ΓΙΑΝΝΑ ΒΛΑΧΟΥ "ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ"

 


Φυσάει απόψε,
δε με θέλει η θάλασσα σιμά της.
Σύννεφα θύτες, εφήμεροι λυγμοί
του χρόνου την πορεία ακολουθούν,
προτού χαθούν
απ την απρόβλεπτη βροχή.
Στους ήχους της αιφνίδιας καταιγίδας οπισθοχωρώ.
Oi σιωπηλές απουσίες
γκρεμίζουν τα ενοχικά αστέρια.
Παρεμβάλλονται εκκωφαντικές παύσεις.
Άστεγο το φεγγάρι πέφτει θρυμματισμένο.
Η σαγήνη της θάλασσας αποδεσμεύει
το γόο των κυμάτων.
Δεν είναι η φύση σκληρή,
μόνον ο καιρός φρίττει
με την απερισκεψία.
Η θάλασσα προσελκύει το ζην επικινδύνως.
Στου γκρίζου του χειμώνα τη ρωγμή
μια αφορμή να βρουν
τα όνειρα ζητούν.
Αρχή νέας εποχής,
ο Μάρτης περιπαίζει
τους ατίθασους πόνους.
Νεκρά τα χαμόγελα,
αναμένουν ευπροσήγορες ιστορίες.
Λίγο έμεινε,
το ημερολόγιο το επιβεβαιώνει.
Προσδοκώ ασφαλείς εποχές.
Να φανεί η επουλωτική άνοιξη.
Για κάθε ενδεχόμενο
φορώ στο χέρι
την ασπροκόκκινη του Μάρτη την κλωστίτσα.
® Γιάννα Βλάχου


Φωτογραφία : Woman Facing Storm - Photo © David Whyte





ΕΚΔΗΛΩΣΗ "ΑΦΙΕΡΩΜΑ - ΜΝΗΜΗ ΦΑΙΔΡΑΣ ΖΑΜΠΑΘΑ-ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ" ΕΤΑΙΡΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

 



Γενναδίου 8 και Ακαδημίας -10678 ΑΘΗΝΑ
Τηλ:2103834559 E-mail: eel@otenet.gr

                                            ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 

              ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023 και ώρα 10.30 π.μ. 

Η Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών σας προσκαλεί στην εκδήλωση, που θα γίνει στην αίθουσα Μιχαήλας Αβέρωφ, οδός Γενναδίου αρ. 8 και Ακαδημίας, 7ος όροφος, με θέμα: 

         

--ΑΦΙΕΡΩΜΑ - ΜΝΗΜΗ ΦΑΙΔΡΑΣ ΖΑΜΠΑΘΑ-ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ--


Χαιρετίζει: Παύλος Ναθαναήλ, τέως Πρόεδρος και νυν Αντ/δρος ΕΕΛ.

Παρέμβαση: Αυγερινός Ανδρέου, πρώην Πρόεδρος ΕΕΛ.

Ομιλητές: Δημήτρης Φαφούτης, Ποιητής, μέλος ΕΕΛ.

                Βασίλης Τσακίρογλου, Ποιητής, μέλος ΕΕΛ.

Συντονιστής-Ομιλητής: Αθανάσιος Φροντιστής, Λογοτέχνης. μέλος ΕΕΛ.

Απαγγέλουν:  Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου, μέλος ΕΚΝΜ-ΕΕΛ.

                       Βικτώρια Κουσίδου ,Φιλόλογος.

                       Δήμητρα Μουλάρα, Συγγραφέας.

  

 Τραγούδι: Όλγα Καμηλάρη

 

                                          Για το Δ.Σ.

 

Ο Πρόεδρος της ΕΕΛ                                 Ο Γεν. Γραμματέας της ΕΕΛ

Κώστας  Καρούσος                                         Γιώργος  Μαρινάκης             

 

 

 



Carpe "Στίγμα..."

