου,
απ’ όσες λευτεριές σκαρφάλωναν
στο τιμημένο της ζωής σου όραμα:
η Ελευθερία του Σταυρού,
στερνό μίλημα της άφθαρτης γαλήνης σου –
ενώπιος ενωπίω στη μοναξιά σου
κι η αχή σου ν’ αντηχεί εν τη ερήμω∙
ολούθε σε τυλίγουν οι κραυγές: τον Βαραββάν,
πάντοτε κι απανταχού οι κραυγές: τον Βαραββάν –
όχι εσένα, προ παντός, όχι ε σ έ ν α∙
την ιερή πλήρωση του κύκλου σου,
το σιωπηλό σπασμό του χρέους,
την κρυφή αγωνία του σκαμένου μαρτύριου –
ώ, σιγαληνή αδημονία του:
ο ποιείς, ποίησον τάχιον,
κι οι φρουροί ένα γύρω μ’ εξαντλητική καθυστέρηση
και μήτε ποιητής, μήτε τ’ ουρανού τα κύματα,
να χαιρετίζουν το μήνυμα της ολοδικής σου Ειρήνης,
στο τελευταίο της λευτεριάς σου βλέμμα –
γιέ, αλγεινής μοίρας,
απόστολε της έσχατης ερήμωσης∙
το στεφάνι σου εξ ακανθών, μαρμάρινο στεφάνι,
στ’ αναρτημένα λείψανα της εποχής μας.

http://www.poiein.gr/

✧    ✧    ✧    ✧

Τα δάκρυα

Θέλω να γράψω ένα ποίημα πιο αγέρωχο
απ’ το αλμυρό νερό,
ένα ποίημα εκκωφαντικό και υπόκωφο
σαν την ισόβια δύναμη της θάλασσας·
θέλω να γράψω ένα ποίημα εσωτερικά ζεστό
όπως το αίμα, που δε χρειάζεται τις λέξεις,
ένα ποίημα που να υπάρχει χωρίς λέξεις·
αλλά δε βρήκα τις αμίλητες λέξεις,
με έχουν βρει μονάχα, όπως γράφω τώρα,
τα δάκρυα —
θα μαζέψω όλα τα δάκρυα
κι εκείνα που μου ξέφυγαν μπροστά σε άλλους,
και τα ορμητικά που έτρεξαν,
σαν αφρικάνικος καταρράχτης,
πάνω στο πρόσωπο μου,
σε αναρίθμητους καιρούς·
θα μαζέψω όλα τα δάκρυα κι απ’ τα πολλά αθώα
μάτια που αγάπησα παράφορα,
αλλά κι απ’ τα διαφορετικά μάτια
που έτυχε ασυλλόγιστα να με μισήσουν.
Γιατί μια μέρα, θα τα σκεπάσει όλα
το αλμυρό νερό,
θα πνίξει τις λέξεις και θ’ αλλάξουν τα χρώματα,
αλλά θα μείνει το ποίημα με τα δάκρυα,
για να το βρουν τα άλλα δάκρυα
που περιμένουν,
ακόμη αγέννητα,
στο βυθό.

http://www.poiein.gr/

✧    ✧    ✧    ✧

Οι λέξεις της Πυθίας

“Αν κατεβαίνουν βράχοι απ’ τα βουνά
και φράζουν το λαρύγγι μου τις νύχτες,
δεν είναι γιατί έπαιξαν το ρόλο τους
και στη δική μου τη ζωή οι Φαιδριάδες.
Άλλα αυτά τα διφορούμενα χαρτιά
με τις ασάφειες στις λέξεις της Πυθίας.
Οι διφορούμενες κομματικές αποφάσεις,
οι διφορούμενες φιλικές σχέσεις,
τα διφορούμενα οργανωτικά —
μια ολόκληρη ζωή
σε διφορούμενες διασυνδέσεις.
Με τις λέξεις της Πυθίας ακολουθήσαμε
τη μια πράξη μετά την άλλη,
και μονάχα μία πράξη δε χωράει
λέξη διφορούμενη. Η τελευταία
που μας άφησε η Πυθία να τη μαντεύσομε
ολομόναχοι'
τώρα που ζήσαμε ολομόναχοι,
αγαπήσαμε ολομόναχοι,
προδοθήκαμε
και μείναμε ολομόναχοι
ως αυτή την ακροθαλασσιά,
απέναντι
στο πέτρινο πρόσωπο
http://www.poiein.gr/

Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/

Χέρμπερτ φον Κάραγιαν ( 5 Απριλίου 1908 – 16 Ιουλίου 1989 )

 

Ο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν (Herbert von Karajan, 5 Απριλίου 1908 – 16 Ιουλίου 1989) ήταν Αυστριακός διευθυντής ορχήστρας. Ο Κάραγιαν διηύθυνε τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου για τριάντα πέντε χρόνια.

Καταγωγή

Ο Κάραγιαν ήταν ο γιος μιας οικογένειας ελληνικής καταγωγής από το Σάλτσμπουργκ. Ο προπάππος του, Γεώργιος Ιωάννης Καραγιάννης, γεννήθηκε στην Κοζάνη και έφυγε για τη Βιέννη το 1767, λόγω της τουρκοκρατίας, και τελικά κατέληξε στο Κέμνιτς του τότε Εκλεκτοράτου της Σαξωνίας. Ο γιος του Θεόδωρος εργάστηκε στη βιομηχανία υφασμάτων της Σαξωνίας και τιμήθηκε από τον Φρειδερίκο-Αύγουστο Α΄ την 1 Ιουνίου 1792 με την αποδοχή του στην τάξη των ευγενών. Aπό τότε υπάρχει το «von» στο όνομα της οικογενείας, το οποίο αργότερα έγινε Κάραγιαν. Στις 11 Ιουλίου 1869, μετά την μετοίκησή του στην Αυστρία, ο Θεόδωρος φον Κάραγιαν πήρε και τον τίτλο του Ιππότη (Ritter), ο οποίος επίσης μεταδόθηκε κληρονομικώς. 

Βιογραφία

Ο Κάραγιαν γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ ως Heribert Ritter von Karajan. Από το 1916 ως το 1926 σπούδασε στο Mozarteum στο Σάλτσμπουργκ. Το 1929 διηύθυνε τη «Σαλώμη» στο Festspielhaus του Σάλτσμπουργκ, και από το 1929 ως το 1934 ήταν ο πρώτος Kapellmeister στο Stadttheater στο Ουλμ της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Το 1933 έκανε την έναρξη διεύθυνσής του στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ με τη σκηνή της «Walpurgisnacht» στην παραγωγή του Φάουστ υπό τον Max Reinhardt. Το επόμενο έτος, και πάλι στο Σάλτσμπουργκ, διεύθυνε την Φιλαρμονική Ορχήστρα Βιέννης για πρώτη φορά, και από το 1934 ως το 1941, ήταν διευθυντής στην όπερα του Άαχεν της Γερμανίας. Τον Μάρτιο του 1935 δόθηκε μια σημαντική ώθηση στη σταδιοδρομία του, όταν υπέβαλε αίτηση για την ιδιότητα μέλους στο ναζιστικό κόμμα. Το ίδιο έτος, ο Κάραγιαν διορίστηκε ως νεώτερος «Generalmusikdirektor» της Γερμανίας στο αστικό θέατρο του Άαχεν. Σημείωσε σημαντική επιτυχία με την διεύθυνση της όπερας «Τριστάνος και Ιζόλδη» του Ρίχαρντ Βάγκνερ. Το 1946 ο Κάραγιαν έδωσε την πρώτη μεταπολεμική συναυλία του στη Βιέννη με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα Βιέννης, αλλά του απαγορεύθηκε να διευθύνει περαιτέρω τις δραστηριότητές της από τις ρωσικές αρχές, λόγω του ναζιστικού παρελθόντος του. Το 1948 έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής της Gesellschaft der Musikfreunde στην Βιέννη. Διηύθυνε επίσης στη Σκάλα στο Μιλάνο. Το 1955διορίστηκε διευθυντής μουσικής στην Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου ως διάδοχος του Βίλχελμ Φούρτβενγκλερ. Από το 1956 ως το 1964, ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής της Κρατικής όπερας της Βιέννης. Επίσης είναι ο εμπνευστής του Πασχαλινού Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ.

