ΣΟΦΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ " Ζωγραφίζοντας"

 

Έβαλε όλη του την τέχνη

Με χρώματα να ζωγραφίσει χαμόγελα στα βλοσυρά τα μάτια των περαστικών

Καταμεσής του δρόμου στάθηκε κι ένιωσε σκιάχτρο που διώχνει τα πουλιά

Τα χέρια απλωμένα κρατούσαν τα πινέλα σφιχτά

Τι παράδοξο θέαμα

Φοβήθηκαν οι άνθρωποι με τόσα χρώματα …

Είχαν καιρό πολύ να δουν ουράνιο τόξο .

Η φωτογραφία είναι από το https://gr.pinterest.com/

"My voiceless voice"Poem by Imen Melliti

 

Between my lines I write toyou..
I draw your face details
I know you are reading...
that you feel me..
And you realize I'm lost
and fade away...
From the coldness of your feelings..
Silence echoes my cry..
Silence hiding behind
I hug your cute..
You and I .. ..
Hundreds of pains go through us..
And a miserable life stripped

Inspite of that ..
Nostalgia envades my bones
indulge you all..
And I know you're hiding
Behind your calm..
Pain may tire you..
I'm scattered here..
But I will be an antidote
for your pain..
I will Take my love
Out of your chest...
I will stay in my lines
I plant you inside .
And as i write messages I Never sent
I'm still
afraid they reach
you.

 Imen Melliti

ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ " ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΜΕΘΗ"

 

Πιάνοντάς μου το χέρι
τρυφερά,
με οδήγησες κρυφά
στο κελλάρι.
Στο Βάκχο

δεν κάναμε σπονδές.
Τιμήσαμε ως άξιζε
μόνο την Αφροδίτη.
Όμως εγώ σαν έφυγα,
ένιωθα μεθυσμένος.


ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Πίνακας : Fabian Perez

Από https://fabianperez.com/

ΣΟΦΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ "Η χωροταξία του βλέμματος"

 

Στην κορυφή του βουνού αγνάντι ελεύθερο με τους αετούς
Βουτά η ματιά  μέχρι να γεμίσει ελευθερία.
Καταμεσής στο πέλαγος αλμυρή η μοναξιά
Βίγλα ιστίου με ολόγυρα φουρτούνες , καλοσύνες .
Κι οι μάνες,μάτια ψυχής κι αληθινά,ν’ ακολουθούν παντοτινά βήματα των παιδιών τους
Τον πόνο τους να δουν και να τον κάνουν χάδι φιλί .
Μα είναι κάτι μάτια υπερφρόνων
Οφθαλμορύχων αγριωπά που φτιάχνουν είδωλα υποψίας για να προσκυνούν
Άθλια μάτια
Να πέφτουν πάνω σου σε ευθεία αναμέτρηση
Μα το φως…ιλαρό και απαλό ήκιστα ηττάται .

Πίνακας :  Rene Magritte

ΛΙΝΑ ΒΑΤΑΝΤΖΗ "Φθινοπωρινή ισημερία"

 

Καλπάζει ο χρόνος,
ερήμην μας.

Σήμερα καμώνεται
ότι ισορροπεί

ανάμεσα στην ορατή φθορά
και στην υποσχόμενη αναγέννηση.

Μια στιγμούλα λαμπρή,
η ισημερία ταλαντεύεται

μέσα στην χούφτα μου
γεμίζει ώρες και λεπτά,

και το άθροισμα του ουρανού.

Ποίημα & φωτογραφία : Λίνα Βαταντζή.

ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ - ΑΤΙΤΛΟ

Ήλιε μου σαν όνειρο με προσπερνάς
καθώς αγγίζεις ψιθυριστά
τα μισόκλειστα μάτια μου.
το καυτό σου φιλί καίει τις νύχτες μου
σε κάθε λυκόφως.

Αφυπνίζομαι στη σιωπή

Σε κοιτάζω μέσα από τα θολά
σύννεφα καθώς εκ τείνεσαι
στο παντού στο κενό στα πάντα
και οι μνήμες να έρχονται απανωτά
σαν χτύποι ρολογιού με σπασμούς διαύγειας.

Στο φθινόπωρο τις τραγουδάς εν αγνοία
της συνείδησης κάνοντας περιπολία
στις χιονισμένες κορυφές αυτού του κόσμου
δοκιμάζεις την εξουσία του χρόνου.

Ποιος θα μας σώσει από τα άδεια τοπία του;
Κανένας ουρανός δεν τ΄αποκάλυψε

γιατί δουλέψαμε πιο πολύ για την άγνοια
στις πλάνες τ΄ουρανού στεγάζοντας όνειρα
πόθου ουτοπίας,
μόνο μια βουή ακούω ξεκάρφωτη στην ερημιά
του δημόσιου βίου μας.

Στήνοντας μικρά αυτοσχέδια καρεκλάκια
καθισμένοι κλαίμε την μοίρα μας
παίρνουμε πέτρες και σημαδεύουμε
των ημερών την επανάληψη
μιας στάσιμης πραγματικότητας.

Γρηγορία Πελεκούδα

Η φωτογραφία είναι από το https://gr.pinterest.com/

ΓΙΑΝΝΑ ΒΛΑΧΟΥ "Φθινοπωρινό "

 

Φθινοπωρινό

Δεν γράφω πια στους τοίχους σαν παιδί
και δε χορεύω στης βροχής την άτακτη ορμή.
Έχουν οι αναμνήσεις απογύρει
και μες στη λήθη πλέον βυθιστεί.
Όσοι φορούν απ' το φθινόπωρο καπέλο
και λογαριάζουν πως θα προστατευτούν
αγκάλη παίρνουνε της μοναξιάς τα θέλω,
κρατούν με κόπο την πληγή κι αποχωρούν.
Όσοι γυρνούν απ' το ταξίδι με τραγούδι
κι ελπιζουν στην πιο ωραία επιστροφή,
μοιάζουν με βάζου φθινοπωρινά λουλούδια,
μπουμπούκια πριν ανθίσουν κι έχουν μαραθεί.

® Γιάννα Βλάχου


Painting by Marius Borgeaud