 


Όμηρος του ονείρου
στροβιλίζομαι.
Τα κομμάτια μου στέκονται
εξαντλημένα στο χάος.
Μια παύση να λογοδοτήσω
για ένα κορμί αφημένο
στην έρημο των στεναγμών.
Τα μάτια παραμονεύουν,
επιχειρούν να δαμάσουν
τη ρευστότητα του χρόνου.
Η αφαίρεση της αγάπης
μια πληγή ανοιχτή στο σώμα.
Η σάρκα σχίζεται
τις ατέρμονες νύχτες,
το κρεβάτι άθικτο
αφέθηκε στη δίνη
των παραμιλητών...
ψάχνω το στίγμα σου...!
Carpe.

Φωτογραφία : Artist Jerry N. Uelsmann








ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΤΟΥΣΗ - ΣΥΨΑ "Καταφύγια"

 


Ανεπαίσθητα μάζευε υλικά... Με το πρώτο συνειδητό του κόσμου αντίκρισμα, χτιζόταν μέσα μυστικά ζεστό ένα καταφύγιο για δυνατούς ανέμους. Τότε, που δεν ήξερε πως θα 'ρθουν... Ανάλαφρα τα υλικά: Η καλοσύνη της ζωής στην πρωινή λιακάδα,, το χώμα μα και το νερό στα παιδικά τα χέρια. Το χτύπημα της άνοιξης στο γελαστό της νιότης παραθύρι. Το γιορτινό το άκουσμα της μακρινής καμπάνας! Το μυστικό το κάλεσμα στου κόσμου το γιορτάσι... Και τα βαριά τα υλικά, που πέτρες γίνανε και στέργιωσαν εκείνη τη ζεστή γωνιά να κατοικεί η ελπίδα: Χέρια απλωμένα με ψωμί κι άλλα σε ακριβή αγκαλιά δοσμένα. Κι εκείνα τα γεροντικά της σιγουριάς τα χέρια... Της πατρικής κληρονομιάς πολύτιμα εφόδια κι αιώνια νοσταλγία. ....................... Γεμάτο μουσικές το καταφύγιο... Στίχοι που ακόμα τραγουδούν στη γοητεία του άγνωστου . Βιβλία - τραίνα... Σταθμοί πολύχρωμης ζωής σε γνωριμιάς ταξίδι. Κι άνθρωποι! Άλλοι οδηγοί, άλλοι συνεπιβάτες Κι από κοντά του μύθου η παρηγοριά Κι η άγκυρα της πίστης. .......................... Μάζευε και μαζεύει υλικά ... Χέρι να δώσει να χτιστούν και άλλα καταφύγια γερά. Τι οι καιροί αγριέψανε κι οι άνεμοι μαζί τους... Μ.Κ.



H φωτογραφία είναι από το https://br.pinterest.com/






Αθανάσιος Ευστρατίου Δεληγιάννης - Ο λαϊκός ποιητής της Σαμοθράκης

 


ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΣ

Το άνθρωπό σου δεν ξεχνάς
και χρόνια να ‘χει φύγει
είναι αγιάτρευτη πληγή
που συνεχώς ανοίγει.
Θυμάσαι όμορφες στιγμές
που πέρασες μαζί του
και χρόνο που σου χάριζε
πολύ απ’ τη ζωή του.
Άνθρωπος που αγάπησες
πάντα στη σκέψη θα ‘ναι
την προσευχή σου για αυτόν
και τον σταυρό σου κάνε.
Σ΄έβγαζε απ’ αδιέξοδα
σε κάθε δυσκολία
και δεν μπορείς να τον ξεχνάς
με τόση ευκολία.
Κι αν έρχεται στα όνειρα
καμιά φορά το βράδυ
είναι η προστασία του
μην πέσεις στο σκοτάδι


🍁

ΤΩΡΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ

Αυτά που γράφω στο χαρτί
καλά να τα διαβάζεις
γιατί εσένα αφορούν
που δεν τα λογαριάζεις.
Είπα και ξανά λέω σου
διάβαζε το χαρτάκι
γιατί τα χρόνια μας κυλούν
και φεύγουν σαν νεράκι.
Στενά τα περιθώρια
και η ζωή μικραίνει
αλλού είναι η πορεία μας
και σ’ άλλα μας πηγαίνει.
Τώρα να ζήσεις τη ζωή
όσο σε παίρνει ακόμα
όχι όταν το σώμα σου
θα γέρνει προς το χώμα.
Μεγάλος εκμεταλλευτής
ο χρόνος κι είναι κρίμα
αν δεν τη ζήσεις τη ζωή
πάντα θα είσαι θύμα.

