ΕΛΙΣΑΒΕΤΙΑΝΟ ΘΕΑΤΡΟ –ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΌ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΤΟΥ 9ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΑΓΓΛΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

 

Το βίντεο από την παράσταση 



ΕΛΙΣΑΒΕΤΙΑΝΟ ΘΕΑΤΡΟ –ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΌ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΤΟΥ 9ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ

ΤΜΗΜΑ ΑΓΓΛΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ


Τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο της σχολικής ζωής παρατηρούνται διαρκώς φαινόμενα που καταδεικνύουν την έλλειψη ουσιαστικής επαφής και επικοινωνίας μεταξύ των μαθητών. Η πανδημία, ο εγκλεισμός και η εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση επιδείνωσαν την κατάσταση και συνέτειναν στην ψυχική απομάκρυνσή τους.

Με στόχο την βελτίωση των σχέσεων μεταξύ μαθητών/μαθητριών σκεφτήκαμε να υλοποιήσουμε μία δράση με πυρήνα το Ελισαβετιανό Θέατρο και θεματικό άξονα την αγάπη όπως σκιαγραφείται στο εμβληματικό έργο του William Shakespeare Ρωμαίος και Ιουλιέτα, πολυεπίπεδα και πολυσημικά. Εκτός από τον πρωτεύοντα παιδαγωγικό στόχο δηλαδή την εξοικείωση των μαθητών με τον διαχρονικό θεατρικό λόγο του σπουδαίου δημιουργού , επιδιώχθηκε και η ενίσχυση της μεταξύ τους συνεργασίας, της επικοινωνίας σε ένα κλίμα ασφάλειας έτσι ώστε να αναπτυχθεί πολύπλευρα τόσο η δημιουργικότητα όσο και η γνωστική τους ικανότητα.

Στο πλαίσιο του μαθήματος της αγγλικής γλώσσας και συγκεκριμένα στη θεματολογία ‘’Arts’’, οι μαθητές , με τη βοήθεια κατάλληλου εκπαιδευτικού υλικού, «συνομίλησαν» θεατρικά με τον λόγο του Shakespeare και «συνάντησαν» το Ελισαβετιανό Θέατρο (Elizabethan theatre) καταθέτοντας την δική τους νεανική προσέγγιση με σεβασμό στο έργο και την διαχρονική του λογοτεχνική αξία. Εκτός από την γλωσσική προσέγγιση και ανάλυση του περιεχομένου με έμφαση στους χαρακτήρες και τα επικοινωνιακά εργαλεία του συγγραφέα , δόθηκε έναυσμα για συζήτηση σχετικά με τα θέματα που αναδεικνύονται στο εν λόγω έργο όπως: σχέσεις – οικογένεια – αγάπη – θάνατος – πεπρωμένο – συγκρούσεις – συμφιλίωση – στερεότυπα.

Η μελέτη του έργου οδήγησε την θεατρική μαθητική ομάδα του σχολείου μας να επιχειρήσει την δραματοποίηση του κειμένου.

Επιλέχθηκε από τους μαθητές να «ανεβάσουν» την σκηνή της πράξης ‘ balcony scene’ (σκηνή του μπαλκονιού).

Μετά από πολύμηνη προετοιμασία, μεγάλη προσπάθεια και εξαιρετική συνεργασία η παράσταση ανέβηκε με την πολύτιμη αρωγή και συμβολή των μαθητών σε χώρο του σχολείου.

Τόσο τα κοστούμια όσο και τον χώρο της παράστασης παρείχε ευγενικά το σχολείο μας. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας της παράστασης οι μαθητές μας συνεργάστηκαν με την Καθηγήτρια Εικαστικών κυρία Σταυροπούλου, της οποίας η συμβολή υπήρξε πολύτιμη και την οποία ευχαριστούμε θερμότατα.

Τα παιδιά χαρακτήρισαν την ενεργή συμμετοχή τους στην εν λόγω δράση «ένα όμορφο ταξίδι, μέσω της αγγλικής γλώσσας, στον κόσμο του Ελισαβετιανού θεάτρου». Το αποτέλεσμα τους δικαίωσε. Τους ευχαριστώ θερμά για την χαρά της δημιουργίας που μοιραστήκαμε δουλεύοντας με συνέπεια και αγάπη.

