ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΥΡΓΙΩΤΗΣ "Δυο Χαίρε εορτάζουμε την 25η Μαρτίου. Χαίρε η Κεχαριτωμένη και Χαίρε, ω Χαίρε Λευτεριά"

 


Δυο Χαίρε εορτάζουμε την 25η Μαρτίου.
Χαίρε η Κεχαριτωμένη και Χαίρε, ω Χαίρε Λευτεριά

Σελίδες δόξης λαμπρής υπάρχουν πολλές εις την Ιστορία των χιλιετηρίδων της πορείας του ελληνικού έθνους. 25η Μαρτίου ξημερώνει και τα στήθη των Ελλήνων φουσκώνουν από υπερηφάνεια. Ημέρα ιστορική και καθοριστική για την πορεία του ελληνικού γένος εις το ιστορικό γίγνεσθαι. Πανηγυρίζει η Ορθοδοξία και πανηγυρίζει το γένος των Ελλήνων. Διπλή εορτή για τον απανταχού Ελληνισμό. Το χαίρε η Κεχαριτωμένη συμπλέκεται με το Ως πότε παλικάρια θα ζούμε σαν λιοντάρια στις ράχες στα βουνά, καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή και συνοδοιπορεί με το Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την Ελευθερία. Ελευθερία ή θάνατος. Την 29ηΜαΐου 1453 πέφτει η βασιλίδα των Πόλεων αλλά το ρωμαίικο πνεύμα ζει και αντιστέκεται και μεταλαμπαδεύεται εις την Δύση. Η αναγέννηση της οποίας προέρχεται από την ελληνική μήτρα του πολιτισμούκαι της επιστήμης. Οι Έλληνες λόγιοι διαφωτίζουν τους ευρωπαϊκούς του μεσαίωνα και γίνεται γνωστή η ελληνική γραμματεία και ιστορία. Ο υπόδουλος ελληνισμός της μητέρας Ελλάδας ζει κάτω από τυραννικό και απάνθρωπο μουσουλμανικό καθεστώς. Χωρίς σχολεία και ελευθερία γαλουχείται από τα κολλυβογράμματα που μαθαίνουν νύκτα εις το κρυφό σχολείο με την βοήθεια του ψαλτηρίου και της Οκτώηχου κάτω από το τρεμάμενο φως του καντηλιού εις τα μοναστήρια. Διατηρείται εις το ακέραιο ο πόθος για ελευθερία και η πίστη εις το πάλιμε χρόνους και καιρούς δικά μας θα είναι.

Διπλή επέτειος για τον ελληνισμό. Την 25η Μαρτίου ο αρχάγγελος Γαβριήλ μεταφέρει το χαρμόσυνο άγγελμα της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους από την αμαρτία. Μεταφέρει εις την άσημη,τότε, παιδούλα την απόφαση του Θεού να γίνει η μητέρα του μονογενούς Υιού Τουδηλαδή του Ιησού Χριστού. Η υπέραγνος Παναγία ταπεινά λέγει Γένοιτο το θέλημά Σου. Εκπληρώνεται η υπόσχεση του Θςού προς πρωτόπλαστους Αδάμ και Εύα που έδωσε όταν τους έβγαζε από τον παράδεισο εξ αιτίας του προπατορικού αμαρτήματος.Το σχέδιο του Θεού για την σωτηρίας του ανθρώπου αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά.

Την ίδια ημερομηνία το σκλαβωμένο γένος των Ελλήνων κήρυξε την επανάστασή του εναντίον της τουρκικής αυτοκρατορίας αγνοώντας την ύπαρξη της ιεράς συμμαχίας υπό τον Μέτερνιχ, η οποία ήταν εχθρική σε εξεγέρσειςλαών. Το ελληνικό γένος ποτέ δεν έσκυψε το κεφάλι κατά την διάρκεια των 400 χρόνων της τουρκικής σκλαβιάς. Πάρα πολλές τοπικού χαρακτήρα, κυρίως, εξεγέρσεις έχει καταγράψει η ιστορία.Μια εξέγερση, κατά μέσο όρο, κάθε δυο χρόνια. Ο ζυγός της δουλείας ασήκωτος και ο τράχηλος του Έλληνα δεν τον σηκώνει. Με την βοήθεια της Φιλικής Εταιρίας συνωμοτικά και κρυφά αρχίζει να οργανώνει τη εξέγερσή του.Ο ιεραπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός περιοδεύει εις την Ελλάδα και γαλουχεί τους υπόδουλος εις την Ορθοδοξία και εις την αγάπη για την σκλαβωμένη πατρίδα. Οι μορφωμένοι έλληνες λόγιοι εις την δύση διαχέουν τα ελληνικά δίκαια και βοηθούν με πολλούς τρόπους την προγραμματιζόμενη εθνική παλιγγενεσία. Ο θούριος του Ρήγα Φεραίου και κείμενα άλλων Ελλήνων λογίων ανάβουν την φλόγα της εξέγερσης σκλαβωμένων και ζεσταίνουν τις καρδιές των ευρωπαϊκών λαών.Αρχίζει να διαφαίνεται η αλλαγή του κλίματος των λαών για τα ελληνικά δίκαια. Ο καιρός της εξέγερσης πλησιάζει . Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ορίζει ως ημερομηνία έναρξης της επανάστασης την ημέρα του ευαγγελισμού την 25η Μαρτίου.