https://el.wikipedia.org/

Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/

Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ - Jean-Honoré Fragonard ( 5 Απριλίου 1732 - 22 Αυγούστου 1806 )

 

Captured Kiss

Ο Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ (γαλλ. Jean-Honoré Fragonard, 5 Απριλίου 1732, Γκρας - 22 Αυγούστου 1806, Παρίσι) ήταν Γάλλος ζωγράφος της εποχής του ροκοκό.

Στην ηλικία των έξι ετών ο Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ εγκαταλείπει την γενέτειρά του, για να εγκατασταθεί μαζί με την οικογένεια του στοΠαρίσι, όπου θα περάσει ολόκληρη σχεδόν την υπόλοιπη ζωή του. Ήδη από πολύ μικρός λάτρευε την ζωγραφική και οι γονείς του, βλέποντας το αυτό, τον έστειλαν σε ηλικία 14 ετών στο καλλιτεχνικό εργαστήρι του Φρανσουά Μπουσέ. Το 1752 κερδίζει το Βραβείο της Ρώμης και έτσι λαμβάνει μια βασιλική υποτροφία για να σπουδάσει στην Γαλλική Ακαδημία στη Ρώμη. Τα αισθησιακά και ερωτικά θέματα τα οποία ζωγράφιζε ο Φραγκονάρ μάγεψαν τους μεγαλοαστούς και τους αριστοκράτες και γρήγορα απέκτησε μεγάλη απήχηση στην Γαλλία.

 Ο Στεφανωμένος Εραστής

Κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης ονομάστηκε από την Εθνική Συνέλευση συντηρητής στο Μουσείο του Λούβρου, αλλά το 1805 όμως με διαταγή του αυτοκράτορα εκδιώκεται από το Λούβρο. Έναν χρόνο αργότερα πεθαίνει φτωχός.

Κατά το παράδειγμα του Αντουάν Βαττώ, ο Φραγκονάρ αποτελεί λαμπρό παράδειγμα της ζωγραφικής του ροκοκό και θεωρείται ζωγράφος της επιπολαιότητας, μολονότι έχει εμπνευστεί σε πολλά έργα του από την ολλανδική ζωγραφική του 17ου αιώνα, καθώς και από θρησκευτικά θέματα. Με μια εκπληκτική ικανότητα, ο Φραγκονάρ ήξερε να αποδίδει πιστά τις εκφράσεις των ανθρώπων, με περιχαρείς γκριμάτσες και μορφασμούς και με υφάσματα γεμάτα ζωντάνια.

Οι πίνακές του κατακρίθηκαν πολύ κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και κυρίως όσο κυριαρχούσε από το 1760 και μετά το κίνημα του νεοκλασικισμού. Πολύ αργότερα, στα τέλη του 19ου αιώνα ανακαλύφθηκε εκ νέου το ταλέντο του.