Στο πλαίσιο της παράστασης καθώς και της προσέγγισης των διαφορετικών μορφών τέχνης προσκλήθηκε ο μαθητής της Γ Γυμνασίου Στυλιανός Ηλίας Γιαννακουλόπουλος για να απαγγείλει δικό του ποίημα στην αγγλική γλώσσα συναφές με τη θεματική του έργου. Μετά την απαγγελία ακολούθησαν ερωτήσεις και συζήτηση..

Οι μαθητές/μαθήτριες οι οποίοι/οποίες συμμετείχαν και συνέβαλαν στην δραματοποίηση του έργου υλοποιώντας με επιτυχία ένα απαιτητικό πρότζεκτ , σε καιρούς όπου η Τέχνη και ο ρόλος της παραγκωνίζονται συστηματικά είναι οι:

Ανδρουλάκη Αικατερίνη (Ρωμαίος)
Καλογήρου Ειρήνη (Ιουλιέτα)
Καραγιάννη Ραφαέλα (Νταντά)
Λύκος Αντώνης (Αφηγητής)

Υπεύθυνη Καθηγήτρια Τμήματος αγγλικής γλώσσας: του 9ου Γυμνασίου Νίκαιας : Γεωργία Παπαδοπούλου



Τον περασμένο Απρίλιο είχα την χαρά και την τιμή να προσκληθώ από την Υπεύθυνη Καθηγήτρια του αγγλικού τμήματος του 9ου Γυμνασίου όπου φοιτώ την κυρία Γεωργία Παπαδοπούλου σε ποιητική συνάντηση με τους μαθητές της Γ τάξης. Η πρόσκληση μου δόθηκε με αφορμή ένα πρότζεκτ που εκπόνησαν οι μαθητές σχετικά με το Ελισαβετιανό Θέατρο και το έργο του Shakespeare Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Πέρα από την μεγάλη τιμή που μου έγινε , η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη γιατί είχα την ευκαιρία να απαγγείλω ένα δικό μου ποίημα που έγραψα στα αγγλικά και θεματικά ήταν συναφές με την έξοχη παράσταση που ανέβασαν τα παιδιά. Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν θετικότατα στην συνάντηση αυτή. Οι ερωτήσεις που ακολούθησαν ήταν εύστοχες και η συζήτηση γόνιμη. Η εμπειρία αυτή θα μου μείνει αξέχαστη όχι μόνο για την ουσιαστική συνομιλία που είχα με τους συμμαθητές και την Καθηγήτρια μου αλλά γιατί είδα ότι η Ποίηση συγκινεί τους νέους ανθρώπους της ηλικίας μου. Συγχαρητήρια θερμά στην εξαίρετη Καθηγήτρια μας Κυρία Γεωργία Παπαδοπούλου για την υπέροχη πρωτοβουλία και στα παιδιά για την υλοποίηση του πρότζεκτ. Ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για την πρόσκληση , για την τιμή και την χαρά να μοιραστώ μαζί τους Ποιητικές στιγμές και εύχομαι να υπάρξουν και να υλοποιηθούν και άλλες τέτοιες δράσεις στο σχολείο μου από το οποίο αποφοιτώ φέτος με τις καλύτερες εντυπώσεις.

Με τιμή,
Στυλιανός Ηλίας Γιαννακουλόπουλος
Μαθητής Γ Γυμνασίου
9ο Γυμνάσιο Νίκαιας

Ποίημα : Στυλιανός Ηλίας Γιαννακουλόπουλος

UNTITLED

Isnt it so hard to survive,
When your love does not revive me?
I’d rather die
Than hide in an others eyes!
When I feel your love
I know that I have finally found the saint
That will free me from this grave
Cause nothing but a grave
Is to try and crave… what is not you