Πράγματι την ημέρα αυτή εις τα Καλάβρυτα ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός με τους καπετάνιους της περιοχής υψώνοντας το λάβαρο με το Ελευθερία ή θάνατος και με το σύνθημα για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Ελλάδος την Ελευθερία διαλαλούν εις τα πέρατα της οικουμένης την απόφαση του ελληνικού γένους να πολεμήσει για την Ορθόδοξη πίστη και την ελευθερία του. Δεν είναι επανάσταση ταξική, είναι εθνική παλιγγενεσίας με σαφέστατο περιεχόμενο για την χριστιανική πίστη πρώτα και μετά για την Λευτεριά.Είναι άδικο και ιστορικά δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός των εθνομηδενιστών ότι πρόκειται για ταξική επανάσταση.

Εις τον αγώνα αυτό έλαβε μέρος ολόκληρο το ελληνικό έθνος ο καθένας από το δικό του μετερίζι.Κανένας δεν ήταν αμέτοχος αυτής της εθνικής παλιγγενεσίας. Περιουσίες δόθηκαν για τον αγώνα ,καριέρες λαμπρές θυσιάστηκαν για ένα χριστιανικό ελεύθερο μέλλον και πάμπολλες ζωές έγιναν λίπασμα για να τροφοδοτήσουν το δένδρο της ελευθερίας. Όλες οι περιοχές επαναστατήσανε, δεν έμεινε ελληνική γωνιά , η οποία δεν έλαβε τα όπλα. Παντού η αγάπη για τον Χριστό και Ελευθερία και την εκπλήρωση του πόθου πάλι με χρόνους…φλόγιζε τις καρδιές των και πολεμούσαν με απαράμιλλη γενναιότητα άνδρες, γυναίκες, μορφωμένοι και αγράμματοι, πλούσιοι και φτωχοί. Όλοι επιθυμούσαν Χριστό και Ελεύθερη Ελλάδα.

Από το πρώτο χρόνο της Επανάστασης οι Πελοποννήσιοι ιδρύουν με ψήφισμά τους τη Γερουσία των Καλτετζών, οι Αιτωλονακαρνάνες τη Γερουσία της Δυτικής Ελλάδας και οι Στερεοελλαδίτες τον Άρειο Πάγο της Ανατολικής Ελλάδας.Για κάποιο διάστημα το 1823 η Ελλάδα είχε δυο κυβερνήσεις έτοιμες για αλληλοσπαραγμό. Παρόμοια διαμάχη το 1824 οδήγησε στη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη, τον οποίο αναγκάστηκαν να αποφυλακίσουν το 1825 για να αντιμετωπίσει την απειλή του Ιμπραήμ.

Ευτυχώς όμως " ο Θεός είχε υπογράψει τη λευτεριά της Ελλάδας και δεν επήρε πίσω την υπογραφή του", όπως έλεγε ο Γέρος του Μωριά. Ο Έλληνας είχε πάρει την απόφασή του. "Ελευθερία ή θάνατος". Το πλείστο των Ελλήνων, είτε πλούσιοι ήταν, είτε φτωχοί, μορφωμένοι ήαμόρφωτοι, ήταν γνήσιοι αγωνιστές. Ο αγώνας για του Χριστού τη πίστη την Αγία και της Ελλάδος την Ελευθερία δεν έσβησε. Απεναντίας φούντωσε και συγκίνησε ευρωπαϊκούς Λαούς και κυβερνήσεις υπέρ των Ελλήνων επαναστατών και ο αγώνας των επαναστατημένων Ελλήνων ενισχύεται και από την παρουσία φιλελλήνων να μάχονται και να ποτίζουν με το αίμα τους το δένδρο της Ελευθερίας της πατρίδας μας.