Ο Σύρτης

Παρ' όλες τις πολλές αναλύσεις που έχουν γίνει πιάνω στον πίνακα αυτό, κανείς δεν έχει μπορέσει μέχρι στιγμής να δώσει μια εξήγηση στην σκηνή που απεικονίζει ο πίνακας. Πρόκειται για έναν βιασμό, ή για μια ερωτική σκηνή

Το κλεμμένο φιλί

 

Η κούνια

Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ "Άνοιξη μνήμη_τεφρή"

Είναι που πονάει το σφρίγος της άνοιξης. Τα λιόδεντρα ντραπηκαν να καρπίσουν κι οι λιαχτίδες κρυφτήκαν πίσω απ' το νέον, σαν ομίχλη πολέμου ψυχρού τούτα τα φώτα θερίζουν, κι εκείνο το άσπρο μου φόρεμα θαρρείς πολικό, με βαραίνει. Κι αυτός ο γκρίζος σπουργίτης όλο να κλαίει, πως ούτε και σήμερα βρήκε νερό κι ούτε ψίχουλα συμπόνοιας δε θέλει, ένα παράθυρο μόνο να χαζεύει τη μοναξιά μας μα κι αυτό ρημαγμένο, σπαραξικάρδια γρατζουνούν το περβάζι οι νυχιές των ανθρώπων, ξύνουν τα κουρέλια τού έαρος μήπως και ράψουν ματωμένες γάζες για τις ψυχές. Είναι που πληγώνει το ρίγος της άνοιξης, σφηνάκια θλίψης που κερνάει στα δάχτυλα τού τεφρού, μια μνήμη_τέφρα πάλι μουσκεύει με δάκρυα τις τύχες κι όλα τα μη.

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ

Η φωτογραφία είναι από το https://pixabay.com/

Κωνσταντίνος Μαλέας ( 1879 - 4 Απριλίου 1928)

 

Αρχαία Ολυμπία, π.1920

O Κωνσταντίνος Μαλέας (Κωνσταντινούπολη, 1879 - Αθήνα, 4 Απριλίου 1928) ήταν ένας από τους πλέον σημαντικούς μεταϊμπρεσιονιστές Έλληνες ζωγράφους των αρχών του 20ού αιώνα. Μαζί με τον Κωνσταντίνο Παρθένη, θεωρείται ως ο «πατέρας της μοντέρνας τέχνης στην Ελλάδα». 

Ο Μαλέας γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη ενώ υπήρξε απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής, στην οποία ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη ζωγραφική. Το 1901 έφυγε για το Παρίσι για να σπουδάσει αρχιτεκτονική. Στη γαλλική πρωτεύουσα έμεινε μέχρι το 1908 και σπούδασε ζωγραφική στην École des Arts Décoratifs και στο εργαστήριο του νεοϊμπρεσιονιστή Ανρί Μαρτέν (Henri Martin).

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη και έπειτα περιηγήθηκε για δύο χρόνια στην Εγγύς Ανατολή (Αίγυπτος, Λίβανος, Συρία) όπου ασχολήθηκε εντατικά με τη ζωγραφική. Καρπός αυτών των ταξιδιών είναι ζωγραφικά έργα, σχέδια και κείμενα με φιλολογικές περιγραφές των τόπων, τα οποία δημοσιεύει ως ανταποκρίσεις σε εφημερίδες και περιοδικά της Κωνσταντινούπολης. Το 1910 επιστρέφει και πάλι στη γενέτειρά του. Το 1913 παντρεύεται την Ελένη Τζορμπατζή από τη Σμύρνη και μετά από μια σύντομη παραμονή στο Παρίσι, βρίσκεται, το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, με τη γυναίκα του στην Αθήνα. Το Νοέμβριο του 1913 εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη, ως αρχιμηχανικός του Δήμου Θεσσαλονίκης. Ωστόσο, σε μεγάλη πυρκαγιά που αποτέφρωσε ένα μεγάλο τμήμα του κέντρου της πόλης κάηκε άγνωστος αριθμός έργων του, γεγονός που ίσως τον οδήγησε να εγκαταλείψει τη Θεσσαλονίκη και να εγκατασταθεί στην Αθήνα, το Σεπτέμβριο του 1917.