Isn’t it so right?
Isn't it so real?
That when I invoke God
I ask him to give me no other miracle but you?
Oh how I crave the chance to look you in the eyes and tell you
Welcome to your home, that is my heart
Always rock hard, made for you
You are the only that in the suns and the nights
Makes me equally stand my ground
You are the sole who lightens my darkness
Makes me tremble… With just one of your kisses
Dont stop leaving me speechless, as you make me fearless
As I fearlessly fight for what keeps me alive… what as in your love

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΑΘΗΤΗΣ Γ ΤΑΞΗΣ 9ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ






Το φωτογραφικό υλικό και το βίντεο είναι από την ιστοσελίδα του 9ου Γυμνασίου Νίκαιας. 
https://9gym-nikaias.att.sch.gr/











ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΙΧΝΟΣ - ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ : Πεθαίνω σαν χώρα - από την ομάδα Knot στο Bios

 


Πεθαίνω σαν χώρα - από την ομάδα Knot στο Bios


Διάρκεια: 70'
Κείμενο: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθέτης: Αλίκη Στενού
Σκηνογραφία: Σοφία Παπαγεωργίου
Κοστούμια: Σοφία Παπαγεωργίου
Φωτισμοί: Θωμάς Οικονομάκος
Κίνηση: Λίνα Κομνηνού
Ερμηνεύουν: (αλφαβητικά) Λίνα Κομνηνού, Συμεών Κωστάκογλου, Δήμητρα Νταντή, Αντώνης Σανιάνος, Αλίκη Στενού
Παίζουν μουσική: Νίκος Τουλιάτος (Κρουστά)


Το έργο «Πεθαίνω σαν χώρα», γραμμένο το 1978 από τον Δημήτρη Δημητριάδη, μας ταξιδεύει σε μια χώρα που καταρρέει ολοκληρωτικά, σε μια ιστορική στιγμή -χρονικά αδιευκρίνιστη- όπου οι γυναίκες είναι ανίκανες να κυοφορήσουν και οι άνδρες ανήμποροι να τις γονιμοποιήσουν, [… όλο το σπέρμα όλων των αντρών της γης, δεν θα μπορούσε να ζωντανέψει εκείνη την κόχη του κορμιού μου απʼ όπου ξεκινάει η ανθρώπινη ζωή… Έχεις αδειάσει όλη τη ζωή σου μέσα μου, μ’ έχεις σπείρει μα ο σπόρος σου δεν πρόκειται ποτέ να πιάσει…].

Μοιάζει, λοιπόν, λες και η αναγέννηση της ζωής έχει καταπαύσει, και της έχει απομείνει μονάχα, η δυνατότητα να ακολουθεί την αναπόφευκτη πορεία της προς τον θάνατο και τον αφανισμό. Και ο θάνατος είναι καθολικός, ατομικός, ψυχολογικός, υπαρξιακός, (…οι πολίτες, μαθημένοι στην εγκράτεια, χαλιναγωγούσαν την απελπισία τους και περιόριζαν σε ιδιωτικούς χώρους τα ξεσπάσματα του πανικού τους, που τους έκανε να ξεσχίζουν την νύχτα τα μαξιλάρια με τα δόντια τους), μα συνάμα και συλλογικός, εθνικός, κρατικός.

Η καταγραφή αυτού του θανάτου είναι γλαφυρή, χειμαρρώδης, σπαρακτική, με γλώσσα ανηλεή, που αποδίδει ωμότατα τους αποκρουστικούς προθανάτιους ρόγχους της «Χώρας», την αποκτήνωση των πολιτών της, την ηθική κατάπτωση, την υπαρξιακή παρακμή, την αηδία που προκαλεί η παραμονή στη «ζωή», ενός οργανισμού σε ολική σήψη, όπου ο θάνατός του θα αποτελέσει λύτρωση για τον ίδιο και δικαίωση για τη ζωή.