Είπαμε ότι το παρόν δώσανε όλοι οι υπόδουλοι Έλληνες. Άνδρες και γυναίκες πολέμησαν εξ ίσου γενναία και ηρωικά. Θυσιάστηκαν για τον κοινό πόθο. Η λαϊκή μούσα και η Ιστορία έχει καταγράψει πολλές ηρωικές ανδρών και γυναικών , στεριανών αλλά και νησιωτών. Έρχονται εις τον νου η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, οι Σουλιώτισσες με τον ηρωικό χορό του Ζαλόγγου, τις Ναουσιώτισες που βούτηξαν εις το ποταμό Αραπίτσας, τον Σαμουήλ εις το Κούγκι. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον Κολοκοτρώνη, τον Κανάρη, τον Καραϊσκάκη, τον Παπαφλέσσα, Αθανάσιο Διάκο. Ατελείωτος ο κατάλογος των αγωνιστών του 21. Κάθε περιοχή έχει τους δικούς της ήρωες μαχητές για μια ελληνορθόδοξη ελεύθερη πατρίδα.

Η παλιγγενεσία του 21 τελείωσε το 1828, χωρίς να έχει απελευθερωθεί ολάκερος ο ελλαδικός χώρος. Η Θεσσαλία ήταν υα βόρεια σύνορα της ελεύθερης Ελλάδας. Χρειάστηκε ο ελληνισμός να δώσει και άλλες μάχες, να θυσιαστούν και άλλα ελληνόπουλα για να φθάσουμε εις τα σημερινά όρια.Πλήρωσε ο ελληνισμός βαρύ φόρο αίματος αλλά άξιζε η θυσία ήταν επανάσταση για Χριστό και Ελλάδα, Δημοκρατία και αξιοπρέπεια.

Δυο Χαίρε εορτάζουμε την 25η Μαρτίου το Χαίρε του Γαβριήλ προς την Παναγιά σηματοδοτώντας την έναρξη της Θείας οικονομίας για την σωτηρία του ανθρώπου και το Χαίρε, ω χαίρε Λευτεριά. Αυτά τιμάμε και για αυτά είμαστε έτοιμοι να δώσουμε και τη ζωή μας, αν χρειαστεί για να υπερασπιστούμε τα αιματοβαμμένα ιερά πατρώα εδάφη από κάθε επίδοξο εισβολές είτε έλθει νύκτα, είτε μέρα. Τα σύνορα της Ελλάδος είναι ιερά. Τα σύνορα της λεβέντικης ελληνικής καρδιάς είναι απεριόριστα. Δεν απειλούμε, απλά ενημερώνουμε. Η Ιστορία βροντοφωνάζει και όποιος δεν θέλει να την ακούσει θα το πληρώσει ακριβά.



Ζήτω η Ελλάδα
Ζήτω η 25η Μαρτίου


Μυργιώτης Παναγιώτης
Μαθηματικός



Η φωτογραφία είναι από https://www.volcanotimes.com/






Carpe "Έρμαιο..."




Επιπλέω στον πυρετό,
βλέπω τις υπερβολές της θλίψης
να λαξεύονται στο κορμί.
Οι εφιάλτες πετάχθηκαν στο χώμα,
η πολυπόθητη διαφυγή
απ'την αδράνεια άρχισε.
Τα σκιρτήματα επαναλαμβάνονται,
διαπερνούν τη σάρκα.
Στις γυμνές καρδιές
ψιθυρίζω ολόκληρη τη ζωή.
Οχυρώνω τις ουλές,
τις σκεπάζω με λουλούδια.
Η ανάσα των κρίνων
ξερνά τη σήψη.
Απόψε στέκομαι κρεμασμένος
πάνω στο σώμα σου.
Ταΐζω τους πόθους μου
με αγκαλιές ριψοκίνδυνες.
Ανυπεράσπιστος αφήνομαι έρμαιο
στη μεγαλοπρέπεια των πειρασμών.

Carpe.


Η φωτογραφία είναι από https://www.pexels.com/









ΜΑΡΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ «Άρωμα ginger» Ποιητική Συλλογή

 


Κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική συλλογή της Μαρίας Βούλγαρη (Maria Voulgari) με τίτλο «Άρωμα ginger» από την Άνεμος εκδοτική. Μια ποιητική συλλογή που πραγματεύεται τον έρωτα σε όλες του τις εκφάνσεις.

Στην πρόκληση, στην ολοκλήρωση, στην απουσία και στην αποδοχή του.

Στη μεταμόρφωσή του.Η ποιήτρια μιλάει για τις αλήθειες της χωρίς φόβους και αναστολές. Όπως ακριβώς πρέπει να εκφράζεται ο έρωτας. Με θάρρος, ειλικρίνεια, αυθορμητισμό, επαναστατικότητα και αυθεντικότητα σε ένα ταξίδι αισθήσεων γεμάτο χρώματα.