🍁

ΑΓΚΑΘΙΑ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΕΒΑΛΕΣ

Στον δρόμο πίσω σου ποτέ
αγκάθια μην αφήσεις
όταν γυρίσεις πάλι εσύ
μπορεί να τα πατήσεις.
Ίσως να πληγωθείς βαριά
επάνω όταν πατήσεις
μα έπρεπε να το σκεφτείς
προτού να τα αφήσεις.
Αγκάθια για άλλους έβαλες
έτσι να τους πληγώσουν
τον πόνο δεν λογάριασες
εσένα όταν καρφώσουν.
Δεν έχεις το δικαίωμα
τους άλλους να πληγώνεις
αφού τον πόνο δεν τον θες
ούτε και τον σηκώνεις.
Πάντα τα αγκάθια πρόσεχε
και μην ξανά σκορπίσεις
γιατί πληγές στο σώμα σου
το ίδιο θα αφήσεις.

🍁


ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΟΙ

Αναίσθητοι και τυχεροί
λένε αυτοί που ξέρουν
γιατί όλοι οι αναίσθητοι
ποτέ δεν υποφέρουν.
Άγχος δεν έχουνε ποτέ
καμία στενοχώρια
γι’ αυτούς είναι απανεμιά
τα δέκα τα μποφόρια.
Πάντοτε είναι ήρεμοι
κι έχουνε φαντασία
και ρητορεύει η γλώσσα τους
μα στ΄άλλα αφασία.
Το σπίτι τους να καίγεται
δεν δίνουνε δεκάρα
και κύριο τους μέλημα
να πούνε χαζομάρα.
Αναισθησία μια ζωή
και τι να συζητήσεις
αφού στα πέντε τα λεπτά
μάλλον θα αγανακτήσεις.

🍁

ΠΟΛΕΜΟΣ

Όσοι θαρρούν ο πόλεμος
πως είναι παιχνιδάκι
τους βλέπω απαρηγόρητα
να κλαίνε σε λιγάκι.
Κανείς δεν είναι νικητής
δεν βγαίνει κερδισμένος
κι ο νικητής απώλειες
έχει κι είναι χαμένος.
Ποιος κέρδισε τον πόλεμο
να μου το πει να ξέρω
μα έχω παραδείγματα
πολλά για να σας φέρω.
Κάποιος θα χάσει το παιδί
την μάνα τον πατέρα
καμιά φορά κι αδέσποτη
σε παίρνει καμιά σφαίρα.
Δεν πολεμάνε οι λαοί
τον θέλουν οι μεγάλοι
που έχουνε για το λαό
μία ιδέα άλλη.
Δεν είναι αστείο ο πόλεμος
μην τον επικαλείστε
μα ψυχραιμία να’χετε
και εγκρατείς να είστε.
Πείνα και φτώχεια δυστυχώς
ο πόλεμος θα φέρει
γι’ αυτό το έχω ξανά πει
κανένα δεν συμφέρει.
Τον πόλεμο τον θέλουν
αυτοί που ΄χουν συμφέρον
για τούτο δείχνουνε για αυτόν
μεγάλο ενδιαφέρον.






Poems by Mirela Leka Xhava (Albania-France)

 



Mirela Leka Xhava (Albania-France)


Shewasborn in Elbasan, Albania.
Having been passionate about literaturesincechildhood, sheis a graduate of AlbanianLanguage and Literature at the University "Aleksander Xhuvani" of Elbasan and isregularlypublished in variousjournals and newspapers. Until 2002, beforeemigrating to France, sheworked as a librarian at the city’sUniversity Library, whereshewas a member of the Elbasan Writers' Union. Herpoems are published in prestigious magazines and newspapers in Albania, Kosovo, England, Canada, Belgium, Bangladesh, Tunisia, Romania, the DominicanRepublic, Italy and France, including on online literary sites.
Sheis active in literary salons and exhibitions in France, as in ContemporaryLiterature, whereshe won the HonoraryDiploma of the 24th Spring of the Poets of Sartrouville, France. She'spublished in the literary journal Poetswithoutborders "Florilège" of Dijon, in the Canadian LiteraryAnthology of Poetry for the Protection of Children: "Ethics and Global Education", as well as in the International Anthology of Poets for Peace in Tunisia, "The window of Paris" volume 2. Shewasalso a finalist at the Mediterranean Poetry Festival in Rome in 2022.
Shecurrentlylives and works in Bordeaux, France.
Literary Works:
"I don’twant Winter in myeyes"/"S'e duadimrinnësy", 1999 (Poetry)
"Les fleurs de la rue Montesquieu"/"Lulet e rrugës Montesquieu" ("The flowers of Montesquieux Street"), 2022 in Albanian/French from the publishing house "ADA"Tirana.