Η επιθανάτια αγωνία της «Χώρας» και των πολιτών της, μεταφέρεται άψογα από την Σκηνοθεσία της Αλίκης Στενού και τις ερμηνείες των ηθοποιών (Λίνα Κομνηνού, Συμεών Κωστάκογλου, Δήμητρα Νταντή, Αντώνη Σανιάνο) που βαδίζουν αποφασιστικά επάνω στη σκηνή, κατορθώνοντας να μεταδώσουν την απελπιστική διαβίωση των ανθρώπων στην υπό πολιορκία «Χώρα» τους, με την ένταση της ερμηνείας τους, τις συναισθηματικές τους εξάρσεις, τη στάση, τη μελετημένη κίνησή τους και τη χειμαρρώδη εκφορά του λόγου τους. Το νοηματικό φορτίο του έργου, ενισχύεται και από το εξαιρετικά προσεγμένο, μινιμαλιστικό σκηνικό, και την καταπληκτική -επί σκηνής- ζωντανή μουσική υπόκρουση του Νίκου Τουλιάτου, ο οποίος κατορθώνει, δανειζόμενος όργανα και αντικείμενα από το ίδιο το σκηνικό, να διαμορφώσει ένα ηχητικό περιβάλλον που απογειώνει την παράσταση.

Μια παράσταση εκρηκτική και καθηλωτική, με ερμηνευτές που πάλλονται από ενέργεια ασταμάτητα και κινούνται ορμητικά αδιάκοπα. Μια παράσταση, που φαινομενικά έχει ως κύριο θέμα τον Θάνατο, μα δεν γίνεται ποτέ πένθιμη, ούτε προκαλεί την απόγνωση, γιατί οι επιθανάτιοι σπαραγμοί του Παλιού, αποτελούν ταυτόχρονα, την έναρξη της επώδυνης γέννησης του νέου. Του νέου που δεν θα θυμίζει σε τίποτα το παλιό, […Το όνομα της χώρας άλλαξε. Το νέο δεν θύμιζε σε τίποτα το παλιό...].

[Πάνω από χίλια χρόνια έχει διαρκέσει ο πόλεμος…] Έτσι ξεκινά η αφήγηση, παρουσιάζοντάς μας μια χώρα που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και πολιορκείται για μια χιλιετία από κάποιο απροσδιόριστο εξωτερικό εχθρό, αφήνοντας αδιευκρίνιστα τα αίτια ή τα ιστορικά δρώμενα που οδήγησαν στην κατάσταση που περιγράφεται, γιατί, απλούστατα, κάθε αναφορά στις επιμέρους «αιτίες» της παρακμής θα ήταν αποπροσανοτιλιστική.

Ο θάνατος της χώρας δεν προκαλείται από κάποιο εξωτερικό παράγοντα (τους επιτιθέμενους βαρβάρους), κάποια ηθική παρέκκλιση ή οικονομική χρεωκοπία, είναι ο ολιστικός θάνατος ενός συγκεκριμένου τύπου συλλογικής οντότητας που προετοιμάστηκε υπομονετικά και προκλήθηκε νομοτελειακά, εξαιτίας της ίδιας της δομής και λειτουργικότητάς της. Είναι το αναπόφευκτο τελικό στάδιο, της συλλογικής ύπαρξης που αποκαλούμε έθνος ή χώρα, μία κατάσταση στην οποία θα περιέλθουν όλες οι χώρες και οι συλλογικές οντότητες που δημιουργήθηκαν ως εθνικά κράτη καπιταλιστικού τύπου.

Όπως σε κάθε θάνατο-γέννηση, σε κάθε πέρασμα προς κάτι ιστορικά ανώτερο, έτσι κι εδώ, η «Χώρα» δεν θνήσκει ησύχως, δεν περνά στην ανυπαρξία αφήνοντας έναν ηδύ αναστεναγμό, αλλά σπαράζει, οδύρεται και κατατρώγει τις σάρκες της για να κρατηθεί στη ζωή. Συνεπώς, η κατάστασή της είναι κυριολεκτικά τραγική, η εσωτερική παρακμή και ο εκφυλισμός έχει φτάσει σε τέτοια σημεία, που ο αφανισμός της «Χώρας» είναι πια προτιμότερος από τη συντήρησή της, και αυτό κάνει τον θάνατό της να μοιάζει τελικά με αυτοχειρία.