Η μνήμη, τα πνιγμένα συναισθήματα, οι εκδοχές της ευτυχίας, τα ανείπωτα λόγια, οι υπαρξιακές αναζητήσεις, τα βιωματικά στοιχεία, είναι μερικά από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται η ποιήτρια και είναι στο προσκήνιο της σκέψης της.

Κάθε ποίημα της συλλογής αποτελεί κατάθεση ψυχής κι ένα τολμηρό συναισθηματικό ξεγύμνωμα γεμάτο λυρισμό και ουσία.Κάθε στίχος πλημμυρίζει με εικόνες, γλαφυρότητα και ευαισθησία την καρδιά του αναγνώστη.Κάθε σελίδα του βιβλίου έχει πολύ έρωτα. Πολλή ψυχή. Πολλή ζωή Πολύ φως. Ο,τι και να γίνει, κυριαρχεί το φως. Παρά τις πληγές και τον τραυματισμό της ψυχής, ο σκοπός είναι ένας: η έξοδος προς το φως.

Η ποίηση της Μαρίας Βούλγαρη έχει μια αριστοκρατία στο λόγο, ένα ρομαντισμό, μια αμεσότητα και μια μοναδικότητα που σπάνια συναντάς στη σύγχρονη λογοτεχνία.

Η ιδιαιτερότητα της γραφής της είναι εμφανής σε κάθε της ποίημα. Ξυπνάει το συναίσθημα και με έναν υπέροχο τρόπο, φυτεύει λέξεις ποτίζοντας με ψυχή τα νοήματά της.

Το «Άρωμα ginger»είναι μια ποιητική συλλογή γεμάτη έντονα συναισθήματα, λουσμένη με φως και πρωτοτυπία.

Είναι μια συλλογή που αξίζει μια θέση στην καρδιά σας και στη βιβλιοθήκη σας.

«Έχω ανάψει όλα τα φώτα
για να ζεστάνω μια παρένθεση.
Έχω σκορπίσει όλα τα όνειρα
για να δεσμεύσω μια εικόνα.

Περπατώ στη νύχτα
κι ανταμώνω
όλα μου τα ερωτηματικά.

Ποτέ δεν κατάλαβα
γιατί τα κορμιά
συλλαβίζουν όλα τα αναπάντητα
με τον ίδιο ήχο.

Ποτέ δεν κατάλαβα
γιατί τα χαράματα
ακουμπάνε με δεκανίκια
στα ίδια χρώματα.
Ψιθύρισα στη νοσταλγία
όλες τις συλλαβές της επιμονής.
Κι εκείνη διάλεξε τη φωτιά.

Μα πώς να κάψεις τα κομμάτια σου
όταν το μόνο που σου απομένει
είναι η στάχτη της παρηγοριάς σου;

Κι αναρωτιέμαι ακόμα:
τι άρωμα φοράει η ευτυχία;!»


Σημείωση:

Το «Άρωμα ginger» φιλοξενήθηκε με τη μορφή μουσικό-θεατρικού διαλόγου στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα στον Κεραμεικό υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Γιώργου Βουδικλάρη το Νοέμβριο- Δεκέμβριο 2022.

Κείμενα - Μουσική - Τραγούδι: Maria Voulgari – Singer/Songwriter
Ερμηνεία: Λίζυ Ξανθοπούλου


Επικοινωνία με τη δημιουργό

YouTube

Official Facebook page

Instagram






NEΟ βίντεο κλιπ από τους PROPHETIC AGE ("Divinity is Dismissed" μέσα από το EP "Desolated Landscape")

 


NEΟ βίντεο κλιπ από τους PROPHETIC AGE ("Divinity is Dismissed" μέσα από το EP "Desolated Landscape")



PROPHETIC AGE - BIOΓΡΑΦΙΚΟ
 
Οι Prophetic Age δημιουργήθηκαν αρχικά το 1996 από τους Rheiss (κιθάρα), Gregor (μπάσο) και Samash (τύμπανα). Το 2001, αφού σταθεροποίησαν το σχηματισμό του συγκροτήματος με τους Sferatu (φωνητικά) και F. Mortum (πλήκτρα), κυκλοφόρησαν ανεξάρτητα το πρώτο τους ομώνυμο CD. Στις αρχές του 2002 το CD είχε ήδη εξαντληθεί. 
 