Το 1918 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του νεοσύστατου Μουσείου Λαϊκών Χειροτεχνημάτων, το οποίο είχε ιδρυθεί με απόφαση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Παράλληλα συνεργάστηκε με την ομάδα των Μ. Τριανταφυλλίδη, Α. Δελμούζου, Δ. Γληνού, η οποία εργαζόταν στο Υπουργείο Παιδείας για την περίφημη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1917 και ένα πλήθος άλλων θεσμικών αλλαγών. Το ίδιο έτος κυκλοφόρησε το Αναγνωστικό της Α΄ Δημοτικού, το Αλφαβητάρι με τον Ήλιο (το πρώτο αλφαβητάριο γραμμένο στην δημοτική γλώσσα), με δική του εικονογράφηση. Την ίδια περίοδο διορίστηκε μέλος του Καλλιτεχνικού Συμβουλίου της Εθνικής Πινακοθήκης. και αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της καλλιτεχνικής «Ομάδας Τέχνη», συμβάλλοντας καθοριστικά στη δημιουργία της.[13] Έλαβε μέρος σε όλες τις εκθέσεις της στην Αθήνα και το Παρίσι (1917-1921). Το 1920 ταξίδεψε στην Πελοπόννησο και στις Κυκλάδες και τον επόμενο χρόνο, συνοδεύοντας τον αρχαιολόγο Κωνσταντίνο Ρωμαίο, στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας.

Από το 1921 ως το 1923 έζησε και εργάστηκε στη Χίο και τη Λέσβο και πραγματοποίησε νέο ταξίδι στην Εγγύς Ανατολή ( κατά κύριο λόγο στην Αίγυπτο όπου ζωγράφισε τα τελευταία ανατολικά έργα του ). Μέχρι το 1927 ταξίδεψε συχνά στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Έλαβε μέρος σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις ενώ παρουσίασε και 13 συνολικά ατομικές.Πέρα από την ζωγραφική, ο Μαλέας υπήρξε ενεργός και στις κοινωνικοπολιτικές συζητήσεις του καιρού του λαμβάνοντας θέση υπέρ των μεταρρυθμίσεων που υπόσχονταν η βενιζελική παράταξη, της οποίας υπήρξε και ο ίδιος υποστηρικτής. Αρθρογράφησε στον Νουμά, στο Ελεύθερο Βήμα και σε περιοδικά τέχνης. Πέθανε στις 4 Απριλίου 1928 στην Αθήνα. 

Τεχνοτροπία & έργο

Ο Μαλέας θεωρείται ως ανανεωτής της ελληνικής ζωγραφικής και ως ο καλλιτέχνης που από κοινού με τον Κωνσταντίνο Παρθένη, αμφισβητώντας τον ακαδημαϊσμό της προηγούμενης καλλιτεχνικής γενιάς που είχε ως πρότυπο τη λεγόμενη σχολή του Μονάχου, προετοίμασε το έδαφος για την εμφάνιση των ζωγράφων της γενιάς του '30, πολλοί από τους οποίους επηρεάστηκαν σημαντικά από αυτόν. Στη διαμόρφωση της τεχνοτροπίας του Μαλέα έπαιξε σημαντικό ρόλο η μαθητεία του στο Παρίσι όπου ήρθε σε επαφή με τα ιμπρεσιονιστικά και μεταϊμπρεσιονιστικά ρεύματα, στα οποία έμεινε πιστός σε όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας. Κατά κύριο λόγο ασχολήθηκε με την τοπιογραφία. Στα έργα του κυρίαρχο ρόλο έχουν η σχηματοποίηση και τα δυνατά και καθαρά χρώματα ενώ κατά τη δεκαετία του 1910 καθιέρωσε στην Ελλάδα την επίπεδη απεικόνιση, η οποία αποτελεί μια βασική αρχή της μοντέρνας τέχνης. Η αξία του έργου του Μαλέα αναγνωρίστηκε νωρίς και τιμήθηκε αναλόγως καθώς το 1923 έλαβε το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών.https://el.wikipedia.org/

Boats on the Nile

Assouan, 1924

A Mosque in Lebanon

Διαβάστε περισσότερα https://homouniversalisgr.blogspot.com/