Για αυτό, μάλιστα, κανείς από τους πολίτες της δεν είναι διατεθειμένος να υπερασπίσει τη «Χώρα» του, να προστατεύσει την Πατρίδα -που μέχρι τώρα λογιζόταν πιο σημαντική από τα άτομα που την απάρτιζαν-, αλλά αντίθετα προσδοκά την τελική νικηφόρα επίθεση του εχθρού […έναν ολόκληρο λαό εξουθενωμένο κι ανίκανο πια ν’ αντισταθεί στα πιεστικά κελεύσματα μιας ανεξέλεγκτης αλλά συνειδητής περιφρόνησης προς καθετί που συνεργούσε στην επιβίωση του έθνους, πράγμα που έφτανε στα όρια της προμελετημένης πατριδοκτονίας και σήμαινε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η έννοια του έθνους είχε από την στιγμή εκείνη κιόλας χαθεί οριστικά…]

Να υπερασπίσει τι, άλλωστε; Αφού πιά, η ίδια η ζωή έχει χάσει τη ζωτικότητα της. […Την χρονιά εκείνη καμιά γυναίκα δεν έπιασε παιδί. Αυτό συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, μέχρι που συμπληρώθηκε γενιά χωρίς καμιά καινούργια γενιά να 'ρθει στον κόσμο…]. Ο άνθρωπος έχει απωλέσει την ανθρώπινη υπόστασή του, έχει αλλοτριωθεί και νοσήσει ψυχικά σε τέτοιο βαθμό, που η συνέχεια της επιβίωσής του (στην υπάρχουσα συνθήκη) φαντάζει πράξη που αντιστρατεύεται τη ζωή.

Πλέον, το σώφρον, το ωφέλιμο και το ηθικό, είναι η «Χώρα» να αφανιστεί, και είναι ελαχίστου σημασίας, το αν αυτό που την καταστρέφει είναι ο εξωτερικός εχθρός ή η συστημική σήψη που  έχει προκαλέσει γάγγραινα σε ολάκερο το σώμα της κοινωνίας, με αποτέλεσμα, οι άνθρωποι να έχουν αποκτηνωθεί και να ξεσπούν όπου βρουν. […πυρπολισμοί δημόσιων κτηρίων, καταστροφές μνημείων και εθνικών συμβόλων, δολοφονικές επιθέσεις εναντίον προσώπων που οι επιτιθέμενοι τα θεωρούσαν υπεύθυνα για το κακό που τους είχε βρει...]

Η «Χώρα» του Δημητριάδη πεθαίνει, και ο θάνατός της, επιφέρει και τον θάνατο των πολιτών της ή αντίθετα, ο θάνατος των πολιτών, συμβάλει στο θάνατο της χώρας […το αδιέξοδο της χώρας ήταν στις ψυχές των κατοίκων της και η ψυχή των κατοίκων της δεν ήταν παρά το δικό της αδιέξοδο. Γιατί η μετάβαση από τον έναν ιστορικό κύκλο στον άλλον είχε εξαντλήσει και την τελευταία της περιστροφή...].

Το αδιέξοδο της «Χώρας» δεν είναι οικονομικό ή τεχνοκρατικό, δεν προκλήθηκε από έλλειψη φυσικών πόρων ή κακή διαχείριση, είναι αδιέξοδο κοινωνικόπολιτικό, που οδηγεί σε μια αφόρητη ανθρωπολογική κατάσταση. Σε τελική ανάλυση, δεν είναι καν ο θάνατος μια συγκεκριμένης χώρας ή ενός ορισμένου έθνους, αντίθετα είναι ο επικήδειος μιας ολόκληρης ιστορικής εποχής, το κλείσιμο ενός ιστορικού κύκλου. Είναι η άρνηση του υπαρκτού και η εξέλιξή του σε κάτι το νέο, όπου η νέα χώρα δεν θα είναι πια η «Χώρα», ο νέος λαός δεν θα είναι έθνος και ο νέος άνθρωπος δεν θα είναι ο κατ’ ευφημισμόν άνθρωπος που γνωρίζουμε σήμερα. Μια ολική ανατροπή του τρόπου οργάνωσης των κοινωνιών, όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα (όπου τα άτομα συγκροτούσαν λαούς, που αποκαλούνταν -υπό προϋποθέσεις- έθνη, τα οποία δημιουργούσαν κρατικές ολότητες, που ονομαζόντουσαν Χώρες, οικοδομημένες επάνω σε εκμεταλλευτικού τύπου συστήματα παραγωγής).