Μετά από περιοδεία για την προώθηση του CD από το 2001 έως το 2003, το συγκρότημα κυκλοφόρησε με τη Hellion Records το δεύτερο στούντιο άλμπουμ του "Forged in the Blackest of Metals", ηχογραφημένο στο στούντιο Z7, σε παραγωγή Tadeu Martinez (R.I.P. Dear Friend), και συμπαραγωγή των Herbert Adriano και Ciero (Da Tribo Estúdio). Κατά τη διάρκεια της κυκλοφορίας αυτού του CD εμφανίστηκαν με τους Marduk και Behemoth στο Σάο Πάολο κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους στη Βραζιλία το 2004.
 
Το 2005 το συγκρότημα επανακυκλοφόρησε το πρώτο του στούντιο άλμπουμ, επίσης από τη Hellion Records. Η κυκλοφορία περιελάμβανε πολλά bonus κομμάτια και ένα μουσικό βίντεο για το τραγούδι "I Sing Astonished in the Light".
 
Μετά από μια μακρά περίοδο ξηρασίας το συγκρότημα ξανάρχισε τις δραστηριότητές του το 2021 με τους Rheiss (κιθάρα), Gregor (μπάσο), Sferatu (φωνητικά), M. Nerbirvs (ντραμς) και Brahms Kermanns (πλήκτρα).

Το συγκρότημα μόλις ανακοίνωσε την κυκλοφορία του EP με τίτλο Desolated Landscape για τις 11.11.22 αποκλειστικά σε streaming.
 
To EP περιέχει 5 κομμάτια:
  1. The Prophetic Reborn (intro)
  2. Divinity is Dismissed
  3. Desolated Landscape
  4. Macrocosmic Conspiracy
  5. The Night Feeds my Army  (ενορχηστρωμένη έκδοση του κομματιού The Blood Feeds my Army - κυκλοφόρησε αρχικά το 2003 στο άλμπουμ Forged in the Blackest of Metals)
 
Ηχογράφηση, μίξη και mastering στο Dual Noise Studio στο Σάο Πάολο από τον Rogerio Wecko.

Το εξώφυλλο δημιουργήθηκε από τον Greg Abysmial artist.







ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ – single «Χειμώνα με ομίχλη»

 


«Χειμώνα με ομίχλη» 

(Δείτε το official lyric video εδώ) 

https://www.youtube.com/watch?v=zaHNUcwmtXk 




 

Οι rockers «ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ» μόλις κυκλοφόρησαν το νέο τους single . Το εκρηκτικό « Χειμώνα με ομίχλη» είναι ένα δυνατό ερωτικό ροκ κομμάτι και η πρώτη γεύση από τη νέα τους δουλειά που θα κυκλοφορήσει εντός του 2023. 

Οι “ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ” είναι ένα ελληνόφωνο ροκ project, μια δημιουργία του Jester όπου υπογράφει τους στίχους και τη μουσική των κομματιών δίνοντάς τους ζωή πίσω απ’ το μικρόφωνο. Τον Ιούνιο του 2022 κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο τους και για το δεύτερο δίσκο τους επιστράτευσαν τον Κώστα Βρετό ο οποίος έχει αναλάβει την ενορχήστρωση και τις κιθάρες και τον Κώστα Μάτη στα τύμπανα. Την παραγωγή αλλά και το μπάσο έχει αναλάβει ο Γιώργος Μαργαριτόπουλος, ολοκληρώνοντας το line up του πολυαναμενόμενου δεύτερου άλμπουμ των “ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ”.      

 



 

 

Official links 

https://www.facebook.com/kassandramusicprojectofficial 

https://www.youtube.com/channel/UCzv1-fCRMXNwvsp6We4tELQ 

https://open.spotify.com/album/0Wxjh6jsGSaOPv19Ri9zXK?si=zI3WsVdLQQ6S2Ugc0awtsg&fbclid=IwAR3vQxFRUVIXLyffV91UHD5tu5K4qHktE63hXXXNngA6cJMMAoTgR5m_ON8&nd=1 

 

 




Melita mely Ratkovic "Indigo"

 


My thoughts are indigo.
My love is indigo.
My God is the color of indigo, all over
Universum. Dreams, places

from dreams. Everything, everything is indigo.
I am awake in some higher consciousness,
blue-violet fine weave.
The color of the deep ocean, interior

universe, everything around me is calm, safe,
trembling, vital. My energy being,
the very core of parallel reality existence.

Everything is colored, constant, eternal. Soul,
the mind transcends the body, I return to it, I emerge
out of the blue, it's not my time yet.