POEMS 



Silence

Silence inside the crater, deafening
speakswithout a sound
as in a dream the cry of silence is not heard
within the solitude of the greatforming
of the sinking and rising chaos.

Silence listensbetween the cosmic stones
and withinitprojects the bridge upon the sighs
for some light beyond the darkness
sows a strongheartwithtwine
for a new world out there
after the icemelts
silence willspeak...

🌼

Fingers of the wind at night

(A LittleBreath of Edgar Poe)


Fingers of the wind,
hesitantlyknock on the window in the night
sometimesscary and sometimesanxious
outside the gates chaos envelops time
without stars,
withoutmoon,
so much so that youthink that the wind cannot bring good news.

Out of sadness, asks for morning to come quickly
and thenmay the windblowfreely
but the night is long and at everytick
togetherwith the wind composes a lullaby.
Night,
wind,
           seconds,
walktogether
and the wordsthat the daygatheredthroughwalls of teeth
at night the fingers of the windscatterthem.
to not bringanyunwanted news...

🌼


Morning will wake them up again

(to the children, victims of the earthquake in Turkey-Syria.)

Morning will come again
The moon will hide away in tears
watering the flowers that on beams of collapsed walls will sprout.
The sun will grow them without their chaste smile
and twilight willl eave them sad.
Earth will feel guilty
maybe even more than the Gods
over them, the innocent children
who know death before it comes
thinking that morning
in mother'sarms
will wake them up again...

🌼

 The streets that wore my shoes

The streets that wore my shoes
left me barefoot
I don't know if it is so I follow them.
Unnder the foot, footprints,
under the footprints, a song,
under the song, words
under the word, a Babel
                                            and further,
a Noah'sarkdescending to earth
dry
wet tracks towards a long walk.
Where gods wake and die
in the twilight of suns.

And I follow my paths bleeding
I fall and rise even though...
the streets that wore my shoes
left me barefoot.

 

Also published there https://homouniversalisgr.blogspot.com/






ΣΟΦΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΔΟΥ "Αχθοφόρος"

 


Αχθοφόρος φορτίων
χωρίς γογγυσμούς υπομένοντας με ιδρώτα και κόπο.
Κάθε φορά φτάνοντας στον προορισμό
πάλι ξεκινούσε αδιαμαρτύρητα σε διαδρομή αέναη
μέχρι πλησμονής ανάγκες εκπληρώνοντας.

Βαφτιστικούς σταυρούς στο λαιμό νηπίων τη Θεια χάρη εξαγνίζοντας,
ροζέτες για δάχτυλα αρραβωνιαστικιών την υπόσχεση του έρωτα στολίζοντας ,
υφάσματα μετάξια χρυσοκέντητα για χιτώνες και πέπλους δέρματα κάλλος ντύνοντας ,
ξύλα και αχάτες, φύλλα χρυσού απαύγασμα ευλάβειας ησυχαστών τη Θεοτόκο ζωγραφίζοντας ,
φορτώματα σιτάρι και αλεύρι «τροφή βεβαιούσα καρδίαν», ευλογία πεινασμένες ψυχές χορταίνοντας.
Τούτα τα βάρη τον αλάφραιναν.

Μα εκείνα τα άλλα , τα άχθη της καρδιάς , που μη χωρώντας σε αποσκευές ταξίδια να αποχαιρετίσει
σε βαλίτσες εξομολογιόταν ετοιμάζοντας ,
μα όλο εκείνα επέστρεφαν ως μη παραδοτέα .


Φωτογραφία: Εβραίος αχθοφόρος στο λιμάνι (δεκαετία 1910)