Για να οδηγηθεί, όμως, κάποιος στην αυτοκτονία ή την πατριδοκτονία, πρέπει να έχει φτάσει σε ακραία επίπεδα εξαθλίωσης. Πρέπει η ζωή του να έχει καταστεί αβίωτη, να έχει αποσείσει κάθε πλάνη, ελπίδα, και υπερφυσική προσδοκία. Μόνο τότε, έχοντας φτάσει στα κατάβαθα του ξεπεσμού και στην εσχατιά της απελπισίας, θα αρνηθεί την κατάστασή του και θα βρει την αποφασιστικότητα να την ανατρέψει.

Για να μετεξελιχθεί, όμως, ο λαός σε κάτι άλλο, που θα οδηγήσει στην δημιουργία μιας άλλης «Χώρας», που θα πραγματώσει μια νέα ανθρώπινη κατάσταση, θα πρέπει το υπάρχον να πεθάνει αμετάκλητα και το νέο να αποτελεί άρνηση και υπέρβαση της προηγούμενης συνθήκη, που όριζε την ύπαρξη του ανθρώπου στο παρελθόν([…Το όνομα της χώρας άλλαξε. Το νέο δεν θύμιζε σε τίποτα το παλιό...]).

Κων/νος Λίχνος















" Oh! My Dear Face" A Poem by Ananta Kumar Singh / Indian poet

 

Oh! My Dear Face
Oh! My Dear Face
Never be upset
I didn't come to pimples
I didn't come to dimples
Oh! My dear face
Never be upset
I didn't come to wrinkles
I didn't come to mind rankles
Oh! My Dear Face
Never be upset.


Poet Biography -

Ananta Kumar Singh is an Indian poet. He hails from Bargarh in the Indian state of Odisha. He is studying English literature at Ravenshaw University, Cuttack.

















"Not to be Forgotten..." Ποίημα της Εύας Πετροπούλου - Λιανού μεταφρασμένο στα Εβραϊκά από την Shoshana Vegh

 


שלא נשכח
שלא נשכח 
אווה פטרובולו ליאנו 

בִּקְּשׁוּ שֶׁלֹּא נִשְׁכַּח....
 אֲבָל שָׁכַחְנוּ לִחְיוֹת
שָׁכַחְנוּ לֶאֱהֹב
שָׁכַחְנוּ לְהַגִּיד שָׁלוֹם
 וְתוֹדָה לַאֲנָשִׁים שֶׁהָיוּ שָׁם בִּשְׁבִילֵנוּ!!

 בִּקְּשׁוּ לְהִתְאַזֵּר בְּסַבְלָנוּת
 בִּקְּשׁוּ לִהְיוֹת אֲדִיבִים
 אֲבָל הֵם אַף פַּעַם לֹא לִמְּדוּ אוֹתָנוּ
 עַל הָאָדָם הָאָנֹכִי
עַל אֲנָשִׁים רָעִים
 נְחָשִׁים הֵם בֵּינֵינוּ
 שֶׁמְּחַכִּים 
 לִרְגָעִים קְטַנִּים
 שֶׁבָּהֶם יָבוֹאוּ וְיַהַרְסוּ

 בִּקְּשׁוּ שֶׁנַּאֲמִין בְּעַצְמֵנוּ
 בִּקְּשׁוּ שֶׁנִּהְיֶה חִיּוּבִיִּים
 אֲבָל אַף פַּעַם לֹא הִסְבִּירוּ מָה זֶה
 אֲנַחְנוּ נִהְיֶה הַיְּחִידִים שֶׁנִּפְעַל 
 כְּמוֹ  הָאֲנָשִׁים שֶׁעֲסוּקִים
 בְּבֶצַע כֶּסֶף
מִלְחָמָה 
  וְלָהֶם הַכּוֹחַ

 אֲנִי עוֹשֶׂה מָה שֶׁבִּקְּשׁוּ
 אֲבָל אֲנִי הוֹלֵךְ וְנִשְׁכַּח....
 בִּשְׂדֵה הַקְּרָב...