© Melita Mely Ratković


Also published https://homouniversalisgr.blogspot.com/






ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Τα «τιμαλφή» της ιστορικής μας μνήμης"

 «Κι όμως εγώ, δεν παραδέχτηκα την ήττα, έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω» (Μ. Αναγνωστάκης)

Το αναγνωστικό και τηλεοπτικό κοινό της χώρας μας την τελευταία τριετία κατέστη δέκτης αφιερωμάτων ιστορικού περιεχομένου. Το 2020 γιορτάσαμε τα 2.500 χρόνια από την μάχη των Θερμοπυλών και την ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π. Χ.). Το 2021 ήταν αφιερωμένο στα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821. Το 2022 είναι αφιερωμένο στα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή (1922). Κείμενα και εικόνες από τα γεγονότα των παραπάνω ημερομηνιών (480 π.Χ./1821/1922) εμπλούτισαν τις γνώσεις μας, καλλιέργησαν την εθνική μας ταυτότητα, ξαναζωντάνεψαν τον υγιή πατριωτισμό μας και διεύρυναν την ιστορική μας μνήμη.

 

Ωστόσο όλο αυτό το πλήθος των εικόνων, των κειμένων και των ακουσμάτων προκάλεσε και δοκίμασε το εύρος των ιστορικών μας γνώσεων αλλά και της ιστορικής μας μνήμης. Κάποιες φορές νιώσαμε «υπερήφανοι» που η ιστορική μας παιδεία ήταν επαρκής για τον εθνικό μας αυτοπροσδιορισμό και για την διατήρηση της ελληνικότητάς μας. Πολλές φορές, όμως, κυριευτήκαμε από ενοχές από την ιστορική μας άγνοια – απαιδευσία. Συνειδητοποιήσαμε, δηλαδή, πως οι αποθηκευτικοί χώροι της ιστορικής μας μνήμης «ξεθώριασαν» κι έχουν ανάγκη από μία «ιστορική ανακατασκευή». Κι αυτό γιατί κανείς δεν μπορεί να αυτοπροσδιοριστεί ως άτομο και πολίτης στη σημερινή εποχή που τρέφει τον άγονο κοσμοπολιτισμό και την ύπουλη απο-εθνικοποίηση.

«Αλλάζουν οι άνθρωποι, αλλάζουν οι καιροί, αξίες και ιδανικά εξαφανίζονται ή καλύτερα κάποιοι μεθοδικά και αθόρυβα επιδιώκουν να τα εξαφανίσουν, διαμορφώνοντας τον καινούριο άνθρωπο, τον άνθρωπο του σήμερα, χωρίς ρίζες, χωρίς ιστορία, χωρίς προσανατολισμό».(Δήμητρα  Σμυρνή, Φιλόλογος, χρήστης του site Faretra)

Τα ιστορικά «τιμαλφή»

Κι αν όλα τα παραπάνω συνιστούν μία σκληρή πραγματικότητα εμείς πώς αντιδρούμε; Προσαρμοζόμαστε στην νέα τάξη πραγμάτων για να επιβιώσουμε – έτσι χωρίς ταυτότητα και ψυχή – ή αντιστεκόμαστε με άμυνα τα «τιμαλφή» της παράδοσης και της ιστορίας μας; Και ποια μπορεί να είναι αυτά τα τιμαλφή που διασώσαμε και τα συντηρήσαμε στην κιβωτό της ιστορικής μας μνήμης; Μπορούν τα «αντικείμενα» του παρελθόντος να μάς προφυλάξουν από την διάβρωση της εποχής μας και να μάς βοηθήσουν να επιβιώσουμε στις νέες συνθήκες χωρίς να κινδυνεύουμε από μία άγονη προσκόλληση στο χθες;

Βλέποντας παλιές εικόνες και σκηνές από την φυγή των Ελλήνων από την Σμύρνη (1922) ή διαβάζοντας κείμενα σχετικά με τον ξεριζωμό των προσφύγων εστιάζουμε σε εκείνα τα απλά καθημερινά αντικείμενα που προσπάθησαν να διασώσουν από την καταστροφή. Όχι βέβαια για να επιβιώσουν μόνον υλικά αλλά και για να επιβιώσουν ψυχολογικά και συναισθηματικά αφού αυτά τα μικροαντικείμενα – τιμαλφή ίσως ήταν η μισή ζωή τους. Ίσως – ίσως αυτά τα μικροαντικείμενα να μπόλιασαν δημιουργικά και την ζωή εκείνων των Ελλήνων, της μητέρας πατρίδας, που αρχικά τους υποδέχτηκαν με δυσπιστία ή και φόβο.

Γενικεύοντας κάπως και προβάλλοντας το ρόλο των τιμαλφών στην διατήρηση της ιστορικής μνήμης και του αισθήματος της εθνικής συνέχειας σε ένα άλλο επίπεδο θα μπορούσαμε να καταγράψουμε εκείνα τα «ιστορικά τιμαλφή» που διασώσαμε από εκείνες τις εποχές και τα γεγονότα που καθόρισαν καταλυτικά την πορεία του ελληνικού έθνους. Η προσπάθεια αυτή καταγραφής κι ανάδειξης της αξίας των «τιμαλφών» δεν υποδηλώνει την άγονη προγονολατρία μας αλλά την σταθερή απόφασή μας απελευθερωθούμε από την αγκαλιά των περασμένων «μεγαλείων» ή τους θρήνους για τις «χαμένες – αλησμόνητες» πατρίδες και να αναμετρηθούμε με το άνυδρο και σκληρό παρόν. 

Τα τιμαλφή του 480 π. Χ.

Από το 480 π. Χ. (Μάχη Θερμοπυλών και ναυμαχία της Σαλαμίνας) θα μπορούσαμε να διατηρήσουμε στο ιστορικό μας θησαυροφυλάκιο την αξία  και την ανωτερότητα της δημοκρατίας και της ελευθερίας απέναντι στον δεσποτισμό της ανατολής. Τα τιμαλφή της μάχης των Θερμοπυλών είναι η διαπίστωση και το βίωμα πως μία πρόσκαιρη ήττα σε υλικό επίπεδο (μάχη) μπορεί να μετατραπεί σε μία παντοτινή νίκη σε ηθικό επίπεδο. Τα τιμαλφή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας είναι πως τις νίκες σε ένα στρατό δεν τις εξασφαλίζουν ο αριθμός των στρατιωτών και των όπλων αλλά η ευψυχία, το φρόνημα και η τέχνη – τεχνική του πολέμου.


«…τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» // «ίτε παίδες Ελλήνων…νυν υπέρ πάντων ο αγών».

 Στα δύο παραπάνω παραθέματα συμπυκνώνεται όλη η βιοθεωρία των αρχαίων Ελλήνων αφού ως άτομα και πολίτες (ομόκεντροι κύκλοι) πειθαρχώντας στους νόμους διεκδικούσαν το δικαίωμα στην ελευθερία. Γι’ αυτούς η πόλη δεν ήταν κάτι «ξένο» αλλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτοπροσδιορίζονταν ως ελεύθεροι πολίτες και πατριώτες. Κι αυτά ήταν τα τιμαλφή τους, όπως πρέπει να είναι και τα δικά μας σήμερα.

       Στα πνευματικά τιμαλφή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας (480 π .Χ.) ανήκει και η τραγωδία του Αισχύλου «Πέρσες» που μάς διδάσκει  « πως η υπέρβαση του μέτρου, η αλαζονεία, η υπερφίαλη συμπεριφορά, η περιφρόνηση προς τις αρχές της ηθικής και της ιστορίας οδηγούν λαούς ολόκληρους στην καταστροφή, όταν οι ηγεμόνες προσβάλλουν τις βασικές αρχές του ιστορικού συνειδητού», (Κ. Γεωργουσόπουλος, «ΤΑ ΝΕΑ», 17/9/22).

Τα τιμαλφή του 1821

 Στο βαθμό που το 1821 αποτελεί άτυπα την ληξιαρχική πράξη γέννησης του νεοελληνικού κράτους, τα τιμαλφή της ιστορικής μας μνήμης είναι πολλά. Αξιολογικά το πρώτιστο είναι η αδάμαστη θέληση για ελευθερία και το ανυπότακτο φρόνημα απέναντι σε κάθε μορφή δουλείας. Δίπλα σε αυτά το αγωνιστικό πνεύμα χωρίς διαμεσολαβήσεις και αναφορά σε «αρχηγούς». Η «ηρωική αποκοτιά» των εξεγερμένων του ’21 ανέδειξε την προτεραιότητα της επαναστατικής δράσης έναντι της συνειδητοποίησης της ταυτότητάς μας. Οι Έλληνες, δηλαδή, αυτοπροσδιορίστηκαν εθνικά μέσα από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα δικαιώνοντας τη θέση του Όργουελ «και δεν θα συνειδητοποιήσετε αν δεν επαναστατήσετε».