 ©Eva Petropoulou Lianou
(אווה פטרופולו ליאנו)

Translate by Shoshana Vegh

Poet Publisher Israel

 Shoshana Vegh



- Not to be Forgotten...

We have asked not to be forgotten....
But we forget to live
We forget to love
We forget to say hello and thank you to people they were there for us!!

We asked to be patient
We have asked to be kind
But they never teach us about the selfish person
The evil people
They snakes they are among us
That are waiting for our moments
The small moments
To come
And destroy

We have asked to believe in ourselves
We have asked to be positive
But they never explained that
We will be the only that we must do that
As people are occupied with make war
Make money
Have power

I do what  they asked but i walk forgotten....
In the battle field...

©Eva Petropoulou  Lianou


Eva Petropoulou  Lianou











Carpe "Κύκνειο άσμα..."




Οι μέρες και οι νύχτες
έρχονται και φεύγουν.
Περπατώ γυμνός,
στο νου μου έχει χαραχθεί το πρόσωπό της,
η μορφή της δεν ξεθώριασε ποτέ.
Πολλοί τρέμουν τη δύναμη
που μπορεί να έχει μια γυναίκα.
Τα γεγονότα συνωμότησαν,
η σωματική λαχτάρα
βόλταρε στον εσωτερικό μου κόσμο.
Τη σήκωσα στα χέρια,
δεν έβγαλε άχνα.
Στήθη ερεθιστικά όσο ποτέ
έφταναν για τη διέγερση.
Μια απερίγραπτη κορύφωση ηδονής,
κάλυψε τα σώματα.
Σε εγκαταλείπω είπε....
ένα τελευταίο δώρο απόψε
από μένα,
το κύκνειο άσμα.
Είναι ανόητοι τελικά οι άντρες,
άλλο η σαρκική εκτόνωση 
 και άλλο η συντροφικότητα.

Carpe.


H φωτογραφία είναι από https://guzelppfotolari.blogspot.com/





ΑΝΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ "EROS PERFORMANCE - @XΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΣΩΜΑΤΩΝ."


Ενημέρωση

Η συναυλία Eros Performance, της αγαπημένη συνεργάτιδας, σοπράνο και συνθέτριας Μαρίκας Κλαμπατσέα, που ήταν να πραγματοποιηθεί στις 3 Ιουνίου, με τη συμμετοχή της Αλίκης Πήτερσον, αναβάλλεται για τη νέα σεζόν, λόγω πένθους της δεύτερης. Θα επανέλθουμε με ανακοίνωση νέας ημερομηνίας.
Ευχαριστούμε θερμά για την κατανόηση.








ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ – νέο single «Μαύρος Άγγελος»

 


«Μαύρος Άγγελος» Official lyric video 

(Δείτε το εδώ) 

https://www.youtube.com/watch?v=vxcrPu3_0AQ 



Στίχοι/Μουσική: Jester 

Παραγωγή: George Margaritopoulos 

Ενορχήστρωση: K.C. Joe 

Drums: Kostas Matis 

Backing Vocals: George Margaritopoulos 

Mixed by Angelo Kane at 11 Rock Studios 

Mastered by Apostolos Siopis at Siopis Masters 

Lyric Video by Jim Evgenidis 

© 2022 Kassandra. All rights reserved. 

 

 

Το δεύτερο single του μουσικού project ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ μόλις κυκλοφόρησε και ονομάζεται «Μαύρος Άγγελος». Μετά την κυκλοφορία του πρώτου single «Πάρε Καρδιά», ο Jester και η παρέα του έρχονται να μας δώσουν μία δεύτερη γεύση από το επερχόμενο άλμπουμ τους με ένα τραγούδι γεμάτο συναισθήματα, ένταση και ερωτισμό, αποκαλύπτοντας ακόμα μία πτυχή του χαρακτήρα του project


 

Official links 

https://www.facebook.com/kassandramusicprojectofficial