Στα χρήσιμα τιμαλφή του 1821 θα μπορούσε να συμπεριληφθεί και η γνώση της διαβρωτικής παρουσίας της διχόνοιας στην ώρα του αγώνα. Η «διχόνοια η δολερή» – το εθνικό μας ελάττωμα – όχι μόνον δυσκόλεψε την απελευθέρωσή μας από τους Τούρκους (1821) αλλά δυστυχώς εξακολουθεί και σήμερα – σε όλες τις παραλλαγές της – να δημιουργεί προσκόμματα στην πολιτική και κοινωνική μας ζωή. Στα παραπάνω τιμαλφή της ιστορικής μας μνήμης μπορεί να προστεθεί και ο τρόπος που διαχειριζόμαστε το αίσθημα της «εθνικής μας μοναξιάς» σε σχέση με την επιλογή των συμμάχων και των συμμαχιών.

Τα τιμαλφή του 1922

Τα τιμαλφή του 1922 είναι πιο ανθρώπινα και πιο γήινα αφού σχετίζονται με μία εθνική τραγωδία και με τα παρεπόμενά της: πόνοπροσφυγιάξεριζωμός και αίμα. Γι’ αυτό τα τιμαλφή της Μικρασιατικής καταστροφής κρύβουν πολλά διδάγματα για την εθνική μας επιβίωση. Ο ενθουσιασμός, ο μεγαλοϊδεατισμός και οι συγκυριακές συμμαχίες δεν αποτελούν πάντα και την βασική προϋπόθεση για την νίκη σε έναν πόλεμο. Με αυτά μπορείς να κερδίσεις μάχες, όχι όμως και πολέμους. Συνακόλουθο αυτής της συνειδητοποίησης είναι πως η διαφύλαξη της εδαφικής μας ακεραιότητας και η αποτροπή κάθε επιβολής από τους γείτονές μας προϋποθέτουν συνεχή επαγρύπνησηετοιμότητα και αρραγές εσωτερικό μέτωπο. Η Ελλάδα ως μικρή χώρα έχει ανάγκη από ισχυρούς συμμάχους και σταθερές συμμαχίες, αλλά κι από την συνειδητοποίηση πως τα εθνικά δίκαια κάποτε θα χρειαστεί να τα υπερασπιστούμε μόνοι μας.

Ωστόσο υπάρχουν από το 1922 κι εκείνα τα ιστορικά τιμαλφή που απαλύνουν τον πόνο από την απώλεια των προγονικών μας εδαφών της Μ. Ασίας, όπου ήκμασε η φιλοσοφία και ο ορθολογισμός. Οι πρόσφυγες εμπλούτισαν την «μητέρα πατρίδα» με το δημιουργικό τους πνεύμα σε όλο το φάσμα της οικονομικήςκοινωνικής και πνευματικής ζωής. Το τραγούδι, ο χορός, η μαγειρική, η γλώσσα, η λαϊκή τέχνη, το εμπόριο, η λογοτεχνία κι ένα άλλο μεγάλο πλήθος τομέων της εθνικής μας ζωής μπολιάστηκαν με τα στοιχεία των προσφύγων. Οι «αλησμόνητες πατρίδες» κεντρίζουν συνεχώς την μνήμη μας και μάς παρακινούν να διασώσουμε όλα εκείνα τα στοιχεία που τεκμηριώνουν την συνέχεια και την ιστορικότητα του ελληνισμού.

Χωρίς μεγαλοϊδεατισμούς και άγονους εθνικισμούς οφείλουμε ως ελληνισμός να διατηρήσουμε την λαμπρότητα και την ακτινοβολία των τιμαλφών του 1922 γιατί αυτά είναι προϊόντα της «Ιωνίας Γης» που γνώρισε πολλούς κατακτητές που όλοι φιλοδοξούσαν να την κατακτήσουν «Αρταξέρξης βασιλεύς νομίζει δίκαιον τας μεν εν τη Ασία πόλεις εαυτού είναι».

Επιμύθιον

Στην αγωνία και στον αγώνα μας να επιβιώσουμε ως έθνος δεν χρειαζόμαστε μόνο τα όπλα αλλά και την μνήμη μας. Γιατί αυτή μπορεί να διασώσει την συνείδηση της ελληνικότητάς μας και να γονιμοποιήσει προς θετική κατεύθυνση τον υγιή πατριωτισμό μας. Χωρίς την ιστορική μνήμη και τα ιστορικά τιμαλφή οι λαοί νιώθουν ανέστιοι και προσπαθούν αν ισορροπήσουν σε ασταθή ερείσματα. Τα «άρριζα έθνη» χάνονται γιατί έχασαν τα τιμαλφή της ιστορικής τους μνήμης ή δεν τα αξιοποίησαν σωστά. 

*Το παραπάνω κείμενο βρίσκεται και στο βιβλίο  "ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ",τόμος 42ος. (Εκδόσεις Φ.Ι.ΛΟ.Σ ,Τρίκαλα 2022).